Samuel Beckett
Τι θα ‘κανα χωρίς αυτόν τον κόσμο
Τι θα ‘κανα χωρίς αυτόν τον κόσμο δίχως πρόσωπο δίχως απορίες
που η ύπαρξη δε διαρκεί παρά μονάχα μια στιγμή που κάθε στιγμή
χύνεται στο κενό στη λησμονιά της αλλοτινής ύπαρξης
δίχως αυτό το κύμα που στο τέλος
κορμί συνάμα και σκιά λαίμαργα κομματιάζονται
τι θα ‘κανα δίχως αυτή την αβυσσαλέα σιωπή των ψιθύρων
που ασθμαίνει λυσσασμένη για βοήθεια για αγάπη
δίχως αυτόν τον ουρανό που υψώνεται
στη σκόνη απ’ το έρμα του
τι θα ‘κανα θα έκανα σαν χθες σαν σήμερα
κοιτώντας απ’ το φινιστρίνι μου μήπως δεν είμαι μόνος
να πλανιέμαι να αλλάζω ρότα απ’ τη ζωή ολόκληρη
σ’ ένα χώρο σπασμωδικό
δίχως φωνή μες στις φωνές
που φυλακίστηκαν μαζί μου
que ferais-je sans ce monde
que ferais-je sans ce monde sans visage sans questions
où être ne dure qu’un instant où chaque instant
verse dans le vide dans l’oubli d’avoir été
sans cette onde où à la fin
corps et ombre ensemble s’engloutissent
que ferais-je sans ce silence gouffre des murmures
haletant furieux vers le secours vers l’amour
sans ce ciel qui s’élève
sur la poussieère de ses lests
que ferais-je je ferais comme hier comme aujourd’hui
regardant par mon hublot si je ne suis pas seul
à errer et à virer loin de toute vie
dans un espace pantin
sans voix parmi les voix
enfermées avec moi
what would I do without this world
what would I do without this world faceless incurious
where to be lasts but an instant where every instant
spills in the void the ignorance of having been
without this wave where in the end
body and shadow together are engulfed
what would I do without this silence where the murmurs die
the pantings the frenzies towards succour towards love
without this sky that soars
above its ballast dustwhat would I do what I did yesterday and the day before
peering out of my deadlight looking for another
wandering like me eddying far from all the living
in a convulsive space
among the voices voiceless
that throng my hiddenness
* Εστάλη στο cat is art από το Baumstrasse.
