Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Δεν ξέρω ποιος θα μπορούσε να είναι ο ορισμός του “νέου καλλιτέχνη” σήμερα. Το καινούργιο, το αλλιώτικο, το πρωτοποριακό πηγάζει από την ατομική αλήθεια του καθενός. Από τη μοναδικότητα της προσωπικότητας. Πιθανόν αυτός να είναι και ο μόνος τρόπος για να προκύψει κάτι ιδιαίτερο και δημιουργικό μέσα στη μαζικότητα της σύγχρονης εποχής, της σαρωτικής δύναμης του Διαδικτύου και της υπερπροσφοράς στην τέχνης. Τον Ονησίφορο Ονησιφόρου τον ξεχώρισα στο Χορό των “Περσών” του Αισχύλου (Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου), σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη, το καλοκαίρι του 2017 στην Επίδαυρο, και δεν δυσκολεύτηκα καθόλου να τον συμπαθήσω όταν του μίλησα κατόπιν στα παρασκήνια. Συζητώντας μαζί του ένιωσα ότι έχει την ορμή της κατάθεσης μιας πολύ προσωπικής ματιάς στα πράγματα, μιας ματιάς που μπορεί να ανοίξει διάλογο και να ενεργοποιήσει τον προβληματισμό σου.
Η γενιά του σίγουρα, αν και αργεί να ενηλικιωθεί, πάντα κοιτά χωρίς βλεφαρίσματα μια βαλίτσα. Έτοιμη για αναχώρηση, φεύγει, επιστρέφει, επιβιώνει, κάνει όνειρα σερφάροντας στο Διαδίκτυο, είναι γεμάτη ενέργεια και δεν μένει ποτέ ακινητοποιημένη.
Έτσι και ο πανύψηλος Ονησίφορος Ονησιφόρου ο οποίος μάλιστα είναι πρώην αθλητής και πολύ δραστήριος. Ένας νέος άνθρωπος με χιούμορ και ακαταμάχητο χαμόγελο. Απλός, κατανοητός, άμεσος, άνετος, οικείος, έξυπνος, ανήσυχος, σαγηνευτικός. Ένας καλλιτέχνης του θεάτρου που εστιάζει στις ανθρώπινες αξίες, την ελπίδα και τη θετικότητα. Ώριμος, παρά το γεγονός ότι βρίσκεται ακόμα στο ξεκίνημά του. Οι ερμηνείες του δυνατές και μεστές. Θα μπορούσα να πω ότι είναι ένας νέος ηθοποιός με «παλιά» ψυχή. Σεμνότητα, σεβασμός, επιθυμία για μάθηση είναι μερικά από τα στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν.
Γεννημένος στη Λάρνακα της Κύπρου, σπούδασε Πληροφορική στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή “Αρχή” της Νέλλης Καρρά. Το θέατρο ασκούσε πάνω του μια ανεξήγητη έλξη, ώσπου στη σχολή η καθηγήτριά του Νέλλη Καρρά καθόρισε την καλλιτεχνική του προσωπικότητα. Όπως λέει κι ο ίδιος, συντέλεσε στο να διαμορφώσει την άποψη ότι μια θεατρική παράσταση είναι μεγαλύτερη από τους συντελεστές της και ότι η ζωή είναι μεγαλύτερη από οποιαδήποτε θεατρική παράσταση.
Ξεκίνησε το θέατρο με τις καλύτερες προοπτικές, κρατώντας το ρόλο του Ιφικράτη στο «Νησί των σκλάβων» του Mariveux, το ανάλαφρο και ταυτόχρονα σκοτεινό έργο του κλασικού Γάλλου συγγραφέα, σε σκηνοθεσία Βασίλη Βιλλαρά με το Θέατρο Κωφών Ελλάδας. Σε μια δεύτερη συνεργασία με τον Άρη Μπινιάρη, μετά τους “Πέρσες”, ερμήνευσε τον Αγγελιοφόρο στις “Βάκχες” του Ευριπίδη, που είδαμε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών το 2018. Εν τω μεταξύ, τους τελευταίες μήνες είχε την τύχη να τον προσκαλέσουν στα Χανιά η Αρχόντισσα Κοκοτσάκη και η ηθοποιός Μαρίνα Καλογήρου οι οποίες είχαν την ιδέα για τη δημιουργία μιας ομάδας Θεάτρου Δρόμου. Έτσι έγινε συνδημιουργός σε μια όμορφη θεατρική εμπειρία που έλαβε χώρα σε σπίτια και εξωτερικούς χώρους στην παλιά πόλη των Χανίων και αγκαλιάστηκε θερμά από τους κατοίκους του νησιού.
Γυρνώντας από την Κρήτη ξεκίνησε τις πρόβες για το έργο «Cowboy mouth», ένα έργο γραμμένο από τον Σαμ Σέπαρντ και την Πάτυ Σμιθ, που θα κάνει πρεμιέρα στο θέατρο “Φούρνος” στις 13 Μαρτίου 2019. Ένα θεατρικό έργο που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα του οποίου την επιμέλεια της σκηνοθεσίας έχει η Νέλλη Καρρά.
Ανυπομονούμε λοιπόν να δούμε τον ταλαντούχο Ονησίφορο σ’ αυτό το σπουδαίο οικουμενικό έργο που μας μεταφέρει εικόνες με άνδρες που τραγουδούν στα βουνά, δίπλα σε μια φωτιά, παλιά τραγούδια γραμμένα από ανθρώπους απελπισμένους, ερωτευμένους με την ίδια τους τη φύση, τυλιγμένους σε κουβέρτες, που ονειρεύονται κάτω από τ’ αστέρια των Νεφών του Μαγγελάνου και που σιγά σιγά εξαφανίζονται. Ένα έργο για την αίγλη ανθρώπων και τόπων που έχει εξαντληθεί και ό,τι έχει μείνει πίσω είναι η στάχτη τους.
Ονησίφορε, θα ήθελες να μας περιγράψεις μια σκηνή ή ένα γεγονός από την παιδική σου ηλικία;
* Ασχολήθηκα με τον αθλητισμό για αρκετά χρόνια. Υπήρξα με τη σειρά σπουδαίος κολυμβητής, σχετικά καλός καλαθοσφαιριστής και μέτριος πετοσφαιριστής. Μια φθίνουσα πορεία όσον αφορά την καριέρα μου στον αθλητισμό θα έλεγα. Ωστόσο υπήρξαν όμορφες στιγμές σε όλο αυτό. Είμαι στην Τρίτη τάξη του γυμνασίου. Στο Γυμνάσιο Βεργίνας διεξάγεται για την ημιτελική φάση του επαρχιακού πρωταθλήματος καλαθόσφαιρας ο αγώνας μεταξύ Γυμνασίου Δροσιάς και Γυμνασίου Βεργίνας. Βασικός όντας, έχω αστοχήσει σε κάμποσα τρίποντα. Το σουτ δεν ήταν ποτέ το δυνατό μου σημείο. Παρ’ όλα αυτά συνέχιζα να επιτίθεμαι με μένος. Βρισκόμαστε στα τελευταία δύο δευτερόλεπτα του αγώνα, με την μπάλα στην κατοχή μας από τη γραμμή του άουτ και είμαστε πίσω στο σκορ με δύο πόντους. Για κάποιο λόγο βρίσκομαι με την μπάλα στα χέρια, εκτελώ από τα 6.25 (τρίποντο), πετυχαίνω το καλάθι και κερδίζουμε τον αγώνα. Επικρατεί πανικός. Πνίγομαι στην αγκαλιά των συμπαικτών μου, των οπαδών μας, δέχομαι συγχαρητήρια από προπονητές, διαιτητές, καθαριστές, φίλους, αντιπάλους, δασκάλους, καθηγητές, αγόρια, κορίτσια. Γίνομαι με λίγα λόγια ήρωας για μια μέρα. Την επόμενη παίξαμε τον τελικό, μας διέλυσαν και όλα ξεχάστηκαν. Έπειτα ακολούθησαν ο Διαμαντίδης, ο Σπανούλης και τα άλλα τα παιδιά θυμίζοντάς μου κάθε τόσο αυτή την ωραία ιστορία.
Υπάρχει κάποια ιστορία γύρω από την αφορμή της ενασχόλησής σου με το θέατρο;
* Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου στην Πληροφορική πάντα ένιωθα να μου λείπει η επαφή με την τέχνη και κυρίως με τη μουσική και το τραγούδι. Αποφάσισα λοιπόν να μην το αγνοήσω και να έρθω στην Αθήνα να παρακολουθήσω μαθήματα δίπλα σε αξιόλογους δασκάλους. Στην πορεία εντάχθηκα και σε ένα θεατρικό εργαστήρι για να ικανοποιήσω την ανάγκη μου να γνωρίσω το θέατρο το οποίο πάντα ασκούσε πάνω μου μια ανεξήγητη έλξη. Θυμάμαι ακόμα τον πρώτο μου αυτοσχεδιασμό και τη σκέψη ότι το θέατρο πλέον έχει δεσμεύσει ένα μέρος του συνόλου της ζωής μου.
Υπάρχουν δάσκαλοι στους οποίους οφείλεις και τι;
* Γνώρισα πολλούς δασκάλους στους οποίους οφείλω πράγματα για τη σχέση μου με την υποκριτική και γενικότερα με το θέατρο. Δεν θα μπορούσα όμως να μην αναφερθώ στον άνθρωπο που διαμόρφωσε και διαμορφώνει τη σχέση μου με την τέχνη και τη ζωή. Ίσως να ακούγεται ρομαντικό και ίσως και να είναι. Με το που πάτησα το πόδι μου στο γραφείο της δραματικής σχολής «Αρχή» και συνάντησα τη Νέλλη Καρρά ήξερα ότι εκεί μέσα θα περνούσα τα επόμενα τρία χρόνια της ζωής μου. Τελικά δεν έφυγα ποτέ μιας και με το πέρας των σπουδών μου συνέχισα να μαθητεύω δίπλα στην Καρρά σαν βοηθός στο μάθημά της. Θα μπορούσα να μιλάω για ώρες για τη Νέλλη και τη σχέση μου μαζί της. Θα αρκεστώ να πω ότι με έμαθε πως η γνώση σαν σύνολο, είναι μικρότερο του αγνώστου και ότι το δεν ξέρω δεν υποδηλώνει αδυναμία αλλά ανοίγει χώρο για περαιτέρω διεύρυνση του πνεύματος και του νου. Μια γυναίκα που παρ’ όλη την εμπειρία της, τα χρόνια της στη διδασκαλία και στο θέατρο, διερωτάται, αμφισβητεί, ψάχνει, διαβάζει, αναιρεί, μαθαίνει, αναζητεί, συγκλονίζεται και ενθουσιάζεται σαν μικρό παιδί. Μια γυναίκα που συντέλεσε στο να διαμορφώσω την άποψη ότι μια θεατρική παράσταση είναι μεγαλύτερη από τους συντελεστές της και ότι η ζωή είναι μεγαλύτερη από οποιαδήποτε θεατρική παράσταση.
Πόσο καθοριστική ήταν η παράσταση των «Περσών» για τη μέχρι τώρα πορεία σου;
* Οι «Πέρσες» ήτανε μια πολύ όμορφη συγκυρία που ήρθε σε έναν χρόνο που εγώ είχα ανάγκη να επιστρέψω για λίγο στην Κύπρο και να περάσω εκεί ένα μικρό χρονικό διάστημα. Γνωρίστηκα σε ένα βαθμό με τον θεατρικό κόσμο της Κύπρου που μέχρι τότε αγνοούσα. Πήρα μια γεύση για το πώς λειτουργεί εκεί το θέατρο και το πιο σημαντικό, μπόρεσα επιτέλους να μοιραστώ με φίλους και οικογένεια που ζουν εκεί, τι είναι αυτό που κάνω και αγαπώ. Τέλος γνώρισα όμορφους ανθρώπους μέσα σε όλο αυτό το ταξίδι που μοιραστήκαμε όνειρα και ανησυχίες.
Τι θα ήθελες να πεις για τη συνεργασία σου με τον Άρη Μπινιάρη;
* Θα ήταν ψέμα να χαρακτήριζα τη συνεργασία μας αγαστή και ήρεμη. Ήρθαμε αρκετές φορές σε αντιπαράθεση και στους «Πέρσες» και στις «Βάκχες» με αφορμή τις παραστάσεις, τη δραματουργία και τη λειτουργία του συνόλου. Πράγμα που βρίσκω απόλυτα φυσιολογικό όταν συμβαίνει στο πλαίσιο μιας δημιουργικής διαδικασίας και σε ένα χώρο έξω από τον ενδιάμεσο μεταξύ του προσωπικού. Απόλυτα αναγκαίο όταν πρόκειται για διαλεκτικές συγκρούσεις που στοχεύουν στην εξέλιξη και στο επίκαιρα καινούριο. Με αυτό τον τρόπο νομίζω δημιουργήθηκε μια συγκεκριμένη αρμονία στη σχέση μας που πιστεύω ότι μπόρεσε να την εξελίξει και να την ενισχύσει.
Πώς είναι να συνυπάρχεις με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη στη σκηνή και στην περιοδεία;
* Η Καρυοφυλλιά είναι ένας ακούραστος εργάτης και δημιουργός του θεάτρου. Μια αφοσιωμένη στην Τέχνη της ηθοποιός απόλυτα δοσμένη σε αυτό που κάνει και με την ίδια όρεξη που το έκανε από πάντα. Πολύ γλυκιά και πολύ δοτική με όλους, έτοιμη να μοιραστεί πράγματα και ανοιχτή στο να μάθει καινούρια.
Τι σου πρόσφερε η εμπειρία της συμμετοχής στο Θέατρο Κωφών Ελλάδος;
* Υπήρξε ένα πολύ όμορφο ξεκίνημα στην πορεία μου στο θέατρο. Έμαθα πολλά πράγματα όσον αφορά την υποκριτική και από τους ηθοποιούς συναδέλφους κωφούς και ακούοντες και από τον τότε σκηνοθέτη της ομάδας τον Βασίλη Βιλλαρά. Μια πολύ συγκεκριμένη συνθήκη που απαιτούσε ακρίβεια και εγρήγορση, απόλυτο δόσιμο και αφοσίωση. Ήρθα σε επαφή με την κοινότητα των κωφών αντιλαμβανόμενος πλέον από κοντά τα προβλήματα αυτής της κοινότητας και το πώς αυτά επικοινωνούνται μέσω του θεάτρου. Ένα είδος αν θέλεις στρατευμένης τέχνης, εννοώντας ότι μέσα από αυτό διαδίδεται η Ελληνική Νοηματική και μοιράζονται με αφορμή αυτό θέσεις και διεκδικήσεις μιας ομάδας ανθρώπων.
Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σχέδιά σου;
* Την παρούσα φάση έχω επιστρέψει στην Αθήνα ύστερα από ένα χρονικό διάστημα στα Χανιά. Είχα τη χαρά να με προσκαλέσουν εκεί η Αρχόντισσα Κοκοτσάκη και η ηθοποιός Μαρίνα Καλογήρου που είχαν την ιδέα για τη δημιουργία μιας ομάδας Θεάτρου Δρόμου. Μια πολύ όμορφη θεατρική εμπειρία που έλαβε χώρα σε σπίτια και εξωτερικούς χώρους στην παλιά πόλη των Χανίων και που αγκαλιάστηκε θερμά από τους κατοίκους του νησιού. Γυρνώντας από την Κρήτη ξεκινήσαμε τις πρόβες για το έργο «Cowboy mouth», ένα έργο γραμμένο από τον Σαμ Σέπαρντ και την Πάτυ Σμιθ, που θα κάνει πρεμιέρα στο θέατρο “Φούρνος” στις 13 Μαρτίου 2019. Ένα θεατρικό έργο που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα του οποίου την επιμέλεια της σκηνοθεσίας θα έχει η Νέλλη Καρρά. Ένα έργο που μας μίλησε από την αρχή και που είχαμε ανάγκη να το δούμε να πραγματώνεται. Ένα όνειρο που είχαμε μαζί με τη συνάδελφο Κατερίνα Χριστοδουλίδου και που επιτέλους παίρνει σάρκα και οστά και είμαστε πολύ χαρούμενοι γι’ αυτό. Επίσης πάντα όταν βρίσκομαι στην Αθήνα είμαι στη σχολή και στα μαθήματα μαζί με την κυρία Καρρά.
Το ταλέντο και οι στοιχειώδεις σπουδές αρκούν για να κάνει κάποιος τέχνη;
* Δεν έχω ακόμα καταλάβει τι είναι και γιατί κάνουμε Τέχνη. Ενστικτωδώς θα έλεγα όχι δεν αρκούν. Χρειάζεται μάλλον και ανήσυχο πνεύμα, συνεχής πνευματική καλλιέργεια, σύνδεση με το περιβάλλον και την κοινωνία, συντονισμός με τα όσα γίνονται στις μέρες μας στον κόσμο. Χρειάζεται ευαισθησία και μελέτη. Ίσως κάνουμε τέχνη για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Χρειάζεται εσωτερική πάλη και επιμονή. Ίσως κάνουμε Τέχνη για να αλλάξουμε τον κόσμο.
Τι σημαίνει να είσαι ηθοποιός στην Ελλάδα της κρίσης;
* Σημαίνει ακόμη περισσότερη προσπάθεια να επικοινωνήσεις την τέχνη και τους προβληματισμούς σου. Σημαίνει ενίοτε και απλήρωτοι λογαριασμοί. Παρ’ όλα αυτά η δυσκολία που συναντάμε οι δημιουργοί και καλλιτέχνες στην πραγμάτωση παραστάσεων ανοίγει ένα χώρο στο αληθινά αναγκαίο και στο μη αναβαλλόμενο. Στο πραγματικά επείγον να επικοινωνηθεί. Δημιουργίες που περιέχουν τα στοιχεία αυτά, όποια και να είναι η πρόσκαιρη υποδοχή τους, αφήνουν πίσω τους έναν χώρο ζεστό και φωτεινό για τις επόμενες που έρχονται.
Τι είναι αυτό που, κατά τη γνώμη σου, αναζητά ο θεατής όταν πηγαίνει στο θέατρο;
* Την αλήθεια μας και κατ’ επέκταση τη δικιά του.
Ως καλλιτέχνης πού αισθάνεσαι μεγαλύτερη ελευθερία, στην Ελλάδα ή στην Κύπρο;
* Ελευθερία αισθάνομαι όταν δουλεύω με ανθρώπους που είναι έτοιμοι να δώσουν χώρο στους γύρω τους. Με ανθρώπους που θέλουν συνεχώς να δοκιμάζουν, να ανακαλύπτουν πράγματα και να βάζουν την ομάδα και τις παραστάσεις πάνω από το εγώ.
Ποια είναι η άποψή σου για τη σύγχρονη δραματουργία στην Ελλάδα και την Κύπρο;
* Θα την ήθελα περισσότερο ανθρωποκεντρική. Πέφτουμε συχνά στην παγίδα του εστέτ με αποτέλεσμα να γινόμαστε συντηρητικοί και να βλέπουμε πολλές εντυπωσιοθηρικές παραστάσεις. Μου αρέσουν οι παραστάσεις που είναι στο ίδιο επίπεδο με τον δρόμο που περνάει έξω από το θέατρο και εν συνεχεία με τον κόσμο. Που αφορούν το σήμερα. Που διαβάζονται αν θέλεις σε σχέση με το σήμερα όποτε και αν έχουνε γραφτεί τα κείμενα. Υπάρχουν κάθε χρόνο παραστάσεις που κινούνται σε αυτό το πλαίσιο, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Κύπρο, αλλά νομίζω ότι χρειαζόμαστε περισσότερες.
Η τέχνη -και ειδικά το θέατρο- πόση πειθαρχία χρειάζεται;
* Πολλή και καθόλου.
Το περιβάλλον στο οποίο κινείσαι επαγγελματικά και καλλιτεχνικά, θεωρείται πολύ ανταγωνιστικό. Είναι πράγματι, κατά τη γνώμη σου;
* Υπάρχουν πολλοί ηθοποιοί, σκηνοθέτες και άνθρωποι γενικά που ασχολούνται με τον χώρο. Άνθρωποι διαφορετικοί που κουβαλούν τους προβληματισμούς και την αγάπη τους γι’ αυτό που κάνουν. Δημιουργικά πλάσματα που οφείλουν να συνεργάζονται να εξελίσσονται ώστε να δημιουργούν ένα κοινό πλαίσιο συνεργατικότητας και ελεύθερης δημιουργίας. Υπάρχει χώρος για κάθε άνθρωπο που αγαπά με αγνότητα την τέχνη και τον πολιτισμό και ο καθένας έχοντας αυτό ως γνώμονα πιστεύω βρίσκει τον δρόμο του. Η φύση του επαγγέλματος είναι τέτοια που αν και είμαστε πολλοί, είμαστε πιστεύω από ανάγκη και από αγάπη για αυτό που κάνουμε οπότε δεν θα μπορούσαμε να είμαστε λιγότεροι.
Οι σωστές επιλογές είναι ένας τομέας που απαιτεί ταλέντο και στρατηγική;
* Όποιος έχει στον νου του τη στρατηγική στο θέατρο όσον αφορά τις επιλογές, έχει χάσει το παιχνίδι και καλό θα ήταν όταν εντοπίζουμε τέτοιες συμπεριφορές στους εαυτούς μας να γυρνάμε πίσω και να επαναπροσδιοριζόμαστε.
Ποιους ρόλους ονειρεύεσαι;
* Οι αγαπημένοι μου ρόλοι είναι γυναικείοι. Ηλέκτρα, Αντιγόνη, Έντα Γκάμπλερ, Μπλανς Ντιμπουά. Θα ήθελα να παίξω τον Άμλετ κάποια μέρα αλλά επειδή μεγαλώνω και δεν το βλέπω να έρχεται ίσως το σκηνοθετήσω και δώσω τον ομώνυμο ρόλο σε εμένα! Πέρα από αυτό κάθε ρόλος νομίζω είναι πρόκληση και ευκαιρία κατάδυσης και επεξεργασίας του εσωτερικού μας κόσμου.
Ποια είναι η μεγαλύτερη ανησυχία σου σχετικά με τη δουλειά σου;
* Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο που να με ανησυχεί. Υπάρχουν μέρες που είμαι πολύ αισιόδοξος για αυτό που κάνω και μέρες γεμάτες άγχος και ανασφάλεια. Προσπαθώ πάντα να βρίσκω την ισορροπία. Κάποτε το πετυχαίνω και κάποτε όχι. Όταν δε απογοητεύομαι, στρέφομαι σε φίλους και συναδέλφους που πάντα κάποιος θα με ενθαρρύνει και θα με βγάλει από την κατάσταση αυτή.
Η Αθήνα έχει την καλλιτεχνική ζωή που της αξίζει;
* Σε μια ευνομούμενη κοινωνία η απάντηση θα ήταν ότι έχουμε ότι μας αξίζει. Θα αρκεστώ να πω ότι μπορούμε και καλύτερα. Έχουν ευθύνη οι ασχολούμενοι με τις τέχνες, σαν σύνολο, να διεκδικούν από την πολιτεία τα αναγκαία έτσι ώστε να έχουν όλες τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να δημιουργούν.
Πώς θα χαρακτήριζες τους Έλληνες θεατές;
* Ανοιχτούς να προσλάβουν όλα τα ερεθίσματα και πολύ καλοπροαίρετους χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι και αυστηροί.
Σε τι θα έλεγες ασυζητητί «όχι».
* Είμαι άνθρωπος που του αρέσουν οι συζητήσεις. Άλλα αν είμαι αναγκασμένος να απαντήσω κάτι θα έλεγα όχι σε πρόταση για συναυλία με τον Νότη Σφακιανάκη στην Αλβανία.
Τι πιστεύεις ότι πρόκειται να δει και να ζήσει η γενιά σου;
* Τον Κυριάκο Μητσοτάκη πρωθυπουργό, τον Θεό να γελά και μετά τη συντέλεια του κόσμου.
Τι απολαμβάνεις;
* Να χορεύω, να βλέπω καλές ταινίες και όμορφες παραστάσεις, να πηγαίνω σε συναυλίες, να τραγουδάω, να κάνω θέατρο, να βγαίνω με φίλους για φαΐ και το σεξ. Όχι κατ’ ανάγκη με αυτήν τη σειρά προτεραιότητας.
Τι ψάχνεις;
* Τον έρωτα παντού.
Τι ζηλεύεις;
* Τους μαέστρους στις συμφωνικές ορχήστρες.
Πώς ενημερώνεσαι; Από το Διαδίκτυο ή και από τον παραδοσιακό Τύπο (εφημερίδες, περιοδικά);
* Από το Διαδίκτυο πάντα αλλά καμιά φορά μου αρέσει να αγοράζω την εφημερίδα και να τη διαβάζω σε ένα καφενείο με ωραίο ήλιο.
Σε ευαισθητοποιούν τα γεγονότα της επικαιρότητας;
* Είμαι πεπεισμένος ότι όλοι οι άνθρωποι που ασχολούνται με την τέχνη ευαισθητοποιούνται από τα γεγονότα της επικαιρότητας. Τέλος πάντων έτσι θα έπρεπε να είναι.
Τι εύχεσαι για τις χώρες μας;
* Για την Κύπρο, εύχομαι να μη χαθεί για πάντα η ελπίδα ότι θα μπορέσει να ξαναγίνει ολόκληρη και ελεύθερη και να έρθει η μέρα που το να περιοδεύει ένας θίασος με Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους σε κάθε γωνιά του νησιού, να είναι καθημερινότητα και όχι είδηση. Για την Ελλάδα, εύχομαι να ξαναδώσει προοπτική στους νέους της και μεγαλύτερη διαύγεια για τις αιτίες που την οδήγησαν εδώ που βρίσκεται σήμερα.
Πώς θα χαρακτήριζες τη συμπεριφορά των Ελλήνων προς το δημόσιο χώρο;
* Υπάρχει ανάγκη για περαιτέρω σεβασμό από όλους μας.
Ποια εικόνα στην Αθήνα σε θλίβει περισσότερο;
* Των αστέγων.
Πώς κρίνεις τον τρόπο που φέρονται οι Έλληνες στα ζώα;
* Έχουνε γίνει βήματα προόδου σε αυτό το θέμα. Δύο, τρία, κάπου εκεί. Έχουμε δρόμο να διανύσουμε ακόμα. Δεν μπορούμε να μιλάμε για μεγάλη πρόοδο όταν ακόμα το παστούρωμα αποτελεί μια συνηθισμένη πρακτική σε πολλά μέρη της Ελλάδας. Τώρα όσον αφορά τα αστικά κέντρα τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα, χωρίς να λείπουν βέβαια και εδώ οι κακοποιήσεις ζώων από κάποιους μάλλον υπεραιωνόβιους homo erectus που έχουν ξεμείνει. Σε αυτό όπως και σε πολλά άλλα ζητήματα η πολιτεία χάσκει. Ευτυχώς υπάρχουν φιλοζωικές οργανώσεις και ομάδες που δουλεύουν για την ευαισθητοποίησή μας όσον αφορά το θέμα αυτό.
Ποια είναι η σχέση σου με τα ζώα; Έχεις κατοικίδιο;
* Με αγαπάνε. Εδώ στην Ελλάδα ακόμα όχι λόγω των συχνών ταξιδιών. Θα ήθελα σύντομα και εύχομαι να γίνει να υιοθετήσω ένα γατάκι.
Ευχαριστώ πολύ, Ονησίφορε!
* Κι εγώ σας ευχαριστώ!
***
- Φωτογραφίες: Νίκος Κουστένης
***
Ονησίφορος Ονησιφόρου – Αναλυτικό βιογραφικό
[email protected]
27-06-1985
ΣΠΟΥΔΕΣ:
– ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ (2005-2011)
– ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ‘ΑΡΧΗ‘ – ΝΕΛΛΗ ΚΑΡΡΑ (2013-2016)
ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΕΣ:
ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗ-ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ
ΝΕΛΛΥ ΚΑΡΡΑ
ΛΙΛΛΥ ΜΕΛΕΜΕ
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΥΡΟΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΣΟΦΙΑ ΠΑΣΧΟΥ
ΑΓΩΓΗ ΛΟΓΟΥ
ΡΗΝΙΩ ΚΥΡΙΑΖΗ
ΚΙΝΗΣΗ
ΝΑΤΑΣΣΑ ΖΟΥΚΑ
ΤΡΑΓΟΥΔΙ
ΑΝΡΥ ΚΕΡΚΓΟΜΑΡ
CONTACT IMPROVISATION
ΠΑΡΗΣ ΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ
ΞΙΦΑΣΚΙΑ-ΣΚΗΝΙΚΗ ΠΑΛΗ
ΘΑΝΟΣ ΔΕΡΜΑΤΗΣ
ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ:
– ΛΑΤΙΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΙ ΧΟΡΟΙ
– ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΙ ΧΟΡΟΙ
– ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΣΥΓΧΡΟΝΟ – ΚΛΑΣΙΚΟ
– ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ – ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ
– ΚΙΘΑΡΑ
ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ:
– 2018
ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ «ΒΑΚΧΕΣ»
ΣΤΕΓΗ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΑΡΗΣ ΜΠΙΝΙΑΡΗΣ
ΡΟΛΟΣ: ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ
– 2017
ΑΙΣΧΥΛΟΥ «ΠΕΡΣΕΣ»
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΑΡΗΣ ΜΠΙΝΙΑΡΗΣ
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ-ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ
ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΚΥΠΡΟΥ
ΡΟΛΟΣ: ΧΟΡΟΣ
– 2017
«ΜΟΝΑΞΙΑ ΣΤΗΝ ΑΓΡΙΑ ΔΥΣΗ» MARTIN MCDONAGH
ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
– 2016-2017
«ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΣΚΛΑΒΩΝ» MARIVEUX
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΙΛΛΑΡΑΣ
ΘΕΑΤΡΟ ΚΩΦΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΡΟΛΟΣ: ΙΦΙΚΡΑΤΗΣ
– 2016
«ΑΓΓΕΛΑ» ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΒΑΣΤΙΚΟΓΛΟΥ
ΘΕΑΤΡΟ ΕΝ ΑΡΧΗ
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΛΙΛΥ ΜΕΛΕΜΕ
ΡΟΛΟΣ: ΣΤΡΑΤΟΣ
– 2016
«COWBOY MOUTH» SAM SHEPARD
ΘΕΑΤΡΟ ΕΝ ΑΡΧΗ
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΝΕΛΛΗ ΚΑΡΡΑ
ΡΟΛΟΣ: SLIM
– ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗMIOY ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
– ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΕ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΣΚΗΝΕΣ
– ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΦΕΣΤΙΒΑΛΣ ΜΕ ΧΟΡΕΥΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ
– ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΦΕΣΤΙΒΑΛΣ ΧΟΡΩΔΙΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ
ΜΟΥΣΙΚΗΣ
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ:
– ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ
– ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ
– ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
– ΘΕΑΤΡΟ
ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ:
– DEVISED THEATER – LISPA FOUR WEEKS SUMMER
SCHOOL – BERLIN
– Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ – ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΤΕΡΖΟΠΟΥΛΟΣ
– ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ – ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΑΝΑΜΟΝΗΣ
ΥΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
ΛΕΩΝΙΔΙΟ ΑΡΚΑΔΙΑΣ
– PATARI PROJECT – PLATFORM TECHNIGUE – SOFIA
PASCHOU
– MICHAEL CHECKHOV TECHNIGUE ΥΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ
ΤΗΣ ΒΙΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ
– CONTACT IMPROVISATION – ΠΑΡΗΣ ΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ
– 21 DAYS ENERGIA PROJECT – ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗ ΦΥΣΗ –
ATROPOS THEATER COMPANY
