Του Σωτήρη Ροδόπουλου
Από το ΣΤ’ Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών
«Δεν φοίτησε στο Έκτο Γυμνάσιο Αρρένων της Αθήνας, ούτε δίδαξε ποτέ κάτι εκεί. Δεν ήταν καν στην ενορία του Έκτου. Ήταν όμως από τους λίγους “εξωσχολικούς” που με την προσωπικότητά του και την ευρύτερη μόρφωσή του, επηρέασε θετικά αρκετά από τα παιδιά της εποχής εκείνης, διαμορφώνοντας χαρακτήρες τόσο σε εμάς, όσο και στο Δωδέκατο.
Ο πρωτοπρεσβύτερος Παναγιώτης Σαλατέλλης, ο «παπά-Τάκης της χορωδίας της Παναγίτσας», ψάλτης-μουσικός αρχικά, θεολόγος-ιερωμένος αργότερα, σφράγισε με τον τρόπο του μια ολόκληρη περιοχή. Δεν είναι τυχαίο ότι σε αυτό το blog των παλιών συμμαθητών, έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές στο πρόσωπό του και τις περίφημες χορωδίες της «Παναγίτσας».
Προϊστάμενος του Ελληνορθόδοξου Καθεδρικού Ναού Αγίου Γεωργίου Μόντρεαλ σήμερα, ζει με την οικογένειά του -ευτυχισμένος παππούς πια- σε αυτή την όμορφη πόλη του Καναδά εδώ και 35 χρόνια, σφραγίζοντας με το ποικίλο έργο του και τον ελληνισμό της διασποράς.
Τον συναντήσαμε Σάββατο απόγευμα έπειτα από έναν ακόμη γάμο που μόλις είχε χοροστατήσει. Καθόταν στο γραφείο του και τακτοποιούσε κάποια έγγραφα. Οι νεόνυμφοι που μόλις είχαν υπογράψει, δεν είχαν προλάβει να φύγουν καλά καλά όταν γύρισε και μας κοίταξε.
«Please, take your hat off» μας είπε κάπως αυστηρά που είχαμε παραβιάσει την ιερότητα του χώρου φορώντας ακόμη το εκδρομικό μας καπέλο. Δεν μας είχε αναγνωρίσει. Μας πέρασε για ξένους. Και πώς να μας αναγνωρίσει έτσι όπως έχουμε με τα χρόνια αλλοιωθεί; Όταν του θυμίσαμε ότι με το ίδιο αυστηρό ύφος μας είχε επιπλήξει για κάποιο παιδικό παράπτωμα, στα σκαλάκια στο πλάι του βιβλιοπωλείου του “Λαρόζα”, γωνία Αγκύλης και Σωστράτου, έμεινε με το στόμα ανοικτό.
Την πρώτη έκπληξη ακολούθησαν αγκαλιές και φιλιά και κείνο το ζεστό συναίσθημα όταν βρίσκεσαι με δικούς σου ανθρώπους, Νεοκοσμίτες φίλους από τόσο παλιά. Μοιραία ο νους και η κουβέντα γυρίζουν για λίγο σε ‘κείνες τις εποχές που όλοι λίγο-πολύ νοσταλγούμε κι αναλογιζόμαστε. Μιλήσαμε αρκετά και για άλλα θέματα, αλλά ο χρόνος πίεζε και είπαμε να συνεχίσουμε κάποια άλλη φορά.
«Δεν σε χαιρετάω» μου είπε καθώς ανταλλάσσαμε τηλέφωνα, «θα τα λέμε συχνά».
«Τι μήνυμα να γράψω στο blog;» τον ρωτάω.
«Σε όλα τα παιδιά χαιρετισμούς και μια μεγάλη αγκαλιά» μου απαντάει συγκινημένος.
ΥΓ. Το παραπάνω κείμενο του Σωτήρη Ροδόπουλου δημοσιεύθηκε πριν από επτά χρόνια στο blog των αποφοίτων του ΣΤ΄ Γυμνασίου Αρρένων Αθηνών. Τώρα δημοσιεύεται εδώ στο Catisart.gr σαν ένας μικρός χαιρετισμός στον αξέχαστο, μοναδικό, φίλο, τον παπα – Τάκη που πέρασε στην απέναντι όχθη την Τετάρτη 18 Ιανουαρίου του 2023 στο μακρινό Μόντρεαλ. Σε ηλικία 81 ετών.
Όπως ανακοίνωσε η “Ελληνική Κοινότης Μείζονος Μόντρεαλ” την Παρασκευή 20 Ιανουαρίου θα γίνει στον Καθεδρικό Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Μόντρεαλ, αγρυπνία και τρισάγιο στη μνήμη του ενώ η εξόδιος ακολουθία θα γίνει το Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2023 το πρωί στις 11 μετά τη θεία λειτουργία.
Η πρεσβυτέρα Πόπη και τα δυο αγόρια του, ο Γιάννης και ο Γιώργος μαζί και με τα εγγόνια ζήτησαν αντί για στεφάνια να δοθούν δωρεές στους Ιερούς Ναούς Αγίου Γεωργίου Μόντρεαλ και Κοιμήσεως Θεοτόκου “Παναγίτσα” Μόντρεαλ.
Επίσης ο πατήρ Ιάκωβος Αντωνόπουλος αποχαιρετώντας τον αγαπημένο μας φίλο έγραψε: “Ο π. Παναγιώτης Σαλατέλλης σημάδεψε ανεξίτηλα με την παρουσία του, την ιεροπρέπεια του, την μελωδικότητα της φωνής του, τις γνώσεις του και γενικότερα με ολόκληρη την λειτουργική του ζωή και διακονία την τοπική Εκκλησία της Ελληνορθόδοξης Αρχιεπισκοπής Καναδά και την Ελληνική Παροικία του Μόντρεαλ. Η καρτερία του τους τελευταίους μήνες στην δύσκολη δοκιμασία της ασθένειας υπήρξε υποδειγματική, παροιμιώδης, ιώβεια αλλά και σωτήρια”.
