Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
“Θέλει να έχεις σίγουρα μεγάλα ψυχικά αποθέματα και γερό στομάχι για να κάνεις χιούμορ εκείνες τις στιγμές που διακυβεύονται πολλά”, υποστηρίζει ο Σωτήρης Μεντζέλος. Ο ίδιος όμως κάνει πολύ χιούμορ και μάλιστα ξεχωριστά επιτυχημένο, γεγονός που σημαίνει ότι έχει “σίγουρα μεγάλα ψυχικά αποθέματα και γερό στομάχι”, όπως και ότι διατηρεί την πνευματική του εγρήγορση ακμαία αυτό τον δύσκολο καιρό.
“Πιστεύω θα τελειώσει η καραντίνα και θα βλέπεις στους δρόμους αγκαλιασμένους ανθρώπους να περπατάνε σαν να είναι κάποιου νέου είδους challenge: περπατήστε όλη την Ερμού σαν σιαμαίοι”, μας λέει ο Σωτήρης, δίνοντάς μας μια ειδυλλιακή εικόνα τής μετά τον κορονοϊό εποχής.
Ο αγαπητός σε όλους μας ηθοποιός, που από το 2016 προσπαθεί να ανακαλύψει το δύσκολο αλλά γεμάτο γέλιο δρόμο του stand up, με τη σόλο παράστασή του «Ποιον κοροϊδεύω;», δίνει με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο μια ευχάριστη νότα με χιούμορ στην κατάσταση θλίψης, άγχους και κοινωνικής απομόνωσης μέσα στην οποία ζούμε. Μας εκμυστηρεύεται ότι η δημιουργική μαγειρική έχει γίνει το νέο του χόμπι αλλά ίσως τελικά η ιδέα να βάλει σοκολάτα στην ομελέτα να μην ήταν τόσο τέλεια όσο φαντάστηκε. Προσπαθεί να διατηρεί έναν κρυφό ρομαντισμό μέσα του πιστεύοντας πως αυτή τη φορά ίσως καταλάβουμε περισσότερα. “Και ίσως αυτό να είναι μια καλή κληρονομιά”, τονίζει. Μας προτρέπει δε να μη φοβηθούμε να παίξουμε ένα δύσκολο επιτραπέζιο: “λέγεται αυτοκριτική”.
Απολαύστε τον κι όταν βγούμε πάλι στη ζωή έξω ας έχουμε υπόψη την παράστασή του!
–Σωτήρη, σου λείπει περισσότερο όσο καιρό είσαι απομονωμένος στο σπίτι;
* Ξεκινάω να γράφω τις απαντήσεις στις ερωτήσεις και έχω ξεχάσει πόσες μέρες πάνω-κάτω είμαι στο σπίτι με μόνη έξοδο ένα σούπερ μάρκετ κι ένα φούρνο. Α! Και τα σκουπίδια. Αυτά τα βγάζω το βράδυ γιατί δεν επέλεξα το night life, το night life με επέλεξε.
Με έναν πρόχειρο υπολογισμό είμαι στο σπίτι κοντά στις 15 ημέρες και αυτό που μου λείπει περισσότερο είναι ένας φρέντο εσπρέσο σκέτος, ο καλύτερος καφές που υπάρχει, στο αγαπημένο μου καφέ αν και νομίζω πως αυτό που μου λείπει πραγματικά είναι μια αγκαλιά κι ένα φιλί. Ήξερα και πριν πόσο ζωογόνος είναι αυτός ο συνδυασμός, αλλά τώρα να, το επιβεβαιώνω. Πιστεύω θα τελειώσει η καραντίνα και θα βλέπεις στους δρόμους αγκαλιασμένους ανθρώπους να περπατάνε σαν να είναι κάποιου νέου είδους challenge: περπατήστε όλη την Ερμού σαν σιαμαίοι.
-Έχεις αποκτήσει κάποια νέα συνήθεια τις ημέρες της καραντίνας;
* Βρισκόμενος σχεδόν δύο εβδομάδες μέσα στο σπίτι παρατήρησα πόσα πράγματα μπορεί η φαντασία του ανθρώπου να δημιουργήσει: η δικιά μου ίσως το παρακάνει κάποιες φορές, ειδικά στη μαγειρική που είναι το νέο μου χόμπι. Ίσως τελικά η ιδέα να βάλω σοκολάτα στην ομελέτα να μην ήταν τόσο τέλεια όσο μου φαντάστηκε.
-Κάποιες ιδεολογικές διαφορές μας μήπως πρέπει να παραμερισθούν αυτό τον καιρό;
* Ο κόσμος αυτή τη στιγμή βρίσκεται μπροστά σε μία πανδημία. Κάθε μέρα ακούμε και για άλλους θανάτους και συγγνώμη αλλά το μυαλό μου δεν μπορεί να μην πάει σε αυτούς τους ανθρώπους που αναγκάστηκαν να φύγουν από τα σπίτια τους ή σε αυτούς που έχασαν τη ζωή τους λόγω του πολέμου. Πόσο εύκολα κάποιοι τους έκριναν σαν δειλούς λέγοντας να κάτσουν στη χώρα τους και να πολεμήσουν. Πόσο εύκολα κρίνουμε κάτι χωρίς να έχουμε βουτήξει το μυαλό μας στην αλληλεγγύη και στη βοήθεια.
Θέλω να πιστεύω πως όταν περάσει όλο αυτό, θα έχουμε βγει σοφότεροι χωρίς εμμονές σε αντιλήψεις και πολιτικές που έχουν ως στόχο να «βγαίνουν τα νούμερα» πάση θυσία.
Κι εγώ κάποτε πίστευα πως ο καλύτερος καφές που υπάρχει ήταν ο φραπέ γλυκός με γάλα.
-Την ώρα του παγκόσμιου συναγερμού, όπου όλα κινδυνεύουν και όλα αναθεωρούνται, τι ρόλο παίζει το χιούμορ στη ζωή μας;
* Ανέκαθεν το χιούμορ ήταν μια βασική πηγή τόνωσης του ηθικού σε καταστάσεις παγκόσμιου συναγερμού. Θέλει να έχεις σίγουρα μεγάλα ψυχικά αποθέματα και γερό στομάχι για να κάνεις χιούμορ εκείνες τις στιγμές που διακυβεύονται πολλά. Ένα καλό αστείο εκτός ότι θα σε κάνει να ξεχαστείς λίγο, θα σε προβληματίσει ώστε να αναθεωρηθούν και να μπουν ξανά υπό συζήτηση οι εμμονές που λέγαμε παραπάνω. Και αλήθεια, αν κάτι με τρομάζει, είναι η στιγμή που θα έχουμε εξαντληθεί τόσο που δεν θα υπάρχει διάθεση για τίποτα. Ούτε για ένα αστείο.
-Τι κληρονομιά θεωρείς ότι θα μας αφήσει όλο αυτό που ζούμε τώρα;
* Ειλικρινά δεν ξέρω τι κληρονομιά θα αφήσει όλο αυτό όταν τελειώσει. Θα ήθελα να μείνω αισιόδοξος και να πιστέψω πως θα διορθωθούν μεγάλες κοινωνικές ανισότητες, αλλά η Ιστορία μάς έχει δείξει το αντίθετο. Θα πίστευε κανείς πως μετά το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, βλέποντας τη φρίκη που άφησε πίσω του, δεν θα υπήρχε ξανά φασισμός κι όμως «εμείς» τον βάλαμε στο κοινοβούλιο. Προσπαθώ να έχω έναν κρυφό ρομαντισμό μέσα μου πιστεύοντας πως αυτή τη φορά ίσως καταλάβουμε περισσότερα. Και ίσως αυτό να είναι μια καλή κληρονομιά.
-Ποια είναι η ευχή σου;
* Αυτό που εύχομαι είναι οι επιστήμονες να βρουν σύντομα το εμβόλιο ώστε να μη χρειαστεί να ξαναζήσουμε κάτι αντίστοιχο, αλλά όσο το ζούμε εύχομαι ο κόσμος να μένει σπίτι του, να διαβάζει, να περνάει χρόνο με τους δικούς του και να μη φοβηθεί να παίξει ένα δύσκολο επιτραπέζιο: λέγεται αυτοκριτική.
-Ευχαριστώ πολύ, Σωτήρη!
*Κι εγώ το ίδιο…
***
Ο Σωτήρης Μεντζέλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1982. Είναι απόφοιτος της δραματικής σχολής «Αρχή» της Νέλλης Καρρά το 2009.
Έχει παίξει σε παραστάσεις στο Εθνικό Θέατρο, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης κ.α. Συνεργάστηκε με σκηνοθέτες όπως ο Βασίλης Μαυρογεωργίου, η Λίλλυ Μελεμέ, η Φωτεινή Μπαξεβάνη κ.α. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια υποκριτικής πάνω στο σύστημα Στανισλάβσκι. Έχει συμμετάσχει σε τηλεοπτικές σειρές και συνεργαστεί με σκηνοθέτες όπως ο Νίκος Περάκης, Αντρέας Γεωργίου κ.α.
Στον κινηματογράφο έχει συμμετοχή στην ταινία «Smokers» σε σκηνοθεσία Louis Mandylor (Friends, My big greek fat wedding κ.α.)
Από το 2016 προσπαθεί να ανακαλύψει το δύσκολο αλλά γεμάτο γέλιο δρόμο του stand up, με τη σόλο του παράσταση «Ποιον κοροϊδεύω;».
***
– Φωτογραφίες: Αναστασία Γιαννάκη / Wrong Photography
