Ντενίζ Μπαλτσαβιά. Η μαχητική και ασυμβίβαστη «μάνα» πέρασε στην απέναντι όχθη…

Του Παναγιώτη Μήλα

Τον Οκτώβριο του 1981, στην οδό Αλκιβιάδου 104 Β, στο ευρύχωρο σαλόνι ενός νεοκλασικού – που σήμερα είναι ερείπιο – ο σκηνοθέτης Τάκης Βουτέρης, σε μια επαναστατική επιλογή στέγασε το όνειρό του, στο «Θέατρο του Πειραιά».

Μπαίναμε στην μπλε πόρτα αριστερά και ανεβαίναμε τη φρεσκολουστραρισμένη «τριζάτη» ξύλινη σκάλα και φθάναμε στον δεύτερο όροφο. Εκεί ήταν το μεγάλο σαλόνι με τις καρέκλες τοποθετημένες γύρω γύρω. Ήταν η πρώτη φορά που οι ηθοποιοί απείχαν «μια ανάσα» από τους θεατές. Εκεί παρακολουθήσαμε το κλασικό -πλέον- έργο του Γιώργου Διαλεγμένου «Μάνα, μητέρα, μαμά». Ένα έργο στο οποίο έδωσε άλλη διάσταση η πρωταγωνίστριά του, η Ντενίζ Μπαλτσαβιά, ως μάνα.

Στην παράσταση εκείνη πρωταγωνιστούσαν επίσης: η Μαίρη Ραζή, ως «Μπέμπα», η Σόνια Χαλκιά, ως «Βαρβάρα», ο Χαράλαμπος Αλατζάς, ως «Μεμάς» και ο συγγραφέας Γιώργος Διαλεγμένος, ως «Σωτηράκης».

Σκηνοθέτης ήταν ο Τάκης Βουτέρης. Σκηνογράφος και ενδυματολόγος η Αφροδίτη Κουτσουδάκη. Το πρόγραμμα είχε φιλοτεχνήσει ο Νίκος Χουλιαράς.

Η «μάνα» του έργου, η Ντενίζ Μπαλτσαβιά, την Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2023, ολοκλήρωσε την παρουσία της και την προσφορά της σε αυτή την όχθη και στα 91 της χρόνια πέρασε στην απέναντι…

Τα τελευταία χρόνια έδινε μάχη κατά του καρκίνου.

Η Ντενίζ Μπαλτσαβιά γεννήθηκε το 1932. Μόλις τελείωσε το Γυμνάσιο, πήγε στην Αγγλία, όπου σπούδασε αγγλική φιλολογία και παράλληλα στη Δραματική Σχολή, ενώ δούλευε σε διάφορες δουλειές για να καταφέρει να επιβιώσει.
Όταν γύρισε στην Ελλάδα, συνεργάστηκε με τον Μάνο Κατράκη, την Κατίνα Παξινού, τον Αλέξη Μινωτή, την Τζένη Καρέζη, τον Κώστα Καζάκο, τη Μαριέττα Ριάλδη, την Αλέκα Παΐζη και τη Σοφία Βέμπο.

Επίσης πήρε μέρος σε δύο παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου: «Κατζούρμπος» (1983), ως Αρκολιά και στο «Λίγο πριν, λίγο μετά» (1983) | Γυναίκα (συζυγικές σκηνές) | Ευτέρπη (θρίαμβοι) | Μάνα (και σπάει τον καθρέφτη).

Στη συνέχεια έπαιξε στα ΔΗΠΕΘΕ Λαμίας, Αγρινίου και Σερρών, στο «Αποθήκη», στο έργο «Σκουπίδια» του Γιάννη Ξανθούλη με την Αλίκη Γεωργούλη, την Άννα Φόνσου, τον Γιάννη Μπέζο κ.α.

Στον κινηματογράφο την είδαμε στις ταινίες: Θρίαμβος (1962), Πρόκληση (1971), Acropolis Express (1973), Η ηλικία της θάλασσας (1978), Οι αριθμημένοι (1998), Ροζ ολοταχώς (2001), Μπαλάντα στο χαμένο σεληνόφως (2002), Αγάπη στα 16 (2004) και Η σκόνη που πέφτει (2004).

Στην τηλεόραση: «Ψίθυροι Καρδιάς» (1997), «Εκείνες και εγώ» (1996), « Ο θησαυρός της Αγγελίνας» (2005), «Λίφτινγκ» (2001), «Η ηλικία της θάλασσας» (1978), «Οι μεν και οι δεν» (1993), «Οι φρουροί της Αχαΐας» (1992).

Αποχαιρετώντας την αγαπημένη ηθοποιό ο Πρόεδρος του ΣΕΗ Σπύρος Μπιμπίλας είπε: «Το ΣΕΗ σήμερα θρηνεί μια μεγάλη αγωνίστρια του Σωματείου μας. Η Ντενίζ Μπαλτσαβιά, η σπουδαία ηθοποιός με τους αξέχαστους ρόλους, η συνεπής οραματίστρια που με πάθος υπηρέτησε τα πιστεύω της για τον υγιή σοσιαλισμό, η αγωνίστρια του λαού και του κλάδου μας, η ένθερμη υποστηρίκτρια της ποιότητας, η φίλη, η γυναίκα με το αστείρευτο χιούμορ, ένα αξιολάτρευτο πλάσμα υπόδειγμα εργατικότητας για τους νέους δεν είναι πια κοντά μας. Έφυγε στα 91 της. Καλό ταξίδι αγαπημένη μας Ντενίζ. Σε ευχαριστούμε για όλα».

 

 

Παράλληλα το ΚΚΕ εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση:

«Με μεγάλη θλίψη αποχαιρετάμε την αγαπημένη μας συντρόφισσα, τη σπουδαία ηθοποιό Ντενίζ Μπαλτσαβιά, η οποία αγάπησε πολύ τη δουλειά της. Υπήρξε μαχητική και ασυμβίβαστη μέχρι τέλους στην Τέχνη της και τον κοινωνικό αγώνα. Πάνω στο σανίδι του θεάτρου για περισσότερες από 4 δεκαετίες πάλεψε, δημιούργησε, ονειρεύτηκε. Με απόλυτη συνείδηση για τον διαπαιδαγωγητικό χαρακτήρα του Πολιτισμού υπηρέτησε την Τέχνη που ανεβάζει τη ζωή. “Η τέχνη είναι για τον λαό, όχι για τους εκλεκτούς. Η τέχνη μορφώνει το λαό, είναι η ζωή του η ίδια”, έλεγε. Το τελευταίο διάστημα φιλοξενούταν στο “Σπίτι του Αγωνιστή”. Το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια σε όλους τους οικείους της».

***

Ο αποχαιρετισμός της Ντενίζ Μπαλτσαβιά θα γίνει την Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου στις 3 το μεσημέρι στο Α’ Κοιμητήριο Αθηνών.