Γράφει η θεατρολόγος Μαρία Μαρή
Το τρυφερό έργο «Τηλεφώνησε ο γιος σου» των Ιγνάθιο δελ Μοράλ και Μαργαρίτα Σάντσεθ, το είδα στο θέατρο «Μικρός Κεραμεικός», σε σκηνοθεσία Μαριτίνας Πάσσαρη, με τη Μαριλένα Μακρή και την ίδια στους ρόλους. Ένα έργο τόσο αληθινό…
Η Χούλια (Μαριτίνα Πάσσαρη), μητέρα ενός γιου που ζει στη Σουηδία, εργάζεται ως γηροκόμος, φροντίστρια της Τερέζας (Μαριλένα Μακρή), μιας ηλικιωμένης γυναίκας που σταδιακά χάνει τη μνήμη της. Και οι δύο λαχταρούν την επαφή με τους γιους τους, τους οποίους δεν βλέπουν ποτέ. Βρίσκονται κρεμασμένες σε ένα τηλέφωνο, το οποίο αποτελεί για αυτές μια μικρή ανάσα χαράς και ζωής.
Ωστόσο, ο γιος της Τερέζας απομακρύνεται, θεωρώντας πως η μητέρα του δεν τον αναγνωρίζει, φεύγει δε για την Κούβα χωρίς να την αποχαιρετήσει.
Από την άλλη ο γιος της Χούλια επιστρέφει από τη Σουηδία με τη φίλη του και δεν μένουν καν στο σπίτι με τη μητέρα του, είναι ένας περαστικός, που φεύγει αμέσως, χωρίς να ξαναφτιάξει τη σχέση του μαζί της.
Όταν οι δύο γυναίκες μένουν μόνες και εγκαταλελειμμένες, βρίσκουν στήριγμα η μία στην άλλη. Η Χούλια θα εξακολουθήσει να πηγαίνει σινεμά, καθώς είναι η μόνη διέξοδός της.
Κάθε Τετάρτη, που παίρνει άδεια, πηγαίνει σινεμά, ενώ έρχεται άλλος φροντιστής για την Τερέζα, αφού ο γιος της είναι πάντα απασχολημένος και δεν μπορεί να τη φροντίσει.
Η Χούλια όταν επιστρέφει τής διηγείται τις ταινίες, δίνοντάς της μια προοπτική στη ζωή της, λόγο για συζήτηση και ένα ενδιαφέρον στην περιορισμένη της ζωή. Ονειρεύονται και οι δύο μια κρουαζιέρα στα νησιά.
Το έργο είναι πολύ προσωπικό και αγγίζει όλους τους θεατές και όχι μόνον αυτούς που έχουν ζήσει τη φθορά συγγενικών τους ανθρώπων και ίσως και τη δική τους ανεπάρκεια να σταθούν δίπλα τους. Όλοι σίγουρα σκεφτήκαμε τις σκηνές και τις δικαιολογίες για την απουσία μας όταν μάλιστα το εν λόγω πρόσωπο μας αναζητούσε.
Και οι δύο ηθοποιοί παίζουν μοναδικά. Η Μαριλένα Μακρή ερμηνεύει την Τερέζα που μοιάζει κάπως με τη γριά από το έργο του Λόρκα «Μπερνάντα Άλμπα». Έχει κρυφή διάθεση για ζωή και δέχεται με μεγάλη χαρά τις περιποιήσεις της Χούλια, όπως και το τηλεφώνημα του γιου της, όταν της το αναφέρει η Χούλια είτε πραγματικά, είτε όχι είναι ένεση ζωής για εκείνη. Θα ήθελε βαθιά μέσα της να ξεχυθεί στον κόσμο και να απολαύσει τη ζωή, όμως οι δυνάμεις της είναι περιορισμένες.
Τραγικότερο πρόσωπο από την Τερέζα είναι η Χούλια [Μαριτίνα Πάσσαρη], που ενώ έχει έναν γιο, τον έχει χάσει στην ξενιτιά και έτσι μόνη της για λόγους βιοποριστικούς περιθάλπει την ηλικιωμένη κυρία, γεγονός που της υπαγορεύει έναν συγκεκριμένο τρόπο σχεδόν μοναστικής ζωής. Είναι νέα, την περιποιείται και σχεδόν στο βάθος εμφανίζονται οι «Δούλες» του Ζενέ γιατί χάνει τη ζωή της συντηρώντας έναν μισοπεθαμένο και εγκαταλελειμμένο από όλους άνθρωπο.
Οι Τετάρτες είναι η ανατροπή της καθηλωτικής καθημερινότητας, φορά τα τακούνια της, και το δακτυλίδι της Τερέζας, που δεν θα ξαναβάλει ποτέ πια και πάει σινεμά. Υπάρχει μια παθογένεια και σε αυτό το πρόσωπο, ένα σοβαρό έλλειμμα που διέπει την προσωπικότητά της και τη συμπεριφορά της. Έχει ανάγκη να νιώθει απαραίτητη και μόνο στην Τερέζα μπορεί να το αξιώσει αυτό.
Η σκηνοθεσία της Μαριτίνας Πάσσαρη φροντίζει τον ρέοντα λόγο της μεταφράστριας Μαρίας Χατζηεμμανουήλ, που πραγματικά παρουσιάζει ένα επίκαιρο έργο των Ιγνάθιο δελ Μοράλ και Μαργαρίτας Σάντσεθ, ένα έργο που πιάνει τον σφυγμό του σύγχρονου ανθρώπου και των προβληματισμών του.
Σε ένα δίωρο παρουσιάζεται το αδιέξοδο, ενώ υποστηρίζεται από τα σκηνικά και τους φωτισμούς της Ζωής Μολυβδά –Φαμέλη και την πρωτότυπη μουσική του Στάθη Ιωάννου.
Αξίζει να σημειωθεί η κίνηση που δίδαξε η Αλίκη Καζούρη, ειδικά στην κίνηση της γηραιάς κυρίας, με τις σκληρές γεροντικές κινήσεις και την αμηχανία, τον μετεωρισμό του ανθρώπου που είναι πια παροπλισμένος, που κλαίει διεκδικώντας μια βόλτα, μια τρυφερότητα και μια πραγματική φροντίδα.
Πρόκειται για ένα μείζον θέμα που δυστυχώς απασχολεί τη σύγχρονη κοινωνία και αποδίδεται με βαθιά ενσυναίσθηση και από τις δύο ηθοποιούς.
Μακάρι να μην ήταν τόσο αληθινό.
***
«Τηλεφώνησε ο γιος σου» στον Μικρό Κεραμεικό από τη Μαριτίνα Πάσσαρη
