«…Αλλ’ όταν από το μακρινό παρελθόν τίποτα πια δεν μένει, μετά από το θάνατο των υπάρξεων, μετά από την καταστροφή των πραγμάτων, μόνες, λεπτότερες, αλλά και πιο έντονες, πιο άυλες, πιο επίμονες, πιο πιστές, η όσφρηση και η γεύση μένουν ακόμα για καιρό σαν τις ψυχές, θυμούνται καρτερικά κι ολοένα ελπίζουν, όταν όλα γκρεμίζονται γύρω τους, και δίχως το φόβο ότι ποτέ θα λυγίσουν, μπορεί έτσι να στηριχθεί επάνω τους, επάνω στην άψαυστη σχεδόν μικρή σταλαγματιά της καθεμιάς, το οικοδόμημα της μνήμης».
(Μαρσέλ Προυστ, Σε αναζήτηση του χαμένου χρόνου)
Τέχνη και σοκολάτα
Oι πρώτες αναφορές για τη χρήση σοκολάτας έχουν τις ρίζες τους 3.000 χρόνια πριν. Tότε οι φυλές των Μάγια και των Ατζέκων χρησιμοποιούσαν με διάφορους τρόπους τους καρπούς του κακάο. Το 1502 ο Χριστόφορος Κολόμβος μετέφερε τους καρπούς στην Ευρώπη. Τα πρώτα χρόνια δεν έτυχαν ιδιαίτερης προσοχής, το πιθανότερο λόγω της διαδεδομένης αντίληψης εκείνης της εποχής ότι η πικρή γεύση είναι δηλητήριο. Δεκαετίες αργότερα, οι Ισπανοί πρόσθεσαν ζάχαρη κατά την επεξεργασία της κακαόμαζας. Τότε η σοκολάτα άρχισε να γίνεται δημοφιλής και οι διάφοροι τρόποι επεξεργασίας που έχουν αναπτυχθεί μέχρι σήμερα τής έχουν προσδώσει κορυφαία θέση στις γευστικές μας επιλογές. Ήρθαν εφευρέτες, ήρθαν σεφ, ήρθαν ζαχαροπλάστες. Η γεύση της απογειώθηκε. Της πρόσθεσαν γάλα, της πρόσθεσαν φρούτα, της πρόσθεσαν ξηρούς καρπούς, μυρωδικά και μπαχάρια. Έγινε πάθος, έγινε συνήθεια, έγινε λατρεία. Η Ιστορία όμως της επεφύλασσε κι άλλες εκπλήξεις. Μία από αυτές ήταν όταν εμφανίστηκαν δύο υπέροχα κορίτσια. Οι ηθοποιοί Χριστέλα Γκιζέλη και Ειρήνη Αναγνωστοπούλου. Αυτές της πρόσθεσαν τέχνη. Τη μεταμόρφωσαν σε τέχνη. Για μένα δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από μια καλή θεατρική παράσταση. Εκτός από μια καλή θεατρική παράσταση που σου προσφέρουν και σοκολάτα. Και τη βρήκα.
Τέσσερις ιστορίες
«7 o’ clock, it’s chocolate time!». Kάθε αντίσταση απέναντι στη σοκολάτα είναι μάταιη. Γι’ αυτό αφεθείτε. Στο Μουσικό Βαγόνι Orient Express του Τρένου στο Ρουφ, οι δύο ηθοποιοί σερβίρουν μια απογευματινή εμπειρία με γεύση σοκολάτας. «Λίγο ακόμα σοκολάτα!», ονομάζεται η εμπειρία και είναι μοναδική. Τέσσερις διαφορετικές ιστορίες επιθυμίας. Μία για κάθε γεύση, μία για κάθε μέρα. Πικάντικη την Πέμπτη, γάλακτος την Παρασκευή, bitter το Σάββατο, λευκή την Κυριακή.
Επιθυμία
Τέσσερις μέρες, τέσσερις προορισμοί, τέσσερις γεύσεις, τέσσερις ιστορίες, τέσσερις σταθμοί προς την επιθυμία. Στη μέση… ένα κομμάτι σοκολάτας! Επιθυμία σημαίνει κίνηση της ψυχής. Σοκολάτα, ανακίνηση του ουρανίσκου. Οι γεύσεις τους αλλάζουν: άπιαστη, ακαταμάχητη, απαγορευμένη, ανείπωτη… Κάπως σαν τη διαδρομή προς εκείνα που λαχταρούμε. Κι όταν στη ζωή ακολουθείς τη διαδρομή προς την ευτυχία, είναι σοφό να κρατάς και μερικές σοκολάτες μαζί σου. Όμως, ένα κομμάτι επιθυμίας, όπως κι ένα κομμάτι σοκολάτας, λιώνουν την ώρα που κλείνει το στόμα πίσω τους. Τελικά υπάρχει επιθυμία;
Υπάρχει ο τρόπος που η παράσταση μας ενώνει. Όταν δύο άνθρωποι που έχουν αγαπηθεί δουν αυτή την παράσταση, η αγάπη τους γίνεται πιο δυνατή, πιο σκούρα και πιο λευκή, πιο γλυκιά και πιο πικάντικη. Στη ζωή καλόν είναι οι σοκολάτες, κάθε είδους, να υπάρχουν άφθονες και ο έρωτας να συνοδεύεται από ακριβά σοκολατάκια.
Μια πρωτότυπη performance
Σ’ αυτήν την πρωτότυπη performance, οι λάτρεις της σοκολάτας θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν κάθε μία από τις τέσσερις μέρες και μια διαφορετική ιστορία, δοκιμάζοντας ταυτόχρονα μια διαφορετική γεύση σοκολάτας. Θεματικός άξονας αυτής της γευστικής «τετραλογίας», η επιθυμία.
Πώς βρέθηκα εγώ εκεί; Μάλλον με τράβηξε η μυρωδιά της σοκολάτας, καθώς περνούσα από την Κωνσταντινουπόλεως. Η γεύση και το χαμόγελό της.
Χρώματα, ήχοι
Στου ονείρου την ενέδρα η γλυκύτητα ελλοχεύει. Σοκολάτα, πιτσιλισμένη από χρώματα, ήχους, μουσικές, φωνές τρυφερές, ανθισμένες σιωπές.
Δυο σκαλοπάτια, μια πόρτα ανοίγει κι ύστερα πίσω σου κλείνει. Παραγγέλνεις το ποτό σου στο τραπέζι, γέλια γύρω σου σαν δροσερά νερά αναπηδούν. Αναγνωρίζεις τις γεύσεις, τις εποχές, τις ελπίδες, τις μελαγχολίες, τα ξυπνήματα. Δοκιμάζεις μυστικά.
Γευστικό ταξίδι
Η γευστική θεατρική performance «Λίγο ακόμα σοκολάτα!» είναι επινόηση των δύο πολλά υποσχόμενων και πολυτάλαντων καλλιτέχνιδων, της Ειρήνης Αναγνωστοπούλου και της Χριστέλας Γκιζέλη. Oι ίδιες μας συνοδεύουν στο σαγηνευτικό ταξίδι με τη σοκολάτα.
Η παράσταση συμμετείχε τον Μάιο 2012 στο 2ο Φεστιβάλ Νέων Καλλιτεχνών “Τα 12 Κουπέ”, που πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία για 2η συνεχή χρονιά στο Τρένο στο Ρουφ και ξεχώρισε ως μία από τις καλύτερες συμμετοχές.
Κείμενα
Πέμπτη – Πικάντικη: Γουιντσίντσαλα, Ειρήνη Αναγνωστοπούλου (εμπνευσμένη από έναν ινδιάνικο μύθο).
Παρασκευή – Γάλακτος: Αχ, Σοκολάτα. Λιλή Λαμπρέλη.
Σάββατο – Bitter: Mια Παριζιάνικη Ιστορία, Γκι Ντε Μοπασάν (Μετάφραση: Γιώργος Αραμπατζής).
Κυριακή – Λευκή: Επιθυμία, Πέτια Ντουμπάροβα (Μετάφραση: Μάια Γκιόλα – Γκράχοκβσκα).
Συντελεστές
Σύλληψη – Σκηνοθεσία – Ερμηνεία:
Ειρήνη Αναγνωστοπούλου και Χριστέλα Γκιζέλη
Φωτισμοί: Δημήτρης Μαόφης
Σύνθεση μουσικής – ηχητικής εγκατάστασης: Χριστέλα Γκιζέλη
Μίξη – επιμέλεια ήχου: Γιώργος Αγαλιανός
Ζωγραφική – επιμέλεια αφίσας – προγράμματος: Ηλίας Πιερράκος
Φωτογραφία: Κατερίνα Τζόβα
Χρήσιμα
Παραστάσεις
Πέμπτη έως και Κυριακή στις 7.00 μ.μ.
Τιμές εισιτηρίων
Γενική είσοδος 10 €
Αμαξοστοιχία – Θέατρο «Το Τρένο στο Ρουφ»
Σιδηροδρομικός Σταθμός Ρουφ, επί της Λεωφ. Κωνσταντινουπόλεως,
Προαστιακός Ρουφ
Τηλ. 210-5298922 / 6937-604988
