Στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα…

Toυ Κώστα Παναγιωτόπουλου (δημοσιογράφος, μέλος της ΕΣΗΕΑ)

Είναι γνωστό τοις πάσι ότι στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Συνήθως αυτά τα συναντά κανείς σε ορισμένα σημεία πόλεων ή κωμοπόλεων και… παραπέμπουν ευθέως στην άναρχη δόμηση που… αναπτύχθηκε χρόνια πριν σε όλη την επικράτεια παίρνοντας τη μορφή… επιδημίας. Τα αδιέξοδα στις δημοκρατίες δημιουργούνται όταν αυτοί που καλούνται να υπηρετήσουν τους δημοκρατικούς θεσμούς, να τους διαφυλάξουν ή να τους προάγουν, υπερβαίνουν τα εσκαμμένα περνώντας απέναντι… Εκεί που η έκφραση γνώμης για όλα τα θέματα, αλλά -πολύ περισσότερο- η διάθεση αυτοπροβολής… θέτουν εκτός ορίων ακόμα και τη δημοκρατική διαδικασία. Αυτή που διέπεται από κανόνες και σεβασμό σε θεσμούς και πρόσωπα, τα οποία έχουν επιλεγεί με διαδικασίες καθ’ όλα νόμιμες και από διευρυμένο Σώμα εκλογέων. Και από τον κανόνα αυτόν δεν εξαιρείται ΚΑΝΕΙΣ. Οσο ψηλά κι αν έφτασε στο παρελθόν, όσο κι αν η προσφορά του έχει επιδοκιμασθεί από μεγάλη μερίδα των πολιτών – άλλωστε ο μεγαλύτερος κριτής είναι ο λαός, ο οποίος αποδοκιμάζει ή επιδοκιμάζει πράξεις ή παραλείψεις. Η έκφραση γνώμης, ακόμα και η αντίρρηση είναι δικαίωμα του καθενός, πολύ περισσότερο σε κόμματα που παλεύουν για τη δημοκρατία και την ελευθερία στην άποψη. Αυτό, όμως, πόρω απέχει από το να επιχειρεί κάποιος να καταστήσει την άποψή του κυρίαρχη και μάλιστα με… άκομψο τρόπο που στο διάβα της συμπαρασύρει τα πάντα, ιδίως σε εποχές κατά τις οποίες η ενότητα είναι το ζητούμενο. Δεν είναι κακό να έχει κανείς άποψη – ιδίως σε μείζονα ζητήματα -, η οποία ενδεχομένως σε αρκετές των περιπτώσεων λειτουργεί και συμβουλευτικά. Κακό είναι το να προσπαθεί να δώσει έκταση σε θέματα που άπτονται άλλων… επιστημών. Σε αυτές τις περιπτώσεις η δημοκρατία… καταλήγει σε αδιέξοδο. Και είναι επιβεβλημένη η λήψη μέτρων για να μη φτάσει η κατάσταση στα μη περαιτέρω, να μην πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, να μη φανεί πίσω από το αδιέξοδο το βάραθρο, το χάος, ο γκρεμός… Που κανείς δεν θέλει να αντικρίσει…