Ο συγγραφέας Ρόλαντ Σίμελπφενιχ μας παρουσιάζει έναν μικρόκοσμο ο οποίος συμπυκνώνει τον πόνο όλης της ανθρωπότητας. “Χρυσός Δράκος”, ταχυφαγείο σε μια μεγαλούπολη του δυτικού κόσμου. Πέντε αφηγητές. Αιφνιδιαστικά αλλεπάλληλες ιστορίες. Οικονομική κρίση, παγκοσμιοποίηση, παράνομη μετανάστευση, σεξουαλική εκμετάλλευση, υποκρισία και αδιαφορία δένουν μεταξύ τους κωμικοτραγικά αλλά και σαν παραμύθι. Ανάμεσά τους παρεμβάλλεται αλληγορικά ο μύθος του Τζίτζικα και του Μέρμυγκα, που προχωράει πέρα από τον Αίσωπο αλλά και από τον Λαφοντέν. Παραβολή που δίνει ποιητική διάσταση στο έργο. Δεκαπέντε πρόσωπα παιγμένα από πέντε ηθοποιούς επί σκηνής συνθέτουν σαράντα οκτώ σκηνές. Ένα ευφυές εύρημα του συγγραφέα εφαρμόζεται με απόλυτη σαφήνεια και επιτυχία: Οι γυναίκες καλούνται να ενσαρκώσουν τους ανδρικούς χαρακτήρες, ενώ οι άνδρες τους γυναικείους. Επίσης οι νέοι υποδύονται τους μεγαλύτερους και το αντίθετο. Με τρόπο που εξυπηρετεί την παραδοχή της απόστασης. (Στη φωτογραφία Δημήτρης Παπανικολάου, Εύη Σαουλίδου).
Όπως λέει ο συγγραφέας, «είναι αναληθοφανές και αναιδές ηθοποιοί εργαζόμενοι σε κρατική σκηνή να παίξουν νατουραλιστικά τον μετανάστη από την Κίνα». Γι’ αυτό οι ρόλοι πρέπει να διαφοροποιηθούν από τις ανθρώπινες μορφές. Η Κατερίνα Ευαγγελάτου για άλλη μια φορά ξεδιπλώνει την αστείρευτη φαντασία της και σκηνοθετεί με γρήγορους κινηματογραφικούς ρυθμούς, ακρίβεια αλλά και παιγνιώδη διάθεση ένα απαιτητικό έργο που ισορροπεί μεταξύ κωμωδίας, δράματος και λυρισμού. Οι ηθοποιοί, Νικόλας Αγγελής, Φιλαρέτη Κομνηνού, Δημήτρης Παπανικολάου, Εύη Σαουλίδου, Νίκος Χατζόπουλος, υπηρετούν άψογα το πνεύμα του έργου. ΄Ενας μικρός Κινέζος, ένα δόντι, δύο αεροσυνοδοί, ένα κόκκινο φόρεμα, ένα ριγέ πουκάμισο και αίμα, πολύ αίμα. Όλα μαζί στο γουόκ με κάρι και λεμονόχορτο μας κάνουν ένα γλυκόπικρο πιάτο, που κάποιες στιγμές μας φέρνει καυτερά δάκρυα στα μάτια. Ο Σταύρος Γασπαράτος για άλλη μια φορά μας παρασύρει με τη μουσική του και τις ηχητικές συνθέσεις του. Δεξιοτεχνικά δουλεμένες οι σκηνές από τη σκηνοθέτιδα Κατερίνα Ευαγγελάτου. Με εναλλαγές που σε κρατούν σε εγρήγορση. Όπως αυτές με την εξαγωγή του δοντιού, το γεύμα με σούπα των αεροσυνοδών, το αιμάτινο περίγραμμα. Μια φρέσκια ματιά σε μια παλιές ανεπούλωτες πληγές. Στη Νέα Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος» του Εθνικού Θεάτρου. «Ο Χρυσός Δράκος» του Ρόλαντ Σίπελπφενιχ.
