«Μια γριά πέφτει από το παράθυρο και σκάει κάτω, άλλη γριά σκύβει να δει τι έγινε, πέφτει κι αυτή και γίνεται μικρά κομμάτια εύγευστα».
Oι χειρονομίες, οι στάσεις, τα έντονα βλέμματα, τα χρώματα που εναλλάσσονταν, ο λόγος σε δύο γλώσσες προσδιόριζαν τις αληθινές σχέσεις ανάμεσα στους δύο performers επί σκηνής. Συχνά τα λόγια δεν τα λένε όλα. Ως εκ τούτου ο Ρόμπερτ Ουίλσον έδωσε μια τέτοια μορφή στην κίνηση ώστε η φαντασία του θεατή να λειτουργήσει υπό την επιρροή δύο εντυπώσεων: της οπτικής και της ακουστικής.
Πρόσφερε στο κοινό υλικό που το βοήθησε να προσεγγίσει τις ψυχικές καταστάσεις των προσώπων του έργου. Τα λόγια δίνουν τροφή στην ακοή και η εικαστικότητα στην όραση. Τα διακοσμητικά πανό, οι παιδιάστικες φιγούρες, η αρμονία των γραμμών, η μουσική και η κίνηση δημιούργησαν ένα απελευθερωμένο θέατρο γεμάτο χάρη και ομορφιά. Βάση για την παράσταση υπήρξε η ανάγλυφη πλαστικότητα σε μια ατμόσφαιρα παραμυθένιας αφέλειας και λιτής κομψότητας. Όλα είχαν ένα χορευτικό, μουσικό και εκφραστικό ρυθμό: οι κινήσεις, τα βήματα, τα αντικείμενα, τα σκηνικά, τα κοστούμια. Ορισμένες σκηνές έμοιαζαν με τοιχογραφίες που μετατράπηκαν σε ζωντανούς πίνακες. Παρακολουθήσαμε θέατρο καθαρής αισθητικής απόλαυσης.«Έτσι ξεκινάει η πείνα, το πρωί ξυπνάς και νιώθεις ζωντάνια. Μετά αρχίζει η αδυναμία. Μετά αρχίζει η πλήξη. Μετά χάνεται η δύναμη της γρήγορης σκέψης. Μετά έρχεται η γαλήνη. Και μετά αρχίζει ο τρόμος».
Συνάντηση ιερών τεράτων: ο μάγος του θεάτρου της εικόνας, Μπομπ Ουίλσον, με τον θρύλο του χορού Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ, και τον Ουίλεμ Νταφόε, διάσημο ηθοποιό με θητεία στο περίφημο Wooster Group, ζωντανεύουν το σουρεαλιστικό, ποιητικό και ειρωνικό σύμπαν ενός σπουδαίου λογοτέχνη της ρωσικής πρωτοπορίας. Ο Δανιήλ Χαρμς εξισορρόπησε το κανιβαλικό στοιχείο με την καθαρότητα, αλλά οι σταλινικές εκκαθαρίσεις έδωσαν τέρμα στη ζωή και το έργο του. Στο «The Old Woman» ένας συγγραφέας επιχειρεί να γράψει για ένα θαυματοποιό, ώσπου έρχεται αντιμέτωπος με το πτώμα μιας γριάς.
Ο Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ και ο Ουίλεμ Νταφόε έδωσαν όλο το ταμπεραμέντο τους στη σκηνή, κέντρισαν τη φαντασία των θεατών με τους έξυπνα παιγμένους διαλόγους σε έναν απόλυτο συντονισμό μεταξύ τους και με ενθουσιασμό παρουσίασαν μια τέχνη ιδιαίτερα εκλεπτυσμένη, με δροσερά και εμπνευσμένα στοιχεία, που έγινε πρόθυμα αποδεκτή από τους φιλότεχνους.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία – Σκηνικά – Σχεδιασμός φωτισμού
Robert Wilson
Ερμηνεία
Mikhail Baryshnikov
Willem Dafoe
Προσαρμογή
Darryl Pinckney
Κοστούμια
Jacques Reynaud
Συνεργάτις σκηνογράφος
Annick Lavalle-Benny
Φωτισμοί
A.J. Weissbard
Μουσική επιμέλεια
Hal Willner
* Παρουσιάστηκε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Από 18 έως 21 Ιουλίου 2013.
