«Μας κοίταγε και πρόσμενε κατανόηση, σαν άνθρωπος από τους ανθρώπους. Μα μόνο φάτσες παγωμένες αντίκρισε, μάτια γεμάτα σκληράδα και κακία. Κακία ανθρώπινη».
M. Καραγάτσης
Μια ιδιαίτερη παράσταση, φτιαγμένη από νέους, παρακολούθησα στο “Bios”. Mια παράσταση που αξίζει. Την ιδιαιτερότητα της προσωπικής θεατρικής γραφής τριών νέων ηθοποιών εντείνει η επινοητικότητα, η χρήση πρωτότυπων τεχνικών εφέ, λεκτικών παιχνιδιών που προσδίδουν πρωτοτυπία και λάμψη στην παράσταση. Παράλληλα ο λόγος, τα έξυπνα σχόλια και η εφευρετικότητα καταλήγουν ως το σαρκασμό και τον αυτοσαρκασμό των συντελεστών. Ακόμα και τα υπερρεαλιστικά στοιχεία, οι ιστορίες ιδιωτικής φύσης, ο ωμός ρεαλισμός συνιστούν μια ιδιάζουσα σάτιρα, τόσο λεκτική όσο και των συνθηκών.
“Τριάντα χρόνια από τότε, κι ακόμα δεν έμαθα το μάθημά μου. Ακόμα δεν έγινα άντρας, ακόμα χαζεύω στο δρόμο κοιτάζοντας τα παιδιά, ακόμα μου κλέβουν οι αλήτες τα ρέστα”.
Κώστας Ταχτσής
Στα «Χταποδάκια και άλλα διηγήματα» τρεις νέοι ταλαντούχοι ηθοποιοί, οι Ηλίας Βογιατζηδάκης, Μυρτώ Πανάγου και Νατάσα Παπανδρέου, καθώς και η θεατρολόγος Παναγιώτα Κωνσταντινάκου, ξαναπιάνουν το νήμα της πρώτης παρουσίασης «Τα χταποδάκια», μιας σκηνικής προσαρμογής του διηγήματος του Μ. Καραγάτση που ξεχώρισε στο Bob Theatre Festival 2012. Η ομάδα επιστρέφει στο “Bios” εμπλουτίζοντας το εγχείρημα δραματοποίησης κειμένων της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Στα «Χταποδάκια» του Μ. Καραγάτση προστίθενται άλλα τέσσερα διηγήματα εμβληματικών συγγραφέων της μεταπολεμικής γενιάς: «Τα ρέστα» του Κ. Ταχτσή, «Ένας χωρισμός» του Μ. Χάκκα, «Ο τάφος» του Δ. Χατζή και «Ο κ. Γαρύφαλλος» του Ντ. Χριστιανόπουλου.
“Ἔφυγες καὶ μ’ ἄφησες μια μουτζούρα στὴ μύτη (ἀπὸ τὰ μάτια σου ποὺ ξεβάψανε κλαίγοντας), τις τρίχες της γάτας σου, καθὼς και μια γεύση ἀποσμητικοῦ στα χείλη”.
Μάριος Χάκκας
Παρακολουθώντας αυτή την παράσταση, συναρμολογημένη με μεράκι από αυτή τη μικρή συλλογή αφηγημάτων της νεοελληνικής λογοτεχνίας, αισθάνεσαι το σπαραγμό του ανθρώπου που βιώνει την απόρριψη και αναζητά τις λέξεις που περιέχουν το ανείπωτο. Τις σπαταλημένες ζωές, τις περιφρονητικές ήττες, τις αδικαίωτες μάχες με τους άλλους και με τον εαυτό του.
Τα αφηγήματα που επελέγησαν είναι φαινομενικά απλά, λαϊκά, καθημερινά αλλά τόσο συγκλονιστικά. Καταθέσεις ψυχής ανθρώπων διωγμένων, εγκαταλελειμμένων, χαμένων. Αγώνες και αγωνίες ζυμωμένες με δύσκολες λέξεις, ανάλαφρο και πυκνό χιούμορ, απόσταγμα μαρτυρίας. Η παράσταση, νευρώδης, γρήγορη και ευρηματική, αποδίδει το ουσιώδες της ζωής με μια καλλιτεχνικά ευθύβολη αίσθηση.
«…η αλήθεια είναι πως δεν αγαπάει κι από φυσικού του τις αλλαγές και τους νεωτερισμούς».
Δημήτρης Χατζής
Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση με μια τεχνική εσωτερικής εστίασης στα σημαίνοντα αναδύεται αυθόρμητη, λιτή και με διάχυτη περιπαιχτικότητα. Ο Σπούργος, ο Τσιάγαλος, ο Παναγιωτάκης, ο Κωστάκης, ο Μάριος, ο Νίκος και ο κ. Γαρύφαλλος, παραδοσιακές κοινωνικές μορφές, ευαίσθητες ανθρώπινες φιγούρες, ανυπεράσπιστοι «άθλιοι» της ελληνικής πεζογραφίας, συνωθούνται στην ίδια σκηνή και μας συστήνονται με σθένος. Χαιρόμαστε κι ευχαριστούμε που μας δεξιώθηκαν όλοι μαζί. Μαζί τους νιώσαμε τη μοναξιά, το έλλειμμά τους να συνάψουν δεσμούς, την ανημπόρια τους να καλλιεργήσουν διαπροσωπικές σχέσεις, τον πόνο τους, την εναγώνια αναζήτησή τους για αποδοχή.
Οι ιστορίες διαδραματίζονται με σκηνικό μια μεταπολεμική Ελλάδα, πληγωμένη, που προσπαθεί να επουλώσει τα τραύματα που της προξένησε η Ιστορία.
«Βγήκαν κι οι δυο πλημμυρισμένοι από μια ακαθόριστη αγαλλίαση. Το βράδυ στο γραφείο ήταν η πρώτη φορά που δεν ασχολήθηκαν μόνο με λογαριασμούς».
Ντίνος Χριστιανόπουλος
Ιστορίες ανταγωνισμού, διχόνοιας και ματαίωσης, στις οποίες καθημερινοί απλοϊκοί άνθρωποι βιώνουν την απόρριψη, την απόγνωση και το περιθώριο. Με τι τρόπο θα επιβιώσουν;
Το παρελθόν συναντάται με το παρόν και η Ελλάδα της κρίσης συναντά την Ελλάδα της ταπεινότητας. Δραματικοί και κωμικοί τόνοι εναλλάσσονται και η ελπίδα που τόσο έχουμε ανάγκη μάς χαμογελά στο πρόσωπο των νέων καλλιτεχνών, που αντιμετωπίζουν το σήμερα με τόλμη και ατενίζουν το αύριο θαρρετά.
Μια παράσταση που μοιάζει με πηγαίο και αυθόρμητο ξεχείλισμα.
Εν τέλει, οι άνθρωποι δεν θα αναστενάζουν μόνο με τον ίδιο ακριβώς τρόπο αλλά και θα γελούν πάντα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Συντελεστές
Διασκευή – σκηνοθεσία – ερμηνεία: Ηλίας Βογιατζηδάκης, Μυρτώ Πανάγου, Νατάσα Παπανδρέου
Δραματουργία: Παναγιώτα Κωνσταντινάκου
Σκηνικά/ Κοστούμια: Ευαγγελία Κατέχη
Φωτισμοί: Νίκος Βλασσόπουλος
Φωτογραφίες: Μιχάλης Κυριαζίδης
* Tα «Χταποδάκια» παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στο πλαίσιο των Scratch Nights του Bob Theatre Festival 2012 στο ΒIOS.
Πληροφορίες
BIOS Basement
Διάρκεια παραστάσεων: Έως 8 Ιανουαρίου 2013
Παραστάσεις: Δευτέρα και Τρίτη
Έναρξη: 21.00
Τιμή εισιτηρίου: 10 ευρώ (ενιαίο)
