Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου / catisart.gr
Η τέχνη μπορεί να ασκήσει σημαντική επίδραση στη σχέση ενός ανθρώπου με την πραγματικότητα. Έχω παρατηρήσει πως οι καλοί ηθοποιοί είναι σαν τους ευγενικούς επισκέπτες ή τους φιλόξενους οικοδεσπότες. Διακριτικοί, φιλικοί, αβροί, ευδιάθετοι, θετικοί, υπαινικτικοί, ψιθυρίζουν τις μεγάλες αλήθειες τους.
Έτσι είναι και ο Νικόλας Παπαγιάννης. Απόφοιτος του Μουσικού Λυκείου Παλλήνης και της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, με σπουδές κλασικού τραγουδιού στο Ωδείο Αθηνών, είναι ένας ηθοποιός που διέπεται από αστραφτερή διαχρονικότητα και αυθεντική ποιότητα, διάφανος και ουσιαστικός. Ένας ηθοποιός που έχει μέσα του τον θεατρικό δαίμονα.
Παρακολουθώντας τον επί σκηνής έχεις την αίσθηση πως ανασαίνει μέσω των ηρώων που υποδύεται και το κοινό ακούει την ανάσα τους καθώς το οξυγόνο τους είναι θεραπευτικό για την πεινασμένη ψυχή του.
Αυτή την εποχή υποδύεται τον δικαστή Μπρακ στην «Έντα Γκάμπλερ» του Ίψεν που σκηνοθετεί η Άντζελα Μπρούσκου στο ιστορικό Μπάγκειον της Ομονοίας. Μια παράσταση που επανατοποθέτησε την εμβληματική πλατεία στον πολιτιστικό χάρτη της Αθήνας.
Η ερμηνεία του είναι δυνατή και άμεση, με ευαισθησία και σκληρότητα, με αίσθηση του τραγικού αλλά και της κωμικής ρήξης. Πρόκειται για ένα χαρακτήρα ισχυρό και κυνικό, για έναν παλλόμενο άνθρωπο, που δίνει στον λόγο σώμα και φωνή. Όπως λέει ο ίδιος, ο δικαστής Μπρακ είναι «ο άνθρωπος που όλοι επιθυμούμε και όλοι φοβόμαστε να έχουμε στη συντροφιά μας».
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Νικόλας έχει πρωταγωνιστήσει ξανά στο αριστούργημα του Ίψεν, το 2009. Τότε ερμηνεύοντας τον ανερμάτιστο συγγραφέα Ejlert Lövborg, στην Αίθουσα «Λήδα Τασοπούλου» στο «Αμφι-Θέατρο», σε σκηνοθεσία του αείμνηστου Σπύρου Α. Ευαγγελάτου.
Εν τω μεταξύ, προετοιμάζεται για τα γυρίσματα της ταινίας «Echoes of the past», που η υπόθεσή της αφορά το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων, με συμπρωταγωνιστές τους Max Von Sydow, Astrid Roos, Δανάη Σκιάδη και guest star τον Richard Chamberlain σε σκηνοθεσία Νικόλα Δημητρόπουλου από την Foss Productions και την Terra Magma.
Στο θέατρο έχει ξεκινήσει τις επόμενες πρόβες με τον Θάνο Παπακωνσταντίνου στο σημαντικό κλασικό έργο «Μαρία Στιούαρτ» του Φρήντριχ Σίλλερ, που θα παρουσιαστεί το 2019 στο Θέατρο της οδού Κυκλάδων.
Επίσης, με τον σκηνοθέτη Βασίλη Νικολαΐδη θα συναντηθούν στο θέατρο «Ολύμπια» (πρώην Λυρική Σκηνή) στη ρομαντική κωμωδία του Γουίλιαμ Σαίξπηρ «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας», σε μουσική του Φέλιξ Μέντελσον.
Ο Νικόλας Παπαγιάννης προέρχεται από θεατρική οικογένεια. Είναι το μεσαίο από τα έξι παιδιά της οικογένειας Παπαγιάννη, ένα από τα πέντε αγόρια του επίσης ηθοποιού Δημήτρη Παπαγιάννη. Γεγονός που τον κάνει υπερήφανο. “Πριν φτάσω εγώ στο θέατρο, το θέατρο βρισκόταν σπίτι μου”, μας λέει χαρακτηριστικά.
Είναι το αναμφισβήτητο ταλέντο του; Είναι η βαθιά του καλλιέργεια; Η εσωτερικότητά του; Είναι η γεμάτη αξιοπρέπεια και μειλιχιότητα συμπεριφορά του; Είναι η συνεργάσιμη προσωπικότητά του; Είναι η επικοινωνία του με τους αρίστους της προηγούμενης γενιάς οι οποίοι του κληροδότησαν τις ανησυχίες τους, τη γνώση τους και τις σκέψεις τους, που του έχει προσδώσει ήθος, σεμνότητα και υπευθυνότητα; Ό,τι κι αν είναι αυτό το φως που εκπέμπει στο σανίδι, σημασία έχει πως εμείς νιώθουμε τυχεροί κάθε φορά που τον βλέπουμε στη σκηνή…
Αυτή την εποχή σε βρίσκουμε να κάνεις πρόβες για την «Έντα Γκάμπλερ» του Ίψεν, σε σκηνοθεσία Άντζελας Μπρούσκου. Τι ήθελες να μας πεις για την παράσταση και το έργο;
* Είναι ευτυχής για κάθε καλλιτέχνη η συνάντησή του με ένα σπουδαίο συγγραφέα και το σπουδαίο έργο του. Έχω την τύχη να ταξιδεύω στα μονοπάτια της Έντα Γκάμπλερ, ενός έργου που αγαπώ από τα πρώτα σπουδαστικά μου χρόνια. Νιώθω πολύ όμορφα που συμμετέχω στη συγκεκριμένη παράσταση την οποία διακρίνει μια πολύ ιδιαίτερη ματιά και αισθητική.
Τι έχεις να μας πεις για τη σκηνοθέτιδα Άντζελα Μπρούσκου και τη συνεργασία σας;
* Την Άντζελα τη γνωρίζω πολλά χρόνια μέσα από την καλλιτεχνική της δραστηριότητα αλλά δεν είχε τύχει μέχρι τώρα να συνεργαστούμε. Τη θαυμάζω και χαίρομαι πολύ που είμαστε παρέα σε αυτό το εγχείρημα.
Η «Έντα Γκάμπλερ», εκτός από την ψυχολογική ακρίβεια για την οποία διακρίνεται, θεωρείται και ένα από τα υποδειγματικότερα τεχνικώς έργα του σύγχρονου θεάτρου. Θα ήθελες να το σχολιάσεις;
* Και δικαίως. Είναι ένα έργο αριστοτεχνικά φτιαγμένο από τα βαθύτερα υλικά του ανθρώπου. Γεμάτο σασπένς και αδιέξοδο.
Ποιος είναι ο χαρακτήρας που υποδύεσαι στην παράσταση;
* Είναι αυτός του δικαστή Μπρακ. Ο άνθρωπος που όλοι επιθυμούμε και όλοι φοβόμαστε να έχουμε στη συντροφιά μας.
Τι εκπροσωπεί ο δικαστής Μπρακ;
* Εκπροσωπεί την τάξη και την ηθική, δύο αξίες που είναι συνεχώς μετακινούμενες σύμφωνα με το προσωπικό συμφέρον. Δηλαδή, υψηλή πολιτική. Δυστυχώς.
Γιατί η η Έντα προσπαθεί να γίνει χειριστική;
* Μήπως η ίδια η ζωή είναι χειριστική με την Έντα; Αναρωτιέμαι συχνά…
Πότε ξεκίνησε η σχέση του δικαστή Μπρακ με την Έντα;
* Πιθανολογώ ότι θα πρέπει να δώσουμε μια φανταστική απάντηση, οπότε θα έλεγα στο χορό του γιατρού Κόργκεν, πρόπερσι το καλοκαίρι. Ήταν ένα υγρό βράδυ Ιουνίου. Συνεννοήθηκαν με την πρώτη ματιά. Μια επικίνδυνη σχέση είχε μόλις ξεκινήσει.
Γιατί ο δικαστής Μπρακ προτιμά να είναι ο “αιώνιος τρίτος” σε μια σχέση;
* Το ρόλο σου στη ζωή δεν τον επιλέγεις πάντα, αλλά μαλακώνει την πραγματικότητα να τον δέχεσαι σαν επιλογή σου.
Το κοινωνικό περιβάλλον που ζούσε τού επέτρεπε να έχει αυτό το είδος ζωής;
* Το κοινωνικό περιβάλλον δεν ορίζει αυτό που θα σε καθορίσει. Όπως λέει και ο Μπρακ “Έτσι, σε γενικές γραμμές…”.
Ο Μπρακ νιώθει να απειλείται από τον Λέβμποργκ;
* Ο Λέβμποργκ μετατρέπει το τρίγωνο σε τετράγωνο, κάτι που ο Μπρακ δεν μπορεί να κατανοήσει και το εισπράττει ως την απόλυτη απειλή.
Αν και ο χαρακτήρας του έργου είναι δραματικός πέρα για πέρα, ωστόσο συνυπάρχουν και κωμικά στοιχεία σε αυτό;
* Στο μεγαλείο του Ίψεν συνυπάρχουν και τα δύο αυτά στοιχεία, και το δραματικό και το κωμικό, που είναι ίσως και τα δύο βασικά συστατικά της ζωής όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι.
Ποιος είναι ο πρώτος κανόνας στη δουλειά σου;
* Η σωστή συμπεριφορά.
Ως δάσκαλος υποκριτικής, τι συμβουλή θα ήθελες να δώσεις σε ένα νέο ηθοποιό;
* Να μη χάσει χρόνο σε μια τέχνη που δεν συγχωρεί.
Το κράτος οφείλει να στηρίζει την τέχνη;
* Αναμφισβήτητα η τέχνη δεν είναι κρατική υπόθεση, είναι εθνική. Έθνος χωρίς τέχνη είναι ένα σάπιο κράτος.
Τα περιορισμένα οικονομικά μέσα σήμερα περιορίζουν το καλλιτεχνικό όραμα ή είναι μια δημιουργική άσκηση;
* Είναι δομικό λάθος και ατόπημα να πιστεύουμε σήμερα πως η τέχνη μπορεί να υπάρχει χωρίς πόρους, χωρίς χρήματα. Οι άνθρωποι που ασκούν την τέχνη του θεάτρου πρέπει και να μπορούν να ζουν από την τέχνη του θεάτρου. Δεν φτάνει μόνο το κέφι. Και να σας πω και κάτι; Ακόμα και η δημιουργικότητα πεινάει.
Πώς θυμάσαι τον άνθρωπο με τον οποίο είχες συνεργαστεί στα πρώτα σου βήματα, τον αείμνηστο Σπύρο Ευαγγελάτο;
* Τον Σπύρο Ευαγγελάτο θα τον θυμάμαι πάντα ως μια αξία του ελληνικού θεάτρου αλλά κυρίως ως τον πατέρα της αγαπημένης μου φίλης Κατερίνας. Μου λείπει. Και στο θέατρο λείπει.
Ποιες θα είναι οι επόμενες συνεργασίες σου;
* Στον κινηματογράφο, θα παίξω στην ταινία «Echoes of the past», μια ταινία για το Καλαβρυτινό Ολοκαύτωμα, με συμπρωταγωνιστές τους Max Von Sydow, Astrid Roos, Δανάη Σκιάδη και guest star τον Richard Chamberlain σε σκηνοθεσία Νικόλα Δημητρόπουλου από την Foss Productions και την Terra Magma.
* Στο θέατρο, θα ξεκινήσω πολύ σύντομα πρόβες με τον Θάνο Παπακωνσταντίνου στο έργο «Μαρία Στιούαρτ» του Σίλλερ στο θέατρο της οδού Κυκλάδων.
* Επίσης με τον Βασίλη Νικολαΐδη θα συναντηθούμε στο θέατρο «Ολύμπια» (πρώην Λυρική Σκηνή) στο έργο «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» του Γουίλιαμ Σαίξπηρ και μουσική του Μέντελσον. Τα περιμένω όλα και το καθένα ξεχωριστά με πολλή χαρά.
Ποιους ήρωες θα ήθελες να υποδυθείς;
* Αυτούς που θα μου κλείσουν ξαφνικά το μάτι.
Γεννήθηκες σε μια οικογένεια ηθοποιών. Ποιες είναι οι πρώτες σου αναμνήσεις;
* Πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου συνδεδεμένο με την τέχνη με έναν τρόπο αυτονόητο. Πριν φτάσω εγώ στο θέατρο, το θέατρο βρισκόταν σπίτι μου.
Τι σημαίνει για σένα η μουσική;
* Ακουστική ευαισθησία και ακρίβεια. Εν αντιθέσει με το θέατρο, εδώ τα πράγματα είναι αντικειμενικά και με κανόνες. Η νότα σολ είναι η νότα σολ. Στο θέατρο όλα είναι ό,τι να ‘ναι. Με αναστατώνει αυτός ο υποκειμενισμός.
Σε τι θα έλεγες «όχι» ασυζητητί;
* Στα κομματικά δρώμενα.
Τι θα ήθελες να ευχηθείς για τον τόπο μας;
* Να διαβάσει Ιστορία. Που είναι, για μένα, η πιο ασφαλής οδός για το μέλλον.
Πώς κρίνεις τη συμπεριφορά των Ελλήνων προς τα ζώα;
* Εξαρτάται πάντα από τον άνθρωπο. Σίγουρα νιώθω ότι είναι καλύτερη από ό,τι στο παρελθόν. Τελευταία μαθαίνω, υπάρχουν και νόμοι επιτέλους.
Ποια είναι η σχέση σου με τα ζώα; Έχεις κατοικίδιο;
* Η μεγάλη μου αγωνία είναι ποια είναι η σχέση των ζώων μαζί μου. Εύχομαι να μ’ αγαπούν και να με εκτιμούν. Συγκατοικούμε με τον υπέροχο γάτο μας, τον Λιόντα, που έχει τα πιο όμορφα πατουσάκια του κόσμου. Στο εξοχικό μας, τον περιμένει πάντα ο θείος του ο Νόρις, ένα ευαίσθητο ροντβάιλερ και η Μάργκο, ένα ευγενέστατο λυκόσκυλο. Και άλλα έντεκα γατάκια. Μερικές κότες και ενίοτε και χήνες, όταν δεν τις τρώει η αλεπού.
Ευχαριστώ πολύ, Νικόλα!
* Κι εγώ σας ευχαριστώ.
***
- Στις φωτογραφίες, ο Νικόλας Παπαγιάννης (Δικαστής Μπρακ) με την Παρθενόπη Μπουζούρη (Έντα Γκάμπλερ) στην παράσταση Hedda Gabler του Ίψεν σε σκηνοθεσία Άντζελας Μπρούσκου (Μπάγκειον).
- Τα φωτογραφικά “κλικ” ανήκουν στην Άντζελα Μπρούσκου.
Ηedda Gabler / Πληροφορίες παράστασης
Ο Henrik Ibsen είναι ο μεγαλύτερος θεατρικός συγγραφέας που έβγαλε ποτέ η Νορβηγία και όχι μόνο. Η χρεοκοπία, η παρακμή και η ταξική πτώση της οικογένειας, έπαιξαν σπουδαίο ρόλο στο έργο του. Αυτός ήταν άλλωστε και ο βασικότερος λόγος που ο Νορβηγός θεατρικός συγγραφέας συνήθιζε να θίγει ευαίσθητα θέματα της εποχής του, όπως τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία, τις επιπτώσεις που συνεπάγεται η προσπάθεια διατήρησης της ευμάρειας και του κοινωνικού status, καθώς και ζητήματα ηθικής τάξης. Σε ηλικία 20 χρονών έγραψε το πρώτο του δράμα (Catilina 1848), ενώ μερικά μόνο από τα μεγαλύτερα έργα του είναι τα εξής: Η κωμωδία του έρωτα (1864), Πέερ Γκιντ (1867), Το Σπίτι της Κούκλας (1879), Βρικόλακες (1881), Ο Εχθρός του Λαού (1882), Αγριόπαπια (1884), Έντα Γκάμπλερ (1890). Ένα χαρακτηριστικό στοιχείο της ζωής του είναι ότι έπινε σχεδόν καθημερινά την μπίρα του στο γνωστό στέκι του Όσλο «Grand Cafe» του πολυτελούς ξενοδοχείου «Grand Hotel» και ότι έκανε το συνηθισμένο του περίπατο στην πόλη. Έφυγε από τη ζωή στις 23 Μαΐου του 1906.
***
Με τον Ίψεν, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές του, ξεκινάς γι’ αλλού και καταλήγεις αλλού. Το σύμπαν του είναι ένα σύμπαν που μας καθηλώνει ως ατμόσφαιρα και ως ψυχή. Η αθηναϊκή σκηνή -μέσω της Άντζελας Μπρούσκου– διαθέτει φέτος, εν μέσω κρίσης, μια πολύ ενδιαφέρουσα ματιά στον Ίψεν. Πρόκειται για την Ηedda Gabler σε μετάφραση Γιώργου Δεπάστα που επιστρέφει -μετά τη χειμερινή επιτυχία της- από τις 11 Οκτωβρίου 2018 στο ιστορικό Μπάγκειον της Ομονοίας.
***
Τα θεατρικά έργα του Χένρικ Ίψεν είναι βεβαίως πολύ δημοφιλή στην Ελλάδα και έχουν όλα μεταφραστεί στα ελληνικά. Η πρώτη παράσταση θεατρικού έργου του Ίψεν στην Ελλάδα παρουσιάστηκε πριν από έναν αιώνα και, έκτοτε, έργα του παίζονται συχνά.
Ο Μπέρναρντ Σω στο βιβλίο του «Η Πεμπτουσία του Ιψενισμού», χωρίς αμφιβολία κάνει μια διεισδυτική ανάλυση του Ίψεν ως θεατρικού συγγραφέα και δίνει στον αναγνώστη τη δυνατότητα να καταλάβει πιο βαθιά τόσο τη φιλοσοφία που βρίσκεται κάτω από τα έργα του όσο και την τεχνική που υιοθέτησε για να την προβάλει. Ο ίδιος επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από τον Ίψεν, τον οποίο χαιρέτισε ως ανανεωτή του θεάτρου.
Συγκεκριμένα γράφει: «Έχω δει πολλές ιψενικές παραστάσεις, σε διάφορα μέρη του κόσμου, και εκείνο που μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι το πόσο διαφορετικά οι ηθοποιοί μπορούν να παίζουν τους ρόλους τους, βρίσκοντας όμως πάντα βάση για τις ερμηνείες τους στο κείμενο του θεατρικού έργου. Μου φαίνεται ότι το μυστικό της μεγάλης επιτυχίας του Ίψεν είναι πως κάτω από την επιφάνεια μιας νορβηγικής κοινωνίας, στα τέλη του περασμένου αιώνα, μπορεί πάντα κανείς να βρει παγκόσμια ανθρώπινα προβλήματα που τον ενδιαφέρουν και σήμερα. Όταν το έργο παίζεται σωστά, οι θεατές μπορούν να ταυτισθούν μ’ αυτό που παρασταίνεται στη σκηνή ανεξάρτητα από τόπο και χρόνο».
Και συμπληρώνει: «Ο Ίψεν έμαθε το μυστικό του από τους κλασικούς Έλληνες θεατρικούς συγγραφείς. Για τον Ίψεν η αρχαία Ελλάδα ήταν μια από τις κύριες καλλιτεχνικές του ρίζες».
Γράφοντας σε μια εποχή διανοητικού αναβρασμού, όταν οι ιδέες του Μαρξ, του Δαρβίνου και του Νίτσε άλλαζαν τον κόσμο, ο Ίψεν φαίνεται να αγωνίζεται για να αρθρώσει ένα νέο όραμα της ανθρώπινης ελευθερίας. Αυτό που ο Τζορτζ Μπέρναρντ Σο, στο δοκίμιό του αποκαλεί «η αυτοκρατορία του Ανθρώπου που επιβεβαιώνει το αιώνιο κύρος της δικής του θέλησης».
***
Η «Hedda Gabler» του Henrik Ibsen, λοιπόν, του κορυφαίου θεατρικού συγγραφέα του κριτικού κοινωνικού ρεαλισμού, παρουσιάζεται για δεύτερη χρονιά από την Άντζελα Μπρούσκου και το Θέατρο Δωματίου στο μεγαλοπρεπές ξενοδοχείο «Μπάγκειον».
Η παράσταση που τράβηξε σαν μαγνήτης την περασμένη σεζόν το ενδιαφέρον του κοινού, επιστρέφει από τις 11 Οκτωβρίου 2018 με ανανεωμένη διανομή, στον χώρο όπου η παρουσίασή της τον Φεβρουάριο του 2018 συνέβαλε στην ανανέωση της πολιτιστικής ζωής της πόλης στην περιοχή της Ομόνοιας.
Το ξενοδοχείο – σύμβολο στο κέντρο της Αθήνας, αρχιτεκτονικής Ερνέστου Τσίλερ, χτισμένο στα τέλη του 19ου αιώνα, την ίδια περίοδο όπου ο Ibsen γράφει την Hedda Gabler, γίνεται ο τόπος εξέλιξης του δράματος της ηρωίδας που καταρρέει σε ένα περιβάλλον μεγαλοαστικής παρακμής.
Η Hedda Gabler αρνείται να συμβιβαστεί στη νέα πραγματικότητα που της επιβάλλει η κοινωνική της κατάρρευση, ασφυκτιά σε έναν γάμο που ενέχει την προοπτική «ευτυχίας» έτσι όπως την επιβάλλουν τα κοινωνικά πρότυπα και παραμένει ρομαντικά προσκολλημένη στον ανεκπλήρωτο έρωτα. Με λίγα λόγια η ηρωίδα του Ibsen αψηφά την επιτέλεση του φύλου της, σε μια εποχή σημαίνουσας σημασίας του ρόλου της γυναίκας στην οικογενειακή και κοινωνική συνοχή.
***
Η Άντζελα Μπρούσκου σημειώνει τα εξής:
Απεικονίζοντας την παθολογία, μιας απογοητευμένης γυναίκας, ο Ibsen με την Hedda Gabler καταθέτει την πιο ισχυρή διαμαρτυρία απέναντι σε μια διεφθαρμένη κοινωνία, αποφασισμένη να θυσιάσει χάριν των δικών της συμφερόντων, την ελευθερία και την ατομική έκφραση των πιο χαρισματικών μελών της. Σήμερα η HeddaGabler διαγράφει μέσα από τους αιώνες την επιτέλεση του φύλου της. Τα πάντα είναι «προσποίηση».
Η παράσταση αποτελεί μια καταβύθιση σ’ έναν χαμένο κόσμο αίγλης και φθοράς, μια εμπειρία που με τίποτα δεν θα θέλατε να χάσετε!
- Οι άνδρες και οι γυναίκες δεν ανήκουν στον ίδιο αιώνα – Henrik Ibsen
Συντελεστές παράστασης
Σκηνοθεσία – εικαστική άποψη: Άντζελα Μπρούσκου
Μετάφραση: Γιώργος Δεπάστας
Μουσική: Nalyssa Green
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Παραγωγή: Ευάγγελος Κώνστας – Constantly Productions
Ηθοποιοί: Παρθενόπη Μπουζούρη, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Κωνσταντίνα Αγγελοπούλου, Θάνος Παπακωνσταντίνου, Νικόλας Παπαγιάννης, Ειρήνη Αϊβαλιώτου και η Άντζελα Μπρούσκου.
Πληροφορίες
Πρεμιέρα: 11 Οκτωβρίου 2018
Παραστάσεις: Πέμπτη – Σάββατο στις 21:00, Κυριακή στις 19:30 (μέχρι τις 11 Νοεμβρίου)
Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ (κανονικό), 10 ευρώ (φοιτητικό, ανέργων, ΑΜΕΑ), 5 ευρώ (ατέλειες)
Προπώληση:
Κρατήσεις θέσεων: 693 8500457 (5 μ.μ. – 8 μ.μ.)
Διάρκεια: 135 λεπτά
Μπάγκειον Ξενοδοχείο
Πλατεία Ομονοίας 18, Αθήνα
Μετρό Ομόνοια / Έξοδος Αθηνάς – Σταδίου
Προβολή – επικοινωνία: Δημήτρης Χαλιώτης
