Μια κρύα μέρα του χειμώνα στο δάσος, μέσα στη ρουτίνα της καθημερινότητας, μια ομάδα σκαντζόχοιρων αφού είχαν εξαντλήσει όλους τους πιθανούς τρόπους προκειμένου να ζεσταθούν ο καθένας μόνος του, αποφάσισαν να έρθουν πιο κοντά. Το προηγούμενο βράδυ, ένας σκαντζόχοιρος είχε πεθάνει από το πολύ κρύο. Η δυσάρεστη αυτή είδηση τους τρόμαξε τόσο, που γρήγορα έσπευσαν να σμίξουν όλοι μαζί για να ζεσταθούν. Ωστόσο, με αυτή τους την προσπάθεια, τραυμάτιζε ο ένας τον άλλο με τα αιχμηρά του αγκάθια και αμέσως απομακρύνθηκαν πριν τραυματιστούν περισσότερο. Όποτε η ανάγκη για ζεστασιά τους ξαναέφερνε κοντά, το πρόβλημα με τ’ αγκάθια τους επαναλαμβανόταν. Παρέπαιαν λοιπόν ανάμεσα σε δύο κακά, ώσπου ανακάλυψαν τη σωστή απόσταση, από την οποία μπορούσαν ν’ ανεχτούν ο ένας τον άλλον.
Αυτή η μικρή ιστορία, το Δίλημμα του Σκαντζόχοιρου, γνωστή επίσης και ως Δίλημμα του Ακανθόχοιρου, είναι μια αναλογία των προκλήσεων που φέρει η ανθρώπινη οικειότητα. Τη χρησιμοποίησαν ο Αρθούρος Σοπενχάουερ, ο Σίγκμουντ Φρόυντ αλλά και ο Irvin D. Yalom για να περιγράψουν τις ανθρώπινες σχέσεις.
