“Ο Λάμπρος θα μείνη Απόσπασμα”. Με τα λόγια του αυτά ο Διονύσιος Σολωμός δίνει στην ουσία και το στίγμα ολόκληρου του έργου του. Έργο – σταθμός του νεότερου ελληνισμού, είναι σα ν’ αντιγράφει τα χαλάσματα ανάμεσα στα οποία δημιουργήθηκε. Δύο ηθοποιοί αποπειρώνται μια σκηνική έρευνα και μια ανασκαφή σ’ ένα ερειπωμένο ποίημα. Με την παράσταση «Ο Λάμπρος, Ζακύνθου αρ. 12» η νέα και ταλαντούχα σκηνοθέτις Σύλβια Λιούλιου επιχειρεί μια σκηνική προσέγγιση των σπαραγμάτων του Σολωμικού ποιήματος που συγκροτούν την έμμετρη αφήγηση της τραγικής ιστορίας του Λάμπρου, του «κακοήθους αλλά μεγαλόψυχου άνδρα» και της «δυστυχούς» Μαρίας με την οποία «έλαβε τέσσερα τέκνα» και που έμελλε να «κάμει χωρίς να το γνωρίζει γυναίκα την εδική του κόρη». Η παράσταση εκκινεί από το Ζακύνθου αρ. 12 Σολωμικό χειρόγραφο, θέτει στο κέντρο της αυτό το «δηλωτικά κομματιασμένο, ατέλειωτο, ακρωτηριασμένο» έργο και με άξονα την τρομερά πολυσύνθετη προσωπικότητα του Σολωμού επιχειρεί μια θεατρική τοπογραφία του λογοτεχνικού του χάρτη.
Η ατμόσφαιρα της ποιητικής αβύσσου μέσα στην οποία γεννήθηκε ο Λάμπρος -όπως αυτή αποτυπώνεται στο χειρόγραφο του ποιητή «που έπρεπε να τα αρχίσει όλα από την αρχή»- αποτελεί υλικό έμπνευσης για την παράσταση, εξηγεί η σκηνοθέτις. Το έργο, που ερευνά τη δημιουργία μιας φόρμας στην υπηρεσία του ποιητικού λόγου, θέλει επιπλέον να αναδείξει τις εσωτερικές συγκρούσεις και την τραγικότητα των ηρώων και να ενώσει ποιητικό λόγο και θεατρική αφήγηση σε ένα σκηνικό ιδίωμα «μειχτό αλλά νόμιμο». Στους ρόλους του Λάμπρου και της Μαρίας δύο εξαιρετικοί νέοι ηθοποιοί, ο Μιλτιάδης Φιορέντζης και η Έλενα Τοπαλίδου.
Πού και πότε
Φεστιβάλ Αθηνών
3 και 4 Ιουλίου / Πειραιώς 260 [Ε]
Διονύσιος Σολωμός
Ο Λάμπρος, Ζακύνθου αρ. 12
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Σύλβια Λιούλιου
Δραματουργία: Νίκος Παναγιωτόπουλος
Εικαστική σύλληψη: Άγγελος Μέντης
Μουσική: Λένα Πλάτωνος
Φωτισμοί: Ελευθερία Ντεκώ
Επιμέλεια κίνησης: Σεσίλ Μικρούτσικου
Βοηθός σκηνοθέτη: Θεανώ Βασιλείου
Ερμηνεύουν: Έλενα Τοπαλίδου, Μιλτιάδης Φιορέντζης.
