Είναι ένα έργο που υμνεί τον έρωτα, τον έρωτα τον ανεκπλήρωτο, τον απόλυτο, τον αυτοθυσιαστικό, και δικαίως θεωρείται ένα από τα μίνι αριστουργήματα του παγκόσμιου θεάτρου.
Η πρώτη απόπειρα να ανέβει έγινε το 1929, όμως στη γενική δοκιμή η αστυνομία μπήκε στο θέατρο και γνωστοποίησε την κυβερνητική εντολή για απαγόρευσή του εξαιτίας του ερωτικού περιεχομένου του.
Ο υπότιτλος του έργου είναι «μια ερωτική αλληλούια». Οι αλληλούιες στην Ισπανία ήταν κάρτες που αποτέλεσαν τον πρόδρομο των κόμιξ. Ο κεντρικός χαρακτήρας του έργου, ο Δον Περλιμπλίν, ήταν τύπος κάποιας σειράς αλληλούια. Απεικονιζόταν ως μια γέρικη φιγούρα κοντή, άσχημη, καμπούρικη, με μεγάλη μύτη.
Η μετάφραση, που είναι και η μοναδική που έχει ανέβει στο ελληνικό θέατρο, είναι του Νίκου Γκάτσου.
|