10.4 C
Athens
Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2025

Ο συγγραφέας κι ο ποιητής είναι στην ουσία ιχνηλάτες: Πέντε συγγραφικές συμβουλές της Λουίζ Γκλικ

Η Λουίζ Γκλικ (Louise Glück) είναι Αμερικανίδα ποιήτρια, που τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας του 2020 «για την αδιαμφισβήτητη ποιητική της φωνή που με λιτή ομορφιά καθιστά την ατομική ύπαρξη καθολική», σύμφωνα με την ανακοίνωση της Σουηδικής Επιτροπής των Βραβείων Νόμπελ. Είναι μία από τις κορυφαίες ποιητικές φωνές της γενιάς της και συχνά συγκρίνεται με τη Σύλβια Πλαθ.

Τα πρώτα χρόνια και οι σπουδές

Η Λουίζ Γκλικ (ή κατ’αλλους Γκλουκ) γεννήθηκε στις 22 Απριλίου 1943 στη Νέα Υόρκη και είναι κόρη του επιχειρηματία Ντάνιελ Γκλικ και της Μπέατρις Κρόσμπι, ρωσοεβραϊκής καταγωγής. Οι γονείς της την ενθάρρυναν από πολύ νωρίς να διαβάζει και να σχεδιάζει. Σε ηλικία τριών ετών γνώριζε τους αρχαιοελληνικούς μύθους και τους ήρωές τους, που έγιναν βασικές αναφορές στο έργο της, και στα πέντε της άρχισε να γράφει τα πρώτα της ποιήματα. Στα εφηβικά της χρόνια έπασχε από ανορεξία, την οποία κατάφερε να καταπολεμήσει με ψυχοθεραπεία.

Μετά την ολοκλήρωση των δευτεροβάθμιων σπουδών της, γράφτηκε το 1952 στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης, όπου παρακολούθησε μαθήματα ποίησης από τον σημαντικό Αμερικανό ποιητή Στάνλεϊ Κιούνιτς (1905-2006), χωρίς όμως να αποφοιτήσει. Τη δεκαετία του ‘60 άρχισε να δημοσιεύει ποιήματά της σε περιοδικά και το 1968 κυκλοφόρησε την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «Fistborn». Θα ακολουθήσουν άλλες έντεκα μέχρι το 2014 και μία συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων της το 2012. Παράλληλα, άρχισε να διδάσκει από τη δεκαετία του ‘70 σε διάφορα κολέγια και πανεπιστήμια των ΗΠΑ.

Οι ποιητικές συλλογές και τα βραβεία

Η ποίηση της Λουίζ Γκλικ χαρακτηρίζεται ως αυτοβιογραφική και διακρίνεται για τη συναισθηματική της ένταση και τη συχνή χρήση του μύθου, της ιστορίας και της φύσης, ως βάση για να εκφράσει τις προσωπικές της εμπειρίες. Έχει τιμηθεί με όλα τα μεγάλα αμερικανικά λογοτεχνικά βραβεία (Pulitzer Prize, National Book Award, National Book Critics Circle Award, Bollingen Prize) και τη διετία 2003-2004 ήταν η «δαφνοστεφής ποιήτρια» των ΗΠΑ.

Το 2006 κυκλοφόρησε η ποιητική συλλογή της «Averno», που είναι μία οραματική ερμηνεία του μύθου της καθόδου της Περσεφόνης στον κάτω κόσμο ως αιχμάλωτης του Άδη, του θεού του θανάτου. Το 2014 παρουσίασε το πιο πρόσφατο έργο της με τίτλο «Faithful and Virtuous Night» («Πιστή κι ενάρετη νύχτα»), η οποία περιλαμβάνει μεγάλες συνθέσεις έως πεζόμορφα ποιήματα.

To Νόμπελ Λογοτεχνίας

Η ανακοίνωση της βράβευσής της με τον Νόμπελ Λογοτεχνίας στις 8 Οκτωβρίου 2020, προκάλεσε έκπληξη, επειδή η Γκλικ ήταν σχετικά άγνωστη εκτός ΗΠΑ. Η ίδια θεώρησε ότι η βράβευσή της θέλησε να «τιμήσει την οικεία, ιδιωτική φωνή, την οποία ο δημόσιος λόγος μπορεί συχνά να ενισχύσει ή να προεκτείνει, αλλά ποτέ να αντικαταστήσει». Στην καθιερωμένη διάλεξή της για την αποδοχή του βραβείου, που επρόκειτο να δοθεί στις 10 Δεκεμβρίου 2020 στη Στοκχόλμη, αλλά αναρτήθηκε στον ιστότοπο των βραβείων Νόμπελ λόγω κορονοϊού, έκανε εκτενή αναφορά στους ποιητές Γουίλιαμ Μπλέικ (1757-1827) και Έμιλι Ντίκινσον (1830-1886), τους οποίους θεωρεί ως κύριες επιρροές της.

«Ένας λόγος για τον οποίο η Λουίζ Γκλικ αποτελεί ένα τόσο σημαντικό κεφάλαιο για την αμερικανική ποίηση, είναι το εντυπωσιακό ταλέντο της να συλλαμβάνει το θαύμα. Παρ’ όλη την αυστηρότητά της, είναι μια μεγάλη ποιήτρια που μιλάει για τη δύναμη της αναγέννησης. Στη ρίζα της έμπνευσής της δεν υπάρχει η αισιοδοξία ή η έμφαση στην «ανάρρωση», με τη συμβατική έννοια. Για την Γκλικ και τα πρόσωπα που μιλούν στα ποιήματά της, και μόνη η επιβίωση συνιστά ένα σχεδόν απίστευτο θαύμα», έγραψαν οι New York Times.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ:

Να γράφετε αργά και προσεκτικά, δίνοντας έμφαση στις λέξεις:

Φαίνεται πως γράφω ακολουθώντας δυο διαφορετικές μεθόδους. Η πρώτη μέθοδος είναι η μέθοδος του τεχνίτη, που την εκτιμώ πολύ, εφόσον την ανακάλυψα πρόσφατα. Είναι μια μέθοδος που απαιτεί να επιμείνεις πολύ στην επιλογή των λέξεών σου. Ακολουθώντας αυτή τη μέθοδο, αποκτάς σιγά σιγά την αίσθηση πως ολοκληρώνεις κάτι. Στην πραγματικότητα, αντιλαμβάνεσαι πως φτιάχνεις ένα ποίημα. Ενώ, όταν γράφεις πολύ γρήγορα, όταν εγώ γράφω πολύ γρήγορα, δεν έχω την αίσθηση πως το ποίημα μου ανήκει. Δεν μπορώ να καταλάβω από πού προήλθε. Με αυτή τη μέθοδο, το ποίημα δημιουργείται γρήγορα και στη συνέχεια αλλάζει ελάχιστα… Σε αυτή τη συλλογή, υπάρχουν ποιήματα που αναθεωρήθηκαν ξανά και ξανά και ξανά. Αποσυναρμολογήθηκαν, συναρμολογήθηκαν ξανά, όλα αυτά σε σύντομο χρονικό διάστημα. Σε άλλες συλλογές, υπάρχουν ποιήματα με απείθαρχες λέξεις και φράσεις, στοιχεία που πιστεύω πως θα μπορούσα να είχα γράψει καλύτερα.

– από συνέντευξή της στο Beltway Poetry Quarterly

Πειραματιστείτε:

Ανέκαθεν πίστευα πως αυτό που πραγματικά ήθελα να κάνω ήταν να βάλω όσους περισσότερους ήχους γίνεται σε μια σελίδα και να αλλάζω συνεχώς ρυθμό. Μου αρέσουν τα ποιήματα που το κάνουν αυτό, καθώς πιστεύεις πως διαβάζεις ένα ποίημα, κι ύστερα αντιλαμβάνεσαι πως διαβάζεις ένα άλλο ποίημα, κι ύστερα αντιλαμβάνεσαι πως πάλι διαβάζεις ένα άλλο ποίημα. Όμως αυτό δεν πρέπει να γίνεται χωρίς μέτρο, αλλιώς θα δημιουργηθεί μια ασυνέχεια.

– από συνέντευξή της στο Washington Square Review

louise gluck sintages apo tin koinothtaΝα ακούτε τους νέους συγγραφείς:

Υποθέτω πως η διδασκαλία και η επιμέλεια των κειμένων των άλλων συγγραφέων είναι μια πράξη γενναιοδωρίας. Δεν χρειάζεται πολλή προσπάθεια για να αιτιολογήσω τη θέση μου. Δεν νομίζω πως κανείς άλλος, πέρα από εμένα και την Καθολική εκκλησία, ασχολείται τόσο κοπιαστικά με κάτι χωρίς να έχει κάποιο άμεσο συμφέρον. Όμως, όσα κάνω για τους νέους συγγραφείς, τα κάνω γιατί μου δίνουν ενέργεια. Ορισμένες φορές λέω στους νεαρούς νικητές των λογοτεχνικών διαγωνισμών πως είμαι ο Δράκουλας, πως τους πίνω το αίμα. Πιστεύω ακράδαντα πως ο λόγος που συνέχισα να γράφω και εξελίχτηκα ως συγγραφέας έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με τη διάθεσή μου να ασχοληθώ σε βάθος με άλλα έργα, έργα που συχνά ήταν πολύ αλλόκοτα, έργα ανθρώπων πολύ νεότερών μου, ανθρώπων που εκφράζονταν με ήχους που δεν είχα ακούσει ποτέ μου. Είμαι βέβαιη για αυτό. Σχεδόν κάθε νέος συγγραφέας, με του οποίου το έργο καταπιάστηκα, με έχει διδάξει κάτι.

– από συνέντευξή της στην Αμερικανή Ακαδημία Ποιητών

Ο συγγραφέας κι ο ποιητής είναι στην ουσία ιχνηλάτες:

Όταν προσπαθώ να γράψω ένα ποίημα ή ένα βιβλίο, νιώθω σαν ένας ιχνηλάτης που ακολουθεί μια οσμή σε ένα δάσος, προχωρώντας βήμα βήμα. Δεν έχω έτοιμα κομμάτια πλοκής κρεμασμένα στους τοίχους μου, δεν υπάρχουν έτοιμες επεξηγήσεις. Φυσικά, δεν έχω ιδέα τι ακριβώς συμβαίνει καθώς δημιουργώ, όμως ξέρω πως εντέλει θα το ανακαλύψω.

– από συνέντευξή της στο Poets & Writers

Γράψτε για αυτά που σας στοιχειώνουν:

Παραπονιόμουν στην αδελφή μου για την αδυναμία των λέξεων, για το φτωχό μου λεξιλόγιο. Της είπα: «Πώς μπορώ να γράψω όταν δεν βρίσκω τις κατάλληλες λέξεις;», κι αυτή μου είπε: «Γράψε για αυτό, για το ότι δεν βρίσκεις τις κατάλληλες λέξεις». Και σκέφτηκα: «Ουάου, σωστά, θα γράψω για όσα συμβαίνουν όταν δεν μπορείς να μιλήσεις, για την επιδείνωση αυτής της κατάστασης». Ήταν συναρπαστικό, είχα στα χέρια μου πολύ πλούσιο υλικό – εξερεύνησα για πρώτη φορά όλα όσα με προβλημάτιζαν.

– από συνέντευξή της στο Poets & Writers

 

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -