«Διαθήκη»
Του Ταράς Σεβτσένκο
Μετάφραση: Γιάννης Ρίτσος
Σαν θα πεθάνω να με θάψετε
πάνω στων λόφων τη γωνία,
στον κάμπο τον πλατύν ανάμεσα,
στη λατρεμένη μου Ουκρανία.
Να βλέπω τα φαρδιά χωράφια μας,
το Δνείπερο και τους γκρεμνούς του
και μέρα-νύχτα ν’ αφουγκράζομαι
τους βρόντους και τους βρυχηθμούς του.
Κι όταν μία μέρα φέρει ο Δνείπερος
το αίμα του εχθρού απ’ την Ουκρανία
ως κάτω στο γαλάζιο ακρόγιαλο
τότε θ’ αρχίσω νέα πορεία,
– βουνά και κάμπους θε ν’ αφήσω
κ’ ίσα στο Θεό θα προχωρήσω
να του προσευχηθώ, μα ως τότε
δεν τον γνωρίζω το Θεό.
Θάψτε με, κι όρθιοι σηκωθείτε,
τις χειροπέδες σας συντρίψτε
και με το μαύρο, το εχθρικό
αίμα, τη Λευτεριά ραντίστε.
Κ’ εμένα στη μεγάλη σας φαμίλια κλείστε,
στη λεύτερη και νέα σας αγκαλιά
και να με μνημονεύετε μη λησμονήστε
με την καλή, τη σιγαλή σας τη λαλιά.
***
Ο Ταράς Γκριγκόριεβιτς Σεβτσένκο (9 Μαρτίου 1814 – 10 Μαρτίου 1861) ήταν Ουκρανός ποιητής και καλλιτέχνης. Γεννήθηκε σε ένα μικρό χωριό κοντά στο Κίεβο της Ουκρανίας, (κομμάτι της Ρωσικής Αυτοκρατορίας τότε). Το 1847 συνελήφθη από τις ρωσικές αρχές και καταδικάστηκε για τη συγγραφή ποιημάτων κατά του τσάρου σε φυλάκιση και εξορία.
Ο Σεβτσένκο τιμάται από τους Ουκρανούς ως ο εθνικός τους ποιητής και ως αγωνιστής για την απελευθέρωση της χώρας από τους Ρώσους.
Το πιο γνωστό του ποίημα είναι το «Zapovit» («Διαθήκη», 1845), που έχει μεταφραστεί σε περίπου 150 γλώσσες και διαλέκτους του κόσμου (στα ελληνικά από τον Γιάννη Ρίτσο και τον Αλέξη Πάρνη).
