Του Παναγιώτη Μήλα
[email protected]
– Τέλεια παράσταση. Συγκινηθήκαμε, γελάσαμε, θυμηθήκαμε, ονειρευτήκαμε. Εξαιρετικό κείμενο. Εξαιρετική ερμηνεία. Εξαιρετική σκηνοθεσία. Εξαιρετική και η ταινία. Όλα τέλεια. Σας ευχαριστούμε…
– Κι εμείς σας ευχαριστούμε! Μη φύγετε όμως, περάστε πρώτα από…
– Μη συνεχίζετε. Θα περάσουμε από κάτω. Ήδη έρχονται επάνω μηνύματα από νοστιμιές…
– Ακριβώς! Είναι οι νοστιμιές της Μαίρης!
Ο διάλογος το βράδυ του Σαββάτου 24 Μαΐου 2014 στο θέατρο «Επί Κολωνώ» μετά το τέλος της παράστασης «Οικογενειακή υπόθεση». Ήταν ένας θεατρικός μονόλογος της Ειρήνης Αϊβαλιώτου, σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Γιαννακόπουλου και σε ερμηνεία της Κατερίνας Σαβράνη. Συμμετοχή στο 6ο Φεστιβάλ Off Off Athens.
Παρόμοιο διάλογο έκανα και με άλλους θεατές που έβγαιναν από την αίθουσα της Κεντρικής Σκηνής του θεάτρου. Όμως οι μυρωδιές από τις νοστιμιές της Μαίρης άφηναν την κουβέντα στη μέση μιας και όλοι έσπευδαν στους γευστικούς πειρασμούς που διεκδικούσαν και αυτοί με τη σειρά τους το χειροκρότημα των θεατών.
Το απόγευμα του Σαββάτου, εντελώς ξαφνικά, ρίχτηκε η ιδέα να προσφέρουμε κάτι νόστιμο στους θεατές μετά την παράσταση. Μιλήσαμε στο τηλέφωνο με την κυρία Μαίρη και προσπαθήσαμε να της πούμε τι ακριβώς θέλουμε. Ρώτησε μόνο τον αριθμό των ατόμων. Δεν μας άφησε να πούμε τίποτα άλλο…
– Αφήστε. Ξέρω εγώ τι θα στείλω. Μην ανησυχείτε. Πείτε μου ακριβώς τι ώρα να τα στείλω…
Καλό κι αυτό. Να της πούμε την ώρα, χωρίς να ξέρουμε τι θα στείλει. Πού ξανακούστηκε αυτό; Παραγγελία στον αέρα. Τι άλλο θα δούμε… Έστω. Της είπαμε την ώρα και περιμέναμε λες και είχαμε ραντεβού στα τυφλά.
Οι θεατές μόλις άκουσαν την πρόσκληση από τον Γιάννη, τον υπεύθυνο του φουαγιές στο “Επί Κολωνώ”, άρχισαν να ανεβαίνουν τις σκάλες, να μπαίνουν στην αίθουσα και να παίρνουν τις θέσεις τους. Τακτοποιήθηκαν και όσοι ήταν στη λίστα αναμονής. Υπερπλήρης η Κεντρική Σκηνή. Και με επιπλέον καθίσματα… Όλα καλά. Τα φώτα σβήνουν. Η παράσταση αρχίζει και την ίδια στιγμή, σαν να είχαν πάρει το μήνυμα από το σκηνοθέτη, έρχονται και τα πακέτα με τις νοστιμιές.
Πράγματι, ήταν κουτό που θέλαμε να ρωτήσουμε τι θα στείλει η Μαιρούλα.
Τι άλλο παρά τις σπεσιαλιτέ της: Τυροπιτάκια, κεφτεδάκια και σπανακοπιτάκια. Ο ένας πειρασμός μετά τον άλλον. Βοήθησα τον Γιάννη και τη Βαλεντίνα (τους ανθρώπους του μπαρ) να τα τοποθετήσουμε στις πιατέλες. Περισσότερο ήταν μια άσκηση αυτοσυγκράτησης: «Πώς να μείνεις μακριά από ένα γευστικό πειρασμό, χωρίς να απλώσεις χέρι».
Είναι πολύ λογικό να πει κανείς πως, αυτά τα τυροσπανακοκεφτεδοπιτάκια δεν είναι ούτε τα πρώτα, ούτε τα τελευταία.
Και θα απαντήσω: Κάτσε στα τρία μέτρα κι αν δεν κάνεις άλμα τριπλούν τότε τα λέμε…
Θα πει κάποιος άλλος πως, σιγά ρε φίλε υπάρχουν κι αλλού παρόμοια.
Μα, ναι. Δεν μιλάμε όμως για παρόμοια. Μιλάμε για μοναδικά. Μιλάμε για γεύσεις που δεν συγκρίνονται με άλλες. 
Αυτά που γράφω τώρα, αλλά και η φωτογραφία –πριν αρχίσει η επίθεση– με κάνουν να χάνω το νου μου. Χωρίς πλάκα όμως, η γεύση και το άρωμα από τα σπανακοπιτάκια, τα τυροπιτάκια και τους κεφτέδες με έφεραν πολλά χρόνια πίσω. Στην κουζίνα των θειάδων μου και της πεθεράς μου, που είχαν αυτό το σπάνιο ταλέντο να μαγειρεύουν με τρόπο μαγικό. Η Αγγελική, η Ποθητή και η Δέσποινα μόνο με τη μυρωδιά τράβαγαν τη γειτονιά στην αυλή τους. Το ίδιο κάνει τώρα και η Μαιρούλα. Η μυρωδιά, σαν μαγνήτης, τράβηξε όλους τους θεατές στις πιατέλες και από εκεί τους οδήγησε για να απολαύσουν το έδεσμα στο δροσερό και φιλόξενο κήπο του θεάτρου “Επί Κολωνώ”. Μουσική, μπίρα, ένα ποτήρι κρασί…
Όταν τελείωσε αυτός ο γευστικός αγώνας και ήρθε η ώρα να φύγουμε, κοίταξα το ρολόι. Ήταν 2 παρά τέταρτο! Έπρεπε τώρα να περάσουμε από τη Μαιρούλα για να αφήσουμε τα σκεύη. Θα ήταν εκεί όμως τέτοια ώρα; Τηλεφωνήσαμε και, ω του θαύματος, ήταν εκεί. Πλατεία Κυψέλης, κοντά στο ναό του Αγ. Γεωργίου, στη γωνία της οδού Ύδρας. Σπεύσαμε και προλάβαμε. Εκεί είχαμε τη δεύτερη έκπληξη: Η πλατεία έχει φτιαχτεί και στα τραπεζάκια ήταν αρκετές παρέες. Εικόνα παλιάς Αθήνας. Οι νοστιμιές της Μαίρης σε μεγάλο εύρος φυσικά και με κορυφαία τα ντολμαδάκια της και το εξαιρετικό της κρασί. Κάτι άλλο όμως που είναι πολύ σπάνιο για την εποχή μας, για το 2014, είναι και το εξής: “Οι νοστιμιές της Μαίρης” στηρίζονται σε μια καθαρώς οικογενειακή υπόθεση. Πράγματι σπάνιο τα παιδιά να ακολουθούν την επιτυχία της μητέρας τους. Μια ομάδα που ξέρει να κερδίζει. Ο Γιώργος και οι δίδυμοι Βαγγέλης και Δημήτρης στηρίζουν τις επιλογές και τις αποφάσεις της μητέρας τους. Την ομάδα συμπληρώνει ο πάτερ φαμίλιας, που διακριτικά προσφέρει τις γνώσεις και την εμπειρία του έτσι ώστε όλα τα αποτελέσματα να είναι νικηφόρα. Ασφαλώς οι συνεργάτες πίσω από τον πάγκο, στην κουζίνα είναι ανίκητοι αλλά και οι συνταγές από τις γιαγιάδες παίζουν το ρόλο τους. Όπως έγραψα και στον τίτλο, οι νοστιμιές της Μαιρούλας είναι κι αυτές «Οικογενειακή υπόθεση»…
* Φωτογραφίες: Νικολέττα Γιαννούλη, Παναγιώτης Μήλας
