Του Παναγιώτη Μήλα
Στους ηθοποιούς που ασχολήθηκαν πολύ με την τηλεόραση και τις καθημερινές σειρές – εκεί στη δεκαετία του ’90 – είχαν κολλήσει την ταμπέλα του «καθημερινατζή», του ηθοποιού της «σαπουνόπερας»…
Ένας από τους ηθοποιούς που έκανε παρόμοιες επιλογές είναι και ο Τζώνη Θεοδωρίδης. Από το ξεκίνημά του με πολλές συμμετοχές σε δουλειές για τη μικρή οθόνη αλλά και για τον κινηματογράφο, τότε που η μεγάλη οθόνη δεν ήταν στις δόξες της.
Φυσικά άδικη πέρα για πέρα αυτή η παραπάνω «ρετσινιά». Οι ηθοποιοί με την καθημερινή ενασχόληση τους μπορούν να αντιμετωπίζουν άπειρα προβλήματα και να δίνουν λύσεις. Ξέρουν να αποφεύγουν κακοτοπιές. Αντιδρούν άμεσα σε κάθε απρόβλεπτο συμβάν και τελικά αποτελούν ένα χρήσιμο και απαραίτητο «εργαλείο» για κάθε σκηνοθέτη που επιδιώκει το άριστο αποτέλεσμα.
Στην εφημερίδα «Τα Νέα», στις 17 Μαΐου του 2004 ο Κώστας Γεωργουσόπουλος στην κριτική του για το έργο «Ποντικοπαγίδα» έγραφε:
«Ο Τζώνη Θεοδωρίδης στον πιο απροσδόκητο ρόλο του έργου, είχε προσωπικό ρυθμό και μια απαραίτητη πυρετική κινητικότητα».
Ε, λοιπόν αυτή η πυρετική κινητικότητα είναι που αποκτάται από την καθημερινή ενασχόληση με τις τηλεοπτικές σειρές.
Είναι δηλαδή σαν τους ποδοσφαιριστές που έχουν «αγώνες στα πόδια» ή σαν τους μπασκετμπολίστες που έχουν «αγώνες στα χέρια». Εκεί βρίσκεται όλη η εμπειρία. Στην καθημερινή τριβή με το αντικείμενό σου. Απόρροια αυτής της καθημερινής τριβής είναι – χωρίς αμφιβολία – το άριστο αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα που όλοι το επιδιώκουν και όλοι το πετυχαίνουν με επιμονή, υπομονή και πάθος.
***
Αυτό το ασίγαστο πάθος για το θέατρο είναι ένα από τα χαρακτηριστικά του Τζώνη Θεοδωρίδη ο οποίος βρίσκεται αυτό τον καιρό σε πρόβες για το ανέβασμα του έργου «Ο Φονιάς», του Μήτσου Ευθυμιάδη. Το πάθος για το τέλειο είναι ένα από τα κύρια προτερήματά του. Για τον λόγο αυτό επεδίωξα να συζητήσω μαζί του λίγες ημέρες πριν από την επίσημη πρεμιέρα.
Δυσκολευτήκαμε λίγο, μέχρι να βρούμε μια ελεύθερη ώρα και για τους δύο. Από εκεί και πέρα ένα τηλέφωνο και ένα μαγνητόφωνο μάς βοήθησαν στο να καταγράψουμε τη συνέντευξη που ακολουθεί.
Αξίζει να την παρακολουθήσουμε…
***
[Πατήστε “κλικ” επάνω στις φωτογραφίες για να τις δείτε μεγαλύτερες].
*ΠΟΙΟ πρόσωπο έριξε φως στον δρόμο που ακολουθήσατε;
-…το πρόσωπο που έριξε φως, ήταν ο Γιάννης Δαλιανίδης. Με βοήθησε να δώσω εξετάσεις στα ταλέντα του Εθνικού Θεάτρου και μου άνοιξε τα μάτια σε πολλούς τομείς…
*ΤΙ σας ώθησε σε αυτή την επιλογή;
-…δεν ξέρω να σου απαντήσω. Ίσως η επιλογή μου ήταν ότι με μάγεψε το θέατρο από την στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο σανίδι…
*ΠΟΥ θα θέλατε να είστε αν δεν είσαστε στο θέατρο;
-…νομίζω στο θέατρο. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να είμαι κάπου αλλού. Άλλωστε και η δεύτερη δουλειά μου σχετίζεται με κόσμο, σαν manager σε ξενοδοχεία και μαγαζιά…
*ΠΟΤΕ νιώσατε τη μεγαλύτερη συγκίνηση ή απογοήτευση όταν έπεσε η αυλαία;
-…την μεγαλύτερη ανακούφιση και συγκίνηση την ένιωσα σε δύο έργα. Το ένα ήταν η «Ποντικοπαγίδα» που έπαιξα 3 σαιζόν και το δεύτερο «Ο βιολιστής στην στέγη». Και τις δύο φορές είδα ότι οι κόποι μου δεν πήγαν χαμένοι…
*ΠΩΣ θέλετε να δείτε την ευρύτερη οικογένεια του πολιτισμού;
-…πιο ξεκάθαρη και πολιτισμένη θα ‘θελα την οικογένεια του πολιτισμού και χωρίς ψέματα…
*ΓΙΑΤΙ κάποιος πρέπει να αποδεχθεί το ότι «ηθοποιός σημαίνει φως»;
-…δεν νομίζω ότι πρέπει να αποδεχθεί κάτι τέτοιο. Κατά την δική άποψη ηθοποιός σημαίνει πίκρα, αγωνία και λίγες χαρές για αναμνήσεις…
*ΤΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΑΤΕ στα χρόνια της πανδημίας;
-…στα χρόνια της πανδημίας κατάλαβα για άλλη μια φορά ότι ο άνθρωπος είναι ένα σιχαμένο ερπετό, τίποτα άλλο…
*ΤΙ ΣΑΣ ΕΛΕΙΨΕ στην ίδια περίοδο;
-…δεν μου έλειπε τίποτε γιατί δόξα τω Θεώ τα έχω καλά με τον εαυτό μου, αλλά έχω και τα παιδιά μου…
*ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ για τη νέα χρονιά;
-…για την νέα χρονιά θα ήθελα όχι αλλά ψέματα και υποκρισία. Θα ήθελα ξεκάθαρες κουβέντες που μου λείπουν πολύ…
*ΠΟΥ μπορούμε να σας δούμε αυτή τη χρονιά;
-…αυτή την περίοδο είμαι στο ανακαινισμένο θέατρο «Έαρ Βικτώρια» με την παράσταση «Ο Φονιάς» του Μήτσου Ευθυμιάδη, που ανεβαίνει σε λίγες ημέρες, σε σκηνοθεσία Γιάννη Διαμαντόπουλου και μουσική Διονύση Τσακνή, με τους Γιώργο Χριστοδούλου, Λουκία Παπαδάκη και Αντώνη Αλεξίου.
*ΣΑΣ ευχαριστώ πολύ και εύχομαι καλή χρονιά με χαμόγελα.
-Κι εγώ ευχαριστώ το Catisart.
«Ο Φονιάς» επιστρέφει μετα από 40 χρόνια με την υπογραφή του Γιάννη Διαμαντόπουλου
