19.9 C
Athens
Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024

ΡΑΨΩΔΙΑ Ζ΄: Ο δρόμος από το μπλάβο πέλαγος της Ωρυγίας, μας βγάζει στα άγνωρα βουνά των Φαιάκων

 

 

H Ομήρου Οδύσσεια από το ΚΘΒΕ σε μετάφραση Δημήτρη Μαρωνίτη τώρα παρουσιάζεται διαδικτυακά στην ιστοσελίδα του Θεάτρου

ΡΑΨΩΔΙΑ Ζ΄

Από λιοντάρι που περιπλανιέται, ικέτης της Ναυσικάς ο Οδυσσέας

Πάνω από 5.000 θεατές-ακροατές του δραματοποιημένου Ομηρικού έπους που φιλοξενείται στην ιστοσελίδα και τα podcast του Κρατικού Θεάτρου, βγήκαν έως και τώρα παρέα με τον μυθικό Οδυσσέα στον πηγαιμό για την Ιθάκη.

Από αυτή την Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2021, ο δρόμος από το μπλάβο πέλαγος της Ωρυγίας, μας βγάζει στα άγνωρα βουνά των Φαιάκων

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Ὀδυσσέως ἄφιξις εἰς Φαίακας

«Όλοι οι φτωχοί κι οι ξένοι είναι του Δία αποσταλμένοι·»

Η Αθηνά εμφανίζεται στον ύπνο της κόρης του βασιλιά Αλκίνοου και τη συμβουλεύει να πάει στο ποτάμι να πλύνει τα ρούχα της, μιας και ο καιρός του γάμου της πλησιάζει. Εκεί στον ποταμό, ο Οδυσσέας ξυπνάει από τις φωνές των κοριτσιών και εμφανίζεται μπροστά τους για να ζητήσει βοήθεια. Η Ναυσικά ξεπερνάει τον φόβο που της προκαλεί η εμφάνιση του ναυαγού και στέκεται να τον ακούσει. Ο ευγενικός του τρόπος πείθει τη βασιλοπούλα να δώσει εντολή στις κοπέλες της συνοδείας της, να τον περιποιηθούν και να του δώσουν να φάει. Ο Οδυσσέας λούζεται και ντύνεται και η Ναυσικά εντυπωσιάζεται από τη νέα του όψη. Στη συνέχεια, του δίνει οδηγίες για το πώς να φτάσει στο παλάτι του πατέρα της και με ποιον τρόπο να τον προσεγγίσει ώστε να του δώσουν τη βοήθεια που χρειάζεται.

 

 

ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΕΦΗΣ ΔΡΟΣΟΥ

Απόφοιτος της δραματικής του ΚΘΒΕ, η Έφη Δρόσου συνεργάστηκε ως κινησιολόγος, σκηνοθέτης και ηθοποιός με θεατρικές ομάδες της Θεσσαλονίκης (Θεατρικό Εργαστήρι, Θέατρο Αναζήτησης, Λύκη Βυθού, Angelus Novus (ιδρυτικό μέλος) κ.α. Με την ιδιότητα της ηθοποιού στο ΚΘΒΕ δίδαξε υποκριτική και αγωγή του προφορικού λόγου. Συνεργάστηκε με πολλούς σκηνοθέτες μεταξύ των οποίων οι: Θ. Τερζόπουλος, Λ. Τριβιζάς,  Μ. Αφκιράν, Δ. Κωνσταντινίδης, Θ. Παπαγεωργίου, Σ. Σπυράτου, Γ. Βούρος, Π. Δημητρακοπούλου, Τ. Γκραουζίνις

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία – Συντονισμός:

Έφη Δρόσου

Πρωτότυπη μουσική σύνθεση, Ηχογράφηση, Μοντάζ και Μίξη ήχου:

Διονύσης Κωνσταντινίδης

Μουσικοί:

Κική Κριμιτζά (κλασική κιθάρα)

Διονύσης Κωνσταντινίδης (πλήκτρα, ακουστική κιθάρα, συνθεσάιζερ, programming)

Φωτογραφικά εξώφυλλα: Τάσος Θώμογλου

Γραφικά: Σιμώνη Γρηγορούδη

ΔΙΑΝΟΜΗ

Αφήγηση: Γιάννης Παλαμιώτης

Αθηνά: Λίλιαν Παλάντζα

Ναυσικά: Μαριάννα Πουρέγκα

Αλκίνοος: Νίκος Κολοβός

Οδυσσέας: Στέργιος Τζαφέρης

 ***

Σκέψεις ηθοποιών που συμμετέχουν στη ΡΑΨΩΔΙΑ Ζ’

Γιάννης Παλαμιώτης (Αφηγητής)

«Καθώς τα θέατρα παρέμεναν κλειστά επί μήνες, δίχως κανείς να γνωρίζει εάν, πότε κι υπό ποιες προϋποθέσεις θα ξαναλειτουργούσαν, η ιδέα της Έφης Δρόσου κινητοποίησε το κατακαλόκαιρο μια πλειάδα ηθοποιών του ΚΘΒΕ να “δανείσουν” τις φωνές τους στους ήρωες της “Οδύσσειας”. Ανάμεσά τους κι ο υποφαινόμενος, που επειδή γαλουχήθηκε με το ραδιόφωνο, πολύ συχνά έκλεινε τα μάτια στις παραστάσεις για ν’ ακούει μόνο απ’ τις φωνές των ηθοποιών πόσο πειστικά απέδιδαν τους ρόλους, ενώ συμπλήρωνε τα υπόλοιπα με τη φαντασία…

Η “ραδιοφωνική” μετάδοση ενός σπουδαίου κειμένου, όπως αυτό της ομηρικής “Οδύσσειας”, σε απόδοση Δ.Ν. Μαρωνίτη, πέραν της συγκυρίας των κλειστών θεάτρων, λόγω της πανδημίας, θα μπορούσε ν’ αποτελέσει ένα εξαιρετικά ελπιδοφόρο προηγούμενο για όσους αδυνατούν να προσέλθουν σε μία παράσταση – κι όχι μόνο γι’ αυτούς. Κατά τη γνώμη μου η πρόταση που απευθύνει το ΚΘΒΕ στους απανταχού ακροατές, μέσω της ευλαβικής προεργασίας από την ηθοποιό Έφη Δρόσου, θα πρέπει να παραμείνει στο “ρεπερτόριο” του Κρατικού Θεάτρου, με κείμενα αντίστοιχης σπουδαιότητας».

 

Λίλιαν Παλάντζα (Αθηνά)

«Είναι το παραμύθι που θα μας κρατήσει στους χαλεπούς καιρούς που διαβιούμε και θα στολίσει με Τέχνη και Ποίηση τη ζωή μας. Η πραγματικότητα στα όρια της απόγνωσης. Έχουμε ανάγκη να αναπτύξουμε τη φαντασία μας. Το θέατρο είναι η καλύτερη διαφυγή και καμιά φορά νοιώθω πως εμείς οι καλλιτέχνες είμαστε τυχεροί αφού μπορούμε να ξεφεύγουμε σ’ έναν κόσμο άλλο. Lockdown τριγύρω αλλά εγώ χθες ήμουν Αθηνά στον μύθο του Οδυσσέα και σήμερα έβαλα πλώρη για το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα. Εκεί κατοικώ. Ο έξω κόσμος φλέγεται κι εμείς στον… κόσμο μας, ζούμε σ’ ένα παράλληλο σύμπαν. Όμως δίχως του αρρωσταίνουμε. Τούτη η ψευδαίσθηση της άλλης πραγματικότητας είναι η λύτρωσή μας. Στην πρώτη καραντίνα γύριζα στους δρόμους σαν τρελή. Ύστερα ήρθε η πρόταση της καλής συναδέρφου Έφης Δρόσου. Χάρηκε η ψυχή μου. Είχα κάτι να με περιμένει, κάτι να διαβάσω, να μελετήσω, να σκεφτώ, να ονειρευτώ. Ήρθε σαν θεραπεία η Οδύσσεια στην καραντίνα.  Μια δημιουργική ανάσα στο πέλαγος του «τίποτα δεν γίνεται». Πρωτόγνωρη η συνθήκη για μένα. Δεν ήξερα τι θα πει συνεργάζομαι από απόσταση κι αλήθεια, αγωνιούσα «τι αποτέλεσμα θα βγει». Η Έφη το αντιμετώπισε όμως όπως του άξιζε και μας δικαίωσε όλους. Είναι τραχύς ο τρόπος έκφρασης για τους ηθοποιούς υπό κανόνες. Με μάσκες και αποστάσεις. Αν το σώμα δε συμμετέχει από τις αναγνώσεις ακόμη, τις πρόβες, τις γενικές δοκιμές, ο λόγος έχει μια καθίζηση. Για να γίνεις ο ρόλος απαιτούνται όλα τα εκφραστικά μέσα και οι καιροί μας καλούν να αποκρύψουμε με μάσκες το άγγιγμα, την αγκαλιά, τη σύσπαση του προσώπου. Συχνά ούτε ανάσες δεν μπορούμε να πάρουμε όμως, δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Τελικά κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε… Σε λίγο όλο αυτό θα πάψει, γρήγορα ευελπιστώ. Ως τότε δεν ξέρω τι θα μείνει όρθιο. Μας στέρησαν πολλά πράγματα που είναι στο κύτταρό μας. Ένα μούδιασμα γενικευμένο κι εμείς σε στάση αναμονής μήπως και κάτι κινηθεί, κάτι αλλάξει… Να ξαναβρεθούμε, να ανταλλάξουμε βλέμματα, αγκαλιές, να νιώσουμε αλλιώς τον κόσμο. Θα το ξαναβρούμε, και τότε, είμαι σίγουρη πως ο κόσμος θα έχει ακόμη μεγαλύτερη ανάγκη απ’ το θέατρο και θα ‘ρθει.

 

Μαριάννα Πουρέγκα (Ναυσικά)

Στην προηγούμενη καραντίνα ήθελα να διαβάσω Όμηρο. Στο ίντερνετ δεν υπήρχε Οδύσσεια. Λίγο αργότερα η Έφη Δρόσου με κάλεσε να συμμετέχω στο εγχείρημα που οραματιζόταν. Καταχάρηκα! Ήθελα τόσο να μοιραστώ τα πάντα μαζί της που αυτοπροτάθηκα. Το διάβασα με ενδελέχεια, το χωρίσαμε σε ενότητες, δημιουργήσαμε τους ρόλους, ανακαλύψαμε τους συναδέρφους που θα τους ενσάρκωναν. Μας δυσκόλεψε η κοινή γραμμή, η κοινή αισθητική και ο κοινός τόπος εκφοράς του εκφραστικού λόγου που απαιτείται για να μην είναι ασύνδετοι οι χαρακτήρες, μιας και οι συνθήκες δεν μας επέτρεπαν κοινές πρόβες. Ο μετρονόμος βοήθησε στον κοινό ρυθμό, μετά εντοπίσαμε τις ανάσες για να γίνει ζωντανό το έπος και γλαφυρή η αφήγηση. Όταν ήρθε η στιγμή να ενσαρκώσω τη Ναυσικά εστιάσαμε στις διαθέσεις του χαρακτήρα της: μια νεαρή κοπέλα, τρομερά χαριτωμένη και φρέσκια, τολμηρή αφού δε δειλιάζει να αναμετρηθεί ακόμη και μ’ έναν άγνωστο γυμνό άνδρα που εμφανίζεται μπροστά της, έμοιαζε με θεά, ένα πλάσμα με αύρα απόκοσμη  -σύμφωνα με τα λεγόμενα του Οδυσσέα. Από καλή κάστα, αν και η καταγωγή την κάνει σε σημεία επηρμένη… Ασκεί εξουσία στις υπηρέτριες, διατηρεί την τρυφερή σχέση κόρης-γονιού, είναι φιλόξενη, φιλόπονη, φλερτάρει τον Οδυσσέα και τον καλοδέχεται. Σήμερα ακούγοντας την Οδύσσεια απ’ την ιστοσελίδα του ΚΘΒΕ δύο είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα: μια ανακούφιση πως πετύχαμε το ακατόρθωτο και μια περηφάνεια. Γιατί είναι ανάγκη του ανθρώπου να αφηγείται και να ακούει ιστορία. Αυτή είναι και η ουσία του θεάτρου άλλωστε…

 

Στέργιος Τζαφέρης (Οδυσσέας)

«Πίσω από τα άψυχα μικρόφωνα και τα καλώδια φανταζόμουν κοινό. Ήταν συγκλονιστική εμπειρία. Ο Οδυσσέας είναι η επιτομή της περιπέτειας της ύπαρξης του ανθρώπου. Γνωρίζοντάς τον αναδύονται και δικές μας προσωπικές πλευρές. Μια εξ αυτών το πρόδηλο «πολυμήχανος». Είμαι κι ο ίδιος ένας «σεμνός πολυμήχανος» ήρωας, προκειμένου για τη σύγχρονη επιβίωση. Με αρκετή φαντασία. Ένα ακόμη στοιχείο είναι η αμφισβήτηση του Οδυσσέα: το να αναρωτιέσαι δηλαδή, αν ο δρόμος που θα πάρεις, οδηγεί εκεί που θες να πας κι αν οι άνθρωποι γύρω σου είναι τελικά ό,τι πρεσβεύουν. Η σύγχρονη ζωή είναι περίπλοκη και δύσκολη, μας εκπαιδεύει τελικά να γίνουμε πολυμήχανοι και για την αυτο-βελτίωσή μας. Από κει και πέρα, η δουλειά με την Έφη Δρόσου ήταν εξαιρετική θα έλεγα. Σε περιβάλλον προστατευόμενο πλήρως, με σεβασμό και μια δυνατή προεργασία, απήλαυσα το «ταξίδι» μέχρι το τέλος. Σήμερα παρά ποτέ έχουμε ανάγκη απ’ το παραμύθι! Ζούμε τόσο απομακρυσμένοι απ’ τη θεραπευτική του λειτουργία. Μας στέγνωσε η ζωή σε τετραγωνάκια. Ακούμε παραμύθια στα ηλεκτρονικά μέσα όμως δεν είναι το ίδιο. Χάθηκε  η μαγεία της ιστόρησης… Δεν τα λέει πια η γιαγιά, που έδινε άλλη διάσταση στα πράγματα. Είμαστε στην απομόνωση της απρόσωπης ακρόασης. Το ΚΘΒΕ έπραξε εξαιρετικά που ξεκίνησε αυτή τη δουλειά και πιστεύω ότι θα συνεχίσει με ανάλογες παραγωγές. Έχουμε εξαίρετη κληρονομιά, πλούσια παράδοση και από αρχαιοελληνικά και από νεότερα κείμενα. Και για μας του ηθοποιούς είναι ανείπωτη χαρά να ξέρουμε πως με τη βοήθεια της τεχνολογίας ταξιδεύει η φωνή μας κι η τέχνη μας σαν άλλο μήνυμα σ’ ένα μπουκάλι σφραγιστό μες το πέλαγος να βρει κοινό στην άλλη άκρη του κόσμου… Αυτή είναι η ικανοποίηση του ηθοποιού, αυτή κι η μεγαλύτερη πληρωμή του. Να φθάνει στον κόσμο.

 

 

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -