Βάσω Μώραλη: Η Σοφία είναι λαμπρό παράδειγμα γενναιότητας και αξιοπρέπειας

Γράφει η Βάσω Μώραλη

Για αρχή, να γράψω πως κάνω μια μεγάλη αγκαλιά συμπαράστασης και βαθιάς συμπόνοιας στην Ελληνίδα Ολυμπιονίκη της Ιστιοπλοΐας Σοφία Μπεκατώρου και τη συγχαίρω από καρδιάς για το θάρρος της να βγει και να καταγγείλει δημόσια την εφιαλτική εμπειρία της –αυτό που υπέστη στην πιο τρυφερή ηλικία της, στα 20-21 της χρόνια, ως νεαρή αθλήτρια: τη σοβαρή σεξουαλική κακοποίησή της από υψηλόβαθμο παράγοντα της Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας!

Δύο δεκαετίες αργότερα από τον εφιάλτη που βίωσε -και τη στοιχειώνει μέχρι σήμερα- βρήκε το θάρρος να μιλήσει ανοιχτά γι’ αυτό, ενθαρρύνοντας στην πράξη κι άλλες αθλήτριες να βγουν μπροστά και να καταγγείλουν τις δικές τους παρόμοιες συγκλονιστικές εμπειρίες. Όπως έπραξαν από χθες η παλιά αθλήτρια της υδατοσφαίρισης Μάνια Μπικόφ και η πρώην παγκόσμια πρωταθλήτρια της τεχνικής κολύμβησης Ραμπέα Ιατρίδου. Μπράβο και στα κορίτσια αυτά και σ’ όσα τις ακολουθήσουν (γιατί μην έχετε καμία αμφιβολία ότι θ’ ακολουθήσουν κι άλλες καταγγελίες αθλητριών για τα δικά τους δράματα)!

Τη Σοφία Μπεκατώρου τη γνωρίζω προσωπικά από τα νεανικά χρόνια της, καθώς έτυχε ως δημοσιογράφος της ΕΡΤ να καλύψω ευκαιριακά κάποιες από τις σκληρές προσπάθειές της στους υδάτινους στίβους του Μπάρι (Μεσογειακοί Αγώνες 1997) και του Σίδνεϊ (Ολυμπιακοί Αγώνες 2000). Είναι η πιο επιτυχημένη Ελληνίδα αθλήτρια όλων των εποχών, με βάση τις επιδόσεις της! Ένας άνθρωπος που δούλεψε από μικρή πολύ σκληρά, με αφοσίωση, με θυσίες, με πόνους για να διακριθεί, να φτάσει στην παγκόσμια κορυφή. Χωρίς έπαρση, χωρίς κακό εγωισμό, πάντα με σεμνότητα, με αποφασιστικότητα, με φυσική ευγένεια και με το χαμόγελο στα χείλη.

Η Ολυμπιονίκης μας στην Αθήνα (2004) και στο Πεκίνο (2008), η τέσσερις φορές Παγκόσμια Πρωταθλήτρια (με δίδυμό της για πολλά χρόνια την Αιμιλία Τσουλφά), η σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο (2016) δεν είναι μια τυχαία γυναίκα! Έχει στην «πλάτη» της τρεις δεκαετίες αθλητισμού και πρωταθλητισμού, με αμέτρητες επιτυχίες. Έχει στο βιογραφικό της ένα πτυχίο Ψυχολογίας και στο μπράτσο της τα γαλόνια Ταγματάρχη του Ελληνικού Στρατού. Έχει δύο παιδιά. Και ό,τι λέει ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να το πάρουμε στα σοβαρά και να το αντιμετωπίσουμε με την ανάλογη σοβαρότητα.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ, θα ήθελα να πω -ως ένας άνθρωπος που ασχολήθηκε ως δημοσιογράφος συστηματικά με τον ελληνικό Αθλητισμό επί τρεισήμισι δεκαετίες και γνώρισε (και «κάλυψε» από κοντά τη δράση τους) πολλές εκατοντάδες αθλητών/αθλητριών, προπονητών και παραγόντων (Έλληνες/Ελληνίδες και μη)- πως με θλίβει, με απογοητεύει και με εξοργίζει η ντροπιαστική ανακοίνωση της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας, μετά τις αποκαλύψεις της Σοφίας Μπεκατώρου. Όσοι την εμπνεύστηκαν, τη σύνταξαν και τη δημοσιοποίησαν πρέπει να ντρέπονται! Ούτε μία λέξη συμπάθειας για την κορυφαία αθλήτριά τους! Ούτε μία ένδειξη ενσυναίσθησης για το κακό που της προκάλεσε ο «υψηλόβαθμος παράγοντάς τους»! Απλώς, αγωνία «βγάζει» η ανακοίνωσή τους μήπως και τους καταλογιστούν ευθύνες –έστω και μετά τόσα χρόνια… Νοιάζονται για τους εαυτούληδές τους, όχι για την αθλήτρια/τις αθλήτριές τους που ήταν παραδομένες για χρόνια στις ορέξεις του τέρατος που είχαν στην υψηλόβαθμη ιεραρχία τους!

Τα πράγματα είναι «κουκιά μετρημένα», κύριοι της Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας:

Η γενναία Σοφία Μπεκατώρου έδωσε δημόσια και το χρονικό πλαίσιο και το σκιαγραφημένο «πορτρέτο» του παράγοντά σας! Ανεξαρτήτως της δικαστικής παραγραφής που ίσως έχει επέλθει (λόγω παρέλευσης του κρίσιμου χρόνου για τη δίωξη του τέρατος που εκμεταλλευόταν νεαρά και εκφοβισμένα κορίτσια, τα οποία ήταν παραδομένα στην «προστασία» του από το δ.σ. της Ομοσπονδίας) έχετε ΗΘΙΚΗ υποχρέωση να ερευνήσετε διεξοδικά την υπόθεση και να παραδώσετε -έστω και τώρα- ΕΣΕΙΣ το πόρισμα της έρευνάς σας και το όνομα του εγκληματία παράγοντά σας, καθώς και τον ΤΕΛΙΚΟ ΑΡΙΘΜΟ των ΘΥΜΑΤΩΝ του! Όπως και η Σοφία, είμαι απόλυτα σίγουρη ότι εκείνη δεν ήταν το μοναδικό θύμα του. Άνθρωποι αυτού του φυράματος, αυτής της αρρωστημένης νοοτροπίας, είναι παραπάνω από βέβαιο ότι διαπράττουν θρασύδειλα αυτά τα εγκλήματα καθ’ έξιν και κατ’ εξακολούθησιν.

Οφείλετε, λοιπόν, σε μια ολόκληρη γενιά αθλητριών μία τεράστια ΣΥΓΓΝΩΜΗ για τον εφιάλτη που βίωσαν στα χέρια του «ανθρώπου σας», οφείλετε την ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ του τέρατος και τη δημοσιοποίηση της έκτασης της εγκληματικής του δραστηριότητας! Για προστασία και άλλων υποψηφίων θυμάτων του –αφού ακόμα ζει και κινείται στους χώρους σας και, μάλιστα, στο διοικητικό συμβούλιό σας (όπως πριν από λίγο μόλις αποκαλύφθηκε). Ή για μία, έστω και τόσο καθυστερημένη, ηθική «δικαίωση» όσων αθλητριών βασανίστηκαν από τις αισχρές «ορέξεις» του.

Ανεξαρτήτως του τι θα πράξει η Δικαιοσύνη, ΕΣΕΙΣ οφείλετε να καθαρίσετε τον χώρο σας, αλλιώς θα είστε στη συνείδηση όλων μας -και ιδίως στη συνείδηση των αθλητριών/των αθλητών και των γονιών τους που σας εμπιστεύθηκαν τα παιδιά τους, των προπονητών, των παραγόντων και των φίλων της Ιστιοπλοΐας- συνένοχοι με τον εγκληματία που καλύψατε ή δεν είχατε πάρει τα κατάλληλα μέτρα για να απομακρύνετε έγκαιρα από το περιβάλλον αθώων κι ανυποψίαστων νέων παιδιών. Αλλιώς θα είστε οιονεί συνένοχοι για τον βασανισμό (ίσως δεκάδων) σωμάτων και ψυχών, που είχατε και ηθική και νομική υποχρέωση να προστατεύετε!

Φωτεινή εξαίρεση ανάμεσά σας ο Γιάννης Παπαδημητρίου, πρόεδρος του Ιστιοπλοϊκού Ομίλου Πειραιώς και μέλος του δ.σ. της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας, που υπέβαλε σήμερα την παραίτησή του από ευθιξία, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την ανακοίνωση της ΕΙΟ μετά την καταγγελία της Ολυμπιονίκη Σοφίας Μπεκατώρου.

ΤΡΙΤΟΝ, επειδή ακόμα και σ’ αυτό, το «αυτονόητης καταδίκης και αποτροπιασμού» θέμα, βρίσκονται διάφοροι (και διάφορες!) -ιδίως στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης- να λένε το μακρύ και το κοντό τους, ακόμα και να ειρωνεύονται και να εξευτελίζουν τα ΘΥΜΑΤΑ τέτοιων εγκληματικών συμπεριφορών, επιτρέψτε μου να σημειώσω μερικά πράγματα:

Όταν μια γυναίκα υφίσταται βιασμό και σεξουαλική κακοποίηση/παρενόχληση, από τη βαθιά αρχαιότητα έως σήμερα, ζει δύο εφιάλτες: έναν τρομακτικό την ώρα του βιασμού της από το «αχόρταγο αρσενικό» (ή, ακόμα χειρότερα, από περισσότερους του ενός δράστες – κτήνη) και έναν ακόμα μεγαλύτερο, διαρκείας, για τις ώρες, τις μέρες, τα χρόνια που ακολουθούν. Ένα συνεχόμενο εφιάλτη, που επηρεάζει βαθιά -και πιθανότατα καταλυτικά- την ψυχοσύνθεσή της και τη συνοδεύει κυριολεκτικά μέχρι το θάνατό της.

Στην πρώτη περίπτωση μιλάμε για ένα «στιγμιαίο έγκλημα», που την τραυματίζει σωματικά και ψυχικά, στη δεύτερη όμως (αυτή που ακολουθεί τον βιασμό) πρόκειται για ένα μαρτύριο διαρκείας που τη στοιχειώνει για όλη της τη ζωή. Από εκατομμύρια περιπτώσεις γυναικών που βιάσθηκαν -υπό οποιαδήποτε περίσταση (σε καιρούς ειρήνης και σε καιρούς πολέμου)- ξέρουμε ότι μια βιασμένη γυναίκα αισθάνεται ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ μια ποικιλία αισθημάτων για ό,τι της συνέβη, ανάλογα και με την κοινωνία και την εποχή που ζει:

Τρόμο, πανικό, πόνο βαθύ (σωματικό, πνευματικό και ψυχικό), ντροπή, κατάθλιψη, απόγνωση, απογοήτευση, ενοχές ότι μπορεί η… ίδια να προκάλεσε άθελά της αυτό που συνέβη ή για την αφέλειά της να εμπιστευθεί τον (μετέπειτα) δράστη, φόβο για τις διάφορες και σοβαρές συνέπειες εις βάρος της αν καταγγείλει τον βιαστή, φόβο ισόβιου στιγματισμού στη στενή κοινωνική σφαίρα της κ.α.

 

Στην αρχαιότητα (ή και σε πολλές σύγχρονες κοινωνίες σήμερα, που ακόμα ζουν σε συνθήκες της ξεχασμένης δικής μας αρχαιότητας) ο βιασμός των γυναικών θεωρείται δεδομένος και «φυσιολογικός» και από τους άνδρες και (δυστυχώς) και από τις γυναίκες. Αυτό συμβαίνει λόγω της παγιωμένης αντίληψης στην πατριαρχική κοινωνία μας ότι οι γυναίκες είναι κατώτερες από τους άνδρες, ότι οι γυναίκες ΑΝΗΚΟΥΝ στους άνδρες που έχουν απόλυτο δικαίωμα πάνω στο σώμα τους και στο μυαλό τους, στην ίδια την ύπαρξη των γυναικών κυριολεκτικά. Τις βιάζουν, τις βασανίζουν, τις εκμεταλλεύονται, τις σκοτώνουν –κι αυτό θεωρείται, με διάφορες προφάσεις ή και νόμους (π.χ. η ισλαμική Σαρία στην εποχή μας), «νόμιμο» και «φυσιολογικό» για τους δράστες και την υπόλοιπη κοινωνία. Αλλά και για τα ίδια τα άμοιρα θύματα!..

Στη σημερινή εποχή και ιδίως στα κράτη που ανήκουν στον λεγόμενο «δυτικό πολιτισμό» -όπως η Ελλάδα- η σωματική και ψυχική κακοποίηση και η εκμετάλλευση των γυναικών από τους άνδρες είναι ποινικά αδικήματα και τιμωρούνται. Δυστυχώς, όχι πάντα με τη δέουσα βαρύτητα. Σε πολλές «προηγμένες» κοινωνίες επιδεικνύεται αδικαιολόγητη ανοχή και επιείκεια απέναντι στους δράστες (τις περισσότερες φορές όταν αυτοί δικάζονται από άνδρες δικαστές). Συνήθως, ύστερα από μια καταδίκη λίγων ετών, οι βιαστές είναι και πάλι ελεύθεροι να συνεχίσουν τη ζωή τους (και την κυριολεκτικά γυναικοκτόνα δράση τους).

Όμως, η καταδίκη των βιασμένων και κακοποιημένων γυναικών –ΑΝ γλιτώσουν τον θάνατο, γιατί πολλές φορές ο βιασμός συνοδεύεται και από δολοφονία για να σβηστεί η μαρτυρία της γυναίκας και να τη γλιτώσουν οι δράστες-τέρατα- είναι ΙΣΟΒΙΑ! Η κακοποιημένη γυναίκα είναι αναγκασμένη να ζει με τον εφιάλτη της εφ’ όρου ζωής –είτε μιλήσει είτε δεν μιλήσει γι’ αυτό που υπέστη.

Αν πνίξει το συμβάν στα κατάβαθα του μυαλού και της ψυχής της και δεν μιλήσει για ό,τι βίωσε, δείχνει φαινομενικά ότι το έχει ξεπεράσει. Όμως, ποτέ δεν συμβαίνει αυτό αληθινά! Στην πραγματικότητα η γυναίκα αυτή ξαναζεί σε όλη της τη ζωή τις στιγμές του βιασμού και της κακοποίησής της, μέρα και νύχτα… Ο τρόμος που έζησε την παγώνει, ο πανικός κι ο πόνος τη στοιχειώνουν μέχρι να πεθάνει. Σε ποιον άνδρα μπορεί να δείξει πια εμπιστοσύνη; Ποιον έρωτα να ευχαριστηθεί; Ποιες ενοχές της να σβήσει, όταν τα στερεότυπα της κοινωνίας μας φορτώνουν συνήθως τις ίδιες τις γυναίκες με ντροπή για το βιασμό και την κακοποίησή τους, με ευθύνη «γιατί εκείνες το προκάλεσαν» και τέτοιου είδους απαράδεκτα προσχήματα συγκάλυψης της μόνης και αποκλειστικής εγκληματικής ευθύνης των δραστών;

Αν η γυναίκα βρει το θάρρος (αμέσως ή και πολύ αργότερα) να καταγγείλει τον δράστη και ό,τι υπέστη στις διωκτικές αρχές (ή έστω απλώς να δημοσιοποιήσει τον εφιάλτη της), ακολουθεί η πολύχρονη ταλαιπωρία της στις δικαστικές αίθουσες -ΑΝ τελικώς αντέξει να φτάσει μια βιασμένη και κακοποιημένη γυναίκα σε δικαστική αίθουσα! Με τις ατέλειωτες οδυνηρές αναπαραστάσεις του εφιάλτη της μπροστά σε ένα σωρό «υπηρεσιακούς λειτουργούς» της Αστυνομίας και της Δικαιοσύνης (πολλές φορές αδιάφορους ή και ειρωνικούς για το δράμα της), με τα εξευτελιστικά υπονοούμενα ή και τις ευθείες βολές των συνηγόρων του βιαστή της για δήθεν «συναίνεσή» της στον βιασμό της!.. Και με την ντροπή, τη διαπόμπευση στον στενό συγγενικό και κοινωνικό της κύκλο –ή και στον ευρύτερο, αν είναι δημόσιο πρόσωπο όπως η γενναία Σοφία Μπεκατώρου τώρα. Η δημόσια εξομολόγηση του εφιάλτη της, συνηθέστατα ύστερα από πολλές αμφιταλαντεύσεις, ντροπή και φόβο για το πώς θα αντιμετωπιστεί, της προσφέρει μία ανακούφιση, αλλά και την τρομάζει παράλληλα λόγω της δημόσιας έκθεσής της. Δείτε τώρα τις αντιδράσεις στη δημόσια καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου για να αντιληφθείτε για τι μιλάμε! Υπάρχουν πολλή κακία, κόμπλεξ και παγερή αδιαφορία εκεί «έξω». Πολλά σκοτεινά μυαλά/σκοτεινές ψυχές που κυκλοφορούν ανάμεσά μας…

Όπως και να έχει, ήλθε η εποχή που οι γυναίκες ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΝ! Χωρίς να φοβούνται! Γι’ αυτό το διαρκές έγκλημα των ανδρών εις βάρος τους ανά τους αιώνες! Σήμερα και πάντα, δυστυχώς!..

Γυναίκες όπως η Σοφία ας είναι το λαμπρό παράδειγμα γενναιότητας και αξιοπρέπειας. Υπήρξε σημαιοφόρος της Ελλάδας στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Από τώρα και στο μέλλον θα είναι και σημαιοφόρος για την αντίσταση των γυναικών απέναντι στους εκμεταλλευτές και τους βιαστές τους όσο ψηλά κι αν στέκονται! Όπως κι αν τους λένε!

Δείτε στους συνδέσμους παρακάτω την ειδησεογραφία που σχετίζεται με όσα αναπτύχθηκαν παραπάνω:

Πηγή: iefimerida.gr – https://www.iefimerida.gr/…/mpekatoroy-espase-siopi…

Σεξουαλική κακοποίηση: Συγκλονίζει η Ολυμπιονίκης Σοφία Μπεκατώρου – «Του είπα όχι, αλλά ασέλγησε επάνω μου» | ΣΠΟΡ | iefimerida.gr

Η πρωταθλήτρια Ραμπέα Ιατρίδου παίρνει θάρρος και καταγγέλλει και εκείνη σεξουαλική παρενόχληση (msn.com)

Μάνια Μπικόφ: Η πρώην διεθνής πολίστρια καταγγέλλει σεξουαλική παρενόχληση από γιατρό – Κοινωνία | News 24/7