Δύσβατος και απαιτητικός ο δρόμος του θεάτρου. Χρειάζεται οδοιπόρους με υψηλή πνευματική κατάρτιση. Ηθοποιούς που έχουν τις δυνατότητες να υπερβούν τον πρωτόλειο εαυτό τους. Ανθρώπους που με χέρι ζεστό ψηλαφούν την εικόνα της τέχνης τους. Εργάτες αφοσιωμένους που υπερβαίνουν τα δεδομένα όρια της δημιουργίας. Ο Χρήστος Σουγάρης είναι ένας απ’ αυτούς. Ανήκει σ’ αυτή τη γοητευτική φυλή των ανθρώπων που τους αρέσει να διηγούνται ιστορίες. Είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι μπορεί να το κάνει αυτό στο ελληνικό θέατρο. Να ενεργεί, να προτείνει, να εργάζεται. Σημαντικός, ορατός, εύστροφος, ευμαθής και ευρυμαθής. Με ευδόκιμη θητεία στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, όπου μεταξύ άλλων ρόλων ερμήνευσε, με όπλα του το θάρρος και το ταλέντο, τον «Ιουλιανό τον Παραβάτη» του Νίκου Καζαντζάκη. Άλλοτε Καλιμπάν στην «Τρικυμία», άλλοτε Πενθέας, άλλοτε αριστοφανικός Ηρακλής αλλά και Θουνίγα πρόσφατα στην «Κάρμεν», η παρουσία του Χρήστου Σούγαρη κάθε φορά είναι καταλυτική. Σεμνός ως άνθρωπος, στοχαστικός, αληθινός, εύστοχος, αυθεντικός. Πιστεύω δε πως το μυστικό του Χρήστου είναι μια απλή αλλά σπουδαία προτροπή του Μπρεχτ: «Μάθαινε και τ’ απλούστερα!… Προμηθεύσου γνώση…».
Διαβάστε τη συνέντευξη.
Το cat is art ευχαριστεί την Έλενα Χαραλαμπάκη, τον Δημήτρη Κοντό, καθώς και το Photoshoot Studio για τη φωτογράφιση.
Aλάνες, περιπέτειες και χωματόδρομοι
* Γεννήθηκα στη θεσσαλονίκη. Κατάγομαι από το νομό Πέλλης. Συγκεκριμένα απ’ το Ριζοχώρι της επαρχίας Αλμωπίας με πατέρα Σλαβομακεδόνα και μητέρα Πόντια. Αναμνήσεις: αλάνες, χωματόδρομοι της 25ης Μαρτίου, πολλά αδέσποτα που μας συντρόφευαν, τσάρκες σε διπλανές γειτονιές προς αναζήτηση περιπετειών και κοριτσιών -πάντα τα όμορφα κορίτσια ζούσαν σε μακρινές γειτονιές- αυτό στο μυαλό μας μόνο βέβαια, ένα παλιό κασετόφωνο με τραγούδια των Wham, Bon Jovi, το ραδιόφωνο στα πρώτα βήματα της ελεύθερης ραδιοφωνίας και η προσμονή της ενηλικίωσης.
Υποκριτική
* Λίγο πριν από το τέλος του λυκείου κατάλαβα ότι ήθελα να ασχοληθώ με την τέχνη της υποκριτικής. Είχα όμως προηγούμενη ερασιτεχνική εμπειρία.
Απόφαση
* Αν με προέτρεψε κάποιος; Όχι. ‘Ηταν καθαρά δική μου επιλογή και απόφαση.
Διαρκής συνομιλία
* Ο δάσκαλός μου και για χρόνια συνεργάτης σε πολλές παραστάσεις Γιάννης Ρήγας έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη μέχρι τώρα πορεία μου. Βεβαίως η θεατρική πράξη είναι μια διαρκής «συνομιλία» με ανθρώπους που συναντάς, ηθοποιούς, σκηνοθέτες, συγγραφείς και ευτυχώς για μένα είχα την τύχη απ’ τα πρώτα μου βήματα μέχρι και σήμερα να συναντώ και να «συνομιλώ» με σημαντικούς ανθρώπους του χώρου. Τελευταία έχω την τύχη να συνυπάρχω με τον Στάθη Λιβαθινό. Στο παρελθόν έχω θαυμάσει και βοηθηθεί απ’ τη σκέψη της πρώην συντρόφου μου της Μελίνας, των φίλων Πέτρου Μάρκαρη, Δημήτρη Δημητριάδη, Γιώργου Χριστιαννάκη, καθώς επίσης και πολλών άλλων ανθρώπων που μπορεί να μη συναντηθήκαμε ποτέ αλλά η επιρροή τους πάνω μου ήταν ουσιαστική και καθοριστική εξίσου. Ο Τζόρτζιο Στρέλερ με τις παραστάσεις και τα κείμενά του υπήρξε μια τέτοια μορφή για μένα.
Ιστορίες, «δικές της και άλλων»
* Δε θυμάμαι ποια ήταν η πρώτη παράσταση που παρακολούθησα. Θυμάμαι τη θλίψη και τη μιζέρια που ένιωθα βλέποντάς τη. Ήταν νομίζω η πρώτη φορά που συνειδητοποίησα πως υπάρχει μια μερίδα της εργατικής τάξης που μακιγιάρεται, ντύνεται ξένα ρούχα και λόγια και συνήθως την ώρα που οι υπόλοιποι δεν δουλεύουν, αφηγείται ιστορίες, «δικές της και άλλων» όπως έλεγε ο Στρέλερ. Βεβαίως πρέπει να πω πως ανήκω και εγώ σ’ αυτούς που θέλουν να αφηγούνται με κάθε τρόπο ιστορίες και είμαι ευτυχής που μπορώ να το κάνω μέχρι και σήμερα όσο κι αν υπάρχουν ακόμη στιγμές που νιώθω θλίψη, μιζέρια και πως κάτι δεν πάει καλά με μένα.
Νεαρός κομμουνιστής, ο πρώτος ρόλος
* Ένας νεαρός κομμουνιστής στην ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Μια αιωνιότητα και μια μέρα» ήταν ο πρώτος μου ρόλος. Στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκα στην Απολογία του Γεωργίου Τερτσέτη, δικαστή στη δίκη του Κολοκοτρώνη.
Δεν είμαι παρατηρητικός
* Αυτοί που είναι γύρω μου συνήθως με κατηγορούν πως δεν είμαι παρατηρητικός. Η αλήθεια είναι πως έχουν δίκιο. Δεν είμαι απ’ τους ανθρώπους που θα διακρίνουν εύκολα μια διαφορά παραδείγματος χάριν στην εμφάνιση ενός ανθρώπου ή ενός τοπίου και στους περιπάτους μου συνήθως βυθίζομαι στις σκέψεις μου χωρίς να δίνω μεγάλη σημασία γύρω μου.
Δημιουργία και ερμηνεία
* Θεωρώ πως η παραίνεση προς τους ηθοποιούς από τους δασκάλους τους να παρατηρούν, έχει να κάνει με μια πεποίθηση πως όλα είναι εκεί έξω και εμείς οφείλουμε να μελετήσουμε, να αναπαράξουμε και πολλοί ακόμη και να αντιγράψουμε ανθρώπινες συμπεριφορές, ιδιαιτερότητες κ.α. Έχεις ας πούμε να ερμηνεύσεις τον τυφλό Τειρεσία, μελέτησε πώς συμπεριφέρεται ένας τυφλός. Η πεποίθηση αυτή δεν είναι πέρα για πέρα εσφαλμένη. Ο Τειρεσίας όμως εκτός από τυφλός είναι και αθάνατος μάντης με εννέα μαστούς και δύο φύλα. Είναι δηλαδή αρσενικοθήλυκος. Πού θα τον βρω αυτόν έξω; Για να σοβαρευτώ λίγο όμως νομίζω πως ο καλλιτέχνης οφείλει να κάνει πολλά πράγματα και ένα απ’ αυτά είναι να παρατηρεί. Το σπουδαιότερο όμως για μένα είναι το να ενεργεί, να προτείνει και να δημιουργεί. Η παρατήρηση είναι μια θέση ουδέτερη που στη δουλειά μας οδηγεί στη μίμηση και την αναπαράσταση. Εγώ ενδιαφέρομαι για τη δημιουργία και κυρίως την ερμηνεία. Δεν έχει τόση σημασία η παρατήρηση της όποιας πραγματικότητας που ζούμε αλλά η ερμηνεία της. Και όταν λέω η ερμηνεία της εννοώ τη θέση μας μέσα σ’ αυτή και απέναντί της.
Ρόλοι που χρειάζονται μελέτη
* Θα ήθελα να συνεχίσω να αντιμετωπίζω ρόλους που με αναγκάζουν να αλλάζω. Ρόλους που με δυσκολεύουν και που χρειάζονται πολλή σκέψη και μελέτη για να ερμηνευθούν.
Ταλαντούχος ακροατής – θεατής
* Οποιοσδήποτε σηκώνεται από τον καναπέ του και έρχεται στο θέατρο για να μας δει και να μας ακούσει πιστεύω πως έχει τις καλύτερες προθέσεις απέναντί μας. Συνεπώς όχι δεν πιστεύω πως υπάρχει ψυχρό κοινό από τη φύση του. Πιστεύω όμως πως όπως υπάρχει «ταλαντούχος ερμηνευτής», αντιστοίχως υπάρχει και «ταλαντούχος ακροατής – θεατής».
Αφηγούμαι ιστορίες
* Δεν με ενδιέφερε ποτέ η ταύτιση με το ρόλο. Αφηγούμαι ιστορίες και δίνω την προσωπική μου ερμηνεία τους.
Κινηματογράφος
* Η πρώτη μου επαγγελματική δουλειά ήταν, όπως είπα, με τον Αγγελόπουλο στον κινηματογράφο. Με ενδιέφερε από μικρό παιδί. Στην Ελλάδα δεν έχουμε όμως παραγωγή που να σου επιτρέπει να ασχοληθείς και να εξελιχθείς και ο ίδιος μέσα σ’ αυτή την τέχνη.
Η κόρη μου
* Πώς βλέπω το ιδανικό μέλλον για μένα; Να ‘ναι η κόρη μου υγιής και να τη χαίρομαι. Όλα τα άλλα λίγη σημασία έχουν.
Μια κοινωνία που τιμωρεί
* Η τέχνη και ειδικά η θεατρική είναι μια κατεξοχήν πολιτική πράξη. Νομίζω λοιπόν πως με τον τρόπο που κάνεις θέατρο δηλώνεις όπως και με τον τρόπο που διάγεις τον βίο σου, τη θέση σου απέναντι στα πράγματα. Σήμερα νομίζω πως το θέατρό μας περνάει μια απολιτίκ φάση, σε αντίθεση με τον κινηματογράφο μας. Πιστεύω όμως πως πολύ σύντομα θα υπάρξει μια άνθηση από νέους ανθρώπους που έχουν πολλά να πουν αλλά τους λείπει ακόμη το βήμα. Είμαστε μια κοινωνία που τιμωρεί πάντα τους επόμενους γιατί οι προηγούμενοι «πέρασαν πολλά». Η γενιά του Πολυτεχνείου που υποθήκευσε το μέλλον μας και δεν αναφέρομαι στους αγωνιστές, για να μην παρεξηγηθώ, αλλα συνολικά σε αυτή τη γενιά, είναι ένα τρανό παράδειγμα. Για να απαντήσω όμως ξεκάθαρα, ναι η τέχνη μπορεί να διαμορφώσει σκέψη και να αλλάξει τον τρόπο που βλέπεις τον κόσμο.
Αγαπημένα
* Αγαπημένο μου βιβλίο είναι η «Δίκη» του Κάφκα. Αγαπημένοι μου συγγραφείς ο Βιζυηνός και ο Μπρεχτ.
Συγκυρίες
* Ναι, οι συγκυρίες βοηθάνε στο θέατρο. Όπως και στη ζωή.
Η φύση της δουλειάς μου
* Δεν το θεωρώ καθόλου πιεστικό που κρίνομαι σε κάθε παράσταση. Αυτή είναι η φύση της δουλειάς μου. Έχει τη γοητεία του αυτό. Σε εκπαιδεύει και σε κάνει πιο παραγωγικό.
Ποιότητα στην καθημερινή ζωή
* Όχι, η καθημερινότητα των περισσοτέρων Ελλήνων δεν έχει καμία ποιότητα, δυστυχώς.
Eίχα σκύλο και πολλές γάτες
* Λατρεύω τα ζώα. Στο παρελθόν είχα σκύλο και πολλές γάτες.
* Η φωτογράφιση πραγματοποιήθηκε από την Έλενα Χαραλαμπάκη και τον Δημήτρη Κοντό στο Photoshoot Studio.
* Photoshoot Studio, Αλέκου Παναγούλη 60, Νέα Ιωνία, Αθήνα. Τηλέφωνο 2114085157. www.photoshootstudio.gr
