«Θέατρο Τέχνης, Πεσμαζόγλου 5, Υπόγειο. Εδώ γεννήθηκα ως ηθοποιός.
Σ’ έναν μικρό χώρο, στο υπόγειο του «Ορφέα». «Ορφέας» ήταν το όνομα ενός μεγάλου κινηματογράφου της Αθήνας στη Σταδίου που εξελίχθηκε αργότερα σε αίθουσα συναυλιών, μπουζουκιών και ποικίλων άλλων μεγάλων θεαμάτων.
Οι δύο αυτές αίθουσες, λειτουργούσαν αντιστικτικά: η μεγάλη αίθουσα από πάνω και το μικρό θέατρο από κάτω.
Η ειρωνεία είναι πως το «μικρό» αυτό θέατρο όρισε και καθόρισε το θέατρο για πολλές γενιές. Με θυμάμαι να μπαίνω το πρωί από τη στοά του «Ορφέα», να βγαίνω στη Σταδίου, να κατεβαίνω τη στενή, στριφογυριστή σκάλα και να μπαίνω στο φουαγιέ του θεάτρου για πρόβα ή παράσταση.
Πιο συχνά και τα δύο μαζί, γιατί τότε ζούσαμε σχεδόν μέσα στο θέατρο. Από τη σχολή ακόμη, ως μαθητές, είχαμε την τύχη να παίζουμε στο θέατρο. Πρόβα το πρωί, μετά σχολή και μετά παράσταση.
Προσωπικά, εμένα αν μου βάζανε ένα ράντζο, θα μπορούσα και να κοιμάμαι εκεί! Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που βρέθηκα σ’ έναν τόσο ιδιαίτερο χώρο. Έναν χώρο συνύπαρξης ανθρώπων αφοσιωμένων, αφιερωμένων θα έλεγες σε κάτι σχεδόν ιερό.
Σαν μύστης μπήκα κι εγώ στο θέατρο. Μύστης μιας ιερής και ιερόσυλης θρησκείας. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που κατέβηκα, ως μαθήτρια, στο θέατρο. Με είχε ζητήσει ο Κουν για πρόβα, δεν θυμάμαι ποιο έργο ήταν.
Μόνο το γαλαζωπό ημίφως απ’ τον καπνό, την ησυχία, και τα πρόσωπα που φωτίζονταν σαν σε πίνακα του Ρέμπραντ καθώς έσκυβαν ν’ ακούσουν τον δάσκαλο, μόνον αυτό θυμάμαι.
Όσο για μένα, μετά από σαράντα πέντε χρόνια περιπλάνησης, ξαναγύρισα στο σπίτι μου, σ’ αυτό το «ταπεινό» – ιστορικό Υπόγειο, μ’ έναν Πίντερ στις αποσκευές μου.
Τον Πίντερ που πρώτος ο Κουν ανέβασε στην Αθήνα ταυτόχρονα με όλες τις πρωτεύουσες στην Ευρώπη και στην Αμερική, όπως έκανε και με τον Μπέκετ, τον Άλμπυ, τον Ιονέσκο, τον Τένεσσυ Ουίλιαμς και όλους τους μεγάλους πρωτοποριακούς συγγραφείς που έγραψαν το θέατρο της δεκαετίας του ’60, της πιο εμβληματικής δεκαετίας του περασμένου αιώνα και το οποίο σήμερα θεωρείται κλασικό».
***
Το παραπάνω κείμενο είναι το σκηνοθετικό σημείωμα που έγραψε η Μίνα Αδαμάκη, την 1η Απριλίου του 2017 για το έργο «Εραστής» του Χάρολντ Πίντερ.
Στο έργο η Μίνα Αδαμάκη είχε υπογράψει τη Σκηνοθεσία, την Επιμέλεια Σκηνικού και Κοστουμιών, τους Φωτισμούς και τις Μουσικές Επιλογές.
Επιμέλεια Κίνησης: Καλλιόπη Σίμου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαρία Κλεάρχου
Φωτογραφίες: Σταύρος Χαμπάκης
Video Trailer: Μιχαήλ Μαυρομούστακος
Έπαιζαν: Λάζαρος Γεωργακόπουλος, Ευτυχία Γιακουμή