23.6 C
Athens
Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024

“Ορέστης”: Ο τετραγωνισμός του κύκλου…

Πάνω: Στεφανία Γουλιώτη (Ηλέκτρα), Νίκος Κουρής (Ορέστης).

 

Των Παναγιώτη ΜήλαΕιρήνης Αϊβαλιώτου

Σε μια πρόσφατη συνέντευξή του ο Γιάννης Χουβαρδάς είπε ότι δεν του ταιριάζει το μεγάλο θέατρο. Αυτό το… μειονέκτημά του λοιπόν προσπάθησε να το ξεπεράσει και το κατάφερε.
Γνώστης του αργολικού θεάτρου από πολύ παλιά (1984 «Αλκηστις» του Ευριπίδη, με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος) ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού και σκηνοθέτης του “Ορέστη” ξεπέρασε τις όποιες αναστολές εκείνης της κακής εμπειρίας και πρόσφερε στο κοινό μια μοναδική εικαστική απόλαυση.

Η έλλειψη βενζίνης οπωσδήποτε λειτούργησε αποτρεπτικά και έτσι από τον χώρο στάθμευσης των αυτοκινήτων φαινόταν ότι το Σαββατόβραδο θα ήταν ήρεμο.
Το επάνω διάζωμα είχε πάρα πολλά κενά. Εκεί που δεν υπήρχε κενό ήταν στην ορχήστρα του θεάτρου. Από τις 9 παρά τέταρτο μια ομάδα ανέμελων νεαρών αγοριών και κοριτσιών ενός τουριστικού γκρουπ – με τα σακίδια στην πλάτη –  την κατέλαβαν και άρχισαν να υποδύονται τους ηθοποιούς απαγγέλλοντας στίχους από μια αρχαία τραγωδία. ΄Εβγαζαν αναμνηστικές φωτογραφίες και έκαναν το γνωστό ηχητικό τεστ σκίζοντας χαρτάκια.
Η ώρα περνούσε. Το “παιχνίδι” της νεανικής ομάδας στην ορχήστρα συνεχιζόταν. Στις 9.20 τα φώτα έσβησαν και ο ήχος του πιάνου έδωσε το σύνθημα για την έναρξη της παράστασης. Η ομάδα των τουριστών μετατράπηκε σε Χορό – μάρτυρα οικογενειακής τραγωδίας και το σκηνικό αγκάλιασε τη δράση. ΄Ενα σκηνικό (από τον Γιοχάνες Σουτς) αφαιρετικό σαν σχέδιο με λευκή κιμωλία πάνω σε μαυροπίνακα. ΄Ενα παραλληλόγραμμο που παριστάνει το ανάκτορο φτιαγμένο από λευκή κορδέλα στηριγμένη από αδιαφανές σκοινί πάνω σε κολόνες. Αυτή η εικόνα του δωρικού σκηνικού, σε συνδυασμό με τα δρώμενα στην ορχήστρα, έδωσε και τον τίτλο αυτού του θέματος. Η μουσική σε μαγεύει. Μουσική του Μανώλη Καλομοίρη (14 Δεκεμβρίου 1883 – 3 Απριλίου 1962), που θεωρείται από πολλούς ο ιδρυτής της εθνικής μας μουσικής σχολής.
Ο λόγος (μετάφραση Στρατής Πασχάλης) ρέει και οι φωτισμοί (Λευτέρης Παυλόπουλος) σε κάνουν να νιώθεις σαν να είσαι σε τεράστιο… κλειστό θέατρο.
Το ίδιο νιώθεις βλέποντας και το σκηνικό. Εδώ είναι ο τετραγωνισμός του κύκλου που πέτυχε με τις επιλογές των συνεργατών του ο Γιάννης Χουβαρδάς. Εκεί όμως που ο σκηνοθέτης ήταν διπλά τυχερός ήταν το έμψυχο υλικό του Εθνικού Θεάτρου. Παιδιά – τα περισσότερα – αναστημένα από τον ίδιο στο ιστορικό θέατρο “Αμόρε”.
Ξεχώρισαν ο πανέξυπνος Φρύγας του Νίκου Καραθάνου, ο φανφαρόνος απατημένος σύζυγος Μενέλαος του Ακύλλα Καραζήση, ο αφοσιωμένος φίλος Πυλάδης του Κώστα Βασαρδάνη, ο καλοσχεδιασμένος Τυνδάρεως του Χρήστου Στέργιογλου, ο αστραφτερός Απόλλωνας του Γιώργου Γλάστρα.
΄Ολοι αγγίζουν το άριστα. Από το πρωταγωνιστικό δίδυμο μέχρι και το επίσης πρωταγωνιστικό σύνολο του – ευρηματικού – Χορού.

Για τη φιλία

“Καλύτερα ένας ξένος που δένεται μαζί σου, παρά οι δικοί σου άνθρωποι που σε πατούν σαν ξένο”. Μια πικρή διαχρονική αλήθεια για τη συγγένεια και τη φιλία.
Στον “Ορέστη” το σχέδιο των δύο αδελφών και του πιστού τους φίλου Πυλάδη παραπέμπει σε τρομοκρατική ενέργεια φονταμενταλιστών. ΄Οπλα κρυμμένα, ομηρεία, ολοκαύτωμα, δολοφονικές απόπειρες, ανατινάξεις κτιρίων. Ο Ευριπίδης όμως δίνει αίσιο τέλος. Και με τη βοήθεια της θεϊκής παρέμβασης του Απόλλωνα, που αποτρέπει τα δυσάρεστα. Τέλος που ικανοποιεί το πολύπαθο κοινό, αρχαίο και σύγχρονο.

 

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -