Επιμέλεια: Παναγιώτης Μήλας
Στην καρδιά της Αθήνας, εκεί που φυλάσσονται οι καρδιές των αδελφών Αλέξανδρου και Γεώργιου Υψηλάντη, θα ακουστεί τη Μεγάλη Τρίτη το Τροπάριο της Κασσιανής.
Ο τενόρος Αντώνης Κορωναίος και ο χοράρχης Παναγιώτης Κάνδηλας θα δώσουν τη δική τους ηχητική άποψη. Το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης, στις Εκκλησίες ψάλλεται ο όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης. Το τελευταίο τροπάριο στην Ακολουθία είναι της Κασσιανής, ένα από τα πιο γνωστά και αγαπημένα τροπάρια της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η Κασσιανή ήταν η υμνογράφος της Εκκλησίας που άφησε μεγάλη πνευματική παρακαταθήκη, όχι μόνο στην Ορθόδοξη Εκκλησία αλλά και στα ελληνικά γράμματα.
***
Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή,
την σήν αισθομένη Θεότητα μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν,
οδυρομένη μύρα σοι προ του ενταφιασμού κομίζει.
Οίμοι! λέγουσα, οτι νύξ μοι υπάρχει, οίστρος ακολασίας,
ζοφώδης τε και ασέληνος ερως της αμαρτίας.
*
Δέξαι μου τας πηγάς των δακρύων,
ο νεφέλαις διεξάγων της θαλάσσης το ύδωρ,
κάμφθητί μοι προς τους στεναγμούς της καρδίας,
ο κλίνας τους ουρανούς τη αφάτω σου κενώσει.
*
Καταφιλήσω τους αχράντους σου πόδας,
αποσμήξω τούτους δε πάλιν τοις της κεφαλής μου βοστρύχοις,
ων εν τω Παραδείσω Εύα το δειλινόν κρότον τοις ώσιν ηχηθείσα,
τω φόβω εκρύβη.
*
Αμαρτιών μου τα πλήθη
και κριμάτων σου αβύσσους τις εξιχνιάσει,
ψυχοσώστα Σωτήρ μου;
Μη με την σήν δούλην παρίδης,
Ο αμέτρητον έχων το έλεος.
***
Εδώ θα σταθώ κάνοντας μνεία, στον χοράρχη και πρωτοψάλτη Παναγιώτη Κάνδηλα, ψυχή της παρουσιάσεως αυτής της Κασσιανής. Ένας Άνθρωπος, με το «Α» κεφαλαίο, που σηκώνει στους ώμους του, έχοντας πολλές γνώσεις, τόσο το ψαλτήρι, που εκπροσωπεί επαξίως, όσο και τη διεύθυνση της τετράφωνης χορωδίας. Αφανής ήρωας επί 50 και πλέον έτη, ακούραστος, και από της αναλήψεως των καθηκόντων της διεύθυνσης της χορωδίας το έτος 1995 έως τώρα, από τον μοναδικό φίλο και δάσκαλο Γρηγόρη Κορωναίο, με εμπεριστατωμένη άποψη για την Εκκλησία εν γένει, του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια, γιατί σαν έφηβος πραγματικά με ενθουσιασμό, αγάπη, στοργή αγκαλιάζει όλους τους χορωδούς προκειμένου να παρουσιαστεί κάθε φορά ένα καλό αποτέλεσμα. Ο Παναγιώτης Κάνδηλας έχει την τύχη να συνεργάζεται με τον διάσημο τενόρο Αντώνη Κορωναίο, γιο του Γρηγόρη.
Ο Αντώνης – δυστυχώς πάντα ταπεινός σε καιρούς ανθρωποφαγίας και καλλιεργούμενου διχασμού – έγραψε στη σελίδα του στο facebook δυο λόγια για τον χοράρχη Παναγιώτη Κάνδηλα: «Τον ευχαριστούμε όλοι μας επειδή μας μεταδίδει τη φλόγα του για την Εκκλησία, την ψαλτική αλλά και την υποστήριξη της πολυφωνικής μουσικής. Ευχαριστώ τον Θεό που μου δίνει την ευκαιρία να συνεργάζομαι και να εμπνέομαι από τέτοιους ανθρώπους και να τους ακολουθώ»…
***
Να θυμίσω εδώ ότι τον μοναδικό αυτό ύμνο μπορούμε να τον απολαύσουμε τη Μεγάλη Τρίτη 3 Απριλίου 2018 στις 7 μ.μ. στο παρεκκλήσιο των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μιχαήλ και Γαβριήλ του Αμαλίειου Ορφανοτροφείου Θηλέων που λειτουργεί από το 1857 μέχρι σήμερα. Το παλαιό οικοτροφείο δεν υπάρχει πλέον (κατεδαφίστηκε το 1957), αλλά παρέμεινε το αρχικό εκκλησάκι κι εκεί εκκλησιάζονται πλέον όχι μόνο κάτοικοι της περιοχής, αλλά και άλλων περιοχών, αφού αποτελεί πόλο έλξης για πολλούς πιστούς.
Ο ναός των Ταξιαρχών Μιχαήλ και Γαβριήλ βρίσκεται ακριβώς πίσω από το Μέγαρο Μαξίμου και επί της οδού Στησιχόρου 6. Όταν τον αναζητήσετε μην περιμένετε να δείτε κάποια επιβλητική είσοδο. Το αντίθετο: Αυτό που θα δείτε στη Στησιχόρου 6 είναι το πίσω μέρος του ναού, Θα μπείτε στην αυλή από τη μικρή πορτούλα που βλέπετε δεξιά στη βασική φωτογραφία και στη συνέχεια θα βρείτε την κεντρική είσοδο είσοδο ή θα μπείτε από την πλαϊνή πόρτα.
Εκεί είναι καλά φυλαγμένη η καρδιά της Ορθοδοξίας, όπως και οι καρδιές των αδελφών Υψηλάντη που επίσης φυλάσσονται εκεί.
Οι βαλσαμωμένες καρδιές του Αλέξανδρου Υψηλάντη, εκ των πρωταγωνιστών της Επανάστασης του 1821 και του αδελφού του, Γεωργίου Υψηλάντη, «χτυπούν» μέσα σε ειδική προθήκη που βρίσκεται αριστερά του δεσποτικού θρόνου και σε υψηλό σημείο όπου βρίσκονται δύο λήκυθοι. Στον επάργυρο βρίσκεται η καρδιά του μεγάλου ηγέτη της Φιλικής Eταιρείας και αρχηγού της Ελληνικής Επανάστασης στις παραδουνάβιες ηγεμονίες Αλέξανδρου Υψηλάντη και στον επίχρυσο η καρδιά του αδελφού του Γεωργίου. Λέγεται ότι η Μαρία Υψηλάντη, σύζυγος του Γεωργίου, με επιστολή της δήλωσε ότι δεν επιθυμούσε οι καρδιές των δύο αδελφών να βρίσκονται σε κοινή θέα στον ναό, και αυτό διότι «το έθνος εφέρθη αγνώμονα προς αυτούς». Μετά την παρέλευση πολλών ετών βρέθηκαν καλά κρυμμένες σε κρύπτη οι δύο καρδιές και αποφασίστηκε να τοποθετηθούν σε χώρο εντός του κυρίως ναού. Από τότε βρίσκονται ως εθνικό κειμήλιο στην ειδική προθήκη του ιερού ναού της οδού Στησιχόρου.
