Η Μπριζίτ Μπαρντό και ο Μαρτσέλο Μαστρογιάννι γεννήθηκαν στις 28 Σεπτεμβρίου, με δέκα χρόνια διαφορά. Εκείνη το 1934 κι εκείνος το 1924.
***
Η Brigitte Anne-Marie Bardot, υπήρξε μύθος και σύμβολο του σεξ των δεκαετιών 1950 και 1960. Ήταν αστέρι παγκόσμιας αναγνωρισιμότητας, ιέρεια και μούσα των μεγαλύτερων καλλιτεχνών της εποχής. Επίσης μέχρι σήμερα – στα 90 της – είναι ένθερμη ακτιβίστρια υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων, ιδρυτής και πρόεδρος του Ιδρύματος Μπριζίτ Μπαρντό.
«Διετέλεσε» έμβλημα της γυναικείας χειραφέτησης και της σεξουαλικής απελευθέρωσης, έφερε επανάσταση στα ήθη, περνώντας από γυναίκα – παιδί σε femme fatale, ελεύθερη και προκλητική, ενζενί και ελευθεριάζουσα, σε μια εποχή μεταπολεμική και συντηρητική.
Με 48 ταινίες στο ενεργητικό της και περισσότερα από 80 τραγούδια σε 21 χρόνια καριέρας, η Μπριζίτ Μπαρντό, πασίγνωστη επίσης με τα αρχικά της, BB («Μπεμπέ»), είναι μια από τις γνωστότερες Γαλλίδες καλλιτέχνιδες παγκοσμίως.
Η δυσκολία της να ασχοληθεί με το παιδί της, τα προβλήματα που δημιούργησαν οι πιέσεις από όλες τις πλευρές, η προδοσία του γραμματέως της ο οποίος και μετέφερε διάφορα μυστικά της στον Τύπο, η ασφυκτική πολιορκία των δημοσιογράφων και οι άγριες διαθέσεις των θαυμαστών της την έσπρωξαν στα όριά της.
Μάλιστα πραγματοποίησε μια απόπειρα αυτοκτονίας την ημέρα των γενεθλίων της, στις 28 Σεπτεμβρίου 1960. Έχοντας πέσει σε κώμα, επέζησε από θαύμα.
Το γεγονός αυτό έχει καταγραφεί στην ταινία του 1962 «Ιδιωτική ζωή» σε σκηνοθεσία Λουί Μαλ.
***
Ο Marcello Vincenzo Domenico Mastroianni γεννήθηκε στο χωριό Φοντάνα Λίρι, νότια της Ρώμης, και μεγάλωσε στο Τορίνο και τη Ρώμη. Ήταν ανιψιός του διάσημου Ιταλού γλύπτη Ουμπέρτο Μαστρογιάνι [1910 – 1998].
Τα πρώτα χρόνια κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εργάστηκε ως βιομηχανικός σχεδιαστής. Συνελήφθη από τους ναζί, που τον έστειλαν σε στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας στη Βόρεια Ιταλία, από όπου κατάφερε να δραπετεύσει. Πήγε στη Βενετία όπου έζησε κρυμμένος μέχρι το τέλος του πολέμου. Πριν γίνει ηθοποιός, άρχισε να εργάζεται ως λογιστής για την Eagle-Lion, μια μικρή αγγλική εταιρεία παραγωγής και διανομής.
***
Στην πολύχρονη καριέρα τους η Μπριζίτ και ο Μαρτσέλλο συνυπήρξαν μόνο σε μια ταινία. Ήταν το 1962 τότε που ο σκηνοθέτης Λουί Μαλ τους επέλεξε να πρωταγωνιστήσουν στην ταινία του «Η ιδιωτική μου ζωή», [Vita privata].
***
Πρόκειται για μια έγχρωμη ταινία ιταλογαλλικής παραγωγής, διάρκειας 103 λεπτών.
Η Ζιλ (Μπριζίτ Μπαρντό), από τότε που γίνεται διάσημη σταρ, χάνει την ιδιωτική της ζωή, με δεκάδες θαυμαστές να μην την αφήνουν σε «χλωρό κλαρί». Ο πρώην εραστής της μητέρας της, ο Φάμπιο (Μαρτσέλο Μαστρογιάννι) επιχειρεί να την προστατεύσει, αλλά τα πράγματα μπλέκονται και χειροτερεύουν. Ακολουθούν δραματικές εξελίξεις.
Σπουδαίο και παραγνωρισμένο φιλμ του μεγάλου στυλίστα της νουβέλ βαγκ Λουί Μαλ, που πετυχαίνει ταυτόχρονα πολλά πράγματα: Να σχολιάσει την κοινωνία του θεάματος (cinema on cinema), να προχωρήσει σε μια αλληγορία για τη σχέση «παράδεισος – κόλαση», να αναφερθεί στην άνοδο και την πτώση και να σχολιάσει την ίδια την Μπαρντό.
Τέτοιο θέμα απαιτεί και ειδική κινηματογράφηση. Έτσι, ο διάσημος Ανρί Ντεκαέ αξιοποιεί τα χρώματα του ροζ και του κίτρινου (τεχνητό γκλάμουρ, αλλά και μίσος). Η μουσική του Φιορέντσο Κάρπι σημειώνει μελωδικά τις επιταχύνσεις, ενώ τα ντεκόρ του Μπερνάρ Εβέν είναι «αφράτα», εκκεντρικά, υποδηλώνουν ψεύδος. Ο Μαλ αφηγείται με «νευρικό» τρόπο, συνεχείς «γκαζιές» και ιλιγγιώδεις κινήσεις της κάμερας. Μια ζωή σπαταλημένη ως άψυχο σελιλόιντ, που η «εμψύχωσή» του φανερώνει το εφιαλτικό υλικό των ονείρων.
