Η Λίνα Μενδώνη αποπειράται να περιφρουρήσει το Αβεβήλωτο του Οίκου της.
Όμως αυτό έχει ήδη βεβηλωθεί και έχει ξαναποδοθεί στους γνήσιους εργάτες του, τους καλλιτέχνες. Η Μενδώνη μας είπε πως έπεσε και η ίδια θύμα.
Θυματοποιώντας η υπουργός τον εαυτό της, τον προσφέρει σε εμάς με τη μορφή απροσδόκητης θυσίας. Η θυσία της θέλει να είναι ο τρόπος που θα σημαδέψει τη μετάβαση, το πέρασμα, από τη σφαίρα του Βέβηλου στη σφαίρα του Ιερού, και στη συγκεκριμένη περίπτωση του λάθους/σωστού. Αυτή η επικοινωνιακή θυσία, κεκλεισμένων των θυρών, μπροστά στα μικρόφωνα της εξαγορασμένης εξουσίας των ΜΜΕ, είναι για τη Μενδώνη ο τρόπος να εξευμενίσει «τη θεϊκή οργή» που διακατέχει την κοινωνία για την «ανείπωτη βία» που της έχει επιβάλει με κάθε δυνατό τρόπο. Με τη βεβήλωση των συμβόλων της, με το τσιμέντωμα της Ακρόπολης, με το κλείσιμο των Μουσείων της, με το ξερίζωμα των αρχαίων της, με την παράδοση των θησαυρών της! Έτσι, μέσα από τη μηντιακή θυσία και την αυτοθυματοποίησή της, η διορισμένη υπουργός της κυβέρνησης Μητσοτάκη, Λίνα Μενδώνη, επιθυμεί να καταστεί ιερή στα μάτια του παρατηρητή με ένα δακρύβρεχτο «δεν γνώριζα, δεν ήξερα, είμαι κι εγώ μία σαν κι εσάς», παράσταση φτηνής υποκριτικής στην περίπτωσή της. Επιχειρεί να αποσυνδέσει τη μορφή από το περιεχόμενο με το «εμείς γνωρίζουμε τον καλλιτέχνη και όχι την προσωπική του ζωή», ώστε να αποποιηθεί και να αποφύγει να ταυτιστεί με οποιαδήποτε κακοποιητική, εγκληματική συμπεριφορά προκύψει, μολονότι οι κακοποιητικές συμπεριφορές του υπουργικού βίου της άλλα μαρτυρούν! Δεν είναι σπάνιες άλλωστε οι επιθέσεις βεβήλωσης από μεριάς της σε ό,τι συμβολίζει «τον άλλον», «την άλλη», «το άλλο»! Και καθώς η Υπουργός Μενδώνη στη θέση της διάζευξης ανάμεσα στο ήξερα/δεν ήξερα, σωστό/λάθος, ηθικό/ανήθικο, ακίνδυνος/επικίνδυνος, αληθινός/υποκριτής χρησιμοποιεί την αυτοθυματοποίηση και τη συμβολική αυτοθυσία της για να θωρακίσει το κυβερνητικό Αβεβήλωτο, η κυβέρνηση παλεύει να θεμελιωθεί στο Αβεβήλωτο συμβολοποιώντας πάντα την πολιτική της επιτιθέμενη σε λαϊκά σύμβολα και αναστηλώνοντας μια μπακιρένια αριστεία που υπηρετεί Ολιγαρχίες.
Όμως, κυρία Υπουργέ, στη συγκρότηση του υποκειμένου ενυπάρχουν αδιάρρηκτα η μορφή και το περιεχόμενο, και εσείς τα αποθεώνατε καταργώντας το νόμο, και αναθέτοντας απευθείας τη θέση του διευθυντή στο Δημήτρη Λιγνάδη, ως αποθέωση της αριστείας του και για λόγους δημόσιου συμφέροντος! Δείχνετε ξεκάθαρα ότι για εσάς «δημόσιο συμφέρον» είναι το συμφέρον της εξουσίας που διασκεδάζει τις άρρωστες ορέξεις της με σαλτιμπάγκους, υπηρέτες της μιας χρήσης!
Δεν θα σας περάσει όμως κ. Μητσοτάκη και κ. Μενδώνη. Στο βάθος του τοπίου βλέπουμε καθαρά πως το κέλυφος του Αβεβήλωτου της κυβέρνησης της βίας που μας έχετε επιβάλει εδώ και μήνες, εδώ και χρόνια, έχει μόλις έχει διαρραγεί από αυτούς που δεν έχουν πια άλλο τίποτε να χάσουν, από τους καλλιτέχνες και αυτό μόνο χάρη στη «βία της αλήθειας τους».
Τομέας Πολιτισμού ΜέΡΑ25