To «14G» είναι ένα μιούζικαλ με μυρωδιά μεσογειακή, τη μυρωδιά μιας ηλιόλουστης χώρας, μια πνοή γιασεμιού ή μιμόζας. Οι Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος, Κωνσταντίνα Ψωμά, Αθηνά Δημητρακοπούλου γλιστρούν στην πίστα του “Faust”, χορεύουν, τραγουδούν παρασυρμένοι από τη ζωντανή ορχήστρα, αστειεύονται και πάλλονται.
Όλοι oι συντελεστές ήταν εξαιρετικοί, οι μουσικοί έπαιζαν και τραγουδούσαν εξαίσια, οι ηθοποιοί ταυτόχρονα με τα χορευτικά που εκτελούσαν, τραγουδούσαν, αποδεικνύοντας πως υψηλού επιπέδου καλλιτέχνες σαν αυτούς είναι λίγοι, πολύτιμοι και εκλεκτοί.
Τα κοστούμια ήταν φανταχτερά, πολυποίκιλα, αλλά και άνετα για τα χορευτικά νούμερα.
Με εξέπληξε ευχάριστα ο τρόπος που αντιμετώπισε σκηνοθετικά την παράσταση η νέα σκηνοθέτις, με τις λαμπρές σπουδές, Ίλια Κοντού. Η σύλληψή της ήταν παιγνιώδης και ταυτόχρονα δυναμική. Έφτιαξε μια παράσταση ωραία και γρήγορη, άκρως διασκεδαστική, με συχνές εναλλαγές, έξυπνα ευρήματα, πρωτότυπη πλοκή που έδινε την ευκαιρία να ακουστούν πολλά είδη μουσικής και είχε ιδιαίτερα λυρικές στιγμές.
Όταν το τραγούδι… γεννάει το musical
«Η παράστασή μας «14G», εξηγεί στο cat is art η σκηνοθέτις Ίλια Κοντού, είναι εμπνευσμένη από το πασίγνωστο τραγούδι «The girl in 14G» (G: Groundfloor) που συνέθεσε το 2001 η πολυβραβευμένη στο χώρο του musical, Jeanine Tesori, σε συνεργασία με τον επίσης χαρισματικό ηθοποιό Dick Scanlan. Η Sony Classical που είχε την παραγωγή του πρώτου προσωπικού album της εξαιρετικής performer Kristin Chenoweth, ανέθεσε στην Jeanine Tesori τη σύνθεση ενός τραγουδιού που θα αναδείκνυε τις ιδιαίτερες φωνητικές ικανότητες της Αμερικανίδας ηθοποιού».
Η παρατήρηση της δραματουργικής βάσης του ίδιου του τραγουδιού οδήγησε τη σκηνοθέτιδα στη δημιουργία ενός ολόκληρου musical, μέρος του οποίου μπορείτε να παρακολουθήσετε στο Faust Bar Theatre κάθε Πέμπτη από τις 3 Οκτωβρίου 2013.
Μουσικό θέατρο
Μιούζικαλ είναι ένας τρόπος να αφηγηθείς μια ιστορία και να εκφράσεις το συναισθηματικό περιεχόμενό της, δηλαδή το χιούμορ, το πάθος, τον έρωτα, το θυμό, τη λύπη, κινητοποιώντας, εκτός από το κείμενο, τη μουσική, την κίνηση, το χορό καθώς και τις τεχνικές δυνατότητες της ψυχαγωγίας, όπως τα τεχνικά εφέ, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα ενιαίο σύνολο από το οποίο καμία από τις τέχνες που περιλαμβάνει να μην ξεχωρίζει από την άλλη με κανέναν τρόπο. Το μιούζικαλ καλύπτεται και από άλλες θεατρικές μορφές όπως η όπερα. Αυτή του η ιδιαιτερότητα το κάνει να έχει ίση αντιμετώπιση και να δίνει την ίδια σοβαρότητα και βαρύτητα σε όλες τις τέχνες που το αποτελούν. Προσδίδει δε στο είδος έναν άλλο χαρακτήρα, ιδιαίτερα χαρούμενο και γοητευτικό, ένα χαρακτήρα που αναγνωρίζεται από τους ειδήμονες ως μουσικό θέατρο.
Μετρ του είδους
Συνήθως η αυτοπεποίθηση κερδίζεται με συστηματική δουλειά και καθημερινό μόχθο. Υπάρχουν και περιπτώσεις που δεν αποκτάται ποτέ. Η αυτοπεποίθηση και η πειθαρχία είναι δύο βασικές συνιστώσες για να κάνεις σοβαρό μουσικό θέατρο.
Τον Κωνσταντίνο Γιαννακόπουλο, αυτόν τον εξαίρετο ηθοποιό που είναι δυνατός σε όλα τα είδη θεάτρου, από αρχαία τραγωδία, μονόλογο, κωμωδία, μέχρι σύγχρονο θέατρο, τον είχα παρακολουθήσει κι άλλες φορές σε μιούζικαλ και όχι μόνο. Όπως στον «Κώδικα Χαμουραμπί» και στο «Μαύρο Σκύλο». Ήξερα τις δυνατότητές του, αν και πάντα με εκπλήττει γιατί κάθε φορά προσθέτει ένα λιθαράκι παραπάνω στην τέχνη του. Πιστεύω πως εξελίσσεται σε μετρ του είδους. Ακλόνητη παρουσία στη σκηνή, σταθερός, λαμπερός, ένας χρυσός καλλιτέχνης για μιούζικαλ. Ηθοποιός, τραγουδιστής, χορευτής. Δεν νομίζω ότι διαθέτει το ελληνικό θέατρο πολλούς σαν τον Γιαννακόπουλο.
Κυρίες με ταμπεραμέντο
Είδα όμως στη σκηνή του “Faust” και τις δύο λαμπερές συμπρωταγωνίστριές του, καλλιτέχνιδες με ταμπεραμέντο, τις Κωνσταντίνα Ψωμά και Αθηνά Δημητρακοπούλου. Οι δύο ταλαντούχες κυρίες ήταν συναρπαστικές στους ρόλους της Lucile και της Maria.
Εντύπωση μού έκανε στο ρόλο του Αrthur ο αεικίνητος χορευτής Andrei Babanin – Vashchuk, ο οποίος με το σύντομο πέρασμά του ξεσήκωσε το κοινό.
Μια international κεφάτη μουσική παράσταση με αγαπημένα τραγούδια musical swing και rock’n roll.
Είθε οι αθηναϊκές σκηνές να μας παρουσιάζουν τακτικά αντίστοιχες παραγωγές, που νομίζω πως αξίζουμε να βλέπουμε πιο συχνά οι Αθηναίοι, με την ελπίδα να διδαχτούμε ποιοτικά, σοβαρά και διασκεδαστικά το μουσικό θέατρο.
H πλοκή
O Jack (Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος) μετακομίζει σε καινούργιο κτήριο στο 14G για να βρει την ησυχία του. Στον επάνω όροφο όμως, μένει μια Γαλλίδα τραγουδίστρια της jazz ( Κωνσταντίνα Ψωμά, Lucile), ενώ στον κάτω μια Ιταλίδα Soprano (Αθηνά Δημητρακοπούλου, Maria). Σύντομα θα έρθουν και για τους τρεις τα «πάνω» – «κάτω».
Συντελεστές
Σύλληψη-γραφή-σκηνοθεσία-χορογραφία: Ίλια Κοντού
Jack: Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος
Lucile: Κωνσταντίνα Ψωμά
Maria: Αθηνά Δημητρακοπούλου
Guest (στο ρόλο του Αrthur): Andrei Babanin – Vashchuk
Πιάνο-ενορχήστρωση: Πέτρος Χατζηγεωργίου
Κιθάρα: Μάρκος Παπασηφάκης
Drums: Βαγγέλης Κοτσάμπασης
Κοντραμπάσο: Αντώνης Αρβανίτης
Σαξόφωνο: Βασίλης Σαλτίκης
Εισιτήρια
Είσοδος: 5 € (Εισιτήριο θεάματος, δεν περιλαμβάνει ποτό)
Σε τραπέζι: 8 € (Εισιτήριο θεάματος, δεν περιλαμβάνει ποτό)
Πληροφορίες
“Faust”
Αθηναΐδος 12, Μοναστηράκι, +30 210 3234095
http://www.faust.gr/
Κάθε Πέμπτη στις 22.30
Είσοδος 5 – 8 ευρώ
* Φωτογραφίες: cat is art
Ίλια Κοντού
Η Ίλια Κοντού γεννήθηκε στην Αθήνα. Ξεκίνησε τις μουσικές της σπουδές στο Σύγχρονο Ωδείο Αθήνας με ανώτερα θεωρητικά, πτυχία αρμονίας και αντίστιξης, πιάνο με την Άλα Χαλάψη και φωνητική με τον Γιώργο Ζερβάνο.
Συνέχισε τις σπουδές της στο Παρίσι στο Université Paris VIII όπου σπούδασε μουσικολογία, με δύο ειδικότητες:
α) μουσική σύνθεση μέσω υπολογιστών και β) σκηνοθεσία και δραματουργία της όπερας.
Συνέχισε με δύο μεταπτυχιακά στον τομέα της μουσικής δραματουργίας σχετικά με την όπερα «Oedipus Rex» του Ι. Stravinsky – «Οἰδίπους Τύραννος» του Σοφοκλή και το ballet chanté «Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα των μικροαστών» Weill-Brecht, ενώ ταυτόχρονα ολοκλήρωσε και τις σπουδές θεατρολογίας.
Έχει συνεργαστεί με διάφορους Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες σαν συνθέτις, πιανίστρια ή performer. Έχει συνθέσει μουσική για ταινίες μικρού μήκους: “The other side”, του Χρήστου Παρλιάρου (Φεστιβάλ Δράμας, Βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας, 2003), “Meriet” (Flash Movie) της Βάσσιας Μαγαράκη (Ά βραβείο 7ο Πανόραμα Ανεξάρτητων Ελλήνων Δημιουργών Cinema (2003), Sélection officielle, Festival du Cinéma de Paris-Palmarès 2005/06), «Xάος και επικοινωνία» επίσης της B. Μαγαράκη (Βραβείο στην Βiennale Νέων Δημιουργών Βενετία, 2005). Έχει συνθέσει ηλεκτροακουστική μουσική για παραστάσεις χορού, «Guijé-Nà» της χορογράφου Lilit Vardanyan (Festival «Ici et demain» Δημαρχείο Παρισίου (2008) και Urbain Connections) κι έχει ασχοληθεί με τη μελοποίηση – σκηνοθεσία ποιητικών συλλογών όπως το “Exorcismes” του Υοussef Haddad για το Théâtre de l’Epée de bois (2009). Έχει συνεργαστεί σαν performer με τη συνθέτρια Edith Alonso για το “Acerca de tus palabras” που περιλαμβάνεται στο CD COLECCIONAMEE Vol.02 (Asociacion de Musica Electroacustica de Espagna 2010).
Ταυτόχρονα συμμετείχε ενεργά στο Atelier de la dramaturgie musicale de Paris 8 (σε συνεργασία με την Opéra National de Paris): σκηνογράφος- habilleuse στην όπερα “Ορφέας” του Cl. Monteverdi (2006), σκηνοθέτις στην όπερα “l’Orfeïde” του Gianfranco Malipiero (2008) και σκηνοθέτις-χορογράφος στο ballet chanté “Επτά θανάσιμα αμαρτήματα των μικροαστών” των Kurt Weill – Bertold Brecht (2009). Έκανε την πρακτική της στην Opéra Νational de Paris στην “Υπόθεση Μακρόπουλος” του Leoš Janáček σε σκηνοθεσία Krzysztof Warlikowski (2007).
Τον Μάιο του 2012 σκηνοθέτησε – χορογράφησε στην Αθήνα την οπερατική performance “O Μαρξ και τα Επτά θανάσιμα αμαρτήματα των μικροαστών» των Kurt Weill – Bertold Brecht. Το μοναδικό αυτό ballet-cantata παρουσιάστηκε για 4 μόνο μέρες τον Μάιο στο πλαίσιο του «Φεστιβάλ Νέων Καλλιτεχνών» στην Αμαξοστοιχία – Θέατρο “Tο Τρένο Στο Ρουφ” με έναν καινοτόμο τρόπο stationnendrama-περιπατητικής όπερας, αποσπώντας καλές κριτικές και προσκλήσεις σε τρία festivals.
