Toυ Παναγιώτη Μήλα
Πάντα, από την πρώτη ημέρα που άρχισα να εργάζομαι προσπαθούσα να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου και πάντα αναζητούσα τις ευκαιρίες για να δείξω όλο το εύρος των δυνατοτήτων μου. Από την αρχή μέχρι και σήμερα έχουν περάσει περίπου 38 χρόνια. Ακόμη και σήμερα προσπαθώ να μάθω πράγματα γύρω από τη δουλειά μου, από κάθε έναν που μπορεί να μου προσφέρει κάτι που δεν το ξέρω. Όμως τα τρία τελευταία χρόνια, από το 2009, το κλίμα έχει αλλάξει. Ειδικά από τη στιγμή που άρχισαν οι συζητήσεις για περικοπές μισθών, οι διαβουλεύσεις για τις ατομικές συμβάσεις εργασίας, οι απολύσεις αγαπημένων συναδέλφων και η στάση κάποιων που επιμένουν ότι ζούμε στο 1999…
Όλα αυτά έχουν αντίκτυπο στο τρόπο της δουλειάς όλων. Και αυτών που έχουν παραμείνει, και αυτών που απολύθηκαν, και αυτών που αναζητούν επαγγελματική στέγη. Όλη αυτή η ψυχολογική πίεση μεταφράζεται σε δύο λέξεις που χρησιμοποιούν συνήθως οι νέοι. Οι πολύ νέοι…
Οι λέξεις αυτές -που κατά τη γνώμη μου αποδίδουν το πρόβλημα- είναι οι εξής: “Έκαψα φλάντζες”. Αυτές οι λέξεις ήρθαν στο μυαλό μου όταν έπεσε στα χέρια μου το δελτίο Τύπου με τον τίτλο:
Επαγγελματική εξουθένωση – Burnout.
Μου κίνησε το ενδιαφέρον να το διαβάσω. Από τις πρώτες αράδες διαπίστωσα ότι αναφέρεται σε ένα πολύ επίκαιρο θέμα. Σας τις μεταφέρω:
“Ο όρος επαγγελματική εξουθένωση είναι σχετικά πρόσφατος και αναφέρεται σε ένα σύνολο συμπτωμάτων που έχουν ως βασικό χαρακτηριστικό μια αρνητική στάση απέναντι στο εργασιακό πλαίσιο είτε αυτό αφορά τη φύση της δουλειάς, είτε τις σχέσεις με τους συναδέλφους.
Τα πιο σημαντικά προειδοποιητικά σημάδια της επαγγελματικής εξουθένωσης είναι τα παρακάτω:
– Η συναισθηματική εξουθένωση που εκδηλώνεται με μια αρνητική αποστασιοποίηση προς τους άλλους και την εργασία.
– Η αντικειμενοποίηση, ή αποπροσωποποίηση τόσο προς τους άλλους όσο και προς τον εαυτόν του και
– Η έλλειψη προσωπικών επιτευγμάτων, η μείωση δηλαδή της παραγωγικότητας στην εργασία με αποτέλεσμα την αίσθηση αποτυχίας με επιπτώσεις στην εργασία, την οικογένεια αλλά και γενικότερα στη σωματική και ψυχική υγεία του ατόμου.
Η επαγγελματική εξουθένωση αφορά όλα τα επαγγέλματα και όλους τους εργαζομένους, παρ’ όλα αυτά είναι περισσότερο συχνή σε επαγγέλματα που συνοδεύονται από υψηλό κύρος και σημαντικές ευθύνες και αρμοδιότητες. Συνήθως περνά απαρατήρητη για πολλά χρόνια καθώς παρερμηνεύεται ως άγχος ή ως κατάθλιψη. Παρότι όμως τα άτομα που υποφέρουν από επαγγελματική εξουθένωση αναφέρουν υψηλά επίπεδα άγχους και κατάθλιψης, η επαγγελματική εξουθένωση είναι μια εντελώς ξεχωριστή κατάσταση.
Το φαινόμενο της εργασιακής εξουθένωσης μας προειδοποιεί για την επικείμενη εμφάνισή του, καθώς είναι μια συσσωρευτική διαδικασία που οδηγεί σταδιακά σε συναισθηματική εξάντληση και απόσυρση. Συχνά αποτελεί προδιαθεσικό παράγοντα για σοβαρές ιατρικές καταστάσεις, π.χ. καρδιαγγειακά νοσήματα αλλά και για συναισθηματικές διαταραχές. Για το λόγο αυτό η έγκαιρη αντιμετώπισή της προσφέρει στο άτομο την ευκαιρία να διαχειριστεί και να επαναπροσδιορίσει την επαγγελματική του ιδιότητα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Το συγκεκριμένο εργαστήριο έχει στόχο την ενημέρωση όσον αφορά τα συμπτώματα και τις στρατηγικές αντιμετώπισης της επαγγελματικής εξουθένωσης όχι μόνο μέσα από την πληροφόρηση αλλά κυρίως μέσα από την βιωματική συμμετοχή”.
Πιστεύω ότι τα παραπάνω βάζουν σε μια σειρά πολλά θέματα και δίνουν λύσεις σε πολλά προβλήματα.
Το ενημερωτικό εργαστήριο έχει διάρκεια 2, 5 ωρών. Συντονίζει η ψυχολόγος Χριστίνα Σιδέρη. Το κόστος συμμετοχής είναι 20 ευρώ και 10 ευρώ για φοιτητές.
Θα γίνει το Σάββατο 15 Δεκεμβρίου, από τις 11 π.μ. έως τη 1.30 μ.μ. στην “Εταιρεία Διαπολιτισμικών Σπουδών”, Λαμάχου 3 (Πλάκα), 2ος όροφος, Αθήνα, τηλ 210-360.80.08.
