19.9 C
Athens
Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024

«Μάνο Βενιέρη, ο μεγαλύτερος τίτλος τιμής σου ήταν ότι έμεινες μια ολόκληρη ζωή εκτός συστήματος»…

-Τη Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2020, σίγησε η βελούδινη φωνή σου, Μάνο Βενιέρη. Φωνή γνωστή σε μικρούς και μεγάλους, από τις σειρές που τη δάνεισες. Πάντα σε δύσκολους πρωταγωνιστικούς ρόλους, όπως στο ρόλο του πατέρα στο «Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι»…

***

Με τα παραπάνω λόγια άρχισε τον αποχαιρετισμό στον ηθοποιό, συγγραφέα και δάσκαλο η σύζυγός του Μαρία Μπονίκου.

***

 

Ο Μάνος Βενιέρης βραβεύτηκε το 1983 στον «Κρατικό Διαγωνισμό Θεάτρου» του Υπουργείου Πολιτισμού, για το θεατρικό του έργο «Σκέπασε Μάνα Σκέπασε» [Εκδόσεις Δωδώνη].
 

 

Ο Μάνος Βενιέρης γεννήθηκε στη Νίκαια του Πειραιά το 1947. Σπούδασε στις Δραματικές Σχολές του «Ωδείου Αθηνών» και του «Πειραϊκού Συνδέσμου». Τριάντα χρόνια στο χώρο του θεάτρου ως συγγραφέας, ηθοποιός και σκηνοθέτης. Συνεργάστηκε με την Τζένη Καρέζη, τον Κώστα Καζάκο, τον Σταύρο Παράβα, τον Τόλη Βοσκόπουλο, τη Ζωή Λάσκαρη και τον Νίκο Ξανθόπουλο. Διασκεύασε επίσης πολλά έργα πού παίχτηκαν στο θέατρο και το ραδιόφωνο. Εργάστηκε στην τηλεόραση και ως σεναριογράφος στο σίριαλ «Θωμάς επί Κολωνώ».

Στο Εθνικό Θέατρο έπαιξε στις παραστάσεις: «Μακμπέθ» (1981), σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού. «Καζιμίρ και Καρολίνα» (1981), σε σκηνοθεσία Γιώργου Ρεμούνδου. «Τρεις αδελφές» (1982), σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη. «Άντρας ίσον άντρας» (1982), σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά.

Από το 2001 δίδασκε Ιστορία Θεάτρου, Δραματολογία και Ιστορία Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στη «Δραματική Σχολή της Μαίρης Βογιατζή – Τράγκα». Έγραψε πολλά θεατρικά έργα για παιδιά που παίχτηκαν στο θέατρο και στο κρατικό ραδιόφωνο. Βραβεύτηκε το 1983 στον «Κρατικό Διαγωνισμό Θεάτρου» του Υπουργείου Πολιτισμού, για το θεατρικό έργο «Σκέπασε Μάνα Σκέπασε» [Εκδόσεις Δωδώνη]. Ακόμη βραβεύτηκε το 1970 για το θεατρικό μονόπρακτο «Οι Παλιατσούρες» [Εκδόσεις Κάλβος]. Έμενε μόνιμα στην Αίγινα.

 

***

 

Στιγμιότυπο από την ηχογράφηση στο «Θέατρο της Κυριακής”. Από αριστερά: [με το λευκό πουκάμισο] Μάνος Βενιέρης, Θέμης Μάνεσης, Δημήτρης Πιατάς, Δημήτρης Καμπερίδης, Γιάννης Φέρτης, Δημήτρης Μαλαβέτας, Ιλιάς Λαμπρίδου, Νίκος Βερλέκης, Ρήγας Αξελός.
 

 

Η Μαρία Μπονίκου συνεχίζει τον αποχαιρετισμό της:

 

«Βρίσκεσαι στην αθανασία, κοντά στα άλλα αστέρια που σε αγάπησαν και εμπιστεύτηκαν τα έργα σου. Όλοι ήταν αγαπημένοι σου. Δεν ξεχώριζες κανένα, τους αγαπούσες όλους.
Αγαπούσες τον Αλέξη Σολομό που σου εμπιστεύτηκε πρωταγωνιστικούς ρόλους στο Εθνικό, αλλά ήρθε η Αλλαγή που πίστευες και κατέστρεψε την καριέρα σου.
Στην Έλενα Ναθαναήλ, που πρωταγωνίστησε στο δικό σου σίριαλ «Θωμάς επί Κολωνώ», τον Χάρρυ Κλιν που του έγραφες για το ραδιόφωνο τον «Μπάμπη τον Παιχταρά». Τον Θανάση Βέγγο, που σκηνοθέτησες στην επιθεώρηση «Έχετε Γεια …Δραχμούλες», στο Θέατρο «Περοκέ», τον Σωτήρη Μουστάκα, που σκηνοθέτησες στην επιθεώρηση «Έλα Μιμή… στον Τόπο σου» στο θέατρο «Ακροπόλ» και στο «Εμείς Χασάν και αυτοί… Μασάν» στο θέατρο «Παρκ»…

Αγάπησες τόσους συναδέλφους που έχουν φύγει, σε άλλη διάσταση σε πίστεψαν και εμπιστεύτηκαν το ταλέντο σου.
Αγάπησες τον Θόδωρο Έξαρχο που έπαιξε στο βραβευμένο σου μονόπρακτο «Παλιατσούρες». Το μονόπρακτο που έχει παιχτεί στο θέατρο, στο ραδιόφωνο, σε διάφορα Πανεπιστήμια, αλλά και από αναρχικές ομάδες όπως στη «Βίλα Αμαλία».

 

***

 

«Τρεις αδελφές» (1982). Στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη. Από αριστερά: Χρήστος Μάντζαρης (Κουλύγκιν), Πένυ Παπουτσή (Ειρήνα), Κώστας Καστανάς (Τούζενμπαχ), Μάνος Βενιέρης (Φεντότικ), Σπύρος Μαβίδης (Ρόντε).

 

 

Ήσουν συγγραφέας καυστικός, οξυδερκής. Μεγαλύτερος τίτλος τιμής σου ήταν, ότι έμεινες εκτός συστήματος. Πάντα πάνω από τις μικρότητες και αντιζηλίες της δουλειάς μας. Δίδαξες στους μαθητές σου το τίμιο παίξιμο, δεν άφηνες τους ηθοποιούς να καταπλήξουν, με τις φωνητικές τους κορόνες και διάφορα εξωτερικά τεχνάσματα, γιατί πίστευες ότι η τέχνη είναι αλήθεια. Δεν συμβιβάστηκες με την ασχήμια και τη φτήνια. Δεν έβαλες τρικλοποδιές. Έφερες χαρά, ικανοποίηση, ευφορία με τις παραστάσεις σου. Πάντα πιστός στο ύφος και το πνεύμα του έργου.

 

***

 

Αιρετικός, όπως οι προικισμένοι καλλιτέχνες που δεν πωλούνται στο μαντρί της κομματικής πειθαρχίας και στράτευσης. Είναι γνωστό ότι η αξιοκρατία και η επιλογή με βάση την αξία, είναι κάτι ανύπαρκτο για το Ελληνικό θέατρο και ότι στη χώρα μας η Τέχνη έχει κλειστή είσοδο, εσύ με την αξία σου, άνοιξες και τις πιο δύσκολες πόρτες. Τίποτα δεν βρήκες έτοιμο, φτωχόπαιδο, χωρίς βοήθεια από πουθενά. Χωρίς γνωριμίες και φίλους, μόνο με το ταλέντο σου, τη φοβερή σου εργατικότητα, τη συναίσθηση της ευθύνης, τη δύναμη της ψυχής σου, τις άπειρες γνώσεις, ήσουν μια κινητή εγκυκλοπαίδεια, πέρασες όλους τους σκοπέλους.

 

***

 

«Άντρας ίσον άντρας» (1982). Στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά. Στιγμιότυπο από την παράσταση. Από αριστερά δεύτερος: Μάνος Βενιέρης (Ένας στρατιώτης), τέταρτος: Σπύρος Μαβίδης (Ένας στρατιώτης).

 

 

Το αυτοκινητικό δυστύχημα, με τις μπετόβεργες που σούβλισαν το κορμί σου ήρθε τη στιγμή που βρισκόσουν στην κορυφή της καριέρας σου με δύο θεατρικά έργα στην Αθήνα. Στο «Ρουαγιάλ» και στο «Μετροπόλιταν» και σε άλλο θέατρο της Αθήνας, έκανες μεγάλη επιτυχία ως ηθοποιός στο ρόλο του μάγκα στο «Μια Ιταλίδα στην Κυψέλη», αυτό το δυστύχημα, σε έκανε να συνειδητοποιήσεις πολύ νωρίς, ότι το χρήμα και η δόξα είναι μάταια.

Ελπίζω, ο Αιακός να κρίνει με επιείκεια και η ψυχή σου να βρίσκεται στη χώρα των Μακάρων γιατί ήσουν γνήσιος Έλληνας. Αγάπησες το νησί του και έδωσες την ψυχή σου να γνωρίσουν, οι κάτοικοί της και άλλους συγγραφείς, ανεβάζοντας πολλά έργα: τον «Καποδίστρια» του Καζαντζάκη, έργα του Τσέχωφ, του Μισιτζή, του Σουρή, του Γκόγκολ και τόσα άλλα.

 

***

 

Αναμνηστική φωτογραφία των ηθοποιών που έλαβαν μέρος σε ηχογράφηση στις 8 Οκτωβρίου του 1983. Διακρίνονται (από αριστερά): Γ. Βρασιβανόπουλος, Γ. Ζιόβας, Μ. Ανουσάκη, Μάνος Βενιέρης, Ταϋγέτη, Αιμιλία Υψηλάντη, Λ. Βαρδαρός, Γιάννης Καλαντζόπουλος, Μυρτώ Πολύζου, Φοίβος Ταξιάρχης, Κώστας Μπαλαδήμας, Μάνος Κατράκης, Θ. Γραμμένος. Αρχείο ΕΡΤ/ Συλλογή Θέατρο στο Ραδιόφωνο.

 

 

Σε ευχαριστώ για την αμέτρητη αγάπη σου. Για τα χιλιάδες βιβλία που μου χάρισες. Για τα χρόνια που μείναμε ενωμένοι που τόσες συμπληγάδες, σειρήνες, φτώχειες και λιτότητες, που γνώριζαν πάντα οι καλλιτέχνες όχι μόνο τώρα που τη γνώρισε ο λαός μας δεν μπόρεσαν να μας χωρίσουν.
Καλόδρομη να είναι η ψυχούλα σου. Θα είσαι πάντα δίπλα μου. Στη σκέψη μου και στην καρδιά μου. Καλό πέρασμα στα Ηλύσια Πεδία…
Επιθυμία σου ήταν οι στάχτες σου να σκορπιστούν, στα γαλαζοπράσινα νερά του Σαρωνικού. Και ο Ποσειδώνας να δεχτεί την τέφρα σου.
Καλή αντάμωση καρδούλα μου…

 

***

Για περισσότερα μπείτε στη σελίδα της κυρίας Μπονίκου στο Facebook και…

 

ΠΑΤΗΣΤΕ “ΚΛΙΚ” ΕΔΩ…

 

 

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -