Πολλοί βγήκαν και είπαν διάφορα για την κρίση. Όμως ο Στράτος Τζίτζης έγραψε ένα καίριο και αλληγορικό έργο. Πέντε άτομα γύρω από ένα τραπέζι δεν μπορούν να συζητήσουν ορθολογικά για ένα ζήτημα άμεσης ανάγκης, όπως αυτό του θανάτου. Σας θυμίζει κάτι η σκηνή; Κάνατε τους συνειρμούς σας;
Ενώ η άμοιρη μητέρα – πατρίδα καταρρέει αδιάβαστη, οι στενοί συγγενείς αδυνατούν να συνεννοηθούν. Πέρασαν σχεδόν τέσσερα χρόνια από την έναρξη αυτής της κρίσης κι όμως εμείς το νήμα με την παλιά νοοτροπία δεν το εγκαταλείπουμε. Μετάθεση ευθυνών, συγκάλυψη, ατιμωρησία, ασυνειδησία, αναβλητικότητα, ασυνεννοησία, όλα όσα συντελούν σε έναν αξιοθρήνητο τραγέλαφο. Η «Καύση» μοιάζει με μαύρη κωμωδία καταστάσεων, όμως πρόκειται στην ουσία για ένα βαθιά τραγικό έργο.
Ο Στράτος Τζίτζης, γνωστός κινηματογραφικός σκηνοθέτης, καλλιτέχνης που αγωνιά για όσα συμβαίνουν, το έγραψε εμπνεόμενος από τις κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές και πολιτισμικές εξελίξεις των τελευταίων χρόνων στη χώρα. Και βέβαια έχει σχέση με την αυτοσυνειδησία, την αυτοκριτική, την υπευθυνότητα ενός ολόκληρου λαού. Στο έργο η ασυνεννοησία των ηρώων που δεν αποφασίζουν για την ταφή του ανθρώπου τους αναπαριστά την κοινωνική διάλυση, την αναποφασιστικότητα που παρατηρείται όταν οι πολίτες μιας χώρας αδυνατούν να συνεργαστούν και να συμφωνήσουν σε κοινές αρχές. Άνθρωποι απειθάρχητοι που δεν μπορούν να κλείσουν τους λογαριασμούς τους με το παρελθόν και να κοιτάξουν στα μάτια το μέλλον. Φαινόμενο οικτρό. Το μαζικό επίπεδο της εγχώριας κοινωνίας αντανακλά χρόνιες και σύνθετες παθογένειες, που έχουν να κάνουν με θεμελιώδεις αξίες της ζωής.
Σημαίες από νάιλον
«Οι σημαίες που έχουμε σηκώσει αποδείχτηκαν νάιλον», λέει ο συγγραφέας και σκηνοθέτης Στράτος Τζίτζης για το έργο του, που θα το χαρακτήριζα ένα εγχείρημα ρηξικέλευθο και δυναμικά παρεμβατικό. Μέσα από μια απλή ιστορία, με καθημερινή εκφορά του λόγου, κάνει μια κοινωνιολογική και ψυχαναλυτική μελέτη, η οποία προσεγγίζει με φιλοσοφική ακρίβεια τη χρεοκοπία του μεταπολιτευτικού κατεστημένου.
Κρίση, κατάπτωση αξιών, παρακμή, σήψη, αδιέξοδο, θρησκοληψία και άλλα κωμικοτραγικά. Στο φόντο οι φωτιές στην Αθήνα, η βία, οι διαδηλώσεις, οι νεκροί της Marfin και ένα συγγενικό πτώμα σε αποσύνθεση.
Το έργο δεν είναι δυνατόν να αφήσει ανεπηρέαστο το θεατή, που με τον προβληματισμό του ανακαλύπτει τα όρια της κατάστασής του και τις παγιωμένα αρρωστημένες αντιλήψεις της σαθρής κοινωνίας που ο ίδιος θρέφει.
Ο Στράτος Τζίτζης, μετά το «Σώσε Με» και το «45m2», επέστρεψε -αυτή τη φορά σε ένα άλλο είδος τέχνης- με το πρώτο του θεατρικό έργο που παρουσιάζεται στο θέατρο «Olvio». Μια διαφορετική κωμωδία για έναν κόσμο… υπό κρίση και μια παράσταση που ξεχωρίζει στο φετινό θεατρικό χειμώνα.
Ασυμφωνία
Μια παρέα πέντε ατόμων συγκεντρώνονται σε ένα σπίτι, όπου ένας δικός τους έχει εγκαταλείψει τα εγκόσμια. Ενώ το κέντρο της πόλης «καίγεται» από ταραχές, αυτοί -κλεισμένοι στο σπίτι- δεν μπορούν να συμφωνήσουν για τον τρόπο ταφής του. Το πτώμα σαπίζει, οι σχέσεις τους δοκιμάζονται, μυστικά έρχονται στην επιφάνεια και μέσα σε λίγες ώρες τίποτα δε θα είναι το ίδιο…
Δηκτικό χιούμορ
Η «Καύση» αποτελεί μια κρυμμένη αλληγορία πάνω στη σημερινή κατάρρευση των αξιών. Με αφορμή μια οριακή κατάσταση -τη διαχείριση ενός θανάτου- και με δηκτικό χιούμορ, ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον «μεταπολιτευτικό» μας εαυτό στις διάφορες εκδοχές του, όπως αντιπροσωπεύεται από τα πέντε πρόσωπα του έργου αλλά και από… το νεκρό. Ούτε αυτός είναι άμοιρος ευθυνών.
Ηθοποιοί
Eξαιρετικοί ηθοποιοί ενσαρκώνουν τους χαρακτήρες του έργου, δίνοντας σπουδαίες ερμηνείες. Άρτια διανομή ρόλων. Ο Γιώργος Χρανιώτης έμπειρος και άμεσος ηθοποιός, ερμηνεύει με δυναμική το δύσκολο ρόλο του. Η νέα ηθοποιός Βασιλική Τρουφάκου, μετά την «Παρέλαση», με την παρουσία της στην «Καύση» σταθεροποιεί τη θέση της στην ελληνική σκηνή. Μια καλλιτέχνις με σεμνότητα, ομορφιά και ταλέντο, που αναμφισβήτητα έχει μέλλον. Νίκος Γεωργάκης και Ιωάννα Μαυρέα οι καταλληλότεροι για τους ρόλους που τους ανατέθηκαν, πειστικοί και υποδειγματικοί.
Η σκηνή του τέλους είναι συγκλονιστική. Λιτή, δωρική, άμεση. Σφραγίζει κάθε θεατή. Η Γωγώ Μπρέμπου, μοναδική και άψογη ηθοποιός, ένα θεατρικό κόσμημα, ανάμεσα στους θεατές εκφέρει τα λόγια που μας αγγίζουν βαθιά:
«Μόνο η πίστη μπορεί να μας βγάλει από εδώ. Όχι η πίστη σε όλα αυτά που ξέραμε. Η πίστη σε αυτό που δεν θα μάθουμε ποτέ».
Συντελεστές
Κείμενο – σκηνοθεσία: Στράτος Τζίτζης
Σκηνικά – κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού
Φωτισμοί: Κωστής Γκίκας
Μουσική: Last Drive
Φωτογραφίες: Νύσος Βασιλόπουλος
Καλλιτεχνική σύμβουλος: Ισμήνη Καριωτάκη
Βοηθοί σκηνοθέτη: Ελένη Σταμουλακάτου, Εύα Οικονόμου-Βαμβακά
Ερμηνεύουν: Γωγώ Μπρέμπου, Γιώργος Χρανιώτης, Νίκος Γεωργάκης, Ιωάννα Μαυρέα, Βασιλική Τρουφάκου
Χρήσιμα
Τιμές εισιτηρίων:
13 € (κανονικό),
10 € (μειωμένο για ανέργους, φοιτητές, μαθητές,
άνω των 65 και όσους αδυνατούν να πληρώσουν το κανονικό)
Τις Τετάρτες: 10 € και 8 € αντίστοιχα
Θέατρο “Olvio”
Ιεράς Οδού 67 και Φαλαισίας 7, 11855 Γκάζι
Tηλ. +302103414118
