Η ζωγραφική είναι σιωπηλή ποίηση… Η ρήση αυτή βρίσκει πλήρη εφαρμογή στο έργο του Kenne Grégoire. Ο Ολλανδός ζωγράφος γνωρίζει πολύ καλά την αξία των χρωμάτων την οποία μεταφέρει στους πίνακές του, ανοίγοντας την ”παλέτα” του σε μία πανδαισία εκφράσεων, εικόνων και αποχρώσεων. Ανεξάντλητα τα εκφραστικά όρια του χρωστήρα του, αποτυπώνουν τα παιχνίδια των προσώπων και του φωτός, το μυστικισμό της ομορφιάς και της παρακμής.
Στο ζωγραφικό έργο του Kenne Grégoire μπορεί να βρούμε νεκρές φύσεις, αλλά και κτήρια, τοπία, ζώα (με έμφαση στις αγαπημένες του γάτες) και θεατρικές σκηνές από την Commedia dell’Arte. Υπάρχει ομορφιά, αλλά και θλίψη, φθορά και φθορά. Η ζωγραφική είναι ο απόλυτα αναποτελεσματικός τρόπος να συλλάβει τις ιδέες και τα συναισθήματά του. Αυτό ακριβώς κάνει την τέχνη του Kenne Grégoire τόσο ενδιαφέρουσα.
Ο Kenne Gregoire (Teteringen, 1951) προέρχεται από οικογένεια καλλιτεχνών, είναι γιος του γλύπτη Paul Grégoire και νεότερος αδελφός της ζωγράφου Hélène Grégoire και του γλύπτη Pépé Grégoire. Σπούδασε στο Άμστερνταμ στο Rijksacademie voor Beeldende Kunsten. Στην ακαδημία, ο Otto B. de Kat από το Haarlem ήταν ο σπουδαιότερος δάσκαλος του Kenne. Ο Otto B. de Kat δίδαξε στον Kenne τις τεχνικές πίσω από τη σύνθεση και τη χρήση του χρώματος. Παρόλο που ο Kenne Gregoire χρησιμοποιεί κυρίως τεχνικές του 17ου αιώνα, προσεγγίζει το έργο του σε ένα μη παραδοσιακό θέμα όπου τα θέματα των έργων του παρουσιάζουν μεγάλη ποικιλία. Η μεγαλύτερη πρόκλησή του είναι να ζωγραφίσει μια ψευδαίσθηση όπου τα αντικείμενα στον καμβά είναι τρισδιάστατα. Όπως ένα συρτάρι, ένα ντουλάπι ή ένα τραπέζι με διάφορα αντικείμενα όπου το καθένα αντιπροσωπεύει μια μνήμη. Ο θεατής παρασύρεται και το μάτι παραπλανάται, οι προοπτικές διαταράσσονται. Η πρόθεσή του είναι να αφήσει στο θεατή τον υπαινιγμό ότι βλέπει έναν ψεύτικο κόσμο που προέρχεται από τη φαντασία του καλλιτέχνη.
Οι αντιθέσεις στη ζωγραφική του απεικονίζονται με θεατρικά ντυμένους ανθρώπους που εκφράζουν τη μοναξιά, την αμφιβολία και την επιθυμία. Είτε πρόκειται για μια ζωντανή μουσική είτε για μια σκηνή από την Commedia dell’Arte, σε όλες τις συνθέσεις του μπορεί κανείς να βρει αποσύνθεση και ωριμότητα. Το τελικό αποτέλεσμα όμως είναι να δημιουργήσει μια όμορφη εικόνα…
