12.4 C
Athens
Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2025

Μορίς Μπεζάρ, ο χορογράφος – σύμβολο, που αποδόμησε κλισέ και πρότυπα αιώνων

O διακεκριμένος Γάλλος χορογράφος Μορίς Μπεζάρ υπήρξε εξαιρετική φυσιογνωμία της τέχνης του χορού.
Έπαιξε σημαίνοντα ρόλο στη διαμόρφωση της χορευτικής ευρωπαϊκής σκηνής για πάνω από μισό αιώνα, δημιουργώντας περισσότερα από 250 μπαλέτα.
Γεννήθηκε στη Μασσαλία την 1η Ιανουαρίου 1927 και πέθανε στις 22 Νοεμβρίου 2007, σε ηλικία 80 ετών, στη Λωζάνη.
Γεννήθηκε Γάλλος με πατρικές ρίζες από τη Σενεγάλη. Πέθανε Γαλλο-Ελβετός, ενώ ο ίδιος πάντοτε ένιωθε βαθιά στην ψυχή του Βέλγος.
Πατέρας του υπήρξε ο φιλόσοφος Gaston Berger και το αληθινό του όνομα ήταν Maurice Berger. Το αντικατέστησε με το ψευδώνυμο Béjart, σα φόρο τιμής στον Μολιέρο από το όνομα της συζύγου του, Armande Béjart.
Ξεκίνησε το χορό σε νεαρή ηλικία ύστερα από τη συμβουλή ενός γιατρού. Στα δεκατέσσερά του, γοητευμένος από τον Serge Lifar, γράφεται στην Όπερα του Παρισιού και μαθητεύει κοντά στην Lioubov Egorova, την Janine Charrat και τον Roland Petit. Παράλληλα σπουδάζει φιλοσοφία.
Σημαντικοί σταθμοί στη χορευτική του πορεία είναι το πέρασμά του από το International Ballet στο Λονδίνο και το Cullberg Ballet, στη Σουηδία.
Ίδρυσε την πρώτη του ομάδα χορού Les Ballets Romantiques το 1953, την οποία στη συνέχεια μετονόμασε Les Ballets de l’Etoile και αργότερα Ballet-Théâtre.
Το 1960 ιδρύει στις Βρυξέλλες το Ballet du XXe siècle, τη διεθνή ομάδα του, που θα του δώσει απεριόριστη φήμη για περίπου 30 χρόνια. Θα εγκαταλείψει όμως τις Βρυξέλλες και θα εγκατασταθεί στη Λωζάνη, όπου θα ιδρύσει την ομάδα Béjart Ballet Lausanne το 1987. Τελευταία του δημιουργία το 2002, η ομάδα του Compagnie M για νέους χορευτές.
Εξαίρετος παιδαγωγός, από τις τάξεις του αναδείχθηκαν σπουδαίοι σύγχρονοι χορογράφοι, όπως η Anne Teresa De Keersmaeker και η Maguy Marin.
Πασίγνωστη είναι η σχολή χορού Mudra στις Βρυξέλλες που ίδρυσε το 1970, και που επέκτεινε στο Ντακάρ το 1977. Με τη μετεγκατάσταση του Béjart στην Ελβετία, η σχολή Mudra θα κλείσει και εκείνος θα συνεχίσει το παιδαγωγικό του έργο στη σχολή Rudra που θα ιδρύσει στη Λωζάνη, το 1992.
Όνειρό του ήταν να εκδημοκρατίσει τον κλασικό χορό και να τον κάνει πιο προσιτό στο ευρύ κοινό. Ήταν ο πρώτος προσκεκλημένος χορογράφος του Φεστιβάλ της Αβινιόν το 1966, εμπνευστής της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του 1968 στο Μεξικό, και σκηνοθέτης των εορταστικών εκδηλώσεων του 1971, στην Περσέπολη.
Έδωσε μια νέα αισθητική στον κλασικό χορό, αποδομώντας κλισέ και πρότυπα αιώνων: μια μοντέρνα αισθητική στο κοστούμι και στη σκηνογραφία, μια νέα αντίληψη για την αναπαράσταση των δύο φύλων και του σώματος, ενώ συχνά έδινε στα έργα του κοινωνικές προεκτάσεις.
Ταξίδεψε πολύ στην Αφρική, την Ανατολή, το Ισλάμ ανακαλύπτοντας τις ανατολικές θρησκείες. Έτσι ανέπτυξε ένα ιδιαίτερο γούστο για τους χορούς του κόσμου, με αποτέλεσμα στις χορογραφίες του, το φολκλόρ στοιχείο να συνδιαλέγεται συχνά με το κλασικό.
Διακρίθηκε, βραβεύθηκε και του αποδόθηκαν πολλαπλοί φόροι τιμής: στο Βέλγιο, στην Ιαπωνία, στη Γαλλία, στην Πορτογαλία, στην Ουγγαρία.
Στην Ιαπωνία ο αυτοκράτορας Hirohito τον τίμησε με τις ύψιστες για έναν καλλιτέχνη τιμές, όπως επίσης μεγάλη τιμή έλαβε και από τη Γιαπωνέζικη Ακαδημία Τεχνών.
Το Φεβρουάριο του 2007 ίδρυσε το Fondation Maurice Béjart με σκοπό τη διαχείριση των πνευματικών δικαιωμάτων του έργου του και την υποστήριξη νέων καλλιτεχνών σε επίπεδο δημιουργίας, εκπαίδευσης και έρευνας.
Υπήρξε λάτρης της Ελλάδας, συχνός μας επισκέπτης, χορογράφος στην Επίδαυρο, στο Ηρώδειο, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, φίλος και συνεργάτης του Μίκη Θεοδωράκη και του Μάνου Χατζιδάκι.
Εκτός από χορογράφος είχε αναλάβει δουλειές ως θεατρικός σκηνοθέτης (La Reine verte, Casta Diva, Cinq Nô modernes, A-6-Roc), σκηνοθέτης όπερας (Salomé, La Traviata et Don Giovanni), και κινηματογραφιστής (Bhakti, Paradoxe sur le comédien…). Ήταν επίσης εκδότης πολλών βιβλίων.
Το τελευταίο του έργο Le tour du monde en 80 minutes έμεινε ανολοκλήρωτο, σύμβολο μιας πορείας χωρίς τέλος.
Η μνήμη του θα μείνει ανεξίτηλη στο χρόνο μέσα από δύο τουλάχιστον κορυφαία και ιστορικά έργα του, το Μπολερό (1960) και την Ιεροτελεστία της Άνοιξης (1959).
Μπορεί να είναι ασπρόμαυρη εικόνα 1 άτομο

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -