Τους ξέρω και τους τρεις. Είναι ταλαντούχοι, νέοι, όμορφοι, ευρηματικοί, ανεξάντλητοι, φιλοσοφημένοι και ελεύθεροι. Κάποιες φορές τους αποκαλώ και τους τρεις με ένα όνομα: «Χταποδάκια». Γιατί πριν από μήνες είχα απολαύσει την εκπληκτική τους παράσταση «Χταποδάκια κι άλλα διηγήματα».
Τη φορά αυτή, στην “Ιστορία κατεύθυνσης”, άφησαν τα διηγήματα και έπιασαν τα πρωτοσέλιδα. Ήμουν περίεργη να δω αυτή τη δουλειά τους καθότι λόγω της δημοσιογραφικής μου ιδιότητας έχω περάσει ώρες και μέρες και μήνες και χρόνια πάνω από τα πρωτοσέλιδα εφημερίδων.
Τα παιδιά αυτά, ο Ηλίας Βογιατζηδάκης, η Μυρτώ Πανάγου, η Νατάσα Παπανδρέου αλλά και η Παναγιώτα Κωνσταντινάκου στη δραματουργία, αγαπούν τη ζωή και την τέχνη. Γι’ αυτό και οι θεοί του θεάτρου τα αγαπούν κι αυτοί και τους χαρίζουν έμπνευση και πάθος.
Κατάμεστη η αίθουσα του 5ου ορόφου της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών τους χειροκροτούσε με ενθουσιασμό.
Νεανική δεξιοτεχνία, σωστό μοίρασμα, λαβές και αντιλαβές του λόγου, τόνιζαν το χιούμορ, τη δηκτικότητα, τις αντιθέσεις και τις εντάσεις του κειμένου τους.
Το υλικό τους με τις υπαινικτικές παρεμβολές τους, τόσο επεξεργασμένο, γεμάτο από στερεότυπες εικόνες των μίντια, στίχους, φράσεις – κλισέ, συμβουλές, ευχές, έμοιαζε με νέο υλικό που χύνεται σε παραδεδομένες μήτρες.
Πρωτοσέλιδα που συγκλόνισαν το Πανελλήνιο αλλά και ειδήσεις που πέρασαν στα ψιλά των εφημερίδων συνθέτουν το ντοκουμενταρίστικο υλικό της devised theatre παράστασης “Ιστορία κατεύθυνσης”, που παρουσιάστηκε την Κυριακή, 2 Ιουνίου, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.
Ο αστικός Τύπος, με σατιρική προδιάθεση εκ μέρους της ομάδας, βρίσκει διέξοδο στη θεατρική αναπαράσταση και τα εγκλήματα πάθους, τα σκάνδαλα, οι οικογενειακές τραγωδίες, το δικαστικό ρεπορτάζ ζωντανεύουν στη σκηνή εκφράζοντας μια άλλη σύγχρονη και φρέσκια τάση.
Τα γεγονότα δίνουν τροφή στην είδηση και η είδηση στην προκειμένη περίπτωση δίνει τροφή στην τέχνη. Όχι βέβαια μόνον οι ειδήσεις αλλά και τα αδιάφορα πλην όμως ευτράπελα περιστατικά που κατέγραψε κάποιος στην μπλογκόσφαιρα, συνέθεσαν το ζωντανό κύτταρο της παράστασης, η οποία ήταν κυριολεκτικά ένα μωσαϊκό της χώρας μέσα από τις μικρές και μεγάλες ιστορίες της. Όσα τραβούν κατά καιρούς την προσοχή των δημοσιογράφων, αυτών των καταγραφέων της καθημερινότητας, και βλέπουν το φως της δημοσιότητας, μετατράπηκαν στα χέρια των συντελεστών σε ένα πατριωτικό δράμα, ένα σύγχρονο θέατρο – ντοκουμέντο.
Συνδυάζοντας το γελοίο και το φοβερό, το ασήμαντο και το σπουδαίο, το αστείο και το τραγικό, το ασυνήθιστο και το σύνηθες, τα βιώματά τους και τις εξεγέρσεις τους, χρησιμοποιώντας τα δικά τους σύμβολα και τους κώδικές τους, οι τρεις σκηνοθέτες και ερμηνευτές της παράστασης μάς παρουσίασαν μια δική τους εκδοχή, άκρως διαφωτιστική και συγχρόνως διασκεδαστική, της «Ιστορίας κατεύθυνσης», δηλαδή του γνωστού και προαπαιτούμενου για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια μαθήματος της Γ΄ Λυκείου.
Οι αλλόκοτες αντιφάσεις καθώς και η ντοκουμεντερίστικη αισθητική της παράστασης, οι έντονες και κοφτές σαν αστραπές εναλλαγές της, το αβίαστο γέλιο και η συγκίνηση, δεν με αφήνουν να γράψω τίποτε άλλο, απλώς να χαίρομαι το ταλέντο όπου το βλέπω, να κλείνω τα μάτια, να ζω ένα πεδίο απεριόριστο, να κρατώ τις σκηνές και να τις ανυψώνω στη συναισθηματική μνήμη και συνείδηση.
Συντελεστές
Σύλληψη – Σκηνοθεσία – Ερμηνεία:
Ηλίας Βογιατζηδάκης, Μυρτώ Πανάγου, Νατάσα Παπανδρέου
Δραματουργία: Παναγιώτα Κωνσταντινάκου
Σκηνικά – Κοστούμια: Ευαγγελία Κατέχη, Λήδα Δοκουμετζίδη
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Βίντεο: Όλγα Μπρούμα
Βοηθοί σκηνοθέτη: Γιούλη Καρναχωρίτη, Μαρία Λυμπεροπούλου
Βοηθός δραματουργού: Γεωργία Ψυχογυιού
Φωτογραφίες: Μιχάλης Κυριαζίδης
* “Ιστορία κατεύθυνσης”
Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών
Ίδρυμα Ωνάση
Κυριακή 2 Ιουνίου 2013