10.4 C
Athens
Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2025

Τζίνη Παπαδοπούλου, όπλα ισχυρά, όμορφο αχνάρι

Πάντα πίστευα πως πέρα και πάνω από το ταλέντο σ’ έναν ηθοποιό χρειάζονται και κάποια άλλα προσόντα, όπως η ποιότητα της ευαισθησίας, η καλλιτεχνική άποψη, η καλλιέργεια, η εγγραμματοσύνη, η συναισθηματική και ψυχική αγωγή. Θεωρώ πως η Τζίνη Παπαδοπούλου είναι μία από τις ηθοποιούς που πληρούν όλες αυτές τις σπάνιες προϋποθέσεις. Την Τζίνη την παρακολουθούσα σιωπηρά ξανά και ξανά όλα αυτά τα χρόνια. Τελευταία δε στο Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας σε παραστάσεις σκηνοθετημένες από το σημαντικότατο Στάθη Λιβαθινό. Συνεχώς διαπίστωνα το αναπάντεχο. Κάθε φορά άψογη αλλά και κάθε φορά αρτιότερη, ωριμότερη. Το καλοκαίρι την εκτίμησα ως Αθηνά, θεϊκή, ολόλαμπρη και μεγαλοπρεπή, στην «Ορέστεια» του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας. «Δεν θα τη χάσω κι αυτό το χειμώνα», υποσχέθηκα στον εαυτό μου. Βεβαιώθηκα πως θέτει κάθε φορά τον πήχη και λίγο υψηλότερα. Στο εξαίσιο δράμα του Λόρκα “Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα” αφορμάται από τις δυσοίωνες προσωπογραφίες της Φρίντα Κάλο για να πλάσει ποιητικά αλλά και εύληπτα την κόρη της απολυταρχικής και αυταρχικής μητέρας Μπερνάρντα. Σε επιδέξια αντιδιαστολή με την ωραία, που με ευστοχία είχε φέρει εις πέρας προ ετών στο επιτυχημένο μιούζικαλ “Ποια Ελένη”, ερμηνεύει σύνθετα και κατανοητά την τραγική και άχαρη μεγαλοκοπέλα Ανγκούστιας. Κατά το παρελθόν υπήρξε η Αντζελίνα – Σταχτοπούτα, η Ευρυδίκη του χοροθεάτρου «Ήρος Αγγελος», έδωσε υπόσταση στην Κυρία Ιλ, ήταν η διαχρονική Μπελίσα, αγαπήθηκε όμως και ως η γλυκιά Ευανθούλα στην τηλεοπτική «Πρόβα Νυφικού», κάθε φορά συγκινητική, εξαίρετη, τρυφερή, φιλντισένια. Καλλιτέχνις διακριτική που διαπρέπει σε πλήρη κλίμακα χαρακτήρων με ιδιαίτερη σοβαρότητα και σεβασμό στο λειτούργημά της. Κι επειδή δεν μπορώ να κρύψω την αδυναμία μου στον Τσέχοφ, θα σας αποκαλύψω πως την απόλαυσα ως υπέροχα μελαγχολική Βάρια στο “Βυσσινόκηπο”. Μακράν από τις ωραιότερες τσεχοφικές ηρωίδες που έχω δει τις τελευταίες δεκαετίες στη σκηνή. Η Τζίνη Παπαδοπούλου κατάγεται από το Φανάρι και την Κεφαλονιά, και πιθανόν ο συνδυασμός αυτός να είναι που της προσδίδει τον αέρα ανθρώπου ευγενούς, με λεπτότητα, αισιοδοξία, καλλιέπεια, φαντασία και αισθητική, ίσως και κάμποση από εκείνη την ωραία δημιουργική κεφαλονίτικη… πετριά. Μπορώ να ανατρέξω επίσης στη Φανίτσα του Ξενόπουλου, στην Αντιγόνη, στην Ερμιόνη, στην Πολυξένη. Να αναφερθώ στη Ναταλία, την ΄Ιρμα και τη Μάρω. Να σας αποκαλύψω τις σπουδές κλασικού μπαλέτου, πιάνου, τη φοίτηση σε ωδείο, τα πανεπιστημιακά πτυχία. Όμως όχι δεν επιθυμώ να παραθέσω το, ούτως ή άλλως, βαρύ βιογραφικό της. Μόνο θέλω να σας πω πως πίσω από το παραπέτασμα, πίσω από το βιογραφικό, κρύβεται ένας άνθρωπος με ιδεώδη, που αφήνει όμορφο αχνάρι, θρόισμα απαλό κι ευχάριστο μέσα σ’ αυτή την ανέμπνευστη εποχή, μέσα σ’ αυτή την άπνοια του χρόνου.

Διαβάστε τη συνέντευξη.

Το cat is art ευχαριστεί τους φωτογράφους ΄Ελενα Χαραλαμπάκη και Δημήτρη Κοντό, καθώς και το Photoshoot Studio.

Ιστορίες, συνταγές και παραμύθια

* Γεννήθηκα στην Κυψέλη και μεγάλωσα στον Χολαργό. Η καταγωγή μου είναι κανονικά από την Αθήνα αλλά επειδή με μεγάλωσαν οι δύο υπέροχες γιαγιάδες μου αρέσκομαι να λέω ότι κατάγομαι από την Κεφαλονιά και το Φανάρι της Κωνσταντινούπολης αντίστοιχα! Άλλωστε όλες οι ιστορίες, οι συνταγές, τα παραμύθια που μεγάλωσα είναι από εκεί!

Τζίνη, πότε και πώς κατάλαβες πως είχες μέσα σου το μικρόβιο της ηθοποιίας;

* Νομίζω πως ήθελα να γίνω ηθοποιός από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.

Tι ρόλο έπαιξε η οικογένεια στην απόφασή σου να ασχοληθείς με το θέατρο; Σε ενθάρρυνε κάποιος ιδιαίτερα;

* Οι γονείς μου αρχικά δεν ανησύχησαν γιατί ήμουν δειλό παιδί και δεν πίστευαν ότι θα καταφέρω να περάσω καν στη σχολή. Στην πορεία διαπίστωσαν ότι δεν αστειευόμουν και –με δυσκολία– το πήραν απόφαση. Ο άνθρωπος που υπήρξε εμπνευστής και παραστάτης σ’ αυτήν την απόφασή μου είναι η Άννα Γεραλή.

Αν δεν γινόσουν ηθοποιός, τι θα ήθελες να είχες γίνει;

* Ομολογώ πως δεν το έχω σκεφτεί ποτέ! Σπούδασα βέβαια κατά παραίνεση των δικών μου Νομικά και αργότερα Θεατρολογία αλλά άμα έχεις την πετριά…

Ποιους δασκάλους σου θυμάσαι με αγάπη;

* Η έννοια δάσκαλος είχε και έχει πάντα μέσα μου βαρύνουσα σημασία γιατί είχα την τύχη να έχω πολλούς καλούς δασκάλους και ξέρω πόσο καθοριστικοί μπορούν να είναι κάποιες φορές για την εξέλιξη (νοητική και συναισθηματική) ενός παιδιού. Είναι λοιπόν πολλοί οι δάσκαλοι που θυμάμαι με αγάπη. Χωρίς ωστόσο να θέλω να κάνω διακρίσεις δεν μπορώ να μην αναφέρω τον θεατρικό μου “πατέρα” και μέγα δάσκαλο, τον Κώστα Τσιάνο, στον οποίο χρωστώ και μεγάλο μέρος της καριέρας μου καθώς και τον Στάθη Λιβαθινό με τον οποίο συνεργάζομαι τα τελευταία χρόνια. Και βέβαια την πρώτη μου και παντοτινή δασκάλα – φίλη Άννα Γεραλή.

Ποιος ήταν ο πρώτος ρόλος που έπαιζες και τι ένιωσες όταν βγήκες για πρώτη φορά στη σκηνή ενώπιον κοινού;

* Ο πρώτος μου ρόλος ήταν η Αντζελίνα η Σταχτοπούτα στο ομώνυμο έργο που ανέβηκε βασισμένο στην όπερα του Ροσίνι ως παιδική παράσταση στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου σε σκηνοθεσία Κάρμεν Ρουγγέρη. Από τις ωραιότερες εμπειρίες της ζωής μου!

Ποιο ήταν το πιο σημαντικό ανάγνωσμα στη ζωή σου;

* Υπήρξαν πολλά βιβλία που με σημάδεψαν από την παιδική μου ηλικία μέχρι και σήμερα γιατί το διάβασμα παραμένει από τις πιο αγαπημένες μου ασχολίες. Θα αναφέρω ενδεικτικά και μόνο τον “Λύκο της Στέπας” του Χέρμαν Έσε που τον διάβασα στην ευαίσθητη ηλικία των 14 ετών και υπήρξε καθοριστικός για τον τρόπο που αντιμετώπιζα για πολλά χρόνια τα πράγματα.

Πότε ένιωσες περήφανη για τον εαυτό σου και γιατί;

* Όταν τελειώνοντας το λύκειο πέρασα στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών! Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα τι σημαίνει να ανταμείβονται οι κόποι σου!

Τι μπορεί να σε συγκινήσει τόσο ώστε να σου φέρει δάκρυα στα μάτια;

* Οτιδήποτε αφορά παιδιά!

Ποια είναι η σχέση σου με το τραγούδι, τη μουσική και το χορό; Απ’ ό, τι γνωρίζω έχεις πρωταγωνιστήσει και σε μιούζικαλ.

* Πήρα πτυχίο πιάνου, έκανα 4 χρόνια κλασικό μπαλέτο και 3 χρόνια κλασικό τραγούδι. Η αγάπη μου για το είδος του μιούζικαλ, το οποίο είχα την τύχη να υπηρετήσω δύο φορές («Φοιτητές» και «Ποια Ελένη») δεν πηγάζει όμως τόσο από τις σπουδές μου όσο από τη λατρεία της μαμάς μου γι’ αυτό. Είχα παρακολουθήσει άπειρα μιούζικαλ ως παιδί μαζί της και πάντα μαγευόμουν απ’ αυτό το πάντρεμα της μουσικής και του χορού με την πρόζα. Λάτρευα το ότι οι άνθρωποι μπορούσαν να μιλούν, να τραγουδούν και να χορεύουν,   προκειμένου να εκφράσουν τα αισθήματά τους χωρίς κανείς να τους κοιτάει περίεργα! Νομίζω πως είναι αυτή ακριβώς η ελευθερία που με τρελαίνει!

Υπάρχουν ρόλοι από το κλασικό ρεπερτόριο, ή άλλοι, που φιλοδοξείς να ερμηνεύσεις;

* Υπάρχουν πολλοί ρόλοι που με γοητεύουν και οι περισσότεροι ανήκουν στο κλασικό ρεπερτόριο. Αυτό όμως που κατάλαβα με τα χρόνια είναι ότι σημασία έχει αυτό που αποκομίζεις από οποιονδήποτε ρόλο έστω και τον πιο “ασήμαντο”. Γι’ αυτό λοιπόν θεωρώ ότι δεν έχει σημασία τι παίζεις αλλά πώς το παίζεις! Η εμπειρία σε μικρότερους ρόλους μπορεί να αποτελέσει την απαραίτητη αποσκευή για το “μεγάλο στοίχημα”.

Θέλεις να μου μιλήσεις για την Ανγκούστιας, το ρόλο σου στο «Σπίτι της Μπερνάρντα Αλμπα»;

* Η Ανγκούστιας είναι ένας ρόλος που αγάπησα μέσα από την πορεία μου στις πρόβες και όχι από την αρχή. Είναι μια “κοπέλα” 40 χρονών που ακροβατεί ανάμεσα στο βάρος που έτσι κι αλλιώς φέρει λόγω ηλικίας και στη  διαστρεβλωμένη πια “αθωότητα” της παρθένας, που ανυπομονεί να διώξει από πάνω της. Είναι η μεγαλύτερη κόρη της Μπερνάρντα, άρα αυτή που έχει υποστεί και τη μεγαλύτερη καταπίεση θέτοντας το παράδειγμα για τις άλλες και ταυτόχρονα είναι η “ξένη”, η διαφορετική γιατί είναι από άλλον πατέρα και έχει περιουσία – γεγονός που της εξασφαλίζει έναν καλό γάμο. Η αποξένωση από τις αδερφές της και η ανάγκη της να ξεφύγει από την καταπίεση της μάνας – τώρα που επιτέλους έχει την ευκαιρία – την καθιστούν άθελά της τον μοχλό που θα βάλει σε κίνηση όλη την τραγωδία.  Είναι τραγικό πρόσωπο γιατί αναγνωρίζει το λάθος που πάει να κάνει αλλά δεν μπορεί και να κάνει αλλιώς.

Πού έγκειται η διαχρονικότητα του Λόρκα;

* Έρωτας, θάνατος, γυναίκα, καταπιεσμένα συναισθήματα. Ο Λόρκα καταπιάνεται με όλα τα παραπάνω θέματα, που απασχολούν τους ανθρώπους εδώ και αιώνες. Όντας ο ίδιος ποιητής καταφέρνει να τα μετουσιώνει σε κάτι πολύ βαθύ και αληθινό που ακουμπά απευθείας στην καρδιά χωρίς ενδιάμεσες εκλογικεύσεις. Γι’ αυτό πιστεύω ότι πάντα θα συγκινεί τους ανθρώπους.

Θέατρο ή κινηματογράφος; Τι σε συγκινεί περισσότερο;

* Και τα δύο για διαφορετικούς λόγους. Το θέατρο για την ανακάλυψη του καινούργιου στην επανάληψη και ο κινηματογράφος για την αποτύπωση της στιγμιαίας έμπνευσης στο διηνεκές.

Ταυτίζεσαι με το ρόλο που ερμηνεύεις ή διατηρείς την εσωτερική σου αυτονομία;

* Αυτή είναι μια μεγάλη συζήτηση! Τα όρια για κάποιον που βρίσκεται απ’ έξω μπορεί να είναι δυσδιάκριτα. Για έναν ηθοποιό όμως είναι κατά κύριο λόγο σαφή. Ακόμα και την ώρα του μεγάλου οίστρου έχεις επίγνωση του πού βρίσκεσαι και ποιος είναι δίπλα σου.

Σε ποιες αξίες πιστεύεις;

* Σε ό, τι κάνει τη ζωή μας ομορφότερη.        

* ΄Εχεις κάποιο αγαπημένο αντικείμενο; Ποιο είναι αυτό και γιατί είναι αγαπημένο;

Από μικρή είχα μια απέχθεια στο να συνδέομαι με αντικείμενα. Προτιμούσα τους ανθρώπους κι ας είναι συχνά πιο φθαρτοί!

Τι σε κάνει να γελάς;

* Ευτυχώς πολλά πράγματα ακόμα! Γελάω με κάθε ευκαιρία γιατί το γέλιο είναι ζωοδότρια δύναμη. Γελάω με τους φίλους μου, τα καρτούν, μια ωραία κωμωδία, ένα βιβλίο και πάνω απ’ όλα με το γιο μου.

Τι είναι αυτό που δεν αντέχεις;

* Την αδικία, την υποκρισία, την αχαριστία και την… κακογουστιά. (Η έλλειψη αισθητικής επηρεάζει περισσότερες πτυχές της ζωής μας απ’ ό, τι φανταζόμαστε!)

Οι φιλίες μεταξύ ηθοποιών έχουν διάρκεια;

Και ναι και όχι. Εξαρτάται. Υπάρχουν συνάδελφοι με τους οποίους κάνεις πολλή παρέα σε μια παράσταση και μετά αλλάζοντας θιάσους αναπόφευκτα χάνεστε. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν κρατάς πάντα μια γλυκιά ανάμνηση από τις στιγμές που μοιραστήκατε. Από την άλλη υπάρχουν και συνάδελφοι που μπορεί να μη βλέπεστε παρά μία φορά στα δύο ή τρία χρόνια αλλά να διατηρείτε επαφές και να είναι οι πιο δικοί σου άνθρωποι! Σημασία για μένα έχει πάντα η ποιότητα και η ένταση των αισθημάτων. Αυτά προσδιορίζουν και τη διάρκεια σε οποιαδήποτε φιλία.

Αγαπάς τα ζώα; ΄Εχεις κατοικίδιο;

* Αγαπώ πολύ τα ζώα και θεωρώ ότι σε πολλές περιπτώσεις είναι πηγή έμπνευσης για τον άνθρωπο. Πιστεύω όμως ότι είναι και μια σοβαρή ευθύνη για εκείνον που αναλαμβάνει να φροντίσει ένα ζώο και γι’ αυτό αντιπαθώ αυτούς που το κάνουν “ελαφρά τη καρδία” και μετά παρατούν το ζωάκι στο δρόμο.  Εγώ δυστυχώς είμαι αλλεργική στο τρίχωμα της γάτας και του σκύλου, οπότε οι επιλογές μου είναι πολύ περιορισμένες. Σκέφτομαι σε 1-2 χρόνια που θα ‘χει μεγαλώσει λίγο ο γιος μου να του πάρω μια χελωνίτσα ή ψαράκια γιατί θεωρώ ότι η φροντίδα ενός κατοικίδιου βοηθά πολύ στη διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού.

* H φωτογράφιση έγινε στο Photoshoot Studio από τους Έλενα Χαραλαμπάκη και Δημήτρη Κοντό.

* Photoshoot Studio, Αλέκου Παναγούλη 60, Νέα Ιωνία, Αθήνα. Τηλέφωνο 2114085157. www.photoshootstudio.gr

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -