17.3 C
Athens
Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024

Βασιλική Σύρμα: Δεν υπάρχει περιθώριο ανεμελιάς με όσα παράλογα συμβαίνουν στη ζωή μας

Του Παναγιώτη Μήλα

Μάιος, στο Γιαλάσι, περπατάει «παρά θιν’ αλός» στην Παλαιά Επίδαυρο. Τα πόδια ανάμεσα σε άμμο, βότσαλα και απαλό κυματάκι. Που και που σκύβει και πιάνει ένα βότσαλο. Αφού το κοιτάζει με προσοχή το αφήνει στην άκρη πάνω σε ένα βραχάκι. Συνεχίζει. Σκύβει και πιάνει δεύτερο, τρίτο βότσαλο… Τα αφήνει και αυτά στο ίδιο βραχάκι.

Πάει μέχρι την άκρη της παραλίας και επιστρέφει. Ο καυτός ήλιος έχει στεγνώσει τα βότσαλα. Έχουν πάρει το φυσικό τους χρώμα. Τα παίρνει ένα ένα και τα βάζει στο στόμα. Τα υγραίνει και αποκτούν άλλο χρώμα. Πετάει αυτά που δεν του αρέσουν. Κρατά μόνο 6-7. Τα αφήνει πάλι να στεγνώσουν. Πάλι τα υγραίνει, πάλι επιλέγει, πάλι πετάει, πάλι κρατάει 4-5. Κάνει τις ίδιες κινήσεις, την ίδια διαδρομή, την ίδια επιλογή. Τελικά κρατάει μόνο δύο. Τα δύο του μεγάλου τελικού:

-Σάββατο 23 Ιουνίου 1956, στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, ο Αλέξης Μινωτής σκηνοθετεί τη «Μήδεια» του Ευριπίδη. Η Κατίνα Παξινού, στον ομώνυμο ρόλο και Ιάσων ο Θάνος Κωτσόπουλος. Ο Μάνος Χατζιδάκις γράφει τη μουσική, ο Κλεόβουλος Κλώνης σχεδιάζει τα σκηνικά και ο Αντωνάκης Φωκάς είναι ο ενδυματολόγος της παράστασης.

-Σάββατο 30 Ιουνίου 1956, στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, ο Αλέξης Μινωτής σκηνοθετεί την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή. Η Άννα Συνοδινού, στον ομώνυμο ρόλο και Κρέων ο Θάνος Κωτσόπουλος. Ο Γιάννης Παπαϊωάννου γράφει τη μουσική, ο Κλεόβουλος Κλώνης σχεδιάζει τα σκηνικά και ο Αντωνάκης Φωκάς είναι ο ενδυματολόγος της παράστασης.

Ομοιογενείς και δημιουργικές οι συνθέσεις των συντελεστών αντιμετώπιζαν άμεσα κάθε πρόβλημα. Η τελειομανία τους όμως ήταν αυτή που έχει μείνει ιστορική. Δεν άφηναν τίποτα στην τύχη. Αναζητούσαν παντού την καλύτερη λύση.
Αυτό ακριβώς έκανε ο ήρωας της μικρής ιστορίας του προλόγου.

Ήταν ο ενδυματολόγος Αντώνης Φωκάς. Έψαχνε ανάμεσα στα βότσαλα να βρει το χρώμα για το κοστούμι των δύο ηρωίδων του. Για τη Μήδεια βρήκε και δημιούργησε το «βοτσαλί», το χρώμα δηλαδή που έπαιρνε το βότσαλο μόλις το σάλιωνε. Για την Αντιγόνη προτίμησε το «Αντιγονί», το χρώμα που έπαιρνε το βότσαλο μετά την έκθεσή του στον καυτό ήλιο.

Θα μου πείτε τώρα, «μα καλά έχει τόση σημασία το χρώμα στο φόρεμα της Μήδειας και της Αντιγόνης»;

  • Ασφαλώς και έχει. Μην ξεχνάμε ότι «εδώ έχουμε ζωντανή ζωγραφική. Κουνιούνται όλα τα χρώματα, στριφογυρίζουνε τα κοστούμια πάνω, μιλάμε για έναν πίνακα που αλλάζει συνέχεια σχέδιο και χρωματισμούς. Τώρα, όσον αφορά τα χρώματα, είναι και πώς το βλέπει ο καθένας το θέμα. Περί χρώματος… ουδείς λόγος. Ένας συνδυασμός που εσάς σας αρέσει πολύ, πιθανότατα να μη μου αρέσει εμένα καθόλου. Τα χρώματα δεν είναι υπόθεση αντικειμενική. Τα χρώματα είναι από τις πιο υποκειμενικές ιστορίες. Για μένα, τα χρώματα είναι μέρος της μουσικής. Μέρος των ρόλων. Μέρος της ηθοποιίας. Μέρος των πάντων, τελικά».

***

Τα τελευταία λόγια, μέσα σε εισαγωγικά, ανήκουν στη βραβευμένη με Όσκαρ Ελληνίδα ενδυματολόγο Θεώνη Βαχλιώτη-Όλντριτζ.
Βλέπουμε λοιπόν τη μεγάλη σημασία που έδιναν στο χρώμα δύο κορυφαίοι ενδυματολόγοι μας.

***

Ακριβώς το ίδιο δρόμο, που χάραξαν εκείνοι, ακολουθεί σήμερα ένα ιδιαίτερα ταλαντούχο κορίτσι:
Η Βασιλική Σύρμα, που γεννήθηκε στη Αθήνα και στη συνέχεια ολοκλήρωσε προπτυχιακές σπουδές στο ΤΕΙ Αρχιτεκτονικής Εσωτερικών Χώρων και σχεδιασμού αντικειμένων. Κατόπιν πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές πάνω στην επεξεργασία υφάσματος στο Goldsmiths University of London και στην ενδυματολογία στο London College of Fashion. Τέλος, έκανε πρακτική εργασία στο Royal National Theater του Λονδίνου και στην Εθνική Λυρική Σκηνή της Αθήνας.
Έκτοτε ασχολείται με τον σχεδιασμό και την κατασκευή αξεσουάρ και τη θεατρική και κινηματογραφική ενδυματολογία.
Συνεργάζεται με το Μουσείο Μπενάκη, το Ίδρυμα Βασίλη και Μαρίνας Θεοχαράκη και το Ατελιέ Λουκίας.
Ως ενδυματολόγος έχει εργαστεί -και εργάζεται- σε παραγωγές του Εθνικού Θεάτρου, της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, του Θεάτρου Τέχνης καθώς και σε πολλές άλλες της Αθήνας και του Λονδίνου.

***

Η Βασιλική Σύρμα μελετά το θεατρικό κοστούμι από κάθε πλευρά -ιστορική, ψυχολογική, κοινωνιολογική, γεωγραφική και δημιουργική.
Πηγές της είναι τα ενδύματα αυτά καθεαυτά, τα γραπτά μνημεία, η παράδοση, οι καλλιτεχνικές απεικονίσεις (ζωγραφικά, γλυπτικά και άλλα έργα), τα κάθε λογής σχέδια, η φωτογραφία και η τέχνη. Από παιδί ακόμα έμαθε μικρά και μεγάλα μυστικά ώστε να πειραματίζεται τώρα επιδέξια με υλικά και μαγεία. Βρίσκεται διαρκώς σε ετοιμότητα γιατί το πιο απίθανο υλικό ή αντικείμενο, τις περισσότερες φορές τόσο απλό και τόσο κοντά στα μάτια μας, μπορεί με ένστικτο και φαντασία στα χέρια της να μεταμορφωθεί σε ένα υπέροχο ενδυματολογικό συμπλήρωμα, ακόμη και κοστούμι. Επίσης, στη δουλειά της και η παραμικρή λεπτομέρεια έχει λόγο ύπαρξης και υποστηρίζει το σύνολο της παράστασης δίχως την αλαζονική τάση να ξεχωρίσει αλλά τη διάθεση να τονίσει τους χαρακτήρες του έργου και να εμβαθύνει στη σκηνοθετική προσέγγιση.

***

Στις 28 και 29 Ιουλίου 2017, για ακόμα μια φορά, θα θαυμάσουμε δουλειά της. Αυτή τη φορά στην ορχήστρα του Αρχαίου Θεάτρου της Επιδαύρου, με την «Άλκηστη» του Ευριπίδη που σκηνοθετεί η Κατερίνα Ευαγγελάτου. Μια παράσταση που ετοιμάζεται πυρετωδώς και το θεατρόφιλο κοινό αναμένει με αδημονία.

***

Κάποιες από τις πρόσφατες δουλειές που είδα με την υπογραφή της ήταν:
– «Tres», του Juan Carlos, σε σκηνοθεσία του Γιάννη Λασπιά.
– «1984», του Τζωρτζ Όργουελ, σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου.
– «Καμίλ Κλοντέλ: Mudness», σε συγγραφή και σκηνοθεσία του Γιάννη Λασπιά.
– «Ομπίντα, οι τελευταίες ώρες του Νίκου Ζαχαριάδη», σε σκηνοθεσία του Γιώργου Κοτανίδη.
– «Αριστοφανιάδα», σε σκηνοθεσία και μουσική του Κώστα Γάκη.
– «Αστροφεγγιά», σε σκηνοθεσία του Πέτρου Ζούλια.

***

[Άλλα δείγματα της δουλειάς της βλέπουμε εδώ, στην εικονογράφηση αυτής της συνέντευξης].

***

Τα χέρια της είναι συνέχεια μπερδεμένα με κλωστές, μολύβια, ψαλίδια, χρώματα. Στο σχεδιαστήριό της πάντα υπάρχουν πατρόν, χαρτιά, κούκλες, μάσκες.
Μια ραπτομηχανή πάντα την περιμένει, ενώ μια γόμα την έχει ετοιμοπόλεμη για κάθε ενδεχόμενο.
Παρ’ όλα αυτά δεν κατάφερε να με σβήσει από τον χάρτη και έτσι πρόλαβα να της κάνω την πρώτη ερώτηση.

Αρχίζουμε λοιπόν:

– Κλωστές / Αναμνήσεις από την οικογένεια. Παππούδες, γιαγιάδες, συνδέσεις;
* Όμορφες οικογενειακές αναμνήσεις. Ταξίδια. Χάδια και αγκαλιές από όλους. Γιαγιάδες συνεχώς να ετοιμάζουν κάτι (τηγανόψωμα, φαγητά, γλυκά).
Η μαμά να ζωγραφίζει ή να μαγειρεύει και να ακούει Claus Nomi.
– Μολύβι / Τα πρώτα χρόνια στην εκπαίδευση. Δημοτικό, Γυμνάσιο;
* Στο Δημοτικό: Άπειρες ζωγραφιές με μολύβι στο θρανίο. Αγαπημένο θέμα: γυναίκες που φορούν φορέματα εποχής.
Στο Γυμνάσιο: Συνεχίζω τη ζωγραφική στο θρανίο με λογότυπα συγκροτημάτων αυτή τη φορά (Guns n Roses, Metallica, Manowar κ.λπ.)
– Κούκλες και μάσκες / Μετά τις κούκλες στο σπίτι, πότε είδατε «κούκλες» στο θέατρο;
* Δεν θυμάμαι ποτέ πρωτοπήγα στο θέατρο! Θυμάμαι όπως μια έκθεση του Διονύση Φωτόπουλου που με ενέπνευσε πολύ όταν ήμουν στο Λύκειο.
– Χαρτί / Πότε πήρατε την απόφαση να διαλέξετε τον δρόμο που είσαστε τώρα;
* Δεν πήρα ποτέ κάποια απόφαση να ασχοληθώ με την ενδυματολογία. Ήταν κάτι που μου άρεσε από μικρή και έκανα τα βήματα που θεωρούσα λογικά για να βρω δουλειά.
– Ραπτομηχανές / Ποιους δασκάλους θυμάστε; Ποιοι καθόρισαν την πορεία σας;
* Εκτός από έναν καθηγητή μου από το σχολείο, που μιλάμε ακόμα και τον αγαπώ πολύ, σχεδόν όλοι οι αγαπημένοι μου καθηγητές από το ΤΕΙ Αθήνας δεν ζουν πια. Υπήρξαν λίγοι άνθρωποι από τα σχολικά και ακαδημαϊκά έτη με τους οποίους περάσαμε φανταστικά μαζί. Από την ώρα του μαθήματος μέχρι τα γλέντια και τις εκδρομές.
Χρώματα / Πότε είδατε στη σκηνή την πρώτη σας δουλειά;
* Είδα την πρώτη μου δουλειά στη σκηνή στο Tabard Theatre στο Λονδίνο το 2008!
– Πρόκληση / Τι σας ιντριγκάρει πριν πιάσετε χαρτί και μολύβι;
* Πριν πιάσω χαρτί και μολύβι με ιντριγκάρει το ίδιο το έργο και η ατελείωτη έρευνα εικόνων που κάνω!
– Ηλεκτρονικός υπολογιστής / Τον χρησιμοποιείτε όταν ζωγραφίζετε;
* Ζωγραφίζω με τον παραδοσιακό τρόπο. Στο χέρι με μολύβι, ξυλομπογιές, ακουαρέλα και ακρυλικά.
– Μίνι / Κάνατε «εκπτώσεις» στις επιλογές σας;
* Εκπτώσεις στις επιλογές μου: άπειρες! Χαχα! Αλλά συνήθως τις κάνω να φαίνονται πανάκριβες στη σκηνή!
– Μάξι / Έχετε κάποιο όνειρο που θέλετε να πραγματοποιήσετε;
* Όνειρο που θέλω να πραγματοποιηθεί; Ταξίδι στο διάστημα ή έστω πολλά ταξίδια στη Γη!
– Γραμμικό σχέδιο / Προγραμματίζετε τα πάντα με λεπτομέρειες;
* Προγραμματίζω τα πάντα αλλά όχι με λεπτομέρειες. Έπειτα από ένα σημείο όλα αυτοπρογραμματίζονται. Αν και νομίζω πως τελικά ούτε αυτό συμβαίνει.
– Ελεύθερο σχέδιο / Αφήνετε πράγματα στην τύχη;
* Αφήνω στην τύχη ό, τι δεν γίνεται αβίαστα. Για παράδειγμα δεν μπορώ να ελέγξω την ψυχολογία των άλλων.
– Φροντιστηριακά αντικείμενα / Έχετε κάποιο αγαπημένο αντικείμενο, ως «υπογραφή» σας;
* Αγαπημένο αντικείμενο δεν έχω κάποιο σταθερά. Κατά καιρούς αλλάζω. Τώρα έχω ένα στεφάνι. Το έφτιαξα και τώρα το έχω αγαπήσει. Μου αρέσει να το βλέπω στο κεφάλι κάποιου.
– Θεατρικός φωτισμός / Πόσο συμβάλει ο φωτισμός στη δουλειά σας;
* Συμβάλλει 100% στο εικαστικό αποτέλεσμα της παράστασης. Χωρίς φως δεν υπάρχει τίποτα….
– Γόμα / Έχετε σβήσει κάποιες παλιές σας απόψεις;
* Ουυυυ!!! Άπειρες…
– Μακέτα / Πού θα δούμε τη δουλειά σας τη φετινή χρονιά;
* Στην Επίδαυρο με την «Άλκηστη». Αυτό το καλοκαίρι είμαι μεταξύ των συντελεστών στην τραγωδία «Άλκηστη» του Ευριπίδη (*) σε σκηνοθεσία της Κατερίνας Ευαγγελάτου.
– Πατρόν / Κάνετε κάποια σχέδια για το μέλλον;
* Σχέδια για το μέλλον: μέχρι το καλοκαίρι. Μετά κανείς δεν ξέρει!
– Θεατρικό κοστούμι / Υπάρχει κάτι που να σας ενοχλεί στο «κοστούμι» της ζωής μας;
* Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν πρόσβαση στα βασικά αγαθά. Αυτό είναι παράλογο δεν έπρεπε να συμβαίνει. Έχει αποτύχει τελείως το κοινωνικό και πολιτικό σύστημα. Κι εμείς μέσα σε αυτό, όταν μας συμβαίνει κάτι άσχημο, απογοητευόμαστε και θυμώνουμε και όταν μας συμβαίνει κάτι καλό νιώθουμε άσχημα για τους άλλους που δεν είναι σε αυτή τη θέση. Δεν υπάρχει χώρος ανεμελιάς.
– Σκίτσο / Η γάτα ή γενικά τα κατοικίδια παίζουν ρόλο στη ζωή σας;
* Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς γάτα μέσα στο σπίτι μου. Αγαπώ όλα τα ζώα και χαίρομαι να βρίσκομαι δίπλα τους, αλλά με τη γάτα υπάρχει κάτι πολύ ξεχωριστό! Οι γάτες είναι θεϊκά πλάσματα. Άσε που, όπως λέει και ο κολλητός μου, “μια γάτα δεν θα δούλευε ποτέ για την ελληνική αστυνομία”.

– Εδώ ολοκληρώθηκε η πολύχρωμη προσωπογραφία σας. Σας ευχαριστούμε.
* Κι εγώ σας ευχαριστώ.

 

***

Βασιλική Σύρμα είναι ενδυματολόγος, σκηνογράφος, βοηθός ενδυματολόγου.

Τα τελευταία χρόνια έχει συμμετάσχει, εκτός άλλων, στις παραστάσεις 1984 (2016), Εξηνταβελόνης (2016), Βέρθερος (2016), Αστροφεγγιά (2016).

Cementary (2017 )
-Στέγη γραμμάτων και Τεχνών Ιδρύματος Ωνάση, Κεντρική Σκηνή
Diktat (2017 )
-Bios.Tesla main
Lolita reversed (2017 )
-Εθνικό Θέατρο – Πειραματική Σκηνή
Re-union μετά θάνατον (2017 )
-El convento del arte
Reunion μετά Θάνατον (2017 )
-El convento del arte

 

Photo taken by Christina Bratuska

Άλκηστη (2017 )
-Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
Άλκηστη (2017 )
-Περιοδεία
Η αρρώστια της νιότης (2017 )
-Αμαλία
Η τεράστια έκρηξη (2017 )
-SKROW
​Ο αλαβροστοισειώτης (2017 )
-Πειραιώς 260
Ο Γενικός Γραμματεύς (2017 )
-Εθνικό Θέατρο – Πειραματική Σκηνή
Ο Ξένος (2017 )
-104 Κεντρική σκηνή
Ομπίντα (2017 )
-Ίδρυμα “Μιχάλης Κακογιάννης” Θέατρο/ κεντρική σκηνή
Τα όνειρα του Αϊνστάιν (2017 )
-Θέατρο του Νέου Κόσμου
Τα όνειρα του Αϊνστάιν (2017 )
-Πειραιώς 260
Τιτανομαχίες (2017 )
-Εθνικό Θέατρο-Κτήριο Τσίλλερ, Σκηνή “Νίκος Κούρκουλος”
Το πεπρωμένο ονομάζεται Κλοτίλδη (2017 )
-Bios.Tesla Basement
Το πεπρωμένο ονομάζεται Κλοτίλδη (2017 )
-Πειραιώς 260
Φωνές (2017 )
-Νέο Θέατρο Κατερίνας Βασιλάκου
1984 (2016 )
-Νέο Θέατρο Κατερίνας Βασιλάκου
4 λεπτά & 12 δευτερόλεπτα (2016 )

-Θησείον, Ενα Θέατρο Για Τις Τέχνες
Αστροφεγγιά (2016 )
-Χώρα
Βέρθερος (2016 )
-Σημείο
Βέρθερος (2016 )
-Σημείο
Για την Ελένη (2016 )
-Tempus Verum εν Αθήναις
Δεσποινίς Τζούλια (2016 )
-Νέο Θέατρο Κατερίνας Βασιλάκου
Εξηνταβελόνης (2016 )
-Εθνικό Θέατρο-Κτίριο Τσίλλερ Σκηνή “Νίκος Κούρκουλος”
Η αρρώστια της νιότης (2016 )
-Ακαδημία Πλάτωνος
Η αρρώστια της νιότης (2016 )
-Tempus Verum εν Αθήναις
Η αρρώστια της νιότης (2016 )
-Λιθογραφείον
Η πτωτική άνοδος του Αρτούρο Ούι (2016 )
-Ίδρυμα “Μιχάλης Κακογιάννης” Θέατρο/ κεντρική σκηνή
Η Ωραία Κοιμωμένη και ο Πρίγκιπας Αστέρης στο Νησί της Γνώσης (2016 )
-Μικρό Παλλάς
Καμίλ Κλoντέλ-Mudness (2016 )
-Vault
Με το ίδιο μέτρο (2016 )
-Από Μηχανής Θέατρο
Με το ίδιο μέτρο (2016 )
-Bios.Tesla main
Με το ίδιο μέτρο (2016 )
-Παλαιό Ελαιουργείο Ελευσίνας
Μη χορέψεις (2016 )
-Bios.Tesla Basement
Μηχανή Άμλετ (2016 )
-Σύγχρονο Θέατρο
Μηχανή Άμλετ (2016 )
-Σύγχρονο Θέατρο
Ο Φίλιπ Γκλας αγοράζει μια φραντζόλα ψωμί (2016 )
-104 Κεντρική σκηνή
Ομπίντα (2016 )
-Ίδρυμα “Μιχάλης Κακογιάννης” Θέατρο/ κεντρική σκηνή
Παιχνίδια ή ένα φερμουάρ που έχει κολλήσει (2016 )
-Σταθμός
Περσινές βροχές (2016 )
-Bios.Tesla Basement
Σ’ εσάς που με ακούτε (2016 )
-Σημείο
Το τελευταίο πανέρι (2016 )
-El convento del arte
Φάουστ (2016 )
-Δημοτικό θέατρο Πειραιά
Η Μάγια στην Ονειροχώρα (2015 )
-Πειραιώς 131
Η τελευταία μαύρη γάτα (2015 )
-Άλφα. Ιδέα
Θείος Βάνιας (2015 )
-Νέο Θέατρο Κατερίνας Βασιλάκου
Ο Φίλιπ Γκλας αγοράζει μια φραντζόλα ψωμί (2015 )
-104 Κεντρική σκηνή
Περσινές βροχές (2015 )
-104 Κεντρική σκηνή
Ποιος το λέει αυτό που λες; (2015 )
-Άβατον
Φάουστ (2015 )
-Δημοτικό θέατρο Πειραιά
Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν (2013 )
-Στέγη γραμμάτων και Τεχνών Ιδρύματος Ωνάση, Κεντρική Σκηνή.

 

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -