Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Επειδή τα τελευταία χρόνια βιώνουμε μια πολυδαίδαλη και πολυσχιδή κρίση, η οποία οδηγεί στον βίαιο μετασχηματισμό της κοινωνίας, οφείλουμε να ρωτάμε, να επικοινωνούμε και να σχηματίζουμε γνώμη χωρίς βία και φανατισμό.
Το συνεχώς μεταβαλλόμενο κοινωνικό τοπίο που ανέτρεψε την καθημερινότητά μας κατέστησε τη γνώση του παρελθόντος, την Ιστορία, σε ύψιστη αναγκαιότητα.
Το κοινωνικό σώμα στην προσπάθειά του να σχηματίσει μια νέα ταυτότητα είναι υποχρεωμένο να φτιάξει ένα νέο αφήγημα για το παρελθόν ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του παρόντος αλλά και να οραματιστεί και να διεκδικήσει ένα άλλο μέλλον.
Έχουμε ανάγκη λοιπόν να μάθουμε την ιστορία «από τα κάτω», απλά και σωστά.
Αισθανθήκαμε την ανάγκη επομένως – ως catisart – να σας μεταφέρουμε μια ιστορία που ελάχιστοι γνωρίζουμε, εν αντιθέσει με άλλες.
***
ΤΕΜΠΗ – Μάνα μηχανοδηγού: «Αποτροπιασμός και θλίψη».
Μια άγνωστη ιστορία.
«Άνοιξη του 2024. Η θεωρία του παράνομου φορτίου στην εμπορική αμαξοστοιχία εξαπλώνεται παντού.
Στα Τέμπη, στο σημείο μηδέν, καίνε τα καντηλάκια των δύο άτυχων μηχανοδηγών, μπροστά από τις φωτογραφίες τους.
Κάποια στιγμή, οι γονείς των δύο παλικαριών (που δεν είχαν καμία ευθύνη για το δυστύχημα, καθώς η επιβατική ήταν αυτή που είχε εισέλθει ανάποδα στο ρεύμα καθόδου) τις βλέπουν σπασμένες.
Αποφασίζουν να μη μιλήσουν.
Ήταν η εποχή που είχαν ξεκινήσει οι ψίθυροι για την εμπλοκή των δύο μηχανοδηγών στο λεγόμενο “παράνομο φορτίο” και τους αποκαλούσαν λαθρέμπορους.
Μίλησα σήμερα με τη μάνα του 29χρονου μηχανοδηγού Δημήτρη Μασαλή. Η μαρτυρία της σοκάρει:
«Φτιάξαμε τις εικόνες χωρίς να πούμε τίποτα. Ωστόσο, μετά από λίγες μέρες, τις ξαναβρήκαμε σπασμένες. Πάλι δεν μιλήσαμε.
Στις 31 Μαρτίου 2024 συνειδητοποιήσαμε πολλά. Εκείνη τη μέρα παραβρεθήκαμε στην πρώτη μεγάλη προγραμματισμένη συγκέντρωση των συγγενών θυμάτων στη Λάρισα, σε μια αίθουσα που παραχώρησε η Περιφέρεια. Ήμασταν πάνω από 100 άτομα.
Όταν ξεκίνησε η εκδήλωση, πήρε το λόγο ο κ. Ψαρόπουλος και είπε τα ακόλουθα λόγια: «Παρακαλούνται οι οικογένειες των νεκρών μηχανοδηγών Μασαλή και Βούλγαρη να αποχωρήσουν από την αίθουσα». Παγώσαμε.
Σηκώθηκε ο πατέρας του μηχανοδηγού Βούλγαρη και χαμηλόφωνα ρώτησε: «Για ποιο λόγο;» Η απάντηση ήταν: «Πρόκειται να γίνουν κάποιες ανακοινώσεις και δεν πρέπει να είστε στην αίθουσα καθώς έχουμε αντικρουόμενα συμφέροντα».
Κανένας δεν αντέδρασε. Όλοι φαντάστηκαν ότι οι ανακοινώσεις θα αφορούσαν τα παιδιά μας και την εμπλοκή τους με το παράνομο φορτίο.
Βγήκαμε έξω με σκυμμένο το κεφάλι και δάκρυα στα μάτια.
Ερχόμασταν από μακριά και δεν είχαμε πού να πάμε. Κάτσαμε σε ένα καφενείο αμίλητοι. Μετά από λίγο άρχισαν τα τηλέφωνα από συγγενείς που ήταν μέσα στην αίθουσα οι οποίοι μάς είπαν ότι ο κ. Ψαρόπουλος δεν παρουσίασε κανένα στοιχείο και ότι λυπούνται γι’ αυτή την εξέλιξη.
Μάλιστα, όπως μάθαμε αργότερα, ο κ. Ψαρόπουλος συγκρούστηκε με τον κ. Πλακιά, τον οποίο κατηγόρησε ότι έχει τον ίδιο δικηγόρο, τον κ. Κουμπούρα, με την οικογένειά μας. Από κείνη τη μέρα ο κ. Πλακιάς μάς στήριξε και μας στηρίζει μέχρι σήμερα και θέλω να τον ευχαριστήσω, όπως και πολλοί άλλοι συγγενείς.
Τις φωτογραφίες των παιδιών μας τις βάλαμε μέσα στο εκκλησάκι, που βρίσκεται στο σημείο της τραγωδίας, σε μια γωνία. Δεν μπορούσα να αντέξω και τρίτη βεβήλωση.
Σήμερα πια που έχει αποδειχθεί ότι η εμπορική αμαξοστοιχία δεν κουβαλούσε κανένα παράνομο φορτίο και τα παιδιά μας δεν ήταν λαθρέμποροι, κανένας δεν μας έχει ζητήσει συγγνώμη από όσους επιχείρησαν να σπιλώσουν τη μνήμη τους».
