Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Ένας ηθοποιός δεν αρκεί να δουλεύει πάνω σ’ έναν ρόλο, οφείλει κυρίως να δουλεύει πάνω στον εαυτό του. Αυτή την κατεύθυνση ακολουθεί ο Σταμάτης Μπάκνης, ένας ηθοποιός με καλλιτεχνική βαρύτητα, του οποίου την πορεία παρακολουθώ από το ξεκίνημά του στο θέατρο.
Ομολογώ ότι χαίρομαι να τον βλέπω να διαπρέπει γιατί, εκτός από ικανότατος ηθοποιός, είναι κι ένας υπέροχος άνθρωπος.
Στη συζήτησή μας για το www.catisart.gr μιλάμε για τις φετινές του πρωταγωνιστικές εμφανίσεις.
Αφενός στην παράσταση για παιδικό κοινό «Ο Σέρλοκ Χολμς και το αίνιγμα του Λούνα Παρκ», που σκηνοθετεί η Αγνή Χιώτη στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, και αφετέρου στο σπουδαίο έργο «Φοβάμαι, ταυρομάχε» του Pedro Lemebel, που παρουσιάζεται στο θέατρο «Μεταξουργείο», σε σκηνοθεσία Άννας Βαγενά.
Υποδύεται τον ντετέκτιβ – θρύλο Σέρλοκ Χολμς και, αντίστοιχα, τον Κάρλος, ένα νεαρό φοιτητή μέλος επαναστατικής οργάνωσης, επί δικτατορίας Πινοσέτ στη Χιλή.
Κάνω θέατρο σημαίνει «αφοσιώνομαι, μετεκπαιδεύομαι, εξελίσσομαι, μένω ταπεινός, δεν έχω τίποτα δεδομένο, επικοινωνώ, ζω το εδώ και το τώρα, έχω συναίσθηση,
φροντίζω και σέβομαι τους συνεργάτες μου, είμαι ανοιχτός, ευγενικός,
συνεργάσιμος», μου λέει.
Και επισημαίνει: «Προτιμώ να είμαι καλός συνεργάτης αντί σπουδαίος ηθοποιός», κάτι που αποδεικνύει πως η σοφία έχει να κάνει με το πώς σκέπτεσαι, όχι με το πότε γεννήθηκες.
Σταμάτη, φέτος, σε βρίσκουμε στην παράσταση για παιδιά «Ο Σέρλοκ Χολμς και το
αίνιγμα του Λούνα Παρκ» που σκηνοθετεί η Αγνή Χιώτη στο Γυάλινο
Μουσικό Θέατρο. Μίλησέ μας για το ρόλο σου.
• Φέτος έχω τη χαρά να έχω το ρόλο του Σέρλοκ Χολμς. Είναι ένας από τους
αγαπημένους μου ήρωες λόγω του ιδιαίτερου χαρακτήρα του. Είναι ένας
ντετέκτιβ που χρησιμοποιεί περίεργες μεθόδους για να εξιχνιάσει τα
εγκλήματα. Στην παράσταση πετυχαίνουμε τον Σέρλοκ σε μια στιγμή της
ζωής του που δεν θέλει να ασχοληθεί με καμία υπόθεση. Κάποια στιγμή
έρχεται στον προσκήνιο μια υπόθεση που τον συνδέει με το παρελθόν. Με
την παρότρυνση της αδερφής του, που κουβαλάει συνέχεια τη φωνή της
μέσα του, του νέου του φίλου Τζον Γουάτσον, της σπιτονοικοκυράς του κα.
Χάντσον καθώς και τριών παιδιών παίρνει την απόφαση να εξιχνιάσει το
Αίνιγμα του Λούνα Παρκ.
Ο Σέρλοκ Χολμς, είναι ένας χαρακτήρας που συναντάμε
συχνά τη σημερινή εποχή;
• Είναι ένας φοβερά ευφυής άνθρωπός που πολύ συχνά ο τρόπος του να
επικοινωνήσει τα πράγματα είναι απότομος. Είναι αποστεωμένος από το
συναίσθημα και δεν αφήνει κανέναν να δει τον εσωτερικό του κόσμο.
Κρατάει αποστάσεις από τους ανθρώπους και βάζει τοίχους στην
επικοινωνία. Νομίζω πως ναι, έχω συναντήσει τέτοιους ανθρώπους.
Πώς νιώθεις που φέρνεις σε επαφή τους μικρούς θεατές με τη θεατρική
πράξη;
• Νιώθω υπέροχα. Τα παιδιά είναι το πιο ειλικρινές κοινό. Αν τους αρέσει κάτι
θα το δείξουν έντονα και αντίστοιχα αν δεν τους αρέσει κάτι. Είναι
απίστευτα δοτικά και αυθόρμητα και μπορούν να σου φτιάξουν τη μέρα
μόνο με μια κουβέντα τους.
Θέλεις να μοιραστείς μαζί μας κάποιο ενδιαφέρον περιστατικό, που συνέβη
σε κάποια παράσταση;
• Η παράσταση κλείνει με ένα τραγούδι, το τραγούδι της Αγάπης σε στίχους
της Αγνής Χιώτη και μουσική του Ησαΐα Ματιαμπά. Αυτό το τραγούδι
προτρέπει τα παιδιά να επαναλάβουν τη λέξη Αγάπη. Επομένως τι
καλύτερο να χαιρετάμε τα παιδιά ακούγοντας παιδικές φωνές να φωνάζουν
ΑΓΑΠΗ.
Ταυτόχρονα παίζεις και στο σπουδαίο έργο «Φοβάμαι, ταυρομάχε» του
Pedro Lemebel, που παρουσιάζεται στο θέατρο «Μεταξουργείο», σε σκηνοθεσία Άννας Βαγενά. Πρόκειται για μια παράσταση που μένει αξέχαστη στο κοινό, εσύ πώς θα μας την παρουσίαζες;
• Αυτή την παράσταση την έχω στην καρδιά μου. Είναι μια δουλειά για την οποία είμαι
πολύ περήφανος γιατί είναι απίστευτα τρυφερή, αληθινή και δημιουργούσε
τόσο στο κοινό όσο και σε εμάς που ήμασταν πάνω στη σκηνή έντονα
συναισθήματα.
Ποιος είναι ο ρόλος σου στο «Φοβάμαι, ταυρομάχε»;
• Ενσαρκώνω τον Κάρλος. Είναι ένας νεαρός φοιτητής μέλος επαναστατικής
οργάνωσης, επί δικτατορίας Πινοσέτ. Ο Κάρλος συναντάει έναν ηλικιωμένο
ομοφυλόφιλο άντρα που τον βοηθάει στο σχέδιο για την απόπειρα
δολοφονίας του δικτάτορα. Κάτω από τον τρόμο για τη σύλληψή τους θα
δεθούν συναισθηματικά και ο ένας θα αλλάξει τη ζωή του άλλου.
Τι κάνει το έργο του Pedro Lemebel βαθιά ανθρώπινο και συγχρόνως
πολιτικό;
• Το «Φοβάμαι, ταυρομάχε» είναι ένα βαθιά πολιτικό κείμενο, που μέσα από
την αποδόμηση του δικτατορικού καθεστώτος, αποδομεί και κάθε μορφή
απολυταρχικής εξουσίας. Ενα μανιφέστο για την ανατρεπτική δύναμη της
αγάπης και της τρυφερότητας, ενάντια στην καταστολή των αυταρχικών
καθεστώτων σε οτιδήποτε «διαφορετικό».
Σε σκηνοθετούν δύο σημαντικές κυρίες του θεάτρου μας. Η Αννα Βαγενά και
-από τη νεότερη γενιά- η Αγνή Χιώτη. Τι κρατάς από αυτές τις συνεργασίες;
• Η Αννα Βαγενά για εμένα είναι σχολείο. Είναι φοβερά γενναιόδωρη και
όντας και η ίδια ηθοποιός, μας αγαπούσε σαν παιδιά της. Είχε την εικόνα
καθαρή στο μυαλό της και με την καθοδήγησή της αλλά και με απόλυτη
ελευθερία έφτιαξε μια όμορφη και τρυφερή παράσταση. Ηταν τεράστια
χαρά που συνεργάστηκα μαζί της.
Με την Αγνή συνεργάζομαι καθημερινά. Είμαστε πέρα από φίλοι και
συνεργάτες. Μαζί με την Αγνή, τον Χάρη Χιώτη και την Αναστασια Μανιάτη
έχουμε τους Repente. Επομένως συνεργαζόμαστε με την Αγνή σε πολλά
πράγματα, ιδέες και projects. Είναι ένας άνθρωπος που αγαπάει τις ομάδες
και θέλει να δουλεύει έτσι. Έχει ένα όραμα για τη δουλειά και όρεξη να το
υλοποιήσει.
Κάνω θέατρο σημαίνει…
• Αφοσιώνομαι, μετεκπαιδεύομαι, εξελίσσομαι, μένω ταπεινός, δεν έχω
τίποτα δεδομένο, επικοινωνώ, ζω το εδώ και το τώρα, έχω συναίσθηση,
φροντίζω και σέβομαι τους συνεργάτες μου, είμαι ανοιχτός, ευγενικός,
συνεργάσιμος. Προτιμώ να είμαι καλός συνεργάτης αντί σπουδαίος
ηθοποιός.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο μάθημα που έχεις πάρει μέχρι στιγμής από το
θέατρο για παιδιά;
• Ότι το θέατρο είναι παιχνίδι. Αν ξεχάσουμε τη χαρά μέσα σε αυτό θα
χάσουμε και το νόημα.
Το μεγαλύτερο μάθημα ζωής από το θέατρο;
• Έχω νομίζω δρόμο ακόμα για να βγάλω αυτό το συμπέρασμα.
Δικαιολογία ύπαρξης;
• Αναπνέω άρα υπάρχω, όμως υπάρχω για κάποιο λόγο.
Το θέατρο παράγει ηθική;
• Το θέατρο πρέπει να παράγει ηθική. Αλλά πόσα πια να περιμένουμε από το
θέατρο. Το θέατρο μόνο του δεν μπορεί. Πρέπει οι άνθρωποι μέσα σε αυτό
να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό ξεχωριστά αλλά και μαζί. Η κοινωνία
πρέπει να βοηθήσει το θέατρο και τους ανθρώπους του. Αυτό που
βλέπουμε στις μέρες μας είναι ότι υποτιμούν το θέατρο και το φοβούνται.
Προτιμούν να το λογοκρίνουν και να του κλείσουν το στόμα παρά να το
βοηθήσουν και να το αφήσουν να ανθήσει.
Τι εκτιμάς στους ανθρώπους;
• Την ψυχραιμία, την ευγένεια, την ταπεινότητα, τη διακριτικότητα, το
χιούμορ, την ησυχία και όχι την ανάγκη τού Εγώ και του να κάνουν
«φασαρία».
Τι δεν θέλεις να ξεχαστεί;
• Τα Τέμπη, οι φωτιές, οι πλημμύρες, το Μάτι, οι γυναικοκτονίες, οι δολοφονίες, ο Ζακ,
ο Φύσσας, το τράφικινγκ, το bullying, οι βιασμοί, οι παιδοβιαστές, οι κακοποιητές και
άλλα για τα οποία κάποιος πρέπει να αναλάβει μια ευθύνη σε αντίθεση με το
κουκούλωμα και το πλυντήριο που γίνεται.
Ένιωσες ποτέ ανασφάλεια;
• Καθημερινά. Κατά τύχη ζούμε.
Δημιουργώ σημαίνει;
• Δίνομαι.
Η σχέση σου με το χρόνο;
• Γίνομαι 30. Θα δούμε πώς θα πάει αυτό.
Ποια είναι η ωραιότερη στιγμή της ημέρας για σένα;
• Όταν μετά από μια μεγάλη και γεμάτη μέρα επιστρέφω σπίτι μου και ηρεμώ.
Το μεγαλύτερο όνειρο;
Να ταξιδέψω σε όλο τον κόσμο.
Τι άλλο ετοιμάζεις αυτόν τον καιρό;
• Την περίοδο αυτή μαζί με τους Repente ετοιμάζουμε κάποια νέα προτζεκτ
για όλη τη χρόνια. Παράλληλα μαζί με την Αγνή Χιώτη συνεχίζουμε τα σεμινάριά
μας στο Θεατρικό Εργαστήρι Χαλανδρίου. Ενώ βρίσκομαι και σε γυρίσματα
για μια ταινία που θα συμμετέχω σε σκηνοθεσία του Σπύρου
Σταθουλόπουλου.
Ευχαριστώ πολύ, Σταμάτη!
• Κι εγώ ευχαριστώ!
