17.8 C
Athens
Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2024

Μαρία Πολυδούρη, “Μητέρα μου”

Μητέρα μου, πόσο φρικτὰ βαραίνει
ἡ μοίρα σου στὸ νεανικό μου στῆθος.
Ὅλοι μου οἱ πόνοι καταφεύγουν πλῆθος
γύρω στὴ θύμησή σου ποὺ πικραίνει.
Ἐμένα, ποὺ σὲ δέχτηκα εὐλογία
κ᾿ ἔγινα τὸ θαυμάσιο ὁμοίωμά σου,
ἂς μὲ δεχτῆ σὰ νἆμαι ἁμάρτημά σου
ἡ μνήμη σου, μαρτυρικὴ κι᾿ ἁγία.
Στὴ μοίρα σου, ποὺ γνώρισα σὲ μένα,
τὴ σπαραγμένη σκέψη μου προσφέρω.
Μὰ στὴν καρδιά μου μόνο ἐγὼ θὰ ξέρω
πόσους μετροῦν νεκροὺς τἀγαπημένα.
Μητέρα μου, πόσο μου λείπεις τώρα
ποὺ πνιχτικό, βαθὺ σκότος θὰ γίνῃ
στὴ μάταιη ζωή μου ποὺ ὅλο σβήνει…
Ἄχ, πώς μου λείπεις σὲ μία τέτιαν ὥρα.

  • Εικόνα: Το κορυφαίο γιγαντιαίο γλυπτό της “Maman” (1999) της αξέχαστης Γαλλο-Αμερικανίδας γλύπτριας και ζωγράφου Λουίζ Μπουρζουά, αφιερωμένο στη μνήμη της μητέρας της Josephine, την οποία έχασε στην ηλικία των 21 ετών. «Η αράχνη είναι μια ωδή στη μητέρα μου», έλεγε η Bourgeois. Μέσω του έργου της αναφέρεται στη δύναμη της μητέρας, με τη μεταφορική της έννοια και μιλάει για την κλώση, την ύφανση, την ανατροφή και την προστασία. Η Josephine επισκεύαζε ταπετσαρίες σε εργαστήριο κλωστοϋφαντουργίας. Και όπως η αράχνη, ήταν υφάντρα, ισχυρή και προστατευτική.

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -