Του Παναγιώτη Μήλα
[email protected]
Έπειτα από μια κυριακάτικη βόλτα στο Μοναστηράκι ανέβαινα προς το Σύνταγμα από την Αθηναΐδος. Πολλές οι αναμνήσεις και αργό το βήμα. Κάτι τα παλιά περιοδικά, κάτι τα δισκάδικα με το βινύλιο και τα 45άρια, κάτι τα παλιά πικ απ, όλα αυτά με γύρισαν πολλά χρόνια πίσω. Όμως τα πανέμορφα κορίτσια και αγόρια που κυκλοφορούσαν στην περιοχή έφτιαχναν ένα εκρηκτικό μείγμα που μου θύμισε την παρέα της γειτονιάς τότε που κάναμε την πρώτη ημερήσια εκδρομή στο… Καβούρι. Ένα «σχολικό» Φολκσβάγκεν χώρεσε αγόρια και κορίτσια. Στο τιμόνι ο Μπάμπης και στο τραγούδι ο Αργύρης. Πρώτη στο χορό η Νίτσα. Το ηλεκτρόφωνο, το πικ απ με μπαταρίες δηλαδή, ήταν το βασικό μας όπλο. Μαζί πρόχειρο φαγητό, αναψυκτικά και βερμούτ για αργά το βράδυ. Της μόδας τα ιταλικά τραγούδια μιας και μας τα έστελνε σε δισκάκια από τη Νάπολι που σπούδαζε στην Αρχιτεκτονική ο Γιαννάκης. Τελευταίο απόκτημα το Youppi Du! με τον Αντριάνο Τσελεντάνο.
Μια μέρα μπάνιο, χορός και τραγούδι και στην παρέα μας: Rolling Stones, Doors, Lennon, The Who, Pink Floyd, Queen, Cure, Boney M, Bee Gees…
Ανεβαίνοντας θέλησα να πάω από την Κολοκοτρώνη και γι’ αυτό στρίβω αριστερά στην Καλαμιώτου. Εκεί έγινε το ατύχημα! Αναπάντεχο! Είχα το μυαλό μου, όπως σας είπα, στις αναμνήσεις και το «τρακάρισμα» με ένα Φολκσβάγκεν με ξύπνησε. Ήταν αυτό το «σχολικό» με το οποίο είχαμε πάει στο Καβούρι. Μόνο που τώρα δεν ήταν άχρωμο γκρι αλλά πολύχρωμο λουλουδάτο και επάνω έγραφε Youppi Du! Μέχρι να συνέλθω από τη «σύγκρουση» είδα κι έπαθα… Το «σχολικό» Φολκσβάγκεν και το ερωτικό Youppi Du! Μια αφίσα κολλημένη στον τοίχο με καλούσε και μένα και όλους σε ένα ταξίδι στο χρόνο. Σε ένα ταξίδι με oτοστόπ από την εποχή του Lennon μέχρι τη γέννηση της Disco. Μαζί μας θα ήταν και οι Hippies, και το Magic Bus, και οι Συναυλίες, και τα Κοινόβια και ο Έρωτας.
Κοίταξα πάλι με προσοχή να δω πού βρίσκομαι. Ήμουν έξω από τη μουσική σκηνή του Faust. Όπως διάβασα στην αφίσα, η μουσικoθεατρική παράσταση Yuppi Du! θα φιλοξενείται κάθε Δευτέρα βράδυ. Ένα αφιέρωμα στην εποχή της αμφισβήτησης.
Μια και δυο λοιπόν προγραμμάτισα να πάω στο Faust. Η παράσταση άρχιζε στις 10.30 μ.μ. Αθηναΐδος και Καλαμιώτου λοιπόν, λίγο πιο κάτω από την πλατεία Συντάγματος. Κατέβηκα μερικά σκαλάκια στο όμορφο νεοκλασικό. Περιβάλλον τρυφερό, ρομαντικό. Ατμόσφαιρα φιλική. Πολύ οικεία. Πολλά νέα παιδιά. Πολλοί λάτρεις της δεκαετίας του ’60 και του ’70. Η αρχή από το Γούντστοκ με ήχους του Σαντάνα.
Μπροστά μου άρχισε να ξετυλίγεται η ιστορία πέντε νέων ανθρώπων που ταξιδεύουν στον κόσμο με διάθεση να τον γνωρίσουν και όχι να τον κατακτήσουν. Βάζουν τους σάκους στους ώμους και ξεκινούν το ταξίδι στη Γη. Από την Αμερική και την Ευρώπη, μέχρι το Βιετνάμ και την Ινδία, παρακολουθούμε την παρέα να μεγαλώνει, να ενθουσιάζεται, μερικές φορές να δυσκολεύεται και να αμφιβάλλει, πάντα όμως να ελπίζει και να προσπαθεί για έναν πιο ειλικρινή και ανθρώπινο πλανήτη. Χιούμορ, τραγούδι, έρωτας, αλλά και ερωτήματα που σήμερα ακούγονται πιο επίκαιρα από ποτέ.
Τέλη της δεκαετίας του ’60. Η μεγάλη άνθηση της μουσικής, η μεγάλη πληγή του Βιετνάμ. Η αμφισβήτηση: της ιδιοκτησίας, του εκπαιδευτικού συστήματος, των κοινωνικών συμβάσεων. Η πορεία μιας γενιάς που διεκδίκησε την ισότητα, την ανεξαρτησία και την αισιοδοξία. Η μουσική ιστορία της πιο δημιουργικής μεταπολεμικής δεκαετίας. Μια παρέα που ξέρει να ζει τραγουδώντας. Μια παράσταση γεμάτη χαρά και συγκίνηση. Ίσα ίσα προλαβαίνω να σημειώσω όλα τα τραγούδια που άκουσα (ίσως να ξέχασα ένα δυο…):
Janis Joplin –Try
The Archies – Sugar, Sugar
Rolling Stones – Paint it Black
TheWho – MagicBus
America – A Horse with no name
Aquarius – Let the sunshine
Simon/Garfunkel – If I could (El Condor Pasa)
Beatles – With a little help from my friends
Led Zeppelin – Black Dog
Doors – People are Strange
Jefferson Airplane – White Rabbit
Nina Simone – Sinerman
Queen – Bohemian Rhapsody
Kalinka – Russian Folk song
Joan Baez – Gracias a la Vida
Eric Clapton – Cocaine
Toto Cotungo – L’italiano (lasciate mi cantare)
Lynn Anderson – I never promised you a Rose Garden
John Lennon – Imagine
Bee Gees – Staying Alive
Wild Cherry – Play That Funky music
BoneyM – Rasputin
Iggy Pop – I am a passenger
Όλα σε ζωντανή εκτέλεση υπό την ενορχήστρωση του Χρίστου Θεοδώρου.
Τα έξυπνα κείμενα της παράστασης υπογράφει ο Αντώνης Πέρης και την ευρηματική σκηνοθεσία η Κατερίνα Φωτιάδη.
Με τους ηθοποιούς Πάρη Θωμόπουλο, Χαρά Κότσαλη, Κωνσταντίνο Μπιμπή, Νικόλα Παπαδομιχελάκη και Πηνελόπη Τσιλίκα. Πέντε παιδιά γεμάτα μπρίο, δυναμισμό, εκφραστικότητα και το κυριότερο με αγάπη για τα τραγούδια που ερμηνεύουν αν και δεν τα έζησαν. Τα κοστούμια της Κατερίνας Σαβράνη ακριβώς αυτά που φορούσαμε τότε. Ανέμελα, χαρούμενα, επαναστατικά.
Η ορχήστρα; Με την ποιότητα που επιβάλλει η εποχή αυτών των τραγουδιών και με τη φαντασία που απαιτεί το σήμερα:
Ρόλυ Γιαμοπούλου (ντραμς)
Πέτρος Κρεμιζάκης (μπάσο)
Γιώτης Παρασκευαΐδης (κιθάρα)
Οι άλλοι συντελεστές
Κοστούμια/Κατασκευές: Κατερίνα Σαβράνη
Επιμέλεια Ήχου/Video: Αλέξης Γκίκας
Βοηθός Σκηνοθέτη: Χρύσα Μαρκατά
* Πλούσιο πρόγραμμα χωρίς να το βαραίνει τίποτα το περιττό. Μια μοναδική εμπειρία. Ένα ασύλληπτο ταξίδι στο όνειρο.
Πληροφορίες
Κάθε Δευτέρα βράδυ στις 10:30 στο Faust (Αθηναΐδος και Καλαμιώτου 11).
Τιμές εισιτηρίων:
Κανονικό: 5 ευρώ
Σε τραπέζι: 8 ευρώ
Κρατήσεις: τηλέφωνο 210-32.34.095