Γράφει ο Χάρης Βεραμόν
Αυτό που αποκαλούμε “κοινώς αποδεκτή γνώμη” δεν είναι παρά η γνώμη δύο ή τριών ατόμων… Αν μπορούσαμε να παρακολουθήσουμε την πραγματική διαδικασία γέννησης μιας γνώμης, δεν θα είχαμε γι’ αυτό την παραμικρή αμφιβολία φίλες και φίλοι του Facebook. Δύο ή τρεις δέχτηκαν, προώθησαν και υποστήριξαν την άποψη την πρώτη φορά, και οι υπόλοιποι πίστεψαν αφελώς, νομίζοντας πως οι προηγούμενοι την είχαν εξετάσει εξονυχιστικά. Ύστερα αποδέχτηκαν μερικοί ακόμα την άποψη αυτή, οι οποίοι ήταν πεπεισμένοι εξαρχής πως οι άνθρωποι που τη διέδωσαν είχαν την απαραίτητη κατάρτιση. Στη συνέχεια, σ’ αυτούς βασίστηκαν πολλοί άλλοι, που απο οκνηρία προτίμησαν να πιστέψουν κάτι χωρίς δεύτερη σκέψη παρά να κοπιάσουν εξετάζοντας οι ίδιοι το ζήτημα. Έτσι ο αριθμός των νωθρών και εύπιστων υποστηρικτών μεγαλώνει ραγδαία, η άποψη κερδίζει ευρεία υποστήριξη και οι επόμενοι θα την αποδεχτούν και αυτοί με τη σειρά τους δίχως νοητικά φίλτρα…
Αργότερα θα έρθουν κι άλλοι που θα ενστερνιστούν το οικουμενικό κύρος της άποψης αυτής, για να μη φανούν χαζοί στα πρόσωπα των άλλων και έτσι η κατάσταση προχωράει σε ρυθμούς ντόμινο! Όταν μια γνώμη φτάνει σε αυτό το βαθμό αποδοχής, η συγκατάνευση αποτελεί πλέον καθήκον! Από το σημείο αυτό και στο εξής, οι λίγοι που είναι ικανοί να κρίνουν θα σιωπήσουν! Μιλούν μόνον όσοι είναι παντελώς ανίκανοι να σχηματίσουν οι ίδιοι οποιαδήποτε γνώμη ή κρίση, αφού παπαγαλίζουν τις απόψεις τον άλλων! Ωστόσο, υπερασπίζονται τις απόψεις με υπερβάλλοντα ζήλο και μισαλλοδοξία!
Εν ολίγοις, ελάχιστοι είναι ικανοί να σκεφτούν, όλοι όμως θέλουν να έχουν άποψη! Έτοιμες νοητικές τροφές που μεταφέρονται από μυαλό σε μυαλό και φυτεύονται σαν σπόρος, κι ύστερα σαν ρίζες του μανδραγόρα θα μείνουν στο μυαλό, για να στοιχειώνουν (και να αλλοιώνουν) την επινόηση, τη σκέψη, την αντικειμενική αλήθεια!
Φανταστείτε ότι βρισκόμαστε στο Διάστημα και κυκλοφορούν σε γρήγορους ρυθμούς ιδέες, σκέψεις, γράμματα, σύμβολα και μεις αρπάζουμε ό, τι μας έρχεται! Όλες οι πληροφορίες βγαίνουν μέσα από μαύρες τρύπες! Δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε ποιες είναι αυτές στην πραγματικότητα. Αιωρούμαστε σε φαινομενικές αλήθειες οι οποίες καλύπτονται με αστέρια που λάμπουν και μας εμποδίζουν μέσω της λάμψης να δούμε τα γράμματα της αλήθειας που είναι χαραγμένα!
Εφόσον αυτά συμβαίνουν, τι αξία έχει μια γνώμη, ακόμα κι αν έχει εκατοντάδες χιλιάδες υποστηρικτές;
