Επιμέλεια: Παναγιώτης Μήλας
-Μπορεί το 1987 να οδήγησε τον Πανελλήνιο – αν και ομάδα Α2 τότε – στον τελικό του Κυπέλλου, κόντρα στον Άρη…
-Μπορεί να έκανε επιτυχίες ως παίκτης με την ομάδα του Πανιωνίου…
-Μπορεί να ανέβασε τον Μίλωνα για πρώτη φορά στην ιστορία του στην Α1 Κατηγορία…
-Μπορεί ως προπονητής να έφερε στην Ελλάδα μια από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες του ελληνικού πρωταθλήματος, τον Μίτσελ Γουίγκινς…
Όμως εμείς τον θυμόμαστε στο τσιμεντένιο γήπεδο μπάσκετ στη μεγάλη αυλή του ΣΤ’ Γυμνασίου Αρρένων της Αθήνας.
-Τον Νίκο Παύλου τον θαυμάζαμε για τις επιτυχίες του ως παίκτη.
-Τον Νίκο Παύλου τον καμαρώναμε αργότερα ως προπονητή. Τότε είχε χαρακτηριστεί «προπονητής των ανόδων» και είναι αλήθεια ότι το δικό του βιογραφικό, με τόσες επιτυχίες, δεν το συναντάς εύκολα.
Εμείς όμως τον θυμόμαστε – και πάλι – στο τσιμεντένιο γήπεδο του Πρωτέα, στην οδό Πυθέου στον Νέο Κόσμο. Ο Πρωτέας ήταν «θρησκεία» για τη γειτονιά και ο Νίκος έδινε τον καλύτερο εαυτό του για την ομάδα.
Το ίδιο έκανε και σε όσες ομάδες δούλεψε: στο Ηράκλειο, στον Αρίωνα, στη Δάφνη, στον Σπόρτιγκ, στο Μαρούσι, στον Κεραυνό Αιγίου. Έδινε τα πάντα και για την ομάδα και για τους παίκτες. Πάλευε σκληρά προκειμένου να νικήσει.
Πάντα το κατάφερνε…
Εκτός από μια φορά. Μόνο μια φορά δεν πέτυχε το στόχο του και έχασε το τελικό κρίσιμο σουτ.
Ο Νίκος πάλεψε για χρόνια προκειμένου να αντιμετωπίσει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας. Ποτέ δεν έχασε την αισιοδοξία και το κέφι του. Το τελευταίο διάστημα η κατάσταση είχε γίνει πολύ σοβαρή. Αποτέλεσμα ήταν να νοσηλευτεί με ελάχιστες ελπίδες να αλλάξει η κατάσταση η οποία είχε χαρακτηριστεί πλέον – και δυστυχώς ήταν – μη αναστρέψιμη…
***
Ο αποχαιρετισμός του Νίκου Παύλου θα γίνει την Τρίτη 20 Ιουλίου 2021, στις 12 το μεσημέρι από το Α’ Νεκροταφείο της Αθήνας.
