Δεν το συνάντησα ποτέ εδώ και δεκαετίες. Τόσοι πολλοί, να ζητούν τόσες πολλές… Τόσοι πολλοί υπουργοί, βουλευτές και πολιτευτές να ζητούν τόσες πολλές συγγνώμες. Ούτε οι κορυφαίοι στιχουργοί, ούτε οι τροβαδούροι της αγάπης, δεν έκαναν ποτέ τέτοιες δακρύβρεκτες αιτήσεις συγγνώμης. Οι άνθρωποι που μας φόρεσαν στέφανον εξ ακανθών και μας καρφώνουν εδώ και δυόμισι χρόνια, τώρα βλέπουν ότι δεν μπορούν να αποφύγουν την ώρα της κρίσης. Τώρα που το λαϊκό πραιτώριο είναι έτοιμο να τους υποδεχθεί, συναγωνίζονται στο ποιος θα κάνει τη βαθύτερη γονυκλισία για να γίνει πιστευτός. Κάποιοι Νέστορες της πολιτικής, πατριάρχες του μπαλκονιού, πρυτάνεις της λογοπλοκής, πρωτοκλασάτοι ογκόλιθοι των κομματικών σαλονιών και των ρυπαρών μαγειρείων τους, σπεύδουν τώρα ακροποδητί στην έξοδο κινδύνου. Ψιθυρίζουν μόνο κάτι ακατάληπτα περί συμμετοχής τους στη σωτηρία του έθνους και παραχώρησης του πεδίου σε νέα παιδιά ή ακόμη και γόνους με το DNA της μεταπολιτευτικής γενιάς. Ένας μάλιστα, που ξεπέρασε κάθε άλλον σε θράσος, είπε το αμίμητο ότι δεν μπορεί να βγει και να πιει καφέ με τη γυναίκα του. Τη στιγμή που από δικές του αποφάσεις χιλιάδες έχασαν τη στέγη τους και επιζητούν τον άρτον τον επιούσιον στα συσσίτια, σ’ εκείνον λείπει ο… latte macchiato caramel grande. Ένας άλλος καταβάλλει απέλπιδες προσπάθειες περιφερόμενος από κανάλι σε κανάλι και από ραδιόφωνο σε ραδιόφωνο διεκδικώντας απεγνωσμένα από το κόμμα του το σωσίβιο της “κόκκινης κάρτας” ώστε να αποφύγει την οδό του μαρτυρίου προς τις κάλπες. Τέλος, κάποιος τρίτος ζήτησε συγγνώμη από τον ελληνικό λαό για τα λάθη και τις παραλείψεις του κόμματος που ηγείται. Λησμόνησε όμως να πει ότι τα λάθη πρέπει να πληρώνονται. Λησμόνησε ακόμη ότι αυτή η πληρωμή είναι δική μας υπόθεση. Γι’ αυτό -αν θέλουμε Καλή Ανάσταση- ας φροντίσουμε να μη ρίξουμε πυροτεχνήματα στις κάλπες που έρχονται. Δεν πρέπει να παίξουμε το ρόλο του Πόντιου Πιλάτου την ημέρα της κρίσης, τότε που θα έχουμε απέναντί μας τους περιπεσόντες εν πολλαίς αμαρτίαις.
