«Μην το ξεχνάτε, ο πιο μεγάλος μου έρωτας είναι το θέατρο. Πιστεύω ότι όλα εδώ αρχίζουν και όλα εδώ τελειώνουν. Αν υπάρχει μια άλλη ζωή πέρα από ‘δω, εγώ πιστεύω πως το θέατρο δεν τελειώνει ποτέ. Και θέλω να το πω, πως και στην Κόλαση ακόμη θεατρίνα θα γινόμουν».
Αυτό έλεγε σε μια συνέντευξή της η Μαίρη Αρώνη στη δημοσιογράφο Σούλα Αλεξανδροπούλου.
Για να γίνει θεατρίνα η Μαίρη Αρώνη χρειάστηκε να κάνει απεργία πείνας για να πείσει τη μητέρα της ώστε να της επιτρέψει να φοιτήσει στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Τη δεκαετία του 1930 συνεργάστηκε για έξι χρόνια με τη Μαρίκα Κοτοπούλη. Μετά τον πόλεμο επέστρεψε στο Εθνικό Θέατρο.
Έπαιξε σε λίγες ταινίες:
-«Το σταυροδρόμι του πεπρωμένου» (1954) σκηνοθεσία, Τζιάνι Μπερνούτσιο.
-«Μικροί και μεγάλοι εν δράσει» (1963) σκηνοθεσία, Ορέστη Λάσκου.
-«Μια τρελή, τρελή οικογένεια» (1965) σκηνοθεσία, Ντίνου Δημόπουλου. Εδώ αξέχαστη έμεινε η ερμηνεία της ως «Πάστα Φλώρα».
-«Η γυναίκα μου τρελλάθηκε» (1966) σκηνοθεσία, Δημήτρης Νικολαϊδης.
-«Φουσκοθαλασσιές» (1966) σκηνοθεσία, Ορέστης Λάσκος.
Η Μαίρη Αρώνη, κόρη του καθηγητή της Μεγάλης του Γένους Σχολής, Λέανδρου Αρβανίτη ή Αρβανιτάκη, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 29 Δεκεμβρίου 1914 και έφυγε από τη ζωή στις 16 Ιουλίου 1992, στο Πόρτο Ράφτη. Ήταν θεία του διακεκριμένου σκηνοθέτη Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη.
Πρώτη εμφάνιση στο θέατρο έκανε με τον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη το 1935, απ’ όπου και η συνέχεια της σταδιοδρομίας της υπήρξε λαμπρή. Πρωταγωνίστρια στο Θέατρο Μουσούρη, το (1941), από τις νεότερες πρωταγωνίστριες της εποχής, δημιουργεί το δικό της θίασο μόλις το 1944 σε ηλικία 28 ετών. Γίνεται συν-θιασάρχης, πρώτα με τον Δημήτρη Χορν και έπειτα και με την ξαδέλφη της, Βάσω Μανωλίδου.
Εκτός όμως της θεατρικής της παρουσίας στο αθηναϊκό κοινό έκανε και πολλές περιοδείες στο εξωτερικό με αντίστοιχες παραστάσεις όπως στο Φεστιβάλ των Εθνών (Παρίσι 1957), Μέση Ανατολή (1958), Λονδίνο (1967), Πολωνία και Ουγγαρία (1969) και ακόμα Ιαπωνία (1972).
***
Η Μαίρη Αρώνη γεννήθηκε στην Αθήνα στις 29 Δεκεμβρίου 1916 και έφυγε από τη ζωή στις 16 Ιουλίου του 1992.
***
