Έδωσε μεγάλο αγώνα ο Βασίλης Μαλούχος για να σώσει τους δύο γιους του, τον Μάριο και τον Θοδωρή, από τα ναρκωτικά. Δυστυχώς δεν τα κατάφερε. Ο ένας γιος αυτοκτόνησε το 2000, ενώ ο δεύτερος έχασε τη ζωή του σε τροχαίο δυστύχημα το 2009.
Η πίκρα τον συνόδευε όλα αυτά τα χρόνια μέχρι και την Τετάρτη 15 Ιουνίου 2022. Ήταν η τελευταία ημέρα της ζωής του στα 86 του χρόνια. Τώρα ο Βασίλης Μαλούχος θα είναι πάλι κοντά στα δύο αγόρια του…
***
Η δυσάρεστη είδηση έγινε γνωστή από τη κόρη του Ζωή η οποία ζει στο Μαϊάμι:
«Αντίο γλυκέ μου πατερούλη…
Εις το επανιδείν αν και θα τα λέμε, πλέον μέσα από τις φωτογραφίες σου, κάθε μέρα και θα γελάμε και θα σχολιάζουμε όπως κάναμε τόσα χρόνια…
Πήγαινε να ξεκουραστείς τώρα και να συναντήσεις επιτέλους και τα αδέρφια μου που σε περιμένουν και αυτά τόσα χρόνια εκεί ψηλά στον ουρανό…
Μην ανησυχείς για μένα… Θα κάνω όσα πράγματα λέγαμε να κάνω και λόγω του κόβιντ, δεν πρόλαβα να κάνω…
Εις το επανιδείν λοιπόν μέχρι να έρθω και εγώ, να ζήσουμε κατά κάποιο τρόπο σαν οικογένεια πάλι, εκεί ψηλά στον ουρανό…
Ζωή – Ζωή Διαμαντοπούλου».
***
Ο αγαπημένος ηθοποιός γεννήθηκε στη Δημητσάνα Γορτυνίας στις 14 Ιανουαρίου 1934 ή, όπως έλεγε ο ίδιος, το 1936. Ήταν αδελφός του επίσης ηθοποιού, Γιάννη Μαλούχου.
Ο Βασίλης Μαλούχος σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Δημήτρη Ροντήρη, στο Ωδείο Αθηνών και πήρε άδεια ασκήσεως επαγγέλματος από την επιτροπή εξαιρετικών ταλέντων.
Πρώτη φορά τον είδαμε στο σινεμά δίπλα στην Αλίκη Βουγιουκλάκη το 1961 στην ταινία «Η Λίζα και η άλλη». Η Αλίκη είχε παντρέψει τον Βασίλη Μαλούχο με την Shirley Atkins.
Στον κινηματογράφο ο Μαλούχος έπαιξε και στις ταινίες: «Διαβόλου κάλτσα» (1961), «Αγάπη και θύελλα» (1961), «Φυγή» (1963), «Παιδί μου, δεν Αμάρτησα» (1964), «Αυτοί που ξέχασαν το Θεό» (1964), «Αχ! Αυτή η γυναίκα μου» (1967), «Για την τιμή και για τον έρωτα» (1969), «Η ταξιτζού» (1970), «Η περιπτερού» (1970), «Εγώ ρεζίλεψα τον Χίτλερ» (1970), «Αριστοτέλης ο επιπόλαιος» (1970), «Υποβρύχιον: Παπανικολής» (1971), με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα «Ο τρελοπενηντάρης» (1971), «Ο αγαθιάρης και η ατσίδα» (1971), «Αέρα, αέρα, αέρα» (1972), «Αντάρτες των πόλεων» (1972), «Θύρα 7 η μεγάλη στιγμή» (1983), «Η δημοκρατία του νέφους» (1983), «Ζητείται δράκος» (1983), «Μήτσος… ο ρεζίλης / Ο γλυκοψεύτης» (1984), «Ο Δυναστείας» (1985), «Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα» (1987), «Της παλαβής» (1988) και τέλος «Ο κοντός και οι μνηστήρες» (1988).
Για τον Βασίλη Μαλούχο ο Πρόεδρος του ΣΕΗ Σπύρος Μπιμπίλας, έγραψε στη σελίδα του στο Facebook: «Με λύπη πληροφορήθηκα ότι ένας άξιος, τίμιος, ακούραστος εργάτης του θεάτρου και ταλαιπωρημένος στη ζωή, ο Βασίλης Μαλούχος, έφυγε από τη ζωή. Πρόσφατα είχε επανεγγραφεί στο Ταμείο Αλληλοβοήθειας του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών με σκοπό να τον βοηθήσουμε. Άφησε το στίγμα του στον ελληνικό κινηματογράφο του ’60 με τους αμέτρητους χαρακτηριστικούς του ρόλους. Καλό ταξίδι Βασίλη μου!».
