Βοήθησε τους τραυματίες στο εργοστάσιο της εταιρείας RICOMEX μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1999 στην Αθήνα, βρέθηκε ως διασώστρια στο ναυάγιο του «Σάμινα Εξπρές» το 2000 και, λίγους μήνες αργότερα, έχασε τη ζωή της εν ώρα καθήκοντος ως ιπτάμενη γιατρός, όταν το ελικόπτερο του ΕΚΑΒ στο οποίο επέβαινε έπεσε ανοιχτά του Σουνίου, παρασύροντας στον θάνατο συνολικά 5 άτομα. Αυτή ήταν η ζωή της ηρωίδας Σοφίας Μπεφόν.
Η Σοφία Μπεφόν γεννήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 1966 στην Αθήνα. Μεγάλωσε στο Παλαιό Φάληρο και μάλιστα το 1980, σε ηλικία 14 ετών, βραβεύτηκε από το Δήμο ως η καλύτερη μαθήτρια της πόλης. Ονειρευόταν να σπουδάσει Ιατρική, κάτι που τελικά κατάφερε περνώντας το 1984 στην Ιατρική Σχολή Αθηνών, από όπου πήρε το πτυχίο της το 1991.
Ακολούθησε την ειδικότητα της Αναισθησιολογίας και εργάστηκε στο Λαϊκό και στο Αρεταίειο. Eπέλεξε τελικά τη σταδιοδρομία του γιατρού διάσωσης του ΕΚΑΒ, επικεντρώνοντας έτσι τη δράση της σε επείγοντα περιστατικά – ξεχώριζε άλλωστε από μικρή για τις κοινωνικές της ευαισθησίες και την ανάγκη της να προσφέρει σε όσους έχουν ανάγκη.
Με αυτήν την ιδιότητα, της γιατρού διάσωσης, βρέθηκε δίπλα στους τραυματίες από τον καταστροφικό σεισμό της Πάρνηθας των 5,9 Ρίχτερ. Παρούσα νυχθημερόν στο πεδίο της τραγωδίας, παρείχε ιατρική βοήθεια σε όσους είχαν την τύχη να βγουν ζωντανοί από τα συντρίμμια των κτηρίων που κατέρρευσαν – ανάμεσα σε αυτά και το εργοστάσιο της εταιρείας RICOMEX, όπου υπήρξαν και τα περισσότερα θύματα. Ήταν Σεπτέμβριος του 1999.
Η μοιραία αεροδιακομιδή με το ελικόπτερο του ΕΚΑΒ
14 Ιανουαρίου 2001: Tο ελικόπτερο SX-XOT του ΕΚΑΒ απογειώνεται από το αεροδρόμιο του Ελληνικού για να πραγματοποιήσει αεροδιακομιδή σε νοσοκομείο της Αθήνας. Προορισμός η Πάτμος, όπου θα παραλάμβαναν έναν 75χρονο ασθενή που είχε υποστεί καρδιακό επεισόδιο. Στο ελικόπτερο επέβαιναν η ιπτάμενη γιατρός Σοφία Μπεφόν, ο νοσηλευτής Γιώργος Λεβεντζώνης, ο κυβερνήτης Αντόνιο Βακάρι και ο συγκυβερνήτης Παναγιώτης Καταβέλης. Αφού παραλαμβάνουν τον ασθενή, Αγαπητό Βαρκάδο, αποφασίζεται αρχικά το ελικόπτερο να προσγειωθεί εκτάκτως στη Σύρο, καθώς οι καιρικές συνθήκες στην Αθήνα ήταν άσχημες. Ωστόσο, ο κυβερνήτης του ελικοπτέρου, μετά το τελευταίο δελτίο καιρού που έλαβε από το αεροδρόμιο της Μυκόνου, αποφάσισε να συνεχίσει τη μοιραία -όπως θα αποδεικνυόταν σύντομα- πτήση προς την Αθήνα.
Επτά ναυτικά μίλια νότια του Σουνίου, το ελικόπτερο εξαφανίστηκε από τις οθόνες των τριών ραντάρ της Αττικής. Πέντε μέρες αργότερα, εντοπίστηκαν τα συντρίμμια του ανοιχτά του Σουνίου, κοντά στη νησίδα Άγιος Γεώργιος. Έμελλε να περάσουν ακόμα δύο μήνες, πριν -στις 18 Μαρτίου 2001- ψαράδες στην Κρήτη εντοπίσουν το άψυχο σώμα της Σοφίας Μπεφόν. Είχε “ταξιδέψει” μέχρι εκεί όλες αυτές τις εβδομάδες, παρασυρμένη από τα θαλάσσια ρεύματα.
«Κι αν κάποτε στον Μπάλο φθάσω, τότε για πάντα θα ξαποστάσω. Κι εκεί θ’ αφήσω από τη ζωή μου πυγολαμπίδα, θαλασσοπούλι και την ψυχή μου».
Αυτοί είναι οι τελευταίοι στίχοι από ποίημα του αλησμόνητου γιατρού, στρατηγού Υγειονομικού Σπύρου Καστανάκη που έχει στην πρώτη σελίδα του βιβλίου του «Αντηλιού πυγολαμπίδα» αφιερωμένου στην ηρωίδα – γιατρό του ΕΚΑΒ που χάθηκε κατά την πτώση του ελικοπτέρου που επέβαινε στην περιοχή του Σουνίου. Αυτούς τους στίχους καταθέτουμε και εμείς στη μνήμη όσων έχουν φύγει και των οποίων η απώλεια έχει τσακίσει και μέρος από τη δική μας ψυχή.
Αντί επιλόγου ας θυμηθούμε μια πτυχή της ζωής της Σοφίας όταν στο μεγάλο σεισμό της Αθήνας στην Πάρνηθα (1999) επέδειξε απαράμιλλο ζήλο ως διασώστρια με αίσθημα ευθύνης. Παρείχε επείγουσα ιατρική υποστήριξη στους απεγκλωβισθέντες πολυτραυματίες σεισμόπληκτους, τόσο στην πλέον πληγείσα περιοχή της Μεταμόρφωσης Αττικής, όσο και στο εργοστάσιο της εταιρείας RICOMEX, όπου και υπήρξαν και τα περισσότερα θύματα του σεισμού.
Ο μικρός Τζαννής, η ιστορία του οποίου είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο, είχε να θυμάται τη γιατρίνα που του έδινε τις πρώτες βοήθειες, τις παυσίπονες ενέσεις, χωμένη ανάμεσα στα μπάζα. Ήταν η Σοφία.
Σήμερα το νέο κλειστό γυμναστήριο του Παλαιού Φαλήρου φέρει το όνομα της Σοφίας. Για να μην ξεχάσουν την ιστορία της οι επερχόμενες γενιές. Γιατί, δεν μπορεί, κάποιο πιτσιρίκι θα ρωτήσει να μάθει για την προέλευση της ονοματοδοσίας.
Και τότε θα μάθει ότι οι πραγματικοί survivors δεν είναι οι ήρωες της τηλεόρασης αλλά εκείνοι και εκείνες που δεν διστάζουν να δώσουν και τη ζωή τους για τη διάσωση όσων τους έχουν ανάγκη.
•Δώδεκα χρόνια μετά το δυστύχημα, η οικογένεια της Σοφίας έλαβε 600.000 ευρώ αποζημίωση από το ελληνικό Δημόσιο.
