Του Παναγιώτη Μήλα
Στο μάτι του κυκλώνα βρίσκονται πάντα όσοι έχουν αντίθετη γνώμη από μας. Ειδικά σήμερα που μπορείς να είσαι προστατευμένος μέσα στη θωρακισμένη πανοπλία που σου προσφέρει και η ανωνυμία και ένα ψευδώνυμο, βρίσκεις το …ψυχικό σθένος να ξιφουλκείς κατά παντός.
Παίρνεις έναν κουβά με κόκκινη μπογιά και τραβάς επάνω στον …αντίπαλο ένα τεράστιο «Χ». Γράφεις ένα ΟΧΙ. Εξαπολύεις ένα ΟΥΣΤ…
Όταν δε είσαι και πολύ τολμηρός τότε από τον καναπέ σου, αφήνεις για λίγο τον φραπέ και περιορίζεσαι σε ένα τεράστιο like στην ανάρτηση κάποιου άλλου που βρίζει κάποιον και έτσι νιώθεις ότι έπραξες στο ακέραιο το καθήκον σου.
Στις περιπτώσεις αυτές έχουν πολύ συχνά την τιμητική τους οι γελοιογράφοι οι οποίοι δέχονται τα πύρινα βέλη εκείνων που βλέπουν φαντάσματα, πίσω από το πενάκι τους.
Στην πυρά λοιπόν βρίσκονται όσοι καταγράφουν, επισημαίνουν και σχολιάζουν τα κακώς κείμενα. Στόχος των γελοιογράφων φυσικά δεν είναι να δώσουν λύση στο πρόβλημα. Οπωσδήποτε άπειρες φορές τα σκίτσα τους ρίχνουν αλάτι στην πληγή και προκαλούν αντιδράσεις. Όμως το σημαντικότερο που προσφέρουν είναι τροφή για σκέψη και αφορμή για συζήτηση.
Εδώ συγκέντρωσα μόνο λίγες γελοιογραφίες που έφτιαξαν τις ημέρες αυτές (από τη Δευτέρα 23 Ιουλίου 2018) είκοσι συνάδελφοί μου που είναι μέλη στη Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων, με αφορμή τα τραγικά γεγονότα στο Μάτι και την Κινέτα. Με τους νεκρούς και τις καταστροφές.
Αυτά τα έργα τα έχω αναρτήσει εδώ χωρίς κάποια σειρά, ούτε αλφαβητικά, ούτε κάτι άλλο. Η μόνη εξαίρεση είναι η γελοιογραφία του Δημήτρη Χαντζόπουλου που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή». Την τοποθέτησα στο τέλος αυτού του θέματος μαζί με το σχόλιο που έγραψε στη σελίδα του στο face book ο Ανδρέας Πετρουλάκης.
***
***
***
***
***
***
***
***
***
***
***
***
***
***
***
***
***
***
***
***
***
***
***
***
***
***
Ανδρέας Πετρουλάκης: «Οι γελοιογραφίες και οι γελοιογράφοι σε άλλους αρέσουν σε άλλους όχι. Ισχύει για όλους μας. Όπως ισχύει ότι είναι λάθος να τις διαβάζουμε με όρους κυριολεξίας. Οι συμβολισμοί και οι αλληγορίες είναι ζωτικά στοιχεία του είδους. Για αυτό μου ήταν τελείως ακατανόητες οι επιθέσεις που δέχτηκε ο Δημήτρης Χαντζόπουλος ακόμα και από ανθρώπους που θεωρούσα πιο υποψιασμένους στην ανάγνωση ενός σκίτσου. Ήταν ένα αναπόφευκτα σκληρό σκίτσο για μια απίστευτα σκληρή πραγματικότητα».
