Μαγεμένος από τις παραμυθένιες δουλειές του: «Αγγέλικα Νίκλη Σολωμού η Διάφανη», «Η Ψιλικατζού» και «Χορεύοντας στο σκοτάδι» στο Vault, πήγα να γράψω 100 λέξεις για τον Μάριο Βουτσινά. Όμως με είχε προλάβει ο πατέρας του Ανδρέας ο οποίος είχε σημειώσει πριν από χρόνια: «Αγαπώ τη δουλειά μου περισσότερο και από μένα τον ίδιο ενώ ο Μάριος έχει κάτι που τραβάει τον κόσμο κοντά του, τον πάνε, τον αγαπάνε. Έχει ένα έμφυτο γούστο, κάτι που δεν το μαθαίνεις… Έχει μια σχέση με το μέλλον, βλέπει διαχρονικά τα πράγματα κι είμαι περήφανος γι’ αυτό». Κι εμείς – προσθέτω – είμαστε περήφανοι καμαρώνοντας τα έργα του…
