16.4 C
Athens
Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024

Nalyssa Green: …Άρχισα να γράφω μουσική για να τραγουδήσω αυτά που έγραφα

 

Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου

Είχα ακούσει τραγούδια της και με είχε προσελκύσει η ανέμελη μελαγχολία τους, η μοντέρνα μελωδικότητα, η απαλότητα και ο ρομαντισμός τους. Μέχρι που κάποτε την παρακολούθησα στο συγκλονιστικό “4.48 Ψύχωση” σε σκηνοθεσία Άντζελας Μπρούσκου με το Θέατρο Δωματίου στο Bios. Επρόκειτο για το τελευταίο και τραγικό έργο της Σάρα Κέιν, γνήσιας εκπροσώπου του «In – yer – face theatre».
Η μουσική της Nalyssa Green υπογράμμιζε κάθε ανάσα. Η ίδια, ένα πλάσμα σχεδόν νεραϊδένιο, ένα πραγματικά πολυσχιδές ταλέντο, χειριζόταν ένα περίεργο μουσικό όργανο που παρήγαγε ήχους με την παρεμβολή των χεριών στο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο. Μια αίσθηση χαρμονής και αναμονής δημιουργούσε στο θεατή η θαυμάσια διασκευή που έκανε η Nalyssa πάνω στο «Nothing Compares To U» και που έπαιζε σπαρακτικά.
Από τότε έγινα θαυμάστριά της, παρακολουθούσα τις δουλειές της και πραγματικά τις απολάμβανα. Μέχρι που η τύχη το έφερε, αλλά και η σκηνοθέτις Άντζελα Μπρούσκου, να συνεργαστούμε κιόλας. Όταν έγραφε τη μουσική για την παράσταση «Hedda Gabler», στην οποία υποδυόμουν τη Γιούλε Τέσμαν. Γνώρισα ένα κορίτσι πανέμορφο, γλυκό, αρχοντικό, με απίστευτο επαγγελματισμό, με δυνατότητες, με υπευθυνότητα. Ένα κορίτσι με όμορφα «ιριδίζοντα μάτια»!
Θαυμάζω τη δουλειά της Nalyssa Green γιατί χαρακτηρίζεται από τρία βασικά, βασικότατα, επιτεύγματα. Έχει βρει τον εαυτό της ή, θα λέγαμε αλλιώς, την ταυτότητά της. Έχει ανακαλύψει τον κόσμο της. Και έχει διαμορφώσει σε μεγάλο βαθμό την εκφραστική και στιχουργική της σφραγίδα.
Ο ρυθμός ανήκει στη φύση και στον άνθρωπο, ρυθμό έχει η αναπνοή μας, η καρδιά μας, ο λόγος μας, ο χορός μας, τα τραγούδια μας. Ρυθμό έχει η κίνηση της Γης. Ρυθμό έχει το σύμπαν. Έναν υπέροχο ρυθμό έχει και το σύμπαν της Nalyssa, καθώς απέκτησε με τον καιρό μια αναγνωρίσιμη ποιητική και μουσική προσωπικότητα. Καθώς κατέκτησε την επαφή του με τα πράγματα. Στις ιστορίες της… «ο χρόνος λες πως σταματά/ νερό να μην ξεχνάς να πίνεις/ κάτι βαθιά σου να κυλά».
Η νεανικότητα, η φρεσκάδα και το πλέξιμο των στίχων είναι εξαιρετικά. Η ειλικρίνεια, η ωριμότητα της αφήγησης μοναδική. Φαντάζεσαι πως παρακολουθείς ταινία ατμοσφαιρική, βαθιά ερωτική…
«Με μπέρδεψες με τα μάτια σου/ με μπέρδεψες και με τον ήλιο/ που ξαφνικά έγινε ροζ/ έτσι απλά για να ξαφνιάσει», τραγουδά στο «Πέφτοντας». Ή «κι όλο περνάνε κάτι άσπρα γαμωσμάρτ / και κάτι πλάτες που θυμίζουν τη δική σου /πάλι καλά που ακόμα δε σε ξέρω /σκέψου αν σ’ ήξερα /πόσο ακόμα θα μπορούσα να αγαπήσω» στο «Πάλι Καλά».

Ένας λόγος χαμηλότονος, λιτός και σχεδόν κουβεντιαστός, ελεύθερος, που κάνει λαμπερά τα χρώματα του γύρω κόσμου. Από την πρώτη στιγμή νιώθεις σαν μήνυμα συντροφιάς τα τραγούδια της, κι έπειτα σε συνεπαίρνουν και βυθίζεσαι στη γοητεία τους. Και είναι αυτή η δροσερή και λυρική αύρα που δημιουργούν οι μουσικές της. Μια ποίηση, εντέλει, της ανθρώπινης εμπειρίας, όπου οι συγκινήσεις συρρικνώνονται και ό,τι πονάει αποτυπώνεται ανάλαφρα, ζωτικά και ζωογόνα στη μουσική. Σαν μια παπαρούνα, σαν παρτιτούρα, σαν ένας γαλάζιος ουρανός, σαν «τα δέντρα που μυρίζουνε τη γεύση σου».
Ο καινούργιος δίσκος της λέγεται «Μπλουμ» και κυκλοφορεί με επιτυχία από τον Οκτώβριο. Όπως μας εξηγεί, «ο τίτλος είναι ένα παιχνίδι μεταξύ βουτιάς και ανθοφορίας (από το αγγλικό ομόηχο bloom). Είναι μια συλλογή 10 ελληνόφωνων τραγουδιών που μιλάνε για πράγματα που συμβαίνουν ή θα μπορούσαν να συμβαίνουν μέσα μας. Είναι ένας δίσκος εσωτερικός με μια τάση εξωστρέφειας. Φτιάχτηκε με πολλή αγάπη και τώρα που είναι εκεί έξω και τραβάει τον δρόμο του, μου γυρνάει πίσω πολλή αγάπη επίσης».

Αυτό τον καιρό η Nalyssa Green κάνει συναυλίες, γράφει, συνθέτει, πρόκειται να συνεργαστεί με την εφηβική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, σχεδιάζει να παρουσιάσει και στη Θεσσαλονίκη στις αρχές του έτους το δίσκο της και προετοιμάζεται για την επόμενη θεατρική δουλειά της Άντζελας Μπρούσκου, στην οποία θα γράψει τη μουσική. Πρόκειται για τον «Ιβάνωφ» (Ivanov), ένα δράμα του Άντον Τσέχωφ σε τέσσερις πράξεις.

 

Φωτογραφία: Βαγγέλης Μακρυγιάννης

 

Έχεις καταγωγή από τη Μάνη και μεγάλωσες στη Νίκαια του Πειραιά. Ποιες είναι οι αγαπημένες σου αναμνήσεις από τα παιδικά σου χρόνια;

* Τα παιχνίδια με τους φίλους μου από τη γειτονιά στον πεζόδρομο δίπλα στο σπίτι μου. Τα παραμύθια “άμπρα κατάμπρα” που άκουγα στο σαλόνι με ακουστικά. Τα χορευτικά με την αδερφή μου με υπόκρουση βινύλια των γονιών μας.

Ποιες ήταν οι πρώτες σου καλλιτεχνικές επιρροές;

* Ίσως εκείνα τα βινύλια.

Πότε αντιλήφθηκες ότι το μέλλον σου βρίσκεται στη μουσική;

* Σχετικά μεγάλη, ήμουν γύρω στα 23 όταν συνειδητοποίησα ότι έχω ανάγκη να ασχοληθώ πολύ σοβαρά με τη μουσική. Τα επόμενα 2-3 χρόνια μου έκαναν ξεκάθαρο ότι αυτό έχει έρθει για να μείνει.

Τι θα ήθελες να μας πεις για τον καινούργιο σου δίσκο;

* Λέγεται Μπλουμ. Ο τίτλος είναι ένα παιχνίδι μεταξύ βουτιάς και ανθοφορίας (από το αγγλικό ομόηχο bloom). Είναι μια συλλογή 10 ελληνόφωνων τραγουδιών που μιλάνε για πράγματα που συμβαίνουν ή θα μπορούσαν να συμβαίνουν μέσα μας. Είναι ένας δίσκος εσωτερικός με μια τάση εξωστρέφειας. Φτιάχτηκε με πολλή αγάπη και τώρα που είναι εκεί έξω και τραβάει τον δρόμο του, μου γυρνάει πίσω πολλή αγάπη επίσης.

Συνήθως γράφεις και τους στίχους των τραγουδιών σου. Πάντα είχες σχέση με το γράψιμο;

* Ναι. Από πολύ μικρή έγραφα. Μπορεί η μουσική να άργησε σχετικά να μπει στη ζωή μου, ο λόγος και η γοητεία του ήταν ανέκαθεν εδώ. Ουσιαστικά νομίζω ότι άρχισα να γράφω μουσική για να τραγουδήσω αυτά που έγραφα.

Ποιες είναι οι πηγές της έμπνευσής σου;

* Η ζωή μου. Η πραγματικότητα γύρω μου. Από εκεί αντλώ θέματα και ιδέες. Όπως όλοι.

Τι είναι αυτό που σου έχει μάθει η ζωή;

* Να ακολουθώ το ένστικτό μου, να διεκδικώ και να μπορώ να απολαμβάνω.

 

Από τις πρόβες του “Άγγελου εξολοθρευτή”. Φωτογραφία: Άντζελα Μπρούσκου

 

Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεσαι με την Άντζελα Μπρούσκου, γράφοντας μουσική για τις παραστάσεις της. Πώς θα περιέγραφες αυτή τη συνεργασία και την προσωπικότητα της Άντζελας;

* Νιώθω τυχερή που συνάντησα την Άντζελα Μπρούσκου. Τη θεωρώ πάρα πολύ ταλαντούχα, πιστεύω πολύ στο όραμά της και στην αισθητική της. Η τέχνη της είναι μελετημένη αλλά πηγαία, ελεύθερη και ειλικρινής. Το θέατρο που κάνει είναι τραχύ, αληθινό και βαθιά ποιητικό. Νομίζω ότι έχουμε ταιριάξει πολύ καλλιτεχνικά. Η συνεργασία μας είναι κάτι που λειτουργεί. Είναι πάντα μεγάλη χαρά και ικανοποίηση να ντύνω μουσικά έργο της Άντζελας γιατί ο καλλιτεχνικός της τρόπος με αφορά πλήρως.

Γράφοντας μουσική για το θέατρο, τι προσφέρεις στον εαυτό σου;

* Ταξιδεύω και εγώ μέσα από κάθε ιστορία. Εξερευνώ τα βαθιά ζητήματα που απασχολούν το θέατρο και κάθε άνθρωπο. Έρχομαι σε επαφή με το μέσα μου. Συνεργάζομαι και απολαμβάνω τους υπόλοιπους συνεργάτες άλλων ειδικοτήτων. Και σαφώς εξελίσσω την τέχνη και την τεχνική μου μιας και κάθε παράσταση είναι μια καινούργια πρόκληση που με κάνει να ανεβαίνω ένα ακόμη σκαλί.

 

“Άγγελος εξολοθρευτής”. Φωτογραφία: Εύη Φυλακτού

 

Το καλοκαίρι, στο Φεστιβάλ Αθηνών και στην παράσταση «Άγγελος Εξολοθρευτής», σε σκηνοθεσία Άντζελας Μπρούσκου, δοκίμασες τις δυνάμεις σου στην υποκριτική. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;

* Αν και το φοβόμουν, τελικά ήταν μια εμπειρία που απόλαυσα πάρα πολύ. Ήταν από τις πολύ δυνατές στιγμές στη ζωή μου αυτές οι τέσσερις παραστάσεις. Ήταν μια δουλειά που αγάπησα πάρα πολύ.

Με τι είδος μουσικής έντυσες την παράσταση «Hedda Gabler», η οποία παίχτηκε πρόσφατα στο Μπάγκειον;

* Το βασικό soundtrack της Hedda Gabler ήταν αρκετά ατμοσφαιρικό, υπαινικτικό και σκοτεινό. Είχε κάτι το κρύο και το ανοίκειο αλλά συνάμα και κάτι γοητευτικό. Συνήθως έπαιζε ως χαλί δρώντας σα συνέχεια του σκηνικού χώρου μέσα στο οποίο διαδραματιζόταν η σκηνή. Σε αντίθεση με αυτό υπήρχε το βαλς της Hedda, ένα τρελό ξέσπασμα αλήθειας και φυσικότητας μέσα σε ένα περιβάλλον δυσφορίας.

 

“Άγγελος εξολοθρευτής”. Φωτογραφία: Εύη Φυλακτού

Ποια θα είναι τα επόμενα βήματά σου στη δισκογραφία και το θέατρο;

* Μόλις κυκλοφόρησε ο νέος μου δίσκος, οπότε τώρα θέλω να τον παρουσιάσω λάιβ και να κάνω αρκετές συναυλίες. Σιγά σιγά γράφω καινούργια κομμάτια που ίσως κάποια στιγμή αποτελέσουν έναν επόμενο δίσκο, αλλά είναι νωρίς να μιλήσουμε για αυτό ακόμα. Θεατρικά, θα γράψω τη μουσική για την επόμενη δουλειά της Άντζελας Μπρούσκου, και θα γράψω για το έργο που θα παιχτεί με τη νέα χρονιά στην εφηβική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου σε σκηνοθεσία Μαρίας Σαββίδου.

Τι είναι αυτό που σου δίνει χαρά στη δουλειά σου και σε κάνει να την αγαπάς;

* Η ενασχόλησή μου με τη μουσική μού προσφέρει ψυχική ηρεμία μέσω της έκφρασης όταν γράφω, και ικανοποίηση μέσω της εκπλήρωσης της επικοινωνίας όταν παίζω ή δημοσιοποιώ έργα μου. Είναι μια ανάγκη μου η ενασχόλησή μου με αυτή τη δουλειά, και όσο την εκπληρώνω είμαι ευτυχής.

Προς τα πού θεωρείς πως βαδίζει το τραγούδι σήμερα; Πόσο έχει επηρεαστεί η μουσική από την τεχνολογία;

* Νομίζω ότι στην Ελλάδα βρισκόμαστε σε μια στιγμή που τα καλά τραγούδια ίσως να σπανίζουν άλλα μάλλον δε βγαίνουν και προς τα έξω, προς το ευρύ κοινό. Μέσα σε μια κοινωνία σε κρίση μάλλον ο κόσμος, και ο μηχανισμός που του δείχνει τι μουσική να ακούσει, αναλώνεται σε ακούσματα επιφανειακά, ανώδυνα, σε μια λογική ωχαδερφισμού, και βεβιασμένης ευτυχίας ή γλεντιού, για να μη σκεφτόμαστε και να υποκρινόμαστε ότι όλα πάνε καλά. Όσον αφορά την τεχνολογία, αυτή έχει κάνει εύκολη την παραγωγή μουσικής οπότε αυτή ανοίγει σε περισσότερους ανθρώπους. Έχει γίνει προσβάσιμη, πιο φτηνή και εύκολα μεταδιδόμενη. Αυτό είναι επανάσταση. Προσωπικά δε θα είχα κάνει ούτε τα μισά από αυτά που έχω κάνει αν ζούσα σε μια εποχή λιγότερο εξελιγμένη τεχνολογικά. Αυτό προφανώς έχει και τις αρνητικές του εκφάνσεις γιατί πλέον ο όγκος της πληροφορίας είναι ανεξέλεγκτος και ο ακροατής μπορεί εύκολα να χαθεί μέσα του.

 

“4.48 Ψύχωση”. Φωτογραφία: Σταύρος Χαμπάκης

 

Ποια είναι η θεματολογία και η υφολογία των τραγουδιών της εποχής μας;

* Νομίζω ότι τα τραγούδια της εποχής μας που μας αφορούν, μιλούν για αυτή την εποχή, για το τώρα, για αυτά που μας συμβαίνουν.

Πώς νομίζεις ότι θα ήταν η ζωή σου αν δεν είχες πάρει το δρόμο της μουσικής;

* Δεν μπορώ να το φανταστώ αυτό το σενάριο. Υποψιάζομαι πως αν δεν ήμουν μουσικός θα ασχολιόμουν με κάτι άλλο καλλιτεχνικό πάλι.

Αρκεί το ταλέντο για να κάνει κανείς σήμερα σταδιοδρομία στο τραγούδι;

* Εξαρτάται για τι κλίμακα μιλάμε. Πάντως σίγουρα το ταλέντο δε χάνεται. Κάπου θα σε πάει.

Ποιους σύγχρονους καλλιτέχνες θεωρείς «συγγενείς» σου;

* Μουσικά νιώθω καλλιτεχνική οικειότητα με αρκετούς όπως π.χ. ο Τhe Boy, ο Kristof, η δεσποινίς Τρίχρωμη και η Nefeli Walking Undercover.

Βαθμιαία αλλάζει ο κόσμος που ζούμε;

* Κάθε δευτερόλεπτο που περνάει είμαστε άλλοι. Δεν είμαστε ποτέ το ίδιο. Τα πάντα είναι δυναμικά και αλλάζουν κάθε στιγμή.

 

“4.48 Ψύχωση”. Φωτογραφία: Σταύρος Χαμπάκης

Ενημέρωσέ μας για τις εμφανίσεις σου αυτή την εποχή.

* Στις 24 Νοέμβρη παρουσίασα το δίσκο μου “Μπλουμ” στο Ρομάντσο. Σχεδιάζω να τον παρουσιάσω και στη Θεσσαλονίκη στις αρχές του επόμενου έτους.

Ως λαός εκτιμάμε τη λαϊκή μας παράδοση στη μουσική ή την υποτιμάμε;

* Νομίζω ότι έχουμε κάποιες σχέσεις με την παραδοσιακή μας μουσική. Μάλλον όταν αυτή παρεισφρέει ως επιρροή σε κάτι μοντέρνο. Δηλαδή δεν είμαστε πολύ κοντά στην κλασική παραδοσιακή μουσική αυτήν καθ’ εαυτήν αλλά όταν συναντούμε αναφορές της μέσα σε πιο σύγχρονα είδη νομίζω το απολαμβάνουμε.

Προσωπικά γιατί είσαι περήφανη;

* Για τους τρεις δίσκους μου και τις περισσότερες από τις θεατρικές δουλειές μου.

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου ποιητές;

* Δε διαβάζω πολλή ποίηση. Μικρή αγαπούσα τον Καρυωτάκη και τον Ουράνη. Τελευταία διάβασα και αγάπησα τη Sylvia Plath.

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου συνθέτες;

* Από κλασικούς Sergei Rahmaninov και Antonio Vivaldi.

Ποιους συγγραφείς διαβάζεις;

* Τελευταία διαβάζω Αμάντα Μιχαλοπούλου.

Τι σε κάνει να γελάς;

* Οι φίλοι μου.

Τι μπορεί να σε κάνει να πονέσεις;

* Η πλήρης έλλειψη ενσυναίσθησης.

Τι σε πληγώνει περισσότερο στην Ελλάδα σήμερα;

* Η αμορφωσιά και ο φασισμός.

Θα μου περιγράψεις τον εαυτό σου με τρεις λέξεις;

* Ήσυχη, αγχώδης, επιρρεπής.

Ποια είναι η αγαπημένη σου ενασχόληση όταν έχεις ελεύθερο χρόνο;

* Να μαγειρεύω.

Θέλεις να μου μιλήσεις για τη σχέση σου με τα ζώα. Έχεις κατοικίδιο;

* Έχω έναν γατούλη που τον λατρεύω. Αγαπώ πολύ τα ζώα, έχω ιδιαίτερη αδυναμία στις γάτες γιατί είναι ή εξωγήινοι ή μάγισσες (δεν εξηγούνται αλλιώς).

  • Η βασική φωτογραφία είναι του Βαγγέλη Μακρυγιάννη

***

Η Nalyssa Green είναι συνθέτης, τραγουδοποιός και τραγουδίστρια. Είναι αυτοδίδακτη και παίζει πλήκτρα, κιθάρα, ακορντεόν και θέρεμιν. Έχει εκδώσει δύο προσωπικούς δίσκους: Barock (2010, self-released), The Seed (2012, Inner Ear). Από το Σεπτέμβριο του 2010 έχει δώσει σε Αθήνα, επαρχία και εξωτερικό πολλές συναυλίες.
Από το 2014 ασχολείται με τη σύνθεση πρωτότυπης μουσικής για θεατρικές παραστάσεις. Τα τελευταία χρόνια έχει κυκλοφορήσει δύο ελληνόφωνα singles, το “Κοκτέιλ” (2016) και το “Κρεβάτι” (2017) τα οποία έχουν κερδίσει την προσοχή και την αγάπη του κοινού.
Τον Μάιο του 2018 κυκλοφόρησε το digital single “Παπαρούνα” που περιέχεται στο νέο της album “Μπλουμ” που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο από την Inner Ear.

Δείγμα της θεατρικής δουλειάς της είναι οι παραστάσεις:
– Hedda Gabler (2018)
Μπάγκειον Ξενοδοχείο
– Άγγελος εξολοθρευτής (2018)
Πειραιώς 260
– Το ευχαριστημένο (2018)
Πορεία
– Ροστμπίφ (2018)
Οδού Κεφαλληνίας – Σκηνή Β’
– Κακά θηλυκά, κι Ανάποδα, οι Γυναίκες μια χειρονομία πάνω στην ποίηση του Γιώργου Βέλτσου (2018)
Δημοτικό θέατρο Πειραιά
– Η αγριόπαπια ή η διαλεκτική της μετα-αρετής (2017)
Πορεία
– Φιλουμένα (2017)
Διάνα
– 4.48 Ψύχωση (2017)
Θησείον, Ενα Θέατρο Για Τις Τέχνες
– Για μια ανάσα… (2016)
Διάνα
– Ο θάνατος του εμποράκου (2016)
Εθνικό Θέατρο-Κτήριο Τσίλλερ Κεντρική Σκηνή
– Dogville (2015)
Ακροπόλ
– Άγριες νότες (Η εξέγερση της σιωπής) (2015)
Αγγέλων Βήμα
– Φιλουμένα (2015)
Εθνικό Θέατρο-Κτήριο Τσίλλερ Κεντρική Σκηνή
– Φιλουμένα (2015)
Εθνικό Θέατρο-Κτήριο Τσίλλερ Κεντρική Σκηνή
– Το τρελό αίμα (2015)
Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν – Φρυνίχου
– Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ (2014)
Μικρό Ρεξ-‘Κατίνα Παξινού’

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -