Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Γνωρίζουμε ότι τα πράγματα δεν είναι εύκολα, σταθερές στην εποχή του κορονοϊού δεν υπάρχουν. Τίποτα δεν θα είναι προφανές, ούτε καν η ασφάλεια της δυτικής κοινωνίας όπως την ξέραμε.
Τώρα που βγήκε στην επιφάνεια και ανέλαβε ευθύνες μια άλλη, διαφορετική, απρόσμενη ανθρώπινη ποιότητα, τώρα που ο ρόλος της τέχνης υπήρξε καθοριστικός, το catisart.gr μιλά με καλλιτέχνες για την καραντίνα και την κρίση που έφερε στη ζωή μας η πανδημία του Covid-19.
Ένα χαριτωμένο και πολυτάλαντο κορίτσι μας εκμυστηρεύεται τις απόψεις του, αυτή τη φορά. Πρόκειται για την ηθοποιό Μαρία Δελετζέ, μια συνεπή επαγγελματία καλλιτέχνιδα, καταρτισμένη και οξυδερκή, που αν και πολύ νέα έχει κάνει ήδη πολύ δυναμικά βήματα στο χώρο του θεάτρου, του χορού και του τραγουδιού.
Ευέλικτη και άπιαστη στις μεταμορφώσεις που της ζητούν οι σκηνοθέτες, στο πέρασμά της από τη σκηνή μαγνητίζει με την ομορφιά και τη χάρη της. Μικρή το δέμας, αλλά γεμάτη ικανότητες και χαρίσματα, η Μαρία είναι ένας γλυκός οδοστρωτήρας, μια αναβλύζουσα πηγή ενέργειας, δυναμισμού και φρεσκάδας -ζεστή, ευαίσθητη και δοτική.
“Οι μέρες στην καραντίνα δε θα ήταν καθόλου ίδιες χωρίς την ανακούφιση και τη χαρά που προσφέρουν η ανάγνωση ενός ενδιαφέροντος βιβλίου, η ακρόαση μιας αγαπημένης μουσικής, η παρακολούθηση μιας κινηματογραφικής ταινίας ή η παρατήρηση ενός πίνακα ζωγραφικής”, τονίζει. Αναφέρεται στους γονείς της με πολλή συγκίνηση, περιγράφοντάς μας μια προσωπική στιγμή όταν τις πρώτες μέρες, πριν εφαρμοστούν οι αυστηροί περιορισμοί, τους είχε επισκεφτεί, κρατώντας τη συνιστώμενη απόσταση. “Ήταν πραγματικά πολύ σκληρό να μην πρέπει να τους αγκαλιάσω προκειμένου να τους προστατέψω”, ομολογεί.
Ως απόφοιτη Φυσικοθεραπείας νιώθει την ανάγκη να απευθύνει ξεχωριστά ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συναδέλφους της φυσικοθεραπευτές. “Δυστυχώς δεν γίνεται καμία αναφορά, από τα ΜΜΕ, στην πολύτιμη συμβολή τους τη συγκεκριμένη περίοδο, καθώς οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν πως οι φυσικοθεραπευτές είναι υπεύθυνοι για την αποκατάσταση αναπνευστικών νοσημάτων και η συμβολή τους στις μονάδες εντατικής θεραπείας είναι απαραίτητη για να κρατηθούν στη ζωή οι βαριά πάσχοντες από τον κορονοϊό”, επισημαίνει.
Εύχεται “να βγούμε από τον εγκλεισμό καλύτεροι άνθρωποι και να κρατήσουμε αυτήν την εμπειρία ως θύμηση, για να ανατρέχουμε τις ώρες που θα θελήσουμε να γκρινιάξουμε για κάτι ασήμαντο ή που θα τσακωθούμε με τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Ας είναι αυτή η αφορμή που θα μας κάνει να είμαστε ευγνώμονες για την κάθε στιγμή που μας προσφέρει η ζωή!”.
Μαρία, τι σου λείπει περισσότερο όσο καιρό βρίσκεσαι στην απομόνωση του σπιτιού;
*Πιο πολύ απ’ όλα μου λείπουν οι φίλοι μου! Και γενικότερα η ανθρώπινη επαφή. Ευτυχώς, η τεχνολογία βοηθάει πολύ στην επικοινωνία, όμως πολλά είναι αυτά που λείπουν από μια βιντεοκλήση, όπως το να μπορείς να κοιτάξεις τον άλλον στα μάτια, να τον αγγίξεις, να μοιραστείς την ίδια εμπειρία, στον ίδιο χώρο, την ίδια στιγμή. Είναι πράγματα απλά, που όμως τώρα που δεν μπορούμε να τα ζήσουμε, συνειδητοποιούμε πόσο πολλά σημαίνουν.
Τι σημασία έχει για σένα η σωματική επαφή;
*Θα ήθελα να σταθώ ιδιαίτερα στην αξία που έχει για μένα η σωματική επαφή, το άγγιγμα και να μοιραστώ μια προσωπική μου στιγμή… Τις πρώτες μέρες, πριν εφαρμοστούν οι αυστηροί περιορισμοί, είχα επισκεφτεί τους γονείς μου, κρατώντας τη συνιστώμενη απόσταση. Ήταν πραγματικά πολύ σκληρό να μην πρέπει να τους αγκαλιάσω προκειμένου να τους προστατέψω. Ήταν μια αίσθηση που θα μείνει για πάντα χαραγμένη μέσα μου: η φυσική ροπή του σώματος να πλησιάσει, που αναχαιτίζεται από την ανάγκη να προστατέψει.
Έχεις αποκτήσει κάποια νέα συνήθεια τις ημέρες της καραντίνας;
*Η νέα συνήθεια που απέκτησα με αφορμή τον εγκλεισμό στο σπίτι είναι να φροντίζω περισσότερο τον εαυτό μου, να αντιλαμβάνομαι τις ανάγκες του και να τις σέβομαι. Σ’ αυτό βοήθησε πολύ και ο διαλογισμός, που αυτές τις μέρες έχει γίνει καθημερινή συνήθεια. Επίσης, διαβάζω περισσότερο, μαγειρεύω περισσότερο και κοιμάμαι περισσότερο. Μόνο με τη σωματική άσκηση δεν τα ‘χω καταφέρει ακόμη… αλλά ελπίζω να γίνει κι αυτό μέσα στις επόμενες μέρες. Επίσης, ξεκίνησα διαδικτυακά μαθήματα κιθάρας! Είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτό!
Κάποιες ιδεολογικές διαφορές μας μήπως πρέπει να παραμερισθούν αυτό τον καιρό;
*Πιστεύω πως ο καθένας από μας μπορεί να έχει την ιδεολογία του, αλλά ταυτόχρονα να είναι ανοιχτός και στην ιδεολογία του άλλου. Η τρέχουσα κατάσταση μας φέρνει αντιμέτωπους περισσότερο με ομοιότητες παρά με διαφορές. Και αυτό είναι το ευτύχημα αυτού του αποκλεισμού. Βλέπουμε πως όλοι είμαστε φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό. Έχουμε παρόμοια άγχη, φόβους και ανάγκες. Οπότε, ας εστιάσουμε στο πώς μπορούμε να κάνουμε τη ζωή τη δική μας και των συνανθρώπων μας καλύτερη και να προσφέρουμε με κάθε τρόπο. Η ιδεολογία μας θα πρέπει να είναι μία: η αγάπη. Κι αυτό το παράδειγμα της εύκολης διασποράς του ιού από άνθρωπο σε άνθρωπο, ας γίνει η αφορμή για να αναλογιστούμε τις αξίες που διασπείρουμε στην καθημερινότητά μας, με το παράδειγμά μας.
Τι μήνυμα θα ήθελες να στείλεις στους ανθρώπους που, αυτές τις μέρες, υπηρετούν την υγεία;
*Θα ήθελα να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου σ’ όλους τους επαγγελματίες υγείας που αυτές τις μέρες προσφέρουν τις υπηρεσίες τους με αυταπάρνηση και αυτοθυσία, προκειμένου να σώσουν όσες περισσότερες ανθρώπινες ζωές μπορούν. Θα ήθελα επίσης να κάνω μια ιδιαίτερη μνεία -και χαίρομαι πολύ που μου δίνετε την ευκαιρία- στους συναδέλφους φυσικοθεραπευτές των Μ.Ε.Θ. Δυστυχώς δεν γίνεται καμία αναφορά, από τα ΜΜΕ, στην πολύτιμη συμβολή τους τη συγκεκριμένη περίοδο, καθώς οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν πως οι φυσικοθεραπευτές είναι υπεύθυνοι για την αποκατάσταση αναπνευστικών νοσημάτων και η συμβολή τους στις μονάδες εντατικής θεραπείας είναι απαραίτητη για να κρατηθούν στη ζωή οι βαριά πάσχοντες από τον κορονοϊό. Ως απόφοιτη Φυσικοθεραπείας λοιπόν, νιώθω την ανάγκη να τους πω ξεχωριστά ένα μεγάλο ευχαριστώ!
Το θέατρο μπορεί να γίνει η παρηγοριά μας την εποχή του εγκλεισμού και του φόβου;
*Βρίσκω πολύ θετική την κίνηση πολλών σκηνών και ομάδων ανά τον κόσμο -και ευτυχώς και ελληνικών- να διαθέσουν στο κοινό δωρεάν μαγνητοσκοπημένες παραστάσεις. Σίγουρα η παρακολούθησή τους μέσω μιας οθόνης δεν συγκρίνεται με την εμπειρία της δια ζώσης θέασης και νομίζω πως όσοι αγαπάμε το θέατρο, θα είναι από τα πρώτα μέρη που θα σπεύσουμε, όταν αρθούν αυτοί οι αποκλεισμοί. Ωστόσο, αυτός ο κατ’ οίκον περιορισμός μας δίνει την ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε την αναγκαιότητα της τέχνης στη ζωή μας και τη συμβολή των καλλιτεχνών στην καθημερινότητά μας. Οι μέρες στην καραντίνα δε θα ήταν καθόλου ίδιες χωρίς την ανακούφιση και τη χαρά που προσφέρουν η ανάγνωση ενός ενδιαφέροντος βιβλίου, η ακρόαση μιας αγαπημένης μουσικής, η παρακολούθηση μιας κινηματογραφικής ταινίας ή η παρατήρηση ενός πίνακα ζωγραφικής.
Τι κληρονομιά θεωρείς ότι θα μας αφήσει όλο αυτό που ζούμε τώρα;
*Θεωρώ πως η επόμενη μέρα σίγουρα δε θα μας βρει ίδιους. Αυτό που ζούμε τώρα μοιάζει με ένα είδος πολέμου, όπου οι απώλειες των ανθρώπινων ζωών και ο περιορισμός της ελευθερίας είναι τα δυσκολότερα σημεία που έχουμε να διαχειριστούμε. Για τις γενιές που δεν έχουμε ζήσει πόλεμο, αυτή είναι πρώτη φορά που μαζικά γευόμαστε τα αποτελέσματα της στέρησης αυτών των αγαθών. Το γεγονός αυτό μας καλεί ως κοινωνία, ως ανθρώπινο γένος, αλλά και τον καθέναν ξεχωριστά, να επαναπροσδιορίσουμε τις αξίες στις οποίες έχουμε επενδύσει και να εκτιμήσουμε τα δώρα που μας προσφέρει αυτός ο πλανήτης. Να θυμόμαστε πως είμαστε φιλοξενούμενοι και όχι κυρίαρχοι, να απολαμβάνουμε τις απλές χαρές της ζωής και να συμπαραστεκόμαστε ο ένας στον άλλον.
Ποια είναι η ευχή σου;
*Εύχομαι ίαση για όλους τους ασθενείς αυτής της πανδημίας και να λήξει σύντομα αυτή η δοκιμασία στην οποία έχει τεθεί ολόκληρος ο πλανήτης μας. Εύχομαι επίσης να βγούμε από τον εγκλεισμό καλύτεροι άνθρωποι και να κρατήσουμε αυτήν την εμπειρία ως θύμηση, για να ανατρέχουμε τις ώρες που θα θελήσουμε να γκρινιάξουμε για κάτι ασήμαντο ή που θα τσακωθούμε με τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Ας είναι αυτή η αφορμή που θα μας κάνει να είμαστε ευγνώμονες για την κάθε στιγμή που μας προσφέρει η ζωή!
Μαρία Δελετζέ – Βιογραφικό
Απόφοιτος της Επαγγελματικής Σχολής Μουσικού Θεάτρου «P.M.T.P» by Sia Koskina (Highly Commended) / Ωδείο Τέχνης Γ.Β. Φακανάς (2010-2013) και απόφοιτος Φυσικοθεραπείας, Α.Τ.Ε.Ι. Αθήνας (2016).
Έχει παίξει στις παραστάσεις: Ο άνθρωπος που γελά, Chatroom, Το συρματόπλεγμα, Cats, Το κορίτσι που Επιμένει, Evita, Ο Μικρός Πρίγκιπας. Στο χοροθέατρο Εξ αφορμής σε σκηνοθεσία – χορογραφία Ε. Δημοπούλου – Μ. Κρεστενίτη (θέατρο Αλκμήνη).
Συνεργάστηκε μέχρι τώρα με τους σκηνοθέτες: Θ. Αμπαζή, Κ. Καπελώνη, Ν.Ο. Χανιωτάκη, Δ. Μαλισσόβα, Τ. Τσαρδάκα, Μ. Τόλη.
Έχει παίξει στα θέατρα Κοτοπούλη Rex (Εθνικό Θέατρο), Θησείον, Ελληνικός Κόσμος, Θέατρο Άβατον, Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, Νέο Θέατρο Βασιλάκου.
Έχει παίξει στις μουσικές παραστάσεις: Marina Satti & Fones Fones – Θέατρο Βράχων, Οντισιόν/Ε. Ζουγανέλη Ensemble Μ. Θεοχάρης Άνοδος Live Stage, Selfie / Άγαμοι Θύται Ensemble Ι. Μιχαηλίδης Άνοδος Live Stage.
-Ειδίκευση: Χορός – Τραγούδι – Υποκριτική. Είδη: Jazz, Σύγχρονο, Κλασικό Μπαλέτο, Commercial, Tap, Latin. Σχολές: P.M.T.P, Εθνική Λυρική Σκηνή, Ραλλού Μάνου, Δέσποινα Γρηγοριάδου κ.α.
-Σεμινάρια: «Impulse Tanz Festival 2011» (Βιέννη) – Soprano
-Μαθήματα Φωνητικής: Κ. Κοζαδίνου (Estill Voice), Σ. Κοσκινά, Ν. Ρουσσάκης, Λ. Ιασονίδου, Φ. Κωστοπούλου
-Μέλος Χορωδίας Ωδείου Αθηνών (2011)
-Σεμινάρια Υποκριτικής: Δημήτρης Ήμελλος, Lars Henning (Laban-Yat Malmgreen technique), Μ. Κρεστενίτη, Γ. Καφετζόπουλος, Κ. Κωνσταντόπουλος
-Μέλος της θεατρικής ομάδας «Το τρίτο κουδούνι» (2009-2010)
